Zoekresultaten voor: wonen

Familie in Tianjin Eco City. Bron: overheid van Singapore

Hoe kan wonen en werken slimmer?

Technische veranderingen volgen elkaar steeds sneller op en maken, dat de plekken waar we wonen en werken steeds vaker veranderen. Vaak is de nieuwe werkplek in een andere stad. Toch is het extreem lastig om van woonplek te veranderen, zeker als je in een koophuis woont. Hoe zou het slimmer kunnen?

De situatie nu
Er bestaat in Nederlandse bestemmingsplannen een duidelijk onderscheid tussen woonbestemming en werkbestemming. Ga je dus in een leegstaand fabriekspand wonen, of je woonkamer veranderen in een winkel, dan is de kans groot dat overijverige ambtenaren voor komen rijden. Dat is erg vervelend. Omstandigheden kunnen met zich meebrengen dat je je bedrijf aan huis wilt uitbreiden of juist extra onderdak nodig hebt.

Minder onnodige vergunningen
Een ander berucht heikel punt is de volkomen op hol geslagen vergunningencaroussel. Wil je bijvoorbeeld je huis uitbreiden, er een kelder onder bouwen of er een dakkapel op zetten, dan vereist dit het aanvragen van een bouwvergunning waar al gauw enkele maanden overheen gaan. Er gaat zo kostbare tijd verloren, zowel bij de aanvrager als bij ambtenaren, die beter voor iets nuttigs kan worden ingezet. Veel vergunningen zijn zo triviaal, dat ze in feite afgeschaft kunnen worden.

Tianjin Eco City. Bron: OpenBuildings.org
Tianjin Eco City. Bron: OpenBuildings.org

Modulaire, demontabele huizen
Huizen zouden veel meer dan nu, modulair en demontabel moeten zijn. Het wordt zo mogelijk, om snel te reageren op de behoeften van de woonconsument. Een tijdelijke woonwijk kan een snelle piek in woonbehoefte opvangen. Loopt de werkgelegenheid in de stad weer terug, dan kunnen de tijdelijke huizen worden gedemonteerd. Deze componenten moeten worden gecertificeerd. Zo is het niet meer nodig om steeds weer nieuwe vergunningen aan te vragen: omdat de modules voldoen aan de eisen, geldt dat ook voor het huis waar ze deel van uitmaken.

Wonen en werken
Ook het onderscheid tussen wonen en werken is achterhaald in de tegenwoordige 24-uurseconomie en hiermee ook de ruimtelijke ordeningsobsessie. In principe maakt het weinig uit of de buurman een woonhuis is of een bedrijf, zolang de overlast en het risico maar beperkt blijven. Het heeft zin om een zwaar vergunningenregime in te voren voor een petrochemische fabriek of een slachterij. Voor een edelsmid of computerreparateur heeft dit geen enkele zin.

Parkeergarages en fabrieken onder wegen
Wegen nemen in steden ongeveer een vijfde deel van de ruimte in beslag. Helaas wordt er verder maar weinig met deze ruimte gedaan. Dat kan slimmer.  Bijvoorbeeld door er parkeerplaatsen of opslagruimtes  onder aan te leggen. Er kunnen ook fabrieken onder aan worden gelegd. Transport is dan nauwelijks een probleem meer en de werkgelegenheid wordt zo dicht bij de stadsbewoners gebracht. De industrieterreinen kunnen worden omgevormd tot hybride woon-kantoorgebieden of teruggegeven aan de natuur.

Sky Sphere. Bron: [1]

Wonen met je hoofd in de wolken

Op Visionair worden we vaak beschuldigd van luchtfietserij. Wij doen deze reputatie graag eer aan (uiteraard wel met een harde natuurwetenschappelijke basis, want voor ons is alleen ruimtetijd de limit, en zelfs dat niet per se). Zoals met dit unieke ruimtebesparende huis met een onovertroffen uitzicht. Nou ja, bijna onovertroffen dan.

De Sky Sphere kan in principe overal geplaatst worden met voldoende stevige ondergrond. Wellicht zelfs op zee, op een vlotconstructie of via een onderzeese verankering.
Ladies and gentlemen, sit back and enjoy pure awesomeness.

Meer informatie
The Sky Sphere

Sky Sphere. Bron: [1]
Sky Sphere. Bron: [1]
Een andere populaire vorm voor hypothetische ruimtekolonies is de torus (donut). Bron: NASA

Wonen in een uitgeholde asteroïde

Het zonnestelsel telt honderdduizenden asteroïden of juister: planetoïden, met een doorsnede van een kilometer of meer. Als deze uitgehold worden en langzaam om hun as gaan draaien, vormen ze een ruimte-eiland met kunstmatige zwaartekracht. dat goed beschermd is tegen kosmische straling. Wel moet je dan voor water, adembare lucht en een lichtbron zorgen, maar in principe zijn we hier al nu toe in staat.

Het idee om asteroïden uit te hollen is al bijna honderd jaar oud. Een goede kandidaat zou de planetoïde 433 Eros zijn. Deze ‘ruimte-aardappel’ is ongeveer 30 km lang en 10 km in doorsnede. Door Eros uit te hollen, ontstaat een woonoppervlakte van om en nabij de 3000 vierkante kilometer. Dat is ongeveer de oppervlakte van een klein land als Luxemburg. En dan is er natuurlijk nog de inhoud van de planetoïde, waar nog veel meer ruimtekolonies van zijn te bouwen.

Een andere populaire vorm voor hypothetische ruimtekolonies is de torus (donut). Bron: NASA
Een andere populaire vorm voor hypothetische ruimtekolonies is de torus (donut). Bron: NASA

Lees ook
‘Asteroïdenmijnbouw begint nu echt’

Video: wonen in een bezemkast

In New York rijzen de prijzen voor huizen totaal de pan uit. Geen wonder. Iets minder dan de bevolking van Nederland, iets meer dan die van België, zit samengeperst op een gebied zo groot als een provincie. Vooral in het zuiden van het eiland Manhattan is het erg. Wat doe je als je geen zin hebt te werken voor de huisbaas? Deze New Yorker heeft de oplossing. Mogelijk ook interessant voor stedelingen die geen zin hebben in een wurghypotheek.

Video: wonen in een zeer klein huis

Een intense lobby van de bouwindustrie, in samenwerking met vele sociaal bewogen bouwambtenaren, leidde er toe dat de wettelijke minimumeisen aan een woning steeds strenger werden in westerse landen. Vooral de minimumgrootte wordt steeds groter. Maar heb je al die ruimte, waar je een wurghypotheek voor moet nemen en vele kubieke meters aardgas voor moet opstoken, nodig? Nee, vinden steeds meer mensen. In deze documentaire van ongeveer anderhalf uur maken we kennis met een steeds groter wordende beweging van bewoner van kleine huizen.

Met dank aan Douwe voor de tip.

De Helixa Shelter maakt slim gebruik van lokale hulpbronnen in de woestijn.

Wonen in een schelp in de woestijn

Een aantal studenten van de Amerikaanse architectuuropleiding Taliesin in Arizona leefde zich helemaal uit in de woestijn. Ward-Karet ontwikkelde voor minder dan duizend dollar aan materiaal deze schelpvormige schuilplaats, die een veilige plek, bescherming tegen de zon en ook een primitieve woonkamer biedt.

De Helixa Shelter maakt slim gebruik van lokale hulpbronnen in de woestijn.
De Helixa Shelter maakt slim gebruik van lokale hulpbronnen in de woestijn.

Elk jaar moet een aantal studenten van Taliesin hun ideeën in de praktijk uitvoeren met een minimaal budget in het design/build shelter program. Voor haar ontwerp gebruikte Ward-Karet zandzakken, adobe, textiel dat in parasols wordt gebruikt en restjes die op haar academie rondslingerden, want ze wilde meer ervaring krijgen met de zandzakkenmethode om huizen te bouwen, die we al eerder op Visionair beschreven. Taliesin ligt midden in de woestijn, dus ruimtegebrek is geen issue.

De vorm van de aarden hut is die van een zeeschelp, waar het zonlicht in valt als de zon net opkomt, maar de zon blokkeert als deze onaangenaam heet wordt. De zandzakken en adobe muren zorgen voor thermische massa, die overdag de warmte opzuigt en deze ’s nachts weer afstaat. De nachten in de woestijn zijn zeer koud, zodat de gemiddelde temperatuur rond de twintig graden ligt – comfortabel voor de meeste mensen.

Een afgeschermd slaapgedeelte bevindt zich in het midden van de spiraal. De grote  opening aan de voorkant biedt ruimte voor sociale activiteiten.

Zeker interessant voor vluchtelingenkampen in woestijnachtige gebieden.

Graag vanaf je balkon het water in duiken? of onder je huis door willen kunnen varen?

Wonen met één been in het water

Geen zin in lastige buren? Front Architects uit Polen heeft dé oplossing. De bedenkers lieten zich inspireren door een billboard. Hoe zou het zijn te wonen in een huis met de eigenschappen van een billboard, dus hoog, breed maar nauwelijks met diepte?

Het antwoord: ongeveer zoals dit. Het huis van twee meter diepte, zes meter hoog en twaalf meter lang. Het huis is net groot genoeg voor één persoon. De architecten wilden hiermee aandacht vragen voor het huisvestingsleed voor de single in Polen. In het streng katholieke Polen is het gezin namelijk nog steeds de hoeksteen van de samenleving.

Het billboardhuis zoals het er uit zou komen te zien op een plein.
Het billboardhuis zoals het er uit zou komen te zien op een plein.

Ook ideaal voor watersport- of zwemliefhebbers. Hoogtevrees niet aanbevolen…

Graag vanaf je balkon het water in duiken? of onder je huis door willen kunnen varen?
Graag vanaf je balkon het water in duiken? of onder je huis door willen kunnen varen?

Ook voor botenbezitters is dit stulpje ideaal. Via de vouwladder ben je zo beneden. En je hebt weinig last van ongewenst bezoek. Zouden de eerste filmsterren en leden van koninklijke huizen zich al in Polen gemeld hebben?

Geen gezanik met jachthavens en havenmeesters. Je kan 'gewoon' van huis uit rechtstreeks aanmeren en je boot zelfs onder je huis leggen...
Geen gezanik met jachthavens en havenmeesters. Je kan 'gewoon' van huis uit rechtstreeks aanmeren en je boot zelfs onder je huis leggen...

Ook elders waar weinig vlakke grond is, biedt het billboardhuis DE oplossing. In de Grand Canyon bijvoorbeeld…

Vakantiehuisje tegen steile rotsen
Vakantiehuisje tegen steile rotsen

Bron:
Front Architects – Single Hauz

Architect Philip Johnson ontwierp dit glazen huis. Alleen de badkamer is niet doorzichtig.

Wonen in een glazen huis

Hoe zou het zijn om te wonen in een huis dat alleen maar doorzichtige wanden kent? Nauwelijks privacy meer maar wel een geweldig uitzicht.

Architect Philip Johnson ontwierp dit glazen huis. Alleen de badkamer is niet doorzichtig.
Architect Philip Johnson ontwierp dit glazen huis. Alleen de badkamer is niet doorzichtig.

We schreven al over het Glazen Huis, maar hoe zit het met echte glazen huizen? De eerste huizen die bijna helemaal uit glas bestaan dateren al uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Zo is er het Philip Johnson Glass House, in 1949 ontworpen door de gelijknamige Amerikaanse architect dat een verrassend futuristische indruk maakt. Alleen de badkamer bestaat uit een ondoorzichtige cilinder van baksteen. Het is duidelijk dat dit huis op een privélandgoed in New Canaan, Connecticut staat [1].

Sinds 1949 is de materiaaltechniek natuurlijk behoorlijk gevorderd. Transparante materialen zoals polycarbonaat zijn extreem sterk, sterker zelfs nog dan beton en baksteen. Je kon er dus op wachten dat een moderne architect de uitdaging aannam. En inderdaad, in dit glazen huis is werkelijk alles transparant [2].

Het uitzicht is werkelijk fenomenaal als je wakker wordt. Maar helaas ook als je romantische plannen hebt met je geliefde...
Het uitzicht is werkelijk fenomenaal als je wakker wordt. Maar helaas ook als je romantische plannen hebt met je geliefde...

Bronnen
1. Extending the Legacy, Metropolis Magazine, 2006
2. Asiantown.net blog

In het onbarmhartige Australische woestijnklimaat is een ondergrondse grotwoning heel logisch.

Ondergronds wonen spaart energie en bouwmateriaal

Ondergrondse huizen sparen land en zijn opmerkelijk energiezuinig. Geen wonder dat ze vooral populair zijn in koude landen met weinig vlakke grond, zoals Noorwegen, of een woestijnklimaat.


Ondergrondse huizen zijn in veel gevallen, zoals in extreme weersomstandigheden, een opmerkelijk praktische oplossing.
Ondergrondse huizen zijn in veel gevallen, zoals in extreme weersomstandigheden, een opmerkelijk praktische oplossing.

Huizen onder de grond worden vaak uitgevoerd met een betonnen ondergrondse koepel, omdat deze de druk verdeelt en zo goed bestand is tegen de enorme krachten onder de grond. Ook een dampdichte laag en isolatie zijn essentieel.Als de ongdergriond zeer hard is, kan ook een huis uitgebeiteld worden uit de rots. De tufsteenwoningen uit Cappacodië zijn wereldberoemd. Ook in andere gebieden met een woestijnachtig klimaat komen veel grotwoningen voor.

In het onbarmhartige Australische woestijnklimaat is een ondergrondse grotwoning heel logisch.
In het onbarmhartige Australische woestijnklimaat is een ondergrondse woning heel logisch.

In heuvelachtig gebied kan het huis ook voor een deel ingegraven worden in de berghelling. Hierdoor wordt schaars vlak land gespaard en zelfs gecreëerd. Geen wonder dat deze bouwmethode erg populair was in Noorwegen onder de keuterboertjes in de steile fjorden.

Veel gebouwen in Scandinavië zijn gedeeltelijk ingegraven als bescherming tegen de winterkou.

Veel gebouwen in Scandinavië zijn gedeeltelijk ingegraven als bescherming tegen de winterkou.

Moderne architecten volgen nu hun voorbeeld. Architect Peter Vetsch ontwierp dit Zwitserse ondergrondse gehucht.

Ondergrondse huizen omringen een kleine vijver.
Ondergrondse huizen omringen een kleine vijver.

Wat natuurlijk de vraag open laat: zou Vetch hier zijn inspiratie vandaan hebben gehaald? Want laten we eerlijk zijn, ik ben vast niet de enige die graag een weekje in de Gouw had doorgebracht…

IJsberen zijn zeer sterk en altijd op zoek naar voedsel. Een stevige iglo is dus geen overbodige luxe...

Iglo: wonen in ijs

IJs is een milieuvriendelijk bouwmateriaal en als een huis van ijs van binnen wordt bekleed met isolerend materiaal zoals bont, opmerkelijk comfortabel. Maar: haalt de iglo 2100? Misschien wel. Op een onverwachte plek…

IJsberen zijn zeer sterk en altijd op zoek naar voedsel. Een stevige iglo is dus geen overbodige luxe...
IJsberen zijn zeer sterk en altijd op zoek naar voedsel. Een stevige iglo is dus geen overbodige luxe...

Groenland doet zijn naam (bedacht door de listige Noor Leif Eriksson om kolonisten te lokken) niet bepaald eer aan. Alleen de uiterste zuidpunt is groen. De rest van het enorme eiland is bedekt met pakijs. Tot voor kort waren de enige mensen die het in het barre noorden van het eiland uit konden houden, de Inuit. Ze ontwikkelden een manier van leven waarbij de beperkte lokale hulpbronnen optimaal werden benut. Een slimme Inuit–uitvinding is bijvoorbeeld de iglo. Een koepel van ijsblokken biedt een goede bescherming tegen de kou, zeker wanneer het ijs binnen wordt bekleed met bont en de toegang tot de iglo laag wordt aangelegd, wat een effectief isolerend luchtslot oplevert.

Weliswaar zit vanwege de klimaatsverandering en het oprukkende moderne leven de klad in dit hoogtepunt van traditionele techniek, maar er zijn nog steeds architecten die experimenteren met gebouwen van ijs. Tijdelijke ijshotels zijn erg populair in Scandinavië (maar niet erg comfortabel).

IJs is echter een zeer geschikt bouwmateriaal voor de ijsmanen die om Jupiter draaien. Bij de zeer lage temperaturen op bijvoorbeeld Ganymedes, Europa en Callisto is ijs zo hard als steen. Het is eenvoudig te verwerken, overvloedig aanwezig en biedt (als het maar dik genoeg is) een redelijk effectieve bescherming tegen de dodelijke straling op deze verre ijsmanen. Zien we over een halve eeuw weer iglo’s opduiken in de verre buitenstreken van het zonnestelsel? Het zou heel goed kunnen…