Stel je voor, een soort klei die zich laat programmeren. Ingebouwde lampjes, motortjes, een rudimentair rekenvermogen. Kortom: programmeerbare materie. Een eerste versie van dit revolutionaire principe is nu ontwikkeld door de werkgroep Tangible Media Group van MIT, Massachusetts Instituteof Technology. Maak hieronder kennis met ChainForm.
In ChainForm kan een verzameling robotjes dienen als bewegend robotdier, beeldscherm, klok, polsband, interactietool met de computer en nog talloze andere functies.
ChainForm, de eerste veelzijdige claytronics-toepassing. Bron: MIT
Dit ziet er nog vrij klunzig uit,maar vergeet niet dat dit de eerste van zijn soort is. Motortjes zullen kleiner worden en compacter. Batterijen krachtiger. De display zal meer resolutie krijgen. Wellicht komen er ook zonnecellen in, zodat je het ding in de zon kan laten liggen om op te laden. Als dit echt massageproduceerd zal worden, zullen de prijzen ook gaan dalen. Dan kan je je elektronica kopen per kilo in plaats van zoals nu, losse voorwerpen.
Je kan computers al letters en beelden laten zien aan de hand van opdrachten. Maar waarom zou je niet iets van vorm kunnen laten veranderen met een programma? Programmeerbare materie belooft juist dit te bieden.
Wat is programmeerbare materie?
In principe kan je materie op verschillende manieren configurabel maken, afhankelijk van de schaal. Je kan op atoomniveau, moleculair niveau (metamaterialen) en door middel van nanorobotjes voorwerpen van vorm en eigenschappen laten veranderen.
Atoomniveau
Atomen bestaan uit een positief geladen atoomkern met nucleonen en precies genoeg negatief geladen elektronen om de totale elektrische lading nul te maken.
Een Stonehenge van atomen vormt een concentrisch patroon van elektron-waarschijnlijkheidsgolven. The Well (Quantum Corral) (2009) by Julian Voss-Andreae, CC-BY-SA 3.0
De chemische eigenschappen van atomen worden bepaald door het aantal elektronen. Ben je in staat het aantal elektronen van een atoom te veranderen (door de positieve kern meer of juist minder lading te geven), dan verander je hiermee dus de chemische eigenschappen: stikstof wordt zuurstof en dergelijke.
Op commando het aantal (positief geladen) protonen in de kern aanpassen van een individueel atoom is nog niet mogelijk (atoombommen lenen zich niet echt voor consumententoepassingen), maar wel kunnen enorme kunstmatige atomen worden geconstrueerd: holtes, enkele tientallen tot honderden atomen groot met hierbinnen elektronen: quantum dots. Quantum dots worden nu al gebruikt voor nanolasers en bepaalde optische effecten: het aantal elektronen in een quantum dot en de energie waarmee ze zijn gebonden bepaalt namelijk de kleur. Sommige onderzoekers zijn er in geslaagd zwakke bindingen tussen quantum dots tot stand te brengen.
Mocht het ooit lukken om kleinere programmeerbare atomen te bouwen en lukt het om hiermee chemische bindingen met ‘echte’ atomen en moleculen tot stand te brengen, dan beschik je uiteraard over een zeer interessante programmeerbare katalysator. Je kan dan letterlijk moleculen stap voor stap bouwen, in plaats van zoals nu gebeurt, astronomische hoeveelheden uitgangsmoleculen bij elkaar te gooien, met elkaar te laten reageren en dan met veel kunst en vliegwerk het gewenste eindproduct uit de massa zeven.
Nu peperdure medicijnen zoals menselijke hormonen zouden dan ook voor armere mensen betaalbaar worden (al blijven uiteraard de onderzoekskosten, bijwerkingen en werkzaamheid van niet-menselijke stoffen hoog).
Moleculair niveau en metamaterialen
De lotus klopt met deze nanostructuurtjes bekende hydrofobe materialen. Bron William Thielicke (CC_BY-SA 4.0)
De eigenschappen van materialen zijn te veranderen, niet alleen door de verhouding waarin atomen onderling voorkomen te veranderen en de moleculaire bindingen van atomen te veranderen, maar ook door de ruimtelijke ordening van atomen en moleculen in het materiaal te manipuleren. De natuur was ons hier al voor: de lotus heeft bijvoorbeeld een waterafstotende oppervlakte. Niet door vetten, maar door nanostructuurtjes die lijken op stekels: het lotuseffect. Dit effect dat milieuvervuilende oppervlaktecoatings vervangt wordt op dit moment al uitgebuit door sommige fabrikanten.
Sommige vlinders, zoals morpho’s, en andere insekten hebben vleugels met een metaalachtige (of parelmoerachtige) glans. Niet door metaaldeeltjes in de vleugels, maar door het iriserende effect van laagjes die licht reflecteren en, afhankelijk van de golflengte, uitdoven of juist versterken. Ook hier dus geen afwijkende atomen, maar een andere rangschikking van atomen. Deze effecten zijn ook te manipuleren. Zo zijn er geheugenmaterialen die onder invloed van warmte of stroom van vorm veranderen. Microsoft doet hier onderzoek naar voor de volgende generatie beeldschermen die in tafels ingebouwd zullen worden. Sommige dieren, zoals kameleons en octopussen kunnen van kleur veranderen door chromatoforen, cellen met kleurstof, te manipuleren. Dit principe is uiteraard ook toe te passen in programmeerbare metamaterialen, hoewel de mogelijkheden een kleur te genereren door de nanostructuur van een oppervlak te manipuleren veel interessanter is.
Claytronics
Met nanorobotjes kan ook programmeerbare materie worden verwezenlijkt. Deze robotjes, in het claytronics-jargon catoms genaamd, hechten zich als een soort trapezewerkers aan elkaar en kunnen elke denkbare vorm innemen, zoals klei, vandaar de naam van dit concept: claytronics. Het bekendste equivalent uit de natuur zijn trekmieren, die levende tunnels en drijvende bollen kunnen vormen om de rest van de kolonie mee te vervoeren. Je kan ook slijmzwammen, zelfstandig levende eencelligen die zodra de leefomstandigheden ongunstig worden zich aaneensluiten tot een enkel organisme, zo zien. Claytronics op macroschaal is al mogelijk: in 2005 is samenwerking bereikt tussen programmeerbare robotjes van 44 millimeter groot die door middel van elektrische en magnetische invloeden aan elkaar blijven kleven. Onderzoekers van de Amerikaanse Carnegie-Mellon universiteit werken nu aan catoms van een millimeter groot die in enorme aantallen kunnen worden gefabriceerd.
Klei, een overvloedig aanwezig en goedkoop natuurlijk materiaal, is het hoofdingrediënt in een supercondensator die kan opereren op zeer hoge temperaturen, aldus onderzoekers van de Texaanse Rice Universiteit die het apparaat hebben ontwikkeld. Wordt op termijn robotverkenning van het Venusoppervlak mogelijk?
Het belang van supercondensatoren
Willen we motoren die op fossiele brandstoffen lopen vervangen door elektriciteit, dan moeten we in staat zijn minimaal evenveel bruikbare energie in een elektrisch opslagmedium op te slaan als in een even grote tank benzine. Lithium ion batterijen, op dit moment het minst slechte alternatief, presteren beroerd. Supercondensatoren, die elektriciteit niet als chemische energie maar als lading opslaan, zijn veelbelovende opvolgers. Mede omdat ze heel snel hun energie afgeven en een vergeleken met lithium-ion, niet veel lagere opslagcapaciteit hebben. Ze combineren voordelen van batterijen en condensatoren. Daarom is er veel interesse voor supercondensatoren.
Hoge-temperatuur supercondensator eindelijk mogelijk
Materiaalkundige Pulickel Ajayan meldde in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports, dat de door hen ontwikkelde supercondensator betrouwbaar is tot temperaturen van 200 graden boven nul en mogelijk zelfs boven deze grens. Dit maakt de supercondensator erg nuttig als energiebron voor toestellen die in zeer echte extreme omstandigheden werken, zoals bij olieboren, militaire toepassingen en de ruimte.
Supercondensator voor extreem hoge temperaturen. Komt Venus eindelijk binnen bereik? Bron: Rice Univ.
“Onze bedoeling is om afscheid te nemen van conventionele elektrolyten die beperkt zijn tot lage temperaturen,†aldus Arava Leela Mohana Reddy, hoofdauteur van het artikel en een voormalig collega van Pulickel Ajayan.
“Een membraanelektrolyt op basis van klei is een fundamentele doorbraak, die een van de belangrijkste beperkingen opheft voor elektronica om te functioneren in zeer hete omgevingen,†vult Reddy aan. Bijkomend voordeel is dat geen dure temperatuurregeling meer nodig is.
Ionische vloeistoffen
Al vele jaren proberen onderzoekers om hoge-temperatuur energie-opslagmethoden te ontwikkelen. Dit is echter verre van gemakkelijk. Dat komt, omdat traditionele elektrolytische condensatoren gebruikmaken van vloeistoffen als water. Water en vergelijkbare vloeistoffen verdampen of vallen uit elkaar bij hoge temperaturen. Een ander probleem is dat de separatoren binnen condensatoren krimpen bij hoge temperaturen, waardoor er kortsluiting ontstaat. Een separator houdt beide polen van een batterij uit elkaar, waardoor geen kortsluiting kan ontstaan, maar ionen wel van de ene pool maar de andere pool kunnen reizen.
De Rice researchers geleid door Reddy and Rachel Borges losten beide problemen tegelijkertijd op. Eerst onderzochten ze room-temperature ionic liquids (RTILs) die in 2009 door Europese en Australische onderzoekers zijn ontwikkeld. Ionische vloeistoffen zijn een mengsel van positieve en negatieve ionen. Gesmolten keukenzout is bijvoorbeeld een ionische vloeistof. RTILs geleiden slecht bij kamertemperatuur maar wat er minder stroperig en beter geleidend wanneer ze worden verhit.
Klei als “natuurlijke” condensator
Klei heeft een nanostructuur die bestaat uit silicium-zuurstof plaatjes, waartussen watermoleculen en ionen kunnen kruipen. Dit maakt klei een populair mineraal onder landbouwers, maar daardoor in principe ook erg geschikt als supercondensator. “Klei heeft een hoge thermische stabiliteit en hoge absorptiecapaciteit, een enorm actief oppervlak en hoge doorlaatbaarheid,” in de woorden van Reddy. Ook wordt klei algemeen gebruikt bij de oliewinning, in de moderne bouwtechnieken, in moderne constructie, in medische applicaties en als een binder in ijzer en staalconstructies. In hun vondst neemt de ionische vloeistof de plaats van water in.
Na het combineren van gelijke hoeveelheden RTIL en bentoniet (een natuurlijk voorkomende kleisoort) in een pasta, persten de onderzoekers het tussen lagen van gereduceerd grafeenoxide en geleiders om een supercondensator te vormen. Testen en opnames met de elektronenmicroscoop daarna toonden dat ook na verhitting tot 200 graden het materiaal niet achteruit ging. Het materiaal kon zelfs verhit worden tot 300 graden zonder dat er veel verandering optreedt in het materiaal. De ionengeleiding neemt lineair toe tot rond de 180 en verzadigd op 200 graden Celsius.
Ideaal voor hoge temperaturen
Er werd een kleine terugval gemeten in het begin, maar de supercondensatoren bleven stabiel gedurende 10.000 testcycli. Sterker nog: zowel energiedichtheid als afgifte vermogen steeg twee ordes van grootte als de temperatuur toenam van kamertemperatuur tot 200 graden Celsius.
In een vervolgstap combineerde het team het RTIL/klei mengsel met een kleine hoeveelheid thermoplastisch polyurethaan (PUR) om een membraan te vormen dat in verschillende afmetingen kan worden gesneden. Dit verhoogt de toepasbaarheid uiteraard flink. Het is mogelijk dat er in de verdere toekomst ook een variant wordt ontwikkeld die resistent is tot temperaturen rond de vijfhonderd graden. Dan kunnen we eindelijk een ruimtesonde ontwikkelen die een reis naar Venus overleeft.
Kinderen in Estland leren vanaf hun 7de tot hun 19de jaar programmeren als standaard onderdeel van hun onderwijs. Dit om kinderen vast voor te bereiden op de toekomst waar het waarschijnlijk net zo praktisch is om te kunnen programmeren als dat het nu is om Engels te kunnen spreken.
Ook in de deze TED talk een pleidooi om kinderen zo snel mogelijk te leren programmeren.
Coding isn’t just for computer whizzes, says Mitch Resnick of MIT Media Lab — it’s for everyone. In a fun, demo-filled talk Resnick outlines the benefits of teaching kids to code, so they can do more than just “read†new technologies — but also create them.
Wat denken mensen hier ervan, is het verstandig om ook in Nederland kinderen van een jaar of 9 in het onderwijs standaard te leren programmeren?
Een interessante documentaire serie van de BBC over het internet. Over het hoe, waar en door wie het internet is ontstaan, de gedachten erachter en hoe het van een klein project uitgroeide tot een wereldwijd fenomeen. Het laat zien hoe de opkomst van het internet de wereld al volledig heeft verandert en nog steeds druk aan het transformeren is. Inmiddels heeft een kwart van de wereldbevolking toegang tot het internet en het aantal groeit nog steeds snel. Een zeer boeiend onderwerp met de kwaliteit die je van de BBC gewend bent. Voor iedereen met interesse in het internet een must see. :-)
Twenty years on from the invention of the World Wide Web, Dr Aleks Krotoski looks at how it is reshaping almost every aspect of our lives.
Joined by some of the web’s biggest names – including the founders of Facebook, Twitter, Amazon, Apple and Microsoft, and the web’s inventor – she explores how far the web has lived up to its early promise.
The founding father of the Web, Tim Berners-Lee, believed his invention would remain an open frontier that nobody could own, and that it would take power from the few and give it to the many.
Now, in a provocative, strongly authored argument, presenter Aleks Krotoski will re-assess utopian claims like these, made over many years by the digital revolution’s key innovators – and test them against the hard realities of the emerging Web today, exploring how the possibilities of the pure technology have been constrained, even distorted by the limitations of human nature.
The Great Levelling? In the first in this four-part series, Aleks charts the extraordinary rise of blogs, Wikipedia and YouTube, and traces an ongoing clash between the freedom the technology offers us, and our innate human desire to control and profit.
De eerste video is nog niet onderdeel van de BBC documentaire serie, skip deze dus eventueel om met de afspeellijst van de BBC documentaires te beginnen.
Enemy of the State? With contributions from Al Gore, Martha Lane Fox, Stephen Fry and Bill Gates, Aleks explores how interactive, unmediated sites like Twitter and YouTube have encouraged direct action and politicised young people in unprecedented numbers.
The Cost of Free. She tells the inside story of the gold rush years of the dotcom bubble and reveals how retailers such as Amazon learned the lessons. She also charts how, out of the ashes, Google forged the business model that has come to dominate today’s web, offering a plethora of highly attractive, overtly free web services, including search, maps and video, that are in fact funded through a sophisticated and highly lucrative advertising system which trades on what we users look for.
Homo Interneticus? Joined by Facebook founder Mark Zuckerberg, Bill Gates, Al Gore and the neuroscientist Susan Greenfield, Aleks examines the popularity of social networks such as Facebook and asks how they are changing our relationships. And, in a ground-breaking test at University College London, Aleks investigates how the Web may be distracting and overloading our brains.
Met de verkiezingen voor de deur staat er weer een hele lichting nieuwe toppolitici klaar om het hoogste podium van de landelijke politiek te betreden. Graag wil ik daarom onze aanstaande leiders deze korte cursus politicus aanbieden.
Binnenkort neemt u zitting in de 2e kamer en wordt u dus toppoliticus. Het beroep van politicus kan u vele voordelen bieden en is niet moeilijk. Om van de voordelen te kunnen genieten, doen aanstaande regeerders er echter goed aan om enkele belangrijke voorwaarden en principes te kennen. Hieronder treft u de belangrijkste aan.
1- Neem nooit verantwoordelijkheid
U als politicus gaat de regels maken. En uiteraard moet iedereen zich aan uw regels houden. Om die regels door het aan u ondergeschikte volk geaccepteerd te krijgen, moet u uitleggen waarom die regels in het voordeel zijn van diezelfde ondergeschikten. Vervolgens dwingt u, dreigend met straffen, het naleven van uw regels af.
U zult snel merken dat uw regels nooit in het voordeel zijn van de ondergeschikten (dat is ook niet de bedoeling van regels) en het gebeurt met enige regelmaat dat die ondergeschikten daar ook achter komen.
Het is dan geen probleem om toe te geven dat de regels niet in orde waren, maar het is van vitaal belang dat u nooit toegeeft dat u een fout gemaakt hebt. Als u politicus wilt blijven dan moet u afzien van het nemen van iedere vorm van verantwoordelijkheid. U geeft simpelweg iemand anders de schuld en stelt vervolgens nieuwe regels op om die ander te bestrijden. U zult er verbaasd over staan hoe gemakkijk dit is.
Merk daarbij op dat collega’s die (gedwongen; uit zichzelf zullen ze het niet doen als ze slim zijn) verantwoordelijkheid nemen, ogenblikkelijk hun verworven positie verliezen.
2- Lieg
Deze spreuk is niet beperkt tot slechts de VVD.
De mensen hebben u niet nodig. U hebt de mensen nodig. Zonder hen kon u geen politicus zijn, en dan verloor u uw positie. Het is echter van groot belang dat de mensen deze waarheid niet kennen. Uw bestaansrecht is gebaseerd op de leugen dat de mensen u nodig hebben. Om dat bestaansrecht te behouden, dient u voortdurend te liegen.
Waarheid is uw grootste vijand en daarom mag u alleen iets waars zeggen als dat uw leugens dient. U kunt bijvoorbeeld zeggen dat Nederland een land is waar betrekkelijk veel oudere mensen wonen. Dat is waar, en die waarheid kunt u gebruiken om te zeggen dat uw volk daarom meer belasting moet betalen omdat die oude mensen vervelende, nutteloze, zieke, geldverslindende individuen zijn. En dat is natuurlijk niet waar. Uw werkgever, de staat, heeft immers van niemand meer geld ontvangen dan van mensen die, hun lange leven lang, het grootste deel van hun inkomen hebben afgestaan aan uw baas.
Het is maar een voorbeeld, maar u snapt het wel. Zo niet, dan raad ik u aan een ander beroep te kiezen.
U dient als politicus dus voortdurend te liegen, wilt u kans maken op een beetje een vruchtbare carrière. Als uw leugens zo nu en dan uitkomen, is dat geen probleem. De mensen zijn immers al eeuwen gewend aan politiek en denken daarom dat liegen gewoon bij het beroep van politicus hoort.
Omdat waarheid uw grootste vijand is, dient u ervoor de zorgen dat u waarheid altijd belachelijk maakt, zodat iedereen er hartelijk om kan lachen. Lachen is immers gezond.
Om effectief te kunnen liegen – dat wil zeggen liegen met het door u gewenste resultaat – zult u over de zaken waarover u liegt, zelf wel de waarheid moeten kennen. Dit is eigenlijk het enige punt dat het vak van politicus soms bemoeilijkt, maar met een beetje doorzettingsvermogen gaat het u waarschijnlijk wel lukken.
3- Denk strategisch
U hebt als politicus alleen bestaansrecht als u belooft om de dingen die niet in orde zijn, in orde te maken. Mensen gedogen uw bemoeiingen namelijk alleen als ze geloven dat u met uw beleid dingen zult ‘verbeteren’.
Dat zal nooit gebeuren en daarom moet u de aandacht van de mensen altijd gericht houden op een ‘betere’ toekomst, zodat ze de resultaten van uw beleid niet opmerken. Er komt namelijk een moment waarop de gevolgen van uw eerdere leugens zichtbaar kunnen worden in het heden en u wilt niet dat dit u aangerekend wordt. Zie hiervoor ook punt 1.
Uiteraard mag u nooit daadwerkelijk succesvol zijn en uw voorgestelde doelen bereiken. U zou uzelf dan overbodig maken. Doordat uw beleid (uw strategie) nooit de gewenste resultaten oplevert, blijven de dingen niet in orde en blijft u dus nodig om ze alsnog in orde te maken. U belooft vervolgens dat te doen, maar doet het niet. Zo blijven de dingen niet in orde en blijft men denken u nodig te hebben.
Al eeuwenlang geloven mensen dat nieuwe politici het deze keer wel in orde zullen maken. Dit gebeurt uiteraard nooit. Het is wellicht merkwaardig dat de mensen dit blijven geloven terwijl de beloofde resultaten altijd uitblijven, maar zo werken mensen blijkbaar. Maak u hierover geen zorgen.
In sommige gevallen helpt het ook om dingen die wel in orde zijn, te saboteren. Zo creëert u problemen, en als er problemen zijn zullen de mensen u vragen om ze op te lossen. U kunt zo eenvoudig uw positie bestendigen.
4- Doe niets
U als politicus hoeft niets te doen. Het is zelfs beter als u niets doet want als u wel iets doet kunt u voor het resultaat aansprakelijk gehouden worden (zie punt 1). Een goed politicus doet dus zelf niets, maar laat anderen de door hem gewenste dingen doen. Bedenk daarbij dat geen van de grote machthebbers uit de geschiedenis (neem er een in gedachten; eentje met een markante beharing op de bovenlip en een doordringend stemgeluid, volstaat prima) ooit zelf iemand gevangen gezet of gedood heeft. Hij liet anderen dat doen.
Het is niet uw taak als politicus om zelf iets te doen. Het is uw taak om anderen te laten geloven dat het opvolgen van uw bevelen in hun voordeel is, zodat ze het ook daadwerkelijk gaan doen. Uiteraard is dat niet werkelijk in hun voordeel, maar in uw voordeel. Zie hiervoor ook punt 2.
5- Heb rijke vrienden
Van politiek wordt u niet echt rijk. Toch hebt u ervoor gekozen om politicus te worden en dat hebt u niet voor niets gedaan. Wilt u een beetje profijt hebben van uw keuze, dan is het noodzakelijk dat uw vrienden goed voor u zorgen. Eén van de mooie kanten van het vak is dat het heel gemakkelijk is om rijke vrienden te krijgen. U maakt immers de regels en rijke mensen staan erom bekend dat ze uiterst royaal kunnen zijn als die regels hun belangen dienen. Denk dus bij het maken van regels altijd aan de belangen van uw rijke potentiële vrienden, en uw leven zal lange tijd aangenaam comfortabel zijn.
Uw titel is ‘volksvertegenwoordiger’ maar het is van belang dat u het volk niet dient, noch vertegenwoordigt. U vertegenwoordigt uw rijke vrienden, en het is uw taak om het volk uw rijke vrienden te laten dienen, zodat uw rijke vrienden u dienen.
6- Creëer angst en schaarste
Mensen hebben eigenlijk niet zulke bijzondere verlangens. De meeste mensen willen voornamelijk voor zichzelf en hun dierbaren kunnen zorgen. Door ervoor te zorgen dat dit voor de mensen moeilijk gemaakt wordt, blijft de aandacht van die mensen voortdurend gericht op overleven.
Door het creëren van schaarste zullen ze steeds veel harder moeten werken dan nodig is. Voor het creëren van de gewenste schaarste is het hebben van rijke vrienden (zie punt 5) een belangrijk voordeel. Door hen te bevoordelen krijgen ze de gelegenheid om op de rest van de mensen te parasiteren en zo ontstaat de schaarste.
Maak daarnaast mensen bang voor elkaar. Vertel voortdurend dat het wemelt van onverantwoordelijke criminelen, zowel in binnen- als buitenland. Zeg dat u de verantwoordelijkheid neemt om de mensen hiertegen te beschermen (zie punt 1 en punt 2).
Het creëren van angst en schaarste levert verschillende voordelen op. Ten eerste zullen de mensen angst en schaarste als probleem ervaren. U kunt uzelf dan opwerpen als de oplosser hiervan (natuurlijk niet werkelijk, maar zie hiervoor weer punt 2 en punt 3).
Ten tweede willen mensen het liefst voor zichzelf en hun dierbaren zorgen. Indien ze dat werkelijk zouden doen, dan zou iedereen voor iedereen zorgen, en dan hebben ze u niet meer nodig. Dit kan uiteraard niet worden toegestaan.
Angst en schaarste leiden de mensen af van hetgeen ze werkelijk drijft: liefde voor elkaar. Het is van het grootste belang dat mensen dit niet doorkrijgen anders wordt u overbodig. Door ze hun aandacht voortdurend op overleven te laten houden, blijft u in het zadel. Zorg er daarom voor dat mensen niet beseffen dat ze van elkaar houden, maar elkaar bestrijden (beconcurreren) omdat ze denken dat dit nodig is.
7- Lieg tegen uzelf
U beseft goed dat uw macht gebaseerd is op uw leugens. Wanneer u dit niet begrijpt kunt u beter geen politicus worden. Toch is het ook voor u lastig om uzelf iedere ochtend in de spiegel te begroeten als u daar steeds het beeld van een leugenaar ziet. Lieg daarom ook tegen uzelf.
Zeg daarom tegen uzelf: ‘Mijn macht is goede macht, want ik ben goed!’
Zeg tegen uzelf: ‘Ik snap dat mensen creperen onder mijn beleid en dat niet iedereen dat leuk vindt, maar ik ben verantwoordelijk voor het grote geheel en moet soms harde maatregelen treffen om het goede te bereiken’.
U kunt vast nog wel enkele andere leugens verzinnen die u uzelf kunt laten geloven. Zo wordt uw bestaan minder onaangenaam en kunt het langer in het door u gekozen vak volhouden.
8- Tenslotte
Het vak van politicus is niet echt moeilijk en stelt eigenlijk geen bijzondere eisen aan u. Wel is het handig om een goed geheugen te hebben. Wanneer u uw eerdere leugens kunt onthouden kunt u consistenter liegen en dan wordt u gezien als een politicus met ruggengraat. Daarnaast moet u kunnen onthouden wanneer u bepaalde zaken vergeten dient te zijn. Zie hiervoor punt 1.
U zult op den duur zeker ongelukkig worden, maar u moet er iets voor over hebben. En bovendien, wie kan er nou werkelijk gelukkig zijn in een gecorrumpeerde, door leugens geregeerde wereld als deze…?
Ik wens u veel succes in uw nieuwe functie!
—–
Tot zover dit interessante en vermakelijke stuk over politici, hoe denken de lezers op visionair hierover, is dit stuk wellicht wat al te cynisch of is het een redelijk goede omschrijving van de politiek van vandaag de dag?
In dit derde deel van de open source overheid komt Clay Shirky voorbij die al eerder zeer verstandige dingen zei over het internet. Dit keer verteld hij hoe open source software en open source samenwerking de overheid vroeger of later volledig zal transformeren. De overheid kan met de huidige technologie van het internet veel efficiënter en democratischer ingericht worden dan we momenteel hebben.
The open-source world has learned to deal with a flood of new, oftentimes divergent, ideas using hosting services like GitHub — so why can’t governments? In this rousing talk Clay Shirky shows how democracies can take a lesson from the Internet, to be not just transparent but also to draw on the knowledge of all their citizens.
Clay Shirky argues that the history of the modern world could be rendered as the history of ways of arguing, where changes in media change what sort of arguments are possible — with deep social and political implications.
Na dit derde deel en derde TED Talk over de open source overheid is het wellicht interessant om eens te peilen wat de lezers van visionair hiervan vinden. Is dit werkelijk een manier tot verbetering van het huidige systeem of zijn dit slechts mooie dromen van een drietal wereldvreemde idealisten bij TED?
Hierbij deel II van driedelige serie over een open source overheid. Beth Noveck maakt duidelijk dat het met de huidige technieken mogelijk zou moeten zijn om de overheid en de politiek heel anders in te richten.
What can governments learn from the open-data revolution? In this stirring talk, Beth Noveck, the former deputy CTO at the White House, shares a vision of practical openness — connecting bureaucracies to citizens, sharing data, creating a truly participatory democracy. Imagine the “writable society”.
Wat vinden mensen hier van de ideeën die Beth Noveck geeft. Wanneer zou het mogelijk zijn om in Nederland wetsvoorstellen via het internet met grote groepen mensen te bespreken? Hoe kan een overheid de kunde van het volk benutten om zo voor ons allen een democratischer en eerlijker samenleving te maken?
Er zijn hier regelmatig stukken verschenen over corruptie/belangenverstrengeling binnen de Nederlandse overheid, ook kwam er voorbij hoe zinloos stemmen is. En natuurlijk is het belangrijk om problemen te constateren. Maar als visionair is het na die constatering juist de uitdaging om naar oplossingen te gaan zoeken! Hierbij deel 1 van een serie over hoe we met elkaar de overheid transparanter, democratischer en functioneler kunnen maken.
Kan de overheid gerund worden zoals het internet, permissieloos en open? Programmeur en activiste Jennifer Pahlka gelooft dat dit kan — en dat snel en goedkoop gebouwde apps een krachtige nieuwe manier zijn om burgers met hun overheid te verbinden — en met hun buren. Deze TED-Talk heeft Nederlandse ondertitels.
Hoe zouden deze voorbeelden toegepast kunnen worden in Nederland. Hebben we binnenkort een zwerfafval applicatie waarmee burgers stukjes stad kunnen adopteren om schoon te houden? Of kunnen we via deze app in steden groenbeheer uitgeven aan burgers die dit graag doen en er zo een gezellige buurtmoestuin van kunnen maken? Wat voor toepassingen zouden er nog meer te verzinnen zijn?
Eerder kwam Clay Shirky al voorbij in zijn analyse over de invloed van het internet op gevestigde instituten. Deze man heeft echter nog een aantal boeiende visies op deze materie en het is een verademing om eens iemand te horen die zaken als het internet, copyright en sociale media daadwerkelijk lijkt te begrijpen. Buitengewoon interessante en informatieve materie. De drie presentaties hebben allemaal Nederlandse ondertitels.
Hoe sociale media geschiedenis kunnen schrijven.
Terwijl nieuws uit Iran de wereld binnenstroomt, laat Clay Shirky zien hoe Facebook, Twitter en sms-berichten burgers in landen met een repressief regime kunnen helpen bij het melden van echt nieuws, zodat ze de censuur kunnen omzeilen (zij het kort). Het einde van de top-down beheersing van het nieuws verandert de aard van de politiek.
Hoe congnitieve overvloed de wereld zal veranderen.
Clay Shirky onderzoekt “cognitief surplus” – het gezamenlijke online werk dat we doen met de reservecapaciteit van ons brein. Terwijl we Wikipedia editen, posten op Ushahidi (en ja, LOLcats maken) bouwen we aan een betere, meer coöperatieve wereld.
Waarom SOPA (en soortgelijke wetgeving) geen goed idee is.
Wat betekent wetgeving genre PIPA/SOPA voor onze deelbare wereld? In de kantoren van TED stelt Clay Shirky een manifest voor – een oproep tot verdediging van onze vrijheid om te scheppen, debatteren, linken en delen, eerder dan passief te consumeren.
