Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden

In recente discussies kwam het al een paar keer voorbij, daarom nu eens een uitgebreid artikel over Byron Katie met haar methode van de Work. Volgens Byron Katie wordt al het lijden dat mensen in de wereld ervaren, veroorzaakt omdat ze hun eigen niet onderzochte gedachten geloven en ze zich daarmee “misidentificeren”, ze denken dat ze zijn wat ze geloven. Mensen zijn door die foutieve identificatie met hun geloof dus zelf volledig verantwoordelijk voor alle stress en lijden wat ze ervaren omdat ze hun eigen gedachten geloven zonder ze goed te hebben onderzocht. De oplossing is gelukkig simpel. Los de misidentificatie op en het lijden houdt op. Hieronder de officiele introductie tot haar werk van: thework.com/nederlands

Dont-believe-everything-you-thinkINTRODUCTIE

The Work van Byron Katie is een manier om de gedachten die lijden veroorzaken op te sporen en te onderzoeken. Het is een manier om vrede in jezelf en met de wereld te vinden. Iedereen met een open geest kan The Work doen.

Byron Kathleen Reid werd ernstig depressief toen zij in de dertig was. Gedurende een periode van tien jaar nam haar depressie alsmaar toe en Katie (zoals zij genoemd wordt) was zelden in staat haar slaapkamer te verlaten. Toen, op een morgen ervaarde ze vanuit de diepste wanhoop een levensveranderend inzicht.

Katie zag dat ze leed wanneer ze haar gedachten geloofde, en niet leed wanneer ze haar gedachten niet geloofde. Wat de oorzaak was van haar depressie, lag niet in de wereld om haar heen, maar in wat zij geloofde over de wereld om haar heen. In een flits van inzicht zag ze dat onze poging om geluk te vinden omgekeerd werkte—in plaats van hopeloos te proberen de wereld aan te passen aan onze gedachten over hoe het ‘zou moeten’ zijn, kunnen we deze gedachten onderzoeken. En door de realiteit te aanvaarden zoals deze is kunnen we een onvoorstelbare vrijheid en vreugde ervaren. Het gevolg was dat een bedlegerige, suïcidale vrouw vervuld werd van liefde voor alles wat het leven brengt.

Meer >>
Het Kleine Boekje, dat enkele passages bevat uit:
Vier vragen die je leven veranderen

thework.com
byronkatie.com

 

Daarbij heeft ze een heel simpele methode ontwikkeld zodat mensen hun stressvolle gedachten kunnen onderzoeken voordat ze deze gaan geloven. Haar werk is dus niet zo zeer een theoretische filosfie alswel een praktische methode om je stressvolle gedachtes te onderzoeken en te kijken of het voor je werkt of niet. Kortom lekker praktisch. Hier die methode om stressvolle gedachten te onderzoeken.

Vind een gedachte die je stress oplevert en onderzoek die gedachte voordat je die gaat geloven. Dat kan op de volgende manier. Stel jezelf de onderstaande vier vragen, doe de omkeringen en kijk dan of je de stressvolle gedachte wilt geloven of niet.

Onderzoek: de vier vragen en omkering

1. Is het waar? (Ja of nee. Bij nee ga naar vraag 3)
2. Kun je absoluut weten dat het waar is? (Ja of nee)
3. Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
4. Wie zou je zijn zonder de gedachte?

Keer de gedachte om. Zoek dan drie specifieke, echte voorbeelden hoe elke
omkering waar is voor jou in deze situatie.

 

En om het in de praktijk aan het werk te zien hierbij twee voorbeelden van haar werk. Een eerste over een heel algemeen onderwerp wat in het algemeen nog wel eens voor wat stress wil zorgen: geld.

 

En dan een zeer aangrijpend voorbeeld om te laten zien dat ze het meent, Byron Katie doet The Work met een moeder die haar dochter heeft verloren in een auto ongeluk.

 

Ik heb me de afgelopen paar jaren zelf vrij veel bezig gehouden met The Work en heb het als uitermate bevrijdend ervaren, maar goed dat is slechts mijn persoonlijke ervaring. Ik ben benieuwd wat andere mensen hun ervaringen zijn en wat hun gedachten zijn over deze methode van Byron Katie. Is het echt zo gemakkelijk om je lijden uit je leven te bannen door al je stressvolle gedachten aan een gedegen onderzoek te onderwerpen?

Aanverwante informatie en artikelen:
-) thework.com
-) byronkatie.com
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) In het licht van voortbestaan
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

Living in the moment

135 gedachten over “Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden”

  1. Mooie insteek Douwe, mis-identificaties en bijhorende mis-interpretaties leiden inderdaad tot heel wat lijden en dat is heel zichtbaar in onze maatschappij, zo is bv heel de economische crisis daar een gevolg van, het is een systeem dat bol staat van de platitudes (mis-interpretaties) dat miljoenen (en meer) mensen raakt. Misschien kunnen we die vier vragen hier ook op toepassen?

  2. pieter-stuurman

     
    Mooi Douwe.
     
    Er bestaan geen problemen. Problemen zijn niets meer dan vergissingen die tot uiting komen. Een van de belangrijkste manifestaties hiervan is identificatie. Iedere identificatie leidt tot misidentificatie vanwege het doodsimpele feit dat je niet ”iemand” bent. De overtuiging (vergissing) dat we een vastomlijnd iets zouden zijn, beweegt mensen om uit te vinden wat dat dan is.
     
    Maar je bent precies wat je zelf denkt te zijn, in relatie tot alles. Je “identiteit” is dus altijd en op ieder moment je eigen creatie. Er valt niks uit te vinden want je maakt het zelf. Je kunt hooguit eens even uit jezelf stappen en waarnemen wat je er zelf van gebakken hebt.
     
    Door die creatie te zien als iets vaststaands, iets dat je is overkomen, beperk je jezelf in het enige werkelijke creatieve proces dat iedereen aangaat door het leven te aanvaarden en dat onvermijdelijk is: zelfcreatie. Bevalt je creatie je niet, dan kun je letterlijk op ieder moment voor een andere gedachte over jezelf kiezen, en zo en andere creatie creëren.
     
    Het is voor veel mensen wellicht wennen om zo te denken omdat het idee van identiteit een illusoir gevoel van beheersbaarheid geeft. En het inzicht dat jij het product bent van jezelf, maakt jou natuurlijk verantwoordelijk voor het resultaat. Ook wanneer je je daar niet bewust van bent.
     
    Zodra je je daar wel bewust van wordt, is letterlijk alles mogelijk. Wel kan het in het begin lastig zijn omdat we ons hele leven zijn aangespoord te geloven dat identiteit iets onmisbaars is. Dat is dus een ingesleten denkpatroon, en in het begin moet je er wat energie in steken om dat te veranderen, maar het is zeer de moeite waard.
     
    Wat helpt is dit: zeg in plaats van ‘Ik ben ….’, ‘Ik heb gekozen …. te zijn’. In het eerste geval wordt hetgeen “ik ben” gezien als een vaststaand feit. Bevalt het leven dan niet, dan zit er niks anders op dan te pogen die buitenwereld zich aan jou te laten aanpassen (wat die buitenwereld nooit doet). In het laatste geval hoeft er in de buitenwereld niks gewonnen, noch verdedigd te worden. Als je beleving je niet bevalt, dan ben je op ieder moment vrij een andere gedachte en dus een andere beleving over jezelf te kiezen. Vrij.
     

    1. Zo is dat Pieter en zo Schopenhauer stelde, de waarheid komt in drie fasen
       
      (1) ze wordt belachelijk gemaakt
      (2) ze wordt krachtdadig tegengewerkt
      (3) ze wordt als vanzelfsprekend aangenomen
       
      Anders gezegd, het is geen zaak dat er geen oplossingen zouden zijn, het is zaak om het denken eens tegen het licht der waarheid te houden. Het probleem smelt dan als sneeuw voor de zon, op dat moment lijkt de oplossing misschien op een wonder terwijl het maar heel gewoon is. Het wordt dan wel duidelijk hoe weinig we van het leven begrijpen, net zoals economie helemaal niet begrepen wordt. Nu fase (1) en (2) nog even doorstaan :)
       

  3. pieter-stuurman

    Inderdaad Prosument. Het vreemde is dat oplossingen gezien worden als iets wonderlijks. Terwijl het juist de problemen zijn die werkelijk wonderlijk zijn. Zodra de vergissing die achter het probleem zit, rechtgezet wordt, verdwijnt het probleem. En een verdwenen probleem IS een oplossing. Oplossingen zijn dus geen ingewikkelde constructies. Problemen zijn ingewikkelde constructies.

    1. Ook dat is zo Pieter, volledig mee eens. Mensen denken vaak in problemen en zoeken vervolgens naar een schuldige voor dat probleem en dan is strijd een logisch vervolg, men kan ook het probleem eens aandachtig bekijken en tot heel andere inzichten komen, dit gaat voorbij aan de platitude of het niet doordenken van dat probleem. Een praktisch voorbeeld hiervan had ik je eerder al eens gegeven, in het verlengde daarvan heel wat traditionele turbulentie waardoor Schopenhauers stelling goed tot z’n recht komt. In concreto, als schulden het probleem zijn dan cultiveren we die schulden om het probleem op te lossen. Het is natuurlijk een denkpiste waar weinigen aan denken en werkt een beetje als ‘heb je vijand lief’. Hierbij dan ook een knipoog aan de redactie om het dan toch eens wereldkundig te maken, je zou bijna vermoeden dat het iets visionairs in zich heeft. Het zaad en de oogst :) 

    2. Theoretisch is het een waarheid, en praktisch kent het een mogelijkheid helaas vanwege eigenbelangen wenst de oude heersende macht het niet te volgen en ook in de maatschappijen kent het vanwege politieke en economische belangen-verstrengeling ook geen navolging. Mvg.Jasper.

      1. Beste Jasper, misschien we dat geloof ook maar eens opgeven om progressie te kunnen boeken, er trekt zich namelijk een hele beweging op gang van binnenuit. Verschillende voorbeelde tonen dat aan, ook vanuit de traditonele machtsorganismen, innerlijke transformatie uit zich overal aangezien het van binnenuit komt, uit het niets. Macht als tijdloos excuus bestaat niet langer :) 

  4. Als men gelooft dat men een eigen indentiteit vormt met de gedachten over wat men is gaan geloven over zichzelf of wat men aan kennis opdoet en over zijn of haar verleden, is men de/het illusionaire pakketje/vorm/entiteit  geworden wat men vanuit het denken gevormd heeft. Het ware Zelf is de vormer ervan, welke vredig zonder enige gedachte Is ,  en niet de gedachte is over iets of wat men zou kunnen gaan geloven,  maar in harmonie kan zijn met die gedachten die men niet hoeft te volgen. Maar de gedachten kan laten zijn,  de wolkjes die passeren op de achtergrond en daar opkomen. Men kan ze bewust observeren, de observeerder van die wolkjes of gedachten is het ware Zelf. Dan leeft men niet meer vanuit gedachtenvorming, maar vanuit de leegheid die men kan accepteren. Men kan zelf andere condities scheppen door niet alle opkomende gedachten te volgen en het illusionaire mentale plaatje los te laten,dus bewust te kiezen om slechts die gedachten te volgen welke voor praktische doeleinden nodig zijn, in het leven zelf.  Dat is best moeilijk te noemen en het botst als het ware vaak met de eisen die de maatschappij stelt, doch als men dat voelt,  dan indentificeert men zich als het ware weer met de kennis uit/in de gedachten. Kunst zal het zijn om de discipline op te gaan brengen om na iedere reis in gedachten weer terug te keren naar het moment zelf,  Nu.  Best moeilijk omdat het actieve leven telkens weer die volle aandacht op lijkt te eisen richting vragen en oplossing, toekomst en verleden. Alles wat er ooit zal bestaan en heeft bestaan in werkelijkheid is het volle moment dus Nu, de rest is alleen een creatie van het denken.  Mvg.Jasper.

  5. Hetgeen Katie nu commercieel verhandelt bestaat al eeuwenlang in de traditie van Advaita Vedanta, gratis beschikbaar bij Indiase leraren die je onderricht geven aldus James Swarz. Deze traditie valt terug op geschreven bronnen als die van o.a.Adi Shankara en de Bhagavad Gita, waarbij in deze laatste, het gesprek tussen Krishna en Arjuna  op het slagveld laat zien hoe rigoreus dit onderzoek naar wat je bent is. Niet voor watjes dus ( een groep waar ik mijzelf toe reken) De Katie methode lijkt me prima om stressvolle gedachten te elimineren maar raakt m.i. niet de diepte die gevat is in de Vedantische traditie waar het draait om het diepe inzicht in wat je bent.

    1. Zo is dat, niet voor watjes, net zoals alle filosofen gestorven zijn in de armen van dat wat ze zochten. Salonfilosofen is wat anders natuurlijk, eeuwige wijsheden hebben de neiging om tijdloos te zijn, de utopische gespletenheid van niemand laat soms anders vermoeden :)  

      1. “Wijsheid’ laat zich verhandelen, “Waarheid’ niet. Het door Douwe geplaatste filmpje ‘You need more money – Is that true? komt in een ander licht te staan wanneer je de tarieven ziet die Katie rekent ( of Tolle) Naar mijn weten bracht Krishna geen onkosten in rekening voor het behulpzaam zijn aan Arjuna :) net zomin als in onze tijden Ramana Maharshi of Nisargadatta dat deden. Ik denk dat het essentieel is dit onderscheid te maken om te kunnen beoordelen waar we nu eigenlijk mee te maken hebben. Misschien is er een verschil aan te brengen in enerzijds de wens ‘om niet meer te willen lijden’ en anderzijds de wens om inzicht te verwerven. Ik weet niet precies hoe die twee zich tot elkaar verhouden of dat ze zich uberhaupt wel tot elkaar verhouden.
         

    2. Advaita is ook maar een stroming .  De Waarheid zoals die er al was voordat jij er was kan niet uit onderricht bereikt worden.  In feite zijn de advaita aanhangers ook maar watjes.

      1. Dat ‘aanhangers’ watjes zijn, gezien in het licht van waarheid, kan kloppen. Er hoeft namelijk niets ‘aangehangen’ te worden. Advaita Vedanta is geen geloof, in haar praktische methodiek (als je al van methodiek kunt spreken) werpt ze je steeds weer terug naar wat je bent, rigoreus. Niet voor watjes dus.
         

        1. OK.  Advaita is “ook maar een methodiek”.  (of hoe je het ook noemen wilt.)  Net als Byron Katie.  Net als alles op dit terrein.  Er is niets of niks wat jou naar de Waarheid kan voeren.  Je bent het namelijk al…
           
          Ook advaita vendanta (bewust zonder hoofdletters) is maar een geloof, een aanname.  Net als alles wat Byron Katie of ik debiteer.  Er is een heel groot verschil tussen weten en geloven.  Er zijn zaken die ik WEET, maar als ik ze hier vertel dan moet de lezer het maar GELOVEN.  Dus het is heel leuk en aardig om Byron Katie te lezen of een lezing te volgen (portemonnee meenemen).  Dus het is heel leuk en aardig om advaita vendanta te volgen.  Maar het brengt je nergens als jij niet kan ZIEN.  Zolang je niet ZIET blijf je maar dwalen in “geloven”.  En geloven komt weer voort uit je denken.
           
          Dit lijkt misschien op haarkloverij, maar is het niet.

        2. @ik zelf, Ja, je bent het al … maar zolang jij dat niet weet is het behulpzaam als er een ‘methodiek’ is die je kan laten ZIEN wat je bent. Het heeft namelijk geen enkele zin om je en anderen voor te houden ‘dat je het namelijk al bent’ zonder dat je het GEZIEN hebt.

        3. @searano
           
          In dit hele gebeuren wat “zelfkennis”  heet zit een element wat niet geleerd kan worden via methodiek.  Methodiek kan helpend zijn, maar als het uitgangspunt is dat dat het enige is wat nodig is, dan zal dwalen het deel blijven.  Men zal misschien op een gegeven moment genoegen nemen met iets en dat tot waarheid verheffen.   

      2. Beste Ik Zelf, het is lastig om iets in woorden te beschrijven dat niet in woorden te omschrijven is. Maar wat is dan relatie tussen niets en iets? Bestaat deze relatie of niet en hoe zou die zich dan uiten? 

        1. @Prosument
           
          Deze vraag kan ik niet beantwoorden.  Omdat woorden geen recht doen aan het vraagstuk.  Omdat woorden kunnen worden opgevat om er stelling tegen te nemen.
           
          Maar als ik dan toch een poging waag:  Als je tot de conclusie komt dat je “niets”  bent, komt dat “iets”  vanzelf te voorschijn.  Daar hoef je “niets”  voor te doen.  Dus ja, de relatie bestaat en uit zich “vanzelf”.
           
          PS.  Schrijvende voort merk ik dat mijn tekst al erg cryptisch is.  Alleen zij die hetzelfde ervaren hebben als ik kunnen begrijpen.

        2. Beste Ik Zelf, de relatie tussen niets en iets is het evolutionaire imperatief of Telos dat uit het zelf opstijgt en iets mee op reis neemt. Als iets en niets versmelten en de identificatie doorzien werd, dan rest de visionair of ziener die zelf ook participeert in het spel, het EN/EN perspectief. Sommigen willen blijkbaar absoluut niets zijn, ook maar niets natuurlijk. :) 

    3. Dat Byron Katie niets nieuws verteld is logisch en dat zij hetzelfde verteld als vele andere stromingen ook want dan lijkt het erop dat al die stromingen naar hetzelfde punt leiden en dat ze dus allemaal wegen naar hetzelfde inzicht zijn.

      Wat mij persoonlijk aanspreekt aan Byron Katie is dat ze het niet bij filosofie houdt maar bij een heel simpele manier om mensen aan het werk te zetten om zichzelf van hun geloven af te helpen door deze te gaan onderzoeken met haar The Work. Gewoon vier vragen en omkeringen doen en kijken waar je eindigt.  

      Daarbij kun je op haar site, gratis de worksheets downloaden en kun je ook gratis vele uren aan filmmateriaal op haar site bekijken. Zie http://www.thework.com/watch.php daarvoor. 
      Iedereen kan dus volledig gratis hiermee aan de gang en zichzelf van zijn of haar stresvolle gedachten ontdoen door ze zelf te gaan onderzoeken. Daar hoef je niemand iets voor te betalen. 

      Ik vind dat persoonlijk juist veel vertrouwen scheppen dat Byron Katie eigenlijk al het belangrijke gewoon gratis deelt. Er is zelfs een gratis The Work hulplijn waarbij je met vele ervaren mensen in The Work gratis kunt skypen en ze je helpen bij je onderzoek als je vast komt te lopen. 

      Dat Byron Katie het verhandelt zoals hier geclaimt komt dan ook niet helemaal met mijn persoonlijke waarnemingen en ervaringen overeen. :-)

      Ik heb zelf eerst een boel van haar video`s bekeken zowel op de site als op youtube waar nog veel meer te vinden is maar het proces gaat pas echt goed werken als jezelf je stresvolle gedachten op papier zet en ze gaat onderzoeken. Ik heb zo vele interessante inzichten opgedaan en wens iedereen hetzelfde toe. ;-)

      En of die inzichten via Byron Katie of via anderen komen is mij om het even. Ik deel hier alleen een stukje van mijn eigen pad ter mogelijke inspiratie voor anderen.

      1. Gedeeltelijk is dat ook zo. Maar ze biedt ook mogelijkheden waar een flinke prijskaartje aanhangen. Dat moet ze zelf weten en natuurlijk ook de mensen die dat er voor over hebben. Het kan inzichtelijk  zijn om je gedachten op waarheidsgehalte te onderzoeken, daar is niets mis mee. Maar er is een verschil tussen ‘ik heb zo vele interessante inzichten opgedaan’ en ‘ik heb inzicht in wat ik ben’. Waarheid is maar 1 inzicht.

        1. Dat lijkt me idd ook dat mensen dat zelf moeten weten. Waar het om gaat is dat 100% van de essentie van haar werk door haar zelf gratis op haar website wordt aangeboden. Dus iedereen die oprecht zijn of haar eigen gedachten wil onderzoeken kan dat volledig kosteloos doen. 

          Ik heb een boel interessante inzichten opgedaan en dat waarheid maar 1 inzicht is, is er (nog?) niet eentje van. Waarheid zelf is per definitie een concept en daarmee dus afgescheiden van het andere en in die zin kan waarheid nooit waar zijn. ;-) Maar goed, nu verzanden we wellicht in wat flauwe semantische discussies. 

          Ik heb persoonlijk met Byron Katie eerder inzicht gekregen in wat ik niet ben dan wat ik wel ben. Sterker nog het is maar zeer de vraag of ik ben… Misschien The Work eens op loslaten? :D

          Welke gedachte levert meer stress op, ik ben of ik ben niet?
          Voor de mensen met interesse hierin is het boek Loosing the Moon, dialogues on Non-Duality, Truth and other Illusions wellicht de moeite waard om eens door te lezen.

        2. Dan bof jij maar, mij ontbreekt ieder inzicht. Ik troost me maar met de gedachte dat ik een bijzonder mooi uitzicht heb.

        3. Dat komt wellicht omdat ik nog niet uit het gebied van inzichten ben en jij wel. Kan goed zijn dat jij in die zin al heel wat stappen verder bent. Als je zelf tips hebt hoe jij tot jouw huidige toestand bent gekomen qua boeken, stromingen etc deel die dan vooral, ben ik wel benieuwd naar iig en wellicht kan ik door dat te bekijken zelf ook weer een stapje “verder” komen. 

  6. pieter-stuurman

    Dat is mooi gezegd searano.
     
    Om inzicht te verwerven in dingen, moet het bestaan van die dingen eerst aanvaard worden. Lijden bestaat juist uit het niet aanvaarden van dingen. Aanvaarding opent dus de weg voor zowel inzicht als het verdwijnen van lijden.

    1. Ik denk dat dat juist is Pieter.
      Wat ik meen te zien is dat bij de grote leraren iedere vorm van activisme in deze wereld lijkt te zijn utigedoofd en de handelingen praktisch van aard vanuit het organisme komen dus niet onderhevig zijn aan lijden aan de wereld.

  7. Wie zijn eigen gedachten gelooft is niet goed wijs.  Gedachten is iets wat zich afspeelt in jou.  Als je eenmaal het idee hebt losgelaten dat je je gedachten BENT, komt het als volslagen krankzinnig over om je te indentificeren met je gedachten.
     
    Ik geloof van alles.  Ik geloof dat Poetin echt is en geen acteur.  Ik geloof dat de evolutietheorie waar is.  Ik geloof dat er pinguins leven op Antartica.  Maar al deze zaken heb ik nooit gecheckt of kan ik niet checken omdat de kennis mij ontbreekt.  Ik geloof het allemaal maar.
     
    Vrijwel mijn hele leven is opgebouwd uit aannames.  En mogelijk zijn het ook nog leugens.  Maar dat geloof ik niet;-)

  8. @Pieter Stuurman
     
    “Als je beleving je niet bevalt, dan ben je op ieder moment vrij een andere gedachte en dus een andere beleving over jezelf te kiezen. Vrij.”
     
    Volgens mij ga je hier de fout in.  Jij meent dat door een andere gedachte/beleving te kiezen dat je vrij bent.  Maar volgens mij verruil je alleen maar de ene gevangenis voor de andere.  Niks vrij…
     
    Pas als je inziet dat IEDERE gedachte/beleving subjectief is kan er daadwerkelijke bevrijding zijn.

    1. pieter-stuurman

      @ Ik zelf,
       
      Dat is precies wat ik wilde zeggen. Iedere gedachte is subjectief en daarom ben je volledig vrij om je gedachten te kiezen. Wel is het onmogelijk om niet te kiezen. Je zou het dus een “gedwongen vrijheid” kunnen noemen. Of je het nu beseft of niet, iedereen denkt en iedereen heeft dus gedachten en met die gedachten schep je je eigen beleving.
       
      Je geeft zelf een mooi voorbeeld: jouw gedachte “gedachten zijn gevangenissen” bepaalt jouw beleving van gedachten. Daarom beleef je gedachten als onvrijheid.

      1. Pieter.
         
        OK.  Zolang je maar blijft ZIEN dat de nieuwe gedachte slechts een vervanging is van de oude.  En dat de nieuwe gedachte er alleen maar even is voor het moment.  Met de door mij aangehaalde quote (van jou) kan je namelijk twee kanten op.
         
        Voorbeeld: ik heb de gedachte dat ik een waardeloos figuur ben.  Ik vervang die door de gedachte dat ik een waardevol mens ben die er mag zijn.  Het is aantrekkelijk om mij te indentificeren met die laatste gedachte.
        Maar er is uiteindelijk geen noodzaak voor indentificatie.  

        1. pieter-stuurman

           
          Precies Ik zelf. Identificatie is een poging om bestaande gedachten te verstarren, door ze in een definitieve vormt te gieten.
           
          Er zijn oneindig veel meer nog-niet-gedachte gedachten mogelijk dan de verzameling gedachte gedachten die de identificatie wil insluiten. Daarom is identificatie vooral een poging om nieuwe gedachten uit te sluiten. Identificatie bestaat dus vooral uit uitsluiting.
           
          Omdat gedachten de beleving van realiteit bepalen, leidt identificatie tot een beperkte beleving, en tevens tot de overtuiging dat die beleving (de beleefde realiteit) gelijk staat aan waarheid.
           
          Bevalt de beleving dan niet, dan kan dat niet anders dan toegeschreven worden aan de buitenwereld. De gedachtegang binnen de identiteit staat immers vast, en kan niet meer aangepast worden, en dan blijft er niets anders over dan het veroordelen van externe factoren, waarvan men afhankelijk (onvrij dus) denkt te zijn.   
           
          Zonder identificatie blijft er dus een oneindig veel grotere belevingsvrijheid over. De aanvaarding daarvan betekent wel het einde van slachtofferschap, en dat betekent noodzakelijkerwijze aanvaarding van volledige eigen verantwoordelijkheid. Veel mensen zijn daar huiverig voor, en wellicht draagt dat bij aan het “succes” van identificatie.

        2. Weer zeer inzichtelijk en helder verwoord. Nu ik toch met een rondje bezig ben ;-). Wat heeft jouw tot jouw huidige inzichten doen leiden Pieter?

          En heb jij een visie op de dood die je wenst te delen?

        3. pieter-stuurman

           
          Dank je Douwe.
           
          Het is een combinatie van waarneming en inspiratie. Inspiratie bestaat uit mogelijkheden die anderen me hebben laten zien en die ik bekeken heb, en getoetst aan mijn waarneming.
           
          Bij waarnemen probeer ik mijn gedachten en overtuigingen zoveel mogelijk buiten beschouwing te laten. Ik heb dat al eens verwoord met de term “het aliën perspectief”. Ik stel me daarbij voor dat ik een bezoeker aan deze wereld, en dat ik er nog geen enkele gedachte over gevormd heb, maar uitsluitend waarneem.
           
          Maar het allerbelangrijkste is in mijn geval: mijn liefde voor de dingen die mijn aandacht hebben. En zoals dat gaat met objecten van liefde: je wil ze leren kennen. Het is een nooit ophoudend motief om er aandacht aan te geven, en aandacht is de enige manier om iets (wat dan ook) te kunnen leren kennen.
           
          Over de dood: de dood is in mijn optiek het einde van een vorm. Die vorm bestaat uit energie (zoals alles) en omdat energie niet kan verdwijnen maar uitsluitend over kan gaan van de ene vorm naar de andere (wet op behoud van energie), blijft die energie dus in één of andere vorm, of (her)verdeeld over meerdere nieuwe vormen, bestaan. In die zin is de dood niets anders dan een transformatie.
           

        4. Daar volg ik je in beste Pieter, het mooie is dat als je alle andere gedachten in Liefde kunt loslaten en dat volgt wat je wenst te volgen je daarmee ook de volle aandacht kunt geven die het nodig kan hebben. Misschien doe je dat al maar beschrijf je het niet, maar intuitief maak je als het ware die schakeling in respect vanuit het liefdevolle zijn richting iets. Mvg Jasper.

  9. Oordelen over anderen voegt niks toe aan het Zelf, ik wens hen de volle Liefde toe die ik kan bereiken. Op een zoektocht naar verlichting gaat men verder in de zoekmodus, geconditioneerd zoekend naar het eventuele bereikbare geluk in de toekomst, ware verlichting is het Zelf in de volledigheid van de acceptatie van de leegte, de volheid van het moment, Nu. Vele lijdenswegen hebben mij geleid richting mijn laatste meester, nu kan ik vrij kiezen om kennis te vernemen maar het zal nooit iets toevoegen aan het ware Zelf, omdat het Zelf al alle kennis bevat uit het collectief er deel van is omdat het Zelf deel is van Al-Wat-Is. Het ware Zelf herkend nieuwe kennis het ontsluit daarmee de tredes op de ladder van het hogere denken en handelen vanuit pure Liefde :)

    1. Pure allesomvattende Liefde voor Al-Wat-Is kent dat waar ik heilig in geloof, hetgeen de oorzaak van het nieuwe lijden in mij was omdat ik het contact ermee soms even verloren had. Het was nog wel in me maar het lag buiten het bereik van mijn bewustheid. Men heeft gelijk gehad iedereen zoekt het geluk buiten zichzelf het geluk zit in het Zelf. Het ritme de golven van de creatie. Ook het geboren worden kent weeen of golven, zoals de crisissen in het zijn de bewustheid geboren laat worden. Het is geen constante status, als men er maar geen contact mee verliest dan zal men ondervinden dat ook dat golven of ritme kent zoals alles in het Universum omdat het ware Zelf er deel van is.

    2. @Jasper38
       
      Het “denken”  bestaat nu eenmaal uit oordelen.  Er is geen hoger of lager denken.  Zou dat er zijn, dan is er toch weer een ingang tot indentificatie.  Zo zie ik mensen toch nog weer de verkeerde afslag nemen. Zij hebben waargenomen wat ze werkelijk zijn en menen op die grond verheven te zijn in hun denken.  Zolang je het in “denken” zoekt kan je niet gevonden worden.

      1. Als jij het vanuit dat paradigma wenst te bekijken zal het ook slechts de visie kunnen dragen welke je aandraagt. Jammer dat je het wenst te classificeren als zou het vanuit een superioriteit bedoeld  zijn, dan mis je de ware boodschap van de allesomvattende Liefde voor Al-Wat-Is die het draagt.

      2. Lager en hoger denken is de verwijzing naar het groeipotentieel binnen tijd en ruimte. Lager denken is een verwijzing naar het egoïsme, dat wat zich manifesteert in het zgn Platland. Zie verder ‘economische crisis’, met hoger of visionair denken bestaat dat probleem niet eens, we zitten er wel middenin, lastige zaak. 

  10. Mensen kunnen vergeten wie ze zelf in werkelijkheid zijn. De onverloste mens is ‘zichzelf kwijt’. Het gevolg daarvan is dat zo iemand het contact met zijn innerlijk weten, de gnosis, verliest. Wie zichzelf kwijt is, leeft als een slaaf van onpersoonlijke machten. Deze staat van vervreemding van het ware zelf wordt in de gnostische teksten met velerlei verschillende termen beschreven, zoals slavernij, vergetelheid, slaap, dronkenschap, blindheid, de dood. De meest algemene term die daarvoor vaak wordt gebruikt is ‘de dwaling’, in de betekenis van ‘verdwaald zijn’. (gnostiek)
     

      1. Beste Jasper, dat ken ik, het is duidelijk dat dwalen bestaat, een mens moet letterlijk blind zijn om dat niet te zien, ook doof aangezien er geluid uit de radio komt. Nog vaker worden de dalers helemaal niet opgemerkt door de klimmers, het wordt dan als roepen in de woestijn :) 

        1. Dank je beste Prusument, daarmee wens ik ook de stelling van het artikel te weerleggen, maar tegelijk herken ik de waarde ervan. Ik zou dit diepe inzicht daarom wensen aan te dragen.
          Het geloof in het Zelf zal bevrijdend werken, omdat geloven in Al-Wat-Is die vrijheid kent, in het niets te geloven :)

        2. De waarde van het artikel staat mi niet ter discussie, we kunnen er heel veel mee maar dat wordt niet altijd begrepen omwille van allerhande vastgeroeste overtuigingen. Het resultaat is inderdaad lijden en dat gaat over miljarden mensen. De vraag stelt zich of we dan spontaan onze verantwoordelijkheid nemen om te helpen en/of dat we deze bewustwording als een persoonlijke trofee beschouwen. Dit laatste zie ik veel, mooi list van het ego. :)

        3. @Prosument
           
          Hoe ziet dat spontaan onze verantwoordelijkheid nemen er uit bij dwalenden?

        4. Voorbeelden zijn legio en uiterst pijnlijk, men zal bv zeggen dat mensen langer en harder moeten werken omwille van een financieel tekortje, dat is dwalen en zowat alle nobel wetenschappelijk studiewerk klakkeloos negeren, wellicht niet eens bewust daarvan. Spontane verantwoordelijkheid dat vanuit het Zelf komt, zegt heel andere dingen. Zelfs het volledig tegengestelde is waar maar dat begrijpt men duidelijk niet, nochtans de logica zelve. Zo zie je maar hoe het denken parten speelt.  

        5. Dat is eigenlijk niet wat ik bedoel.  Het financieel tekort draagt niks bij naar het zoeken naar het Zelf.
          Ik realiseer me nu dat ik je reactie verkeerd heb gelezen.  Ik meende dat je met “spontaan je verantwoordlijkheid nemen”   bedoelde hoe andere mensen te helpen te bereiken wat je zelf heb bereikt.
          Hoe kan je een blinde laten zien?  

        6. Beste Ik Zelf, je mag het denken nog altijd gebruiken, ik behoed me voor van die verstarringen op dat niveau. Als mensen gevangen zitten op een bepaald niveau dat elke groei ondermijnt en ze ook blind maakt omwille ervan, dan is het handig om ze een sleutel te geven om eerst dat obstakel van de weg te krijgen. Blinden hebben in de eerst plaats hulp nodig, alles op z’n tijd en volgens de levels van het spel dat ook respect verdient.

  11. Voor de mensen die eens wat willen experimenteren met wat gedachten onderzoeken. De volgende drie zijn wel leuk. 

    Mensen zouden van mij moeten houden.

    Mensen zouden respect voor me moeten hebben. 

    Mensen zouden me moeten waarderen. 

    Ik daag iedereen uit die gedachten eens te onderzoeken met The Work en zo te kijken of het iets voor hun is of niet. Dus geen filosofie maar praktisch het onderzoek zelf gaan doen. 

    Hier nog wat leuke quote`s van haar. 

    —–

    • The Work is merely four questions; it’s not even a thing. It has no motive, no strings. It’s nothing without your answers. And they’ll burn up anything that isn’t true for you. They’ll burn through to the reality that has always been waiting.

     

    • When I argue with reality, I lose—but only 100% of the time.

     

    • An unquestioned mind is the world of suffering.

     

    • If I had a prayer, it would be this: “God spare me from the desire for love, approval, and appreciation. Amen.”

     

    • If I think you’re my problem, I’m insane.

     

    • When I am perfectly clear, what is is what I want.

     

    • Everything happens for me, not to me.

     

    • Personalities don’t love—they want something.

     

    • “I don’t know” is my favorite position.

     

    • Until you look forward to criticism, your Work’s not done.

     

    • Thoughts aren’t personal. They just appear, like raindrops. Would you argue with a raindrop?

     

    • Everyone and everything is doing its job perfectly—no mistake.

     

    • Until we know that death is equal to life, we live in fear.

     

    • When they attack you and you notice that you love them with all your heart, your Work is done.

     

    • Nothing you believe is true. To know this is freedom.
    1. Douwe, ik kan niets met die vragen. Dat veronderstelt dat er een “ik”  is.  Ik kan ze noch positief, noch negatief beantwoorden.  
       
      Of mensen zouden mijn gedachten moeten waarderen.  Maar dat doe ik zelf niet eens.  
      Of mensen zouden van mijn gedachten moeten houden, maar dat doe ik zelf niet eens.  
      Of mensen zouden mijn gedachten moeten respecteren, maar dat doe ik zelf niet eens.
       
      Of zouden mensen van mijn lichaam moeten houden, waarderen en respecteren?
       
       
       
      Het spijt me, ik kan niet zo veel met Byron Katie.  Haar methodes werken niet voor mij.  Ik kan geen “ja”  of “nee”  formuleren.

      1. Dan ben je reeds klaar Ik zelf, wat Sereano ook zegt. Mijn inzicht tot nu toe is dat de basis of het “begin van de ellende” van stressvolle gedachten het geloof in een eigen identiteit is waarop vervolgens hele bouwwerken van aanvullende andere stressvolle gedachten worden gebouwd. Op het moment dat jij reeds begrijpt dat er geen basisidentiteit als een ik is dan hoef en kun je verder ook weinig met die vragen.

        Mag ik vragen welke route jij bewandelt hebt om tot je eigen inzichten te komen. Voor mij is Byron Katie een nuttige wegwijzer geweest maar ben zeker nog niet identiteitloos dus heb nog wel wat te doen. Daarbij spreekt het een mensen wel aan en het andere mensen niet, mensen zoeken vaak hun eigen weg dus hoe meer wegen hier bekend zijn hoe beter. Wat voor boeken, filosofische stromingen, etc kun je anderen hier aanbevelen die jou zelf in je eigen zoektocht goed geholpen hebben?

        1. Douwe.
           
          Het allereerste wat ik heb gedaan (maar dat is 25 jaar terug) is om mijn  eigen denken te analyseren.
          Door te doorzien hoe je denken werkt en hoe deze te beinvloeden is valt vanzelf de indentificatie weg.  Dat is geen bewust proces geweest, maar een gevolg.  Alle uitkomsten uit mijn denken zijn discutabel dus is indentificatie overbodig.
           
          De volgende stap was dat ik door omstandigheden in staat was om te zien dat mijn denken invloed uitoefende op mijn emotionele wereld. Dit is een gedeelte waar je per ongeluk tegen aan moet lopen.  Er moet uberhaupt al iets zijn wat jou beroert, anders kan het niet gezien worden.
           
          De voorlaatste stap was de kennismaking met Gnosis.  Deze kan zich pas aandienen als je er aan toe bent en geen minuut eerder.  Gnosis kan zich namelijk niet verbinden met ego.  Het is ook moeilijk te herkennen omdat je alleen iets kunt herkennen wat je kent.
           
          De laatste stap is de ontdekking van het Zelf en de manifestatie hiervan.  Bij mij werd dit mogelijk via intuitie.  (hetgeen wat anders is dan Gnosis)  Intuitie kan alleen ontstaan als er geen indentificatie is met het denken.  Niet-indentificatie met het denken is weer wat anders dan niet-indentificatie met het ego.
          De ontdekking van het Zelf brengt Weten voort en de persoon in kwestie kan terugkeren naar het “geloven”.
           
           
          Een stroming die de moeite waard is, is het soefisme.  Maar bedenk wel dat je het soefisme nooit kan benoemen en dat het doel van de soefi is om geen soefi meer te zijn.  Maar ook een doel kan de soefi niet hebben.  Feitelijk is het soefisme niet eens een stroming, geen religie, geen filosofie.  Er is het soefisme voortkomend uit de islam waarim Rumi een vooraanstaande rol heeft gespeeld en er is het universeel soefisme van Hazrat Inayat Khan.  Maar ik heb daar wat aan gehad, dat wil niet zeggen dat het voor jou ook opgaat.
           
          Zie ook bovenstaande: het zal alleen op je pad komen als je er aan toe bent, niet eerder.
           

        2. Helder, hartelijk dank voor je uitleg. 

          Ik was niet bekend met gnosis. Hieronder wat wikipedia ervan zegt, kun jij je in die uitleg vinden?

          Gnosis is een kernbegrip uit het gnosticisme. Het woord is afkomstig van het Griekse: γνῶσις, gnōsis, dat kennis of inzicht betekent. Kenmerkend voor gnostici is dat ze niet geloven (in godsdienstige zin), maar de innerlijke morele autoriteit stellen boven elk uiterlijk gezag (binnen het gnosticisme bestaat geen kerkelijk gezag). Die innerlijke autoriteit komt voort uit gnosis: kennis. Deze kennis is echter geen rationele (aangeleerde) kennis, maar een inwendig weten (zelfkennis door zelfervaring) van de mens. Door dit inzicht kom je in het reine met je geweten (achteraf weten). Je gaat op zoek naar wat er in jezelf omgaat (her-kennen) om zodoende te begrijpen wie je werkelijk bent. Het woord gnosis is daardoor ook verwant met het Nederlandse woord kennen, kunnen (En. know, Lat. gnoscere, IJsl. kná).
          Gnosis staat als religieus begrip tegenover godsdienstig geloof. Een spirituele stroming die gericht is op gnosis zal het geloof op gezag principieel verwerpen. Hedendaagse historici, voornamelijk vanuit kerkelijk verband, hebben overigens kritisch gewezen op een aantal stromingen uit de gnosis, die elk een strakke episcopale hiërarchie ontwikkelden (zoals in het marcionisme, manicheïsme en montanisme), wat volgens deze niets anders betekent dan de acceptatie van uiterlijke autoriteit[1]. Andere historici, vanuit het historisch-kritisch onderzoek van het vroege christendom, melden dat in deze stromingen de bisschoppen weliswaar zorg droegen voor de organisatie, maar geen gezag hadden over de inhoud van het geloof.
          —-

        3. En even een heel andere vraag, hoe kijk jij aan tegen de dood. Ik ben benieuwd naar je inzichten rond dat fenomeen als je die hebt en wilt delen tenminste. 

        4. pieter-stuurman

           
          Mensen zijn denkende dieren. Het is voor mensen onmogelijk om niet te denken, net zoals het voor koeien onmogelijk is om niet te grazen. Het denken maakt onderdeel uit van wat we zijn. Wel zijn we volledig vrij in wat we denken. Maar niet denken is onmogelijk. Je zou het dus een ‘gedwongen vrijheid’ kunnen noemen.
           
          Vaak zie ik dat in leringen (bijv. Tolle) de gedachte verketterd wordt. Maar ook dat is weer een gedachte. Het is een (negatief) oordeel (een oordeel is gewoon een gedachte) over de menselijke eigenschap die we ‘gedachte’ noemen. En, zoals altijd, zal zo’n oordeel de beleefde realiteit beïnvloeden: gedachten worden als negatief beleefd.
           
          Iedere negatieve gedachte (en de daaruit beleefde negatieve realiteit) komt voort uit de weigering te aanvaarden. De negatieve gedachte over gedachten, komt dus voort uit de weigering te aanvaarden dat mensen denken.
           
          En daarmee kom je uit bij het verschil tussen aanvaarding van wat je bent, en identiteit. Uiterlijk lijken die twee dingen vaak op elkaar, maar ze zijn elkaars tegenpolen. Identiteit bestaat uit oordeel. Aanvaarding uit…. aanvaarding. :-)
           
          Wanneer je aanvaardt dat je denkt, en tevens aanvaardt dat je vrij bent om te denken wat je wil, dan aanvaard je dat denken deel uitmaakt van wat je bent. En pas dan kun je beleven dat je binnen dat gegeven letterlijk alle denkbare vrijheid hebt.
           

        5. Quote peiter-stuurman ” Vaak zie ik dat in leringen (bijv. Tolle) de gedachte verketterd wordt
          Dat zou best kunnen dat mensen het verkeerd zouden kunnen interpreteren, dat lijkt me geen goede zaak. Volgens de lering van Eckhart Tolle is het niet zo dat men de gedachte of het denken afwijst, men heeft een vrije keuze om de gedachte te volgen of niet. Dat betekend dat men niet meer leeft vanuit het denken maar vanuit het Zelf. Dus voor praktische doeleinden kiest men ervoor om gedachten te volgen. Dat voorkomt dat men de gedachten zelf te serieus gaat nemen en men zich als het ware vanuit het geconditioneerde denken gaat indentificeren met de gedachten dus kennis over iets of gedachten over concepten die men bezit. Dat is  natuurlijk wederom mijn interpretatie en als ik het mis heb hoor ik het graag dat is erg leerzaam, :) om mensen wat meer bekend te maken met Eckhart Tolle de volgende video : http://youtu.be/SX16CfzYdiY

        6. pieter-stuurman

           
          @ Jasper,
           
          Voor de goede orde: ik kan me goed vinden in het werk van Tolle. En ik begrijp ook dat Tolle bedoelt dat het geen goed idee is om je gedachten voor waarheid aan te nemen, en daarin heeft hij groot gelijk. Maar hij is vaak nogal negatief als het gaat over gedachten.
           
          Gedachten zijn niet negatief. Negatieve gedachten zijn negatief. Het besef dat je gedachten het product zijn van jezelf, geeft je de vrijheid om er mee te doen wat je wil.
           
          Gedachten zijn een enorm krachtig gereedschap, en zoals voor ieder krachtig gereedschap geldt: je kun ermee bezeren. Maar dat is nog geen reden om vervolgens het hele gereedschap te veroordelen of af te wijzen. Je kunt er immers ook mooie dingen mee maken.
           
          Gedachten bepalen je beleving van je realiteit. De valkuil is, dat veel mensen denken dat hun beleefde realiteit gelijk staat aan waarheid. En omdat de beleefde realiteit altijd overeenkomt met de gedachten erover (wat logisch is: die gedachten vormen de beleving), denken mensen dat hun gedachten erover waar zijn. Dat hun gedachten dus de enig mogelijke gedachten zijn. En dan is het kringetje gesloten.
           

        7. Douwe
           
          Ik kan me niet helemaal vinden in de uitleg van wiki over Gnosis.  Gnosis is geen stroming.
          Gnosis is begrijpen op een ander niveau dan met de menselijke geest.  Stel dat jij een “technische knobbel”  hebt en ik niet.  Dan zal jij na lezing van een bepaalde tekst het onderwerp (eerder) begrijpen dan ik.  Ik heb dan geen aanleg tot begrijpen waar jij die wel hebt.  Gnosis zou ik dan ook eerder (in mijn eigen woorden) een “spirituele knobbel”  noemen.  Maar die vergelijking gaat wel mank omdat aanleg tot techniek oorzakelijk is vanuit de hersens.  Spiritueel begrijpen komt voort uit Bewustzijn buiten je zelf.
           
          En dat haakt mooi in op de vraag over leven na de dood.  Die is er wel, maar tegelijkertijd ook niet.  Ik kan dit niet nader uitleggen.  Wie denkt dat door “goed te leven” er een plaatsje in de hemel voor hem is komt bedrogen uit.  Maar wie denkt dat er niets is, die komt evenzo bedrogen uit.  Het is met de menselijke geest niet te bevatten dat ik tegelijkertijd jou ben en ook mijzelf.  Het is niet te bevatten dat ik alles ben en ook niets.
           
           

        8. Beste Ik Zelf, boekjes kunnen misleiden, iedereen begint blijkbaar maar wat na te praten dat het niet te begrijpen is met het intellect, dat is het natuurlijk wel. Bij gnostiek wordt verwezen naar de egotransverwarring, dat wat in het artikel de mis-identificatie wordt genoemd. Mensen maken van iets eenvoudigs graag iets mysterieus, niet moelijk dat niemand het begrijpt dan. Het is als zeggen dat je een wonder ontdekt hebt maar er lekker niets over zegt waardoor het een occult geheim wordt, allemaal commerce natuurlijk.   

        9. Beste Pieter, mij lijkt dat meer te maken hebben met de interpretatie die jij er aan geeft. Verder klopt het dat er valkuilen kunnen zijn en ook het begrip waarheid kent vele aannames er is maar 1 waarheid die is en ook dat zou een concept kunnen zijn wat onmiddelijk zou kunnen vervallen zowel in theorie als in praktijk. Maar vanwege praktische redenen in de huidige collectieve realiteit niet. Juist omdat vele ‘feiten’ in onze dagelijkse realiteit er op wijzen door feitelijke zaken bevestigd dat die collectieve realiteit in een bepaalde richting gedwongen wordt. Dus dan is het raadzaam om voor praktische doeleinden een gedachte over iets te volgen en dat met de volle aandacht als de alerte observeerder ervan. Men kan daarvoor dan ook de volle verantwoordelijkheid nemen. Aangenomen waarheden kunnen bijgesteld worden en brengen ons dichter naar de waarheid die is , want die staat in deze collectieve realiteit histiorisch vast, als men een gedachte over iets volgt dient men de gehele gedachte op waarheids-gehalte te onderzoeken anders worden die aannames vroeg of laat weerlegd. Alles in het leven is verder veranderlijk en dus niet zoals het Zelf op alle niveau’s onveranderlijk is en blijft. Ongeveer zoals de waarheid die is onveranderlijk is in de conceptuele historische en dagelijkse realiteit van waaruit het aanwezige collectief het ziet. De waarde ervan kan veranderen als men een andere realiteit zal scheppen, die waarheid die is zal blijven voor het huidige collectief. Het bestaat is als een historisch besef. Sommige waarheden worden achterhaald door historische feiten maar de waarheid die is blijft overeind in onze aangenomen collectieve realiteit.  Maar ook dat is een fragiel begrip op zich want de historie kan ook vernietigd worden. Daar zijn voorbeelden te over te vinden in de waarheid die is welke op historische gronden geaccepteerd is als waarheid door het collectief. Verder kan het begrip waarheid zelf ook nog (mis) gebruikt worden ter ontkenning te zien als, in hoe een gelovige zijn of haar bijbel wenst te gebruiken. Maar ik begrijp je gedachten betreffende het concept, ik denk alleen dat de aanname betreffende de afwijzing van het gereedschap dus het denken zelf door Eckhart Tolle een verkeerde interpretatie of zienswijze is. Mvg.Jasper.

        10. pieter-stuurman

           
          Daar kan ik me wel in vinden Jasper.
           
          Er is een oneindig groot verschil tussen (beleefde) realiteit en waarheid. Toch wordt dit enorm vaak door elkaar gehaald. Identificatie is daar een voorbeeld van.
           
          Waarheid is uitsluitend te beleven in onze beleving, net zoals alles uitsluitend te beleven is in onze beleving. Dus daarmee moeten we het doen.
           
          Maar dat maakt beleving nog niet tot waarheid. Beleefde realiteit kan totaal afwijken van waarheid. Wanneer beleving uitsluitend gebaseerd is op gedachten (dat is de definitie van illusie) dan is de kans dat er iets van waarheid beleefd wordt uitermate klein.
           
          Waarheid (Dat-Wat-IS) kan uitsluitend beleefd worden door aanvaarding, zonder oordeel. Om het te kunnen beleven, moet er aan een onderdeel van waarheid aandacht besteed worden en daarvoor moet het bestaan van dat onderdeel eerst aanvaard worden. Dat is de enige manier om iets te leren kennen, is er onbevooroordeeld aandacht aan te besteden (om te leren kennen wat iets werkelijk is, oftewel wat de waarheid is over iets).
           
          Omdat er oneindig veel IS, en wij niet oneindig zijn, moeten we keuzes maken. We moeten kiezen waaraan we aandacht besteden, en dus moeten we kiezen voor wat we beleven. Die keuze is (naast oordeel) bepalend voor onze beleving.
           
          We kunnen uit alles kiezen, maar niet voor alles kiezen. Subjectiviteit is dus onvermijdelijk. Beleving komt daarmee nooit één op één overeen met waarheid. Wel bestaat er een groot verschil in het waarheidsgehalte van beleving.
           
          Liefde voor Wat-IS (liefde voor waarheid) leidt tot de wil Wat-IS te leren kennen. Terwijl afwijzen van Wat-IS (oordelen) precies het tegenovergestelde doet. In het eerste geval (liefde voor Wat-Is) zal de beleving een groter waarheidsgehalte hebben dan in het tweede geval (oordelen – afwijzen van Wat-Is).
           

        11. Daar kan ik me ook in vinden Pieter, het kan op zich andere namen dragen maar over het conceptuele begrip ervan zijn we het eens :)

    2. … en om het nóg echter te maken vervang je ‘mensen’ door ‘je man’ of ‘je vrouw’ of je ‘levenspartner’ en ga je onderzoeken of ‘je partner’ van je moet houden, respect voor je moet hebben of je moet waarderen. De kroon op het werk wordt gevormd in de ‘reallity check’; het leven zelf. Het leven zelf laat onmiddelijk zien of je jezelf wat voor jokt of niet! :)

      1. Dat kan zeker een goede oefening zijn. Byron Katie nodigt mensen uit om hun naasten te veroordelen om zo bij stressvolle gedachten uit te komen die vervolgens aan het onderzoek onderworpen kunnen worden. 

  12. @Searano
     
    Afgezien van alles zou de vraag “houdt mijn vrouw van mij”  ook volkomen irrelevant voor je moeten zijn.
    Omdat je je dan afvraagt of een ander met jou verbonden is….
     
    PS, wat is verlichting eigenlijk?  Voel ik mij dan lichter?  Wordt ik verlicht?  Of ben ik zelf het licht?

    1. @Ikzelf, voor jou is die vraag volkomen irrelevant. En voor anderen: Byron Katie was voordat ze U.G ontmoette vol lof en adoratie over deze man. Nadat ze samen met Willem de Ridder hem heeft geinterviewd schijnt het dat ze nooit meer een woord aan U.G besteedt heeft.
      http://youtu.be/DUh9UE4WGZM
      Kijk eens naar het commentaar van deze bezoeker:
      graceramz 4 maanden geleden

      BK : ” We’re saying the same thing, can you hear it ”
      UG : ” I don’t even hear what I’m saying ”
      Epic
      Het interview biedt een aardig inkijkje in de verlichtings-wererld en de variaties die mogelijk zijn op dat thema. Ik heb heel wat uurtjes besteedt aan het beluisteren en bekijken van U.G, deze onaangepaste wildeman die gehakt maakt van alles waarin geloofd wordt inclusief verlichting. Een man naar mijn hart. Maar niets te bieden aan de mensheid. :)
       

       

      1. Searano
         
        Ik heb niet zo veel met al die guru’s.  Zo lang er nog iemand nodig is die jou moet vertellen hoe het zit, kan je nooit dat ene essentieele punt vinden wat Waarheid bevat.  Dat houdt al automatisch in dat ik zelf ook geen guru kan zijn.  Van U.G. heb ik het e.e.a gelezen.  Ik kon er niet veel mee, maar dat zegt ook niks.  Met B.K. kan ik ook niets en als ik zo oppervlakkig kijk zitten er nog hiaten ook in haar verhaal.  
         
        Toch ben ik van mening dat al die guru’s een waardevolle bijdrage leveren.  Ze kunnen iemand een zetje in de goede richting geven, maar wellicht is de kans op een zetje in de verkeerde richting net zo groot.  Iig lijkt mij het onderzoeken van het eigen denken een mooi begin.
         
        Ik vroeg dat over die verlichting niet voor niks.  Ik  voel mij namelijk helemaal niet verlicht. (en wie zou die “ik” dan moeten zijn?) Ik heb niet de neiging om een jaar lang te zwijgen en te mediteren.  Egoverlangens manifesteren zich evengoed nog bij mij.  En erg wijs de wereld inkijken wil ook nog niet lukken.  Gnosis zoals zich dat bij Prosument voordoet ziet er bij mij heel anders uit.  En bij vele verlichten voel ik ook niets gemeenschappelijks.  Bovendien zou jij zelf “verlicht”  moeten zijn om mij als verlicht te herkennen.  Maar wat dan als we van mening verschillen over dit soort zaken?    Je hebt het zelf ook al over variaties in verlichting.  Gradaties zou ik me nog wat bij kunnen voorstellen.  Maar variatie zou inhouden dat de een anders verlicht is dan de ander.

  13. Dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen Ikzelf, ‘gradaties in verlichting’.  Zo is er bijvoorbeeld een verschil aan te brengen tussen iets wat een ‘awakening’ wordt genoemd en het hebben van een rotsvast vertrouwen in wat je bent. Er zijn ook mensen die dat wat je bent gelijk schakelen aan liefde maar er zijn ook mensen die dat stadium voorbij zijn.
    Over methodes valt ook het een en ander te zeggen, een methode is niet natuurlijk. Katie bijvoorbeeld kwam niet tot inzicht door ’the work’ maar door een diepe crisis waaruit zij spontaan ontwaakte. Vervolgens maakte ze haar vertrouwen in die awakening rotsvast door haar onderzoek van gedachten. Het gekke is nu dat Katie deze methodiek aanreikt voor Jan en Alleman zonder dat een noodzakelijke awakening plaats heeft gevonden. Wanneer je de moeite neemt om de biografieen van de grote leraren te lezen is een diepgaande crisis wat in het oog springt.  Sla Ramana er maar op na, of U.G die beschrijft hoe zijn lichaam transformeerde naar de natuurlijke staat. Een crisis kun je natuurlijk niet forceren net zomin als de awakening.
    Er zijn veel mensen die ’the work’ van Katie hebben gedaan en doen. Wat ik al eerder zei is het helemaal niet verkeerd je gedachten te onderzoeken. Maar vele mensen zullen afhaken na verloop van tijd omdat de bodem die een awakening biedt nu eenmaal ontbreekt. Er is dan niet de wil om het straatje helemaal uit te lopen.
     
     
     

    1. Dat is ook mijn ervaring. Ik ken een boel mensen die Byron Katie gebruiken om stress bij zichzelf op te lossen en zodra ze dan weer wat vrijer zijn er weer mee ophouden. Wat uiteraard ook prima is. 

      Mijn persoonlijke ervaring is echter dat als je consequent je eigen gedachten blijft onderzoeken je tot bepaalde inzichten komt die wereldwijd zo waardevol werden geacht dat er grote religies omheen gebouwd zijn. Ik vond het zelf bijv. erg bijzonder om erachter te komen dat iedereeen en alles altijd hun uiterste best doen in het leven.

      En zo zijn er nog een paar inzichten die je als je ze beleeft je uitzicht op de werkelijkheid fundamenteel doen veranderen. Althans dat is bij mij het geval. Iedereen doet altijd precies de perfecte hoeveelheid van The Work. ;-)

    2. “Er zijn ook mensen die dat wat je bent gelijk schakelen aan liefde maar er zijn ook mensen die dat stadium voorbij zijn.”
       
      @Searano
       
      Dat doe ik ook.  Dat wat ik ben is Liefde.  Maar er zit een addertje onder het gras. Liefde valt niet te definieeren.  Liefde kent geen verwachtingen, geen voorwaarden, niks.  Dat is het probleem met woorden, ze kunnen voor jou wat anders betekenen dan voor mij.  Liefde voor het gekende is de manifestatie, Liefde voor het ongekende is het ZIJN.

      1. Ik snap wat je bedoelt Ikzelf en denk ook dat je daar gelijk in hebt. Volgens mij is U.G. daar heel eerlijk over geweest door de vraag ‘of hij liefde is’ te beantwoorden met ‘Ik weet niet wat ik ben’.

      2. Interessante benadering ook :) Dat klopt ik ben het met jullie eens en ik heb de verschillende tredes als het ware bewust beleefd en mijn ontdekking was dat loslaten uiteindelijk de hoogste vorm van Liefde is. En ik besef dat het woorden Liefde en hoogte en Zelf slechts symbolische waarden zijn ook daarin kan ik loslaten :) Loslaten = Liefde want Liefde = vrijheid.

    1. Heb je geen filosoof voor nodig tenzij jezelf, mee eens. Met ‘we’ bedoel je dan ‘het denkende’ an sich? ‘Het denkende’ maakt van ‘het stof’ dan dingen die in tijd en ruimte verschijnen of zijn we ‘het stof’ zelf? Of een combinatie? 

  14. Het denken “an sigh” is een stof gebonden proces. Eenvoudig gesteld; Het stof vormt de matrix voor de geest. Vrije energie (chaos) kent geen ons bekende matrix, (organisatie) op basis waarvan de noodzakelijk georganiseerde voorwaarden voor denkprocessen en waarnemingen zich afspelen. M.a.w we bestaan slechts als stoffelijke waarnemer. Wat we denken en doen doet er in essentie niet toe, we geven daar in feite zelf een betekenis aan, omdat die behoefte gelukkig zo in ons geëvolueerd is.

      1. Heb nog iets of nooit iemand zien verdwijnen omdat het wezen of mens, droomloos sliep. God kan er niet zijn, eerst materie, dan het denken, vervolgens kan uit het resultaat van denken en waarnemen, (technisch wetenschappelijke revolutie) in de praktijk een toegekende vorm van goddelijkheid ontstaan. Dat maakt het wezen beslist geen God, de titel is toegekend, nooit eigen.

        1. Beste searano, veel verschillende versies inderdaad, ik vraag me af wanneer die geest (of wat dan ook) gaat wakker worden en zien wat er echt gebeurt in de wereld. Spiritualiteit is voor velen de ultieme vluchtweg, alweer een mooie list van het ego waarvan men zegt er zo tegen te zijn. Allemaal redelijk doorzichtig.

  15. Quote=Douwe  “Ik heb me de afgelopen paar jaren zelf vrij veel bezig gehouden met The Work en heb het als uitermate bevrijdend ervaren, maar goed dat is slechts mijn persoonlijke ervaring. Ik ben benieuwd wat andere mensen hun ervaringen zijn en wat hun gedachten zijn over deze methode van Byron Katie. Is het echt zo gemakkelijk om je lijden uit je leven te bannen door al je stressvolle gedachten aan een gedegen onderzoek te onderwerpen?” 
     
    Ik heb een vraag.  Waarom zou je lijden uit je leven moeten bannen?  Is het najagen van het opheffen van het lijden geen eigenbelang?  En hoe weet je dan of het niet terugkomt?  Ben je dan niet met een psychologisch trucje bezig?
     
    (dat zijn dus al 3 vragen)

    1. Antwoord op je vragen.

      Waarom zou je lijden uit je leven moeten bannen?

      Niemand moet lijden uit zijn of haar leven bannen maar voor mij persoonlijk ervaar ik dat het leven gemakkelijker, lichter, speelser en leuker is naarmate ik meer van mijn stressvolle gedachten kan elimineren en daarmee dus minder misidentificatie heb en dus minder lijdt.
      Als een ander graag ervaring wil opdoen met lijden of dat prefereert boven niet lijden dan is dat uiteraard prima. Bashar zegt hier ook een boel over. Het is maar net wat je hoogste passie is. Veel mensen moeten eerst ervaring op doen met wat ze niet willen om erachter te komen wat ze wel willen. In die zin is iemand die lijdt dus niet hoger of lager dan iemand die niet lijdt het is maar net wat je persoonlijke voorkeur is. Zelf vind ik het echter vrij onnozel om te kiezen voor lijden als je een proces in handen hebt wat dat lijden kan elimineren. Maar he, wie ben ik. ;-)
      Volgens Bashar is het mechanisme / de reden dat mensen soms lijden verkiezen boven niet lijden omdat lijden gedeeltelijk samenhangt met een identiteit, beide komen immers voort uit het geloven van gedachten. Mensen hebben soms al 30 jaar een stressvolle gedachte en zijn daar zo sterk mee geidentificeert dat ze bang zijn dat los te laten omdat ze niet weten wat er van hun identiteit over zal blijven als ze dat dat geloof en lijden elimineren. Ze verkiezen het bekende lijden wat ze identiteit verschaft dan boven het onbekende mogelijke niet lijden en het ontbreken van dat stukje identiteit. Wat wederom volledig prima is.

      Is het najagen van het opheffen van het lijden geen eigenbelang?

      Dat lijkt mij wel en daar lijkt me niets mis mee, sterker nog dat zou ik zelfs zeer nastrevenswaardig noemen als je uiteindelijk leert begrijpen wat je precies bent. Er is maar 1 plek van waaruit je vrede kunt vinden en dat is vanuit jezelf is mijn ervaring tot nu toe. Of zoals Lao Tsu het zegt:

      En hoe weet je dan of het niet terugkomt?

      Wat je met Byron Katie doet is je stresvolle gedachten onderzoeken. Je zet het op papier, doet The Work en dan kun je tot bepaalde inzichten komen. Door dat te doen is mijn ervaring dat je leert zien dat je niet je gedachten bent. Je gedachtes die stress veroorzaakt komt gewoon keer op keer terug maar omdat je het onderzoek gedaan hebt zul je deze gedachte minder snel tot nooit weer gaan geloven en zodra je je gedachte niet gelooft en je er dus niet mee identificeert kan het geen stress meer veroorzaken is mijn ervaring. Of zoals Byron Katie het zegt, je komt erachter dat jij niet denkt maar dat je gedacht wordt. Op het moment dat je dat doorhebt en je dan dus ook inziet dat het ergens onnozel is om ooit nog een gedachte te geloven omdat dat altijd stress oplevert dan is mijn ervaring dat je dat dan niet langer doet. Maar ook hierin kunnen mensen wellicht verschillen.

      Ben je dan niet bezig met een psychologisch trucje?

      Dat idee heb ik niet, het is een methode die je je stresvolle gedachten laat onderzoeken waardoor je dus je misidentificatie kunt opheffen en je ook in de toekomst minder snel de neiging hebt om je gedachten te geloven. En merk je dat je wel stress hebt en dus een gedachte gelooft dan ga je daar actief naar op zoek en zet je deze op papier en ga je de work erop loslaten om te kijken wat voor inzichten je er nog uit kunt halen.

      Als je genoeg the work hebt gedaan komt er een fase waarin je uitkijkt naar stressvolle gedachten omdat je weet dat elke stressvolle gedachte niets minder is dan een nog niet ontdekt inzicht. Mijn ervaring is dat Byron Katie begint bij het helpen van mensen die lijden omdat ze geloven dat hun baas aardiger voor ze moet zijn of dat de overbuurman beter op zijn hond moet passen maar als je consequent doorgaat kom je nadat je genoeg stressvolle gedachten van de hoop verwijdert hebt erachter dat het hele concept van een eigen identiteit volslagen waanzin is en dan zit je volgens mij ongeveer bij religies zoals het Taoisme etc.

      Het is maar net hoe ver mensen willen gaan. Ik merk dat ik het nog heel fijn vindt om me als mens te identificeren ook al weet ik ergens wel dat dat niet waar is. En zo zijn er nog een heel setje geloven die ik heb waar ik blijkbaar nog geen afscheid van wil nemen. ;-) Maar als ik dat ooit wel wil, ken ik iig een praktisch gereedschap om daarmee aan de gang te gaan.

      Haar work is dus vooral een mechanisme wat mensen zelf tot inzicht lijdt, of zoals zij het zegt hoge snelheids verlichting, en voor iedereen op een simpele manier toegankelijk door simpelweg te beginnen met je stressvolle gedachten te onderzoeken 1 voor 1. Kortom elke metselaar en bakker die wil kan hiermee bezig en het is hiermee dus voor een gedeelte niet langer nodig om een wijs filosoof te zijn die zijn hele leven wijdt aan het verwerven van kennis over de aard van het ware ik. Al is het uiteraard prima als mensen dat wel willen doen. :-)

      Het toegankelijke, simpele en praktische spreekt mij zelf erg aan in deze methode van Byron Katie, maar ik ben ook zeer geinteresseerd in via welke paden andere mensen tot hun inzichten gekomen zijn. Uiteindelijk bewandelt iedereen zijn of haar eigen unieke pad waarbij iedereen meer en minder kan met bepaalde wegwijzers. Hoe meer wegwijzers hoe beter wat mij betreft zodat iedereen zijn of haar favoriete wegwijzers eruit kan zoeken en daarmee zichzelf verder op pad helpt.

      1. Douwe, bedankt voor je antwoorden.  Ik moet er even over je zienswijze nadenken.    Het inzicht dat je niet je gedachten bent is iig een goed uitgangspunt.  Er zit ook een heel andere kant aan het verhaal.  Je kan andersom werken als Byron Katie.  En dat is nieuwe gedachten creeeren en je daarmee (tijdelijk) indentificeren.
        Daarbij moet je wel instrumenten gebruiken om te zorgen dat je de nieuwe gedachten ook daadwerkelijk gaat geloven.  Dat kunnen symbolen of rituelen zijn, maar ook de dualiteit opzoeken om de nieuwe gedachte te “verdedigen”.

        1. Dat klinkt interessant. En dat je andersom kunt werken geloof ik graag. Byron Katie zelf kreeg het inzicht ook uit een crisis en werkte zelf dus ergens ook andersom.

          Maar ik ben wel benieuwd waarom je nieuwe gedachtes zou willen maken om die te geloven en je ermee te identificeren? Dat is in het licht van Byron Katie namelijk bewust lijden opzoeken volgens mij… maar ben benieuwd naar je invalshoek hierop.

          Ben wel benieuwd, en ook naar je methodes hoe je jezelf een nieuwe gedachte kunt laten geloven. Helemaal hoe je dit wilt doen bij iemand die The Work een boel heeft gedaan. ;-)

          In mijn ervaring is het minder geloven van stressvolle gedachten, minder lijden en minder identiteit. Hoe minder identiteit hoe vrijer en speelser je wordt. Totdat er als het ware geen enkele stressvolle gedachte en dus geen enkele identiteit overblijft waardoor alle mogelijkheden weer open staan.  

        2. Als je een nieuwe gedachte gelooft, raak je meer doorleeft in het doorzien van de hele materie.  Je schrijft zelf dat je het nog steeds fijn vindt om je als mens te indentificeren ook al weet je dat het niet waar is.  Kennelijk is er dan toch nog een hang naar indentificatie.  Wat ik een beetje uit je woorden proef is dat je door The Work in een fijne comfortzone bent belandt.  Het is de mens eigen om telkens de comfortzone op te zoeken.  In het algemeen zullen mensen geprikkeld moeten worden om iets aan zelfkennis te gaan doen.
           
          En wat bedoel ik met “meer doorleven”?  Door een overtuiging na te streven die haaks staat op een huidige overtuiging kan je zaken niet alleen beredeneren, maar ook doorvoelen.  Net zoiets als dat je ooit in Parijs bent geweest en er wel wat van weet.  Maar door meerdere bezoeken zullen je zaken opvallen die je aanvankelijk zijn ontgaan omdat je gebiologeerd was door de Eiffeltoren.
           
          Een verder argument kan zijn om je voor te bereiden op zaken die zich in de toekomst voor kunnen doen.  
          Je kan nooit te veel (zelf)kennis hebben.  Een punt waar ik mee blijf zitten is dat “lijden opheffen” een eigenbelang is en dus een “ik-indentificatie” veronderstelt.  Als er geen “ik” is, dan kan (geestelijk) lijden toch ook geen probleem zijn?  Uiteraard is lijden afhankelijk van je persoonlijke situatie.  Je kan niet besluiten morgen maar eens geestelijk te gaan lijden.  Je kan er wel op enig moment tegen aan lopen.
           
          Er is nog een (klein) puntje wat ik mis in de discussie en dat is dat gedachten een geheugen hebben.
          Ik heb ooit bemerkt dat er bij mij een rudimentaire vorm van rancune was tegen een persoon uit mijn verleden.  Ondanks dat er in de tegenwoordige tijd geen enkele sprake meer was van die rancune omdat er geen indentificatie meer is, echoode die nog wel na vanuit mijn eigen geheugen.  Niet zo belangrijk verder lijkt mij, maar het moet wel gezien worden.  Dat er in ons geheugen nog wel restanten van indentificatie zich kunnen bevinden.

        3. Toen  ooit eens een mij dierbare overleed gaf ik me over aan het overweldigende verdriet wat in mij was. Tegelijkertijd voelde ik alsof er ‘iets’ uit mijn lichaam verdween, voelbaar als een energie die vanuit mijn voeten langs mijn lichaam omhoog kroop en via mijn kruin ontsnapte. Het verdriet was ook ineens weg. Zo nu en dan als iemand nog eens vragen stelt over de overledene voel ik nog wel een klein sprankje verdriet maar niet noemenswaardig.
          Ik denk ook dat gedachtes een geheugen hebben. In principe zijn gedachten vrij stromende vormen van energie die komen en gaan. Maar zodra wij mensen ons er mee identificeren lijken ze zich vast te zetten in het lichaam. In dit kader vind ik het wel inzichtelijk te verwijzen naar U.G. die na zijn transformatie-proces er steeds op hamerde dat gedachtes zich tot op cel-niveau genesteld hebben en het lichaam in een greep houden. In zijn beschrijving vertelt hij dat op een gegeven moment een fijne as-achtige laag op zijn huid verscheen als reactie op het verdwijnen van dit gedachte-geheugen.
          Je advies, wil je uit de comfortzone geraken’ door nieuwe gedachten te geloven   is in essentie een bruikbaar advies. Ik denk dat het leven zelf voorziet in deze mogelijkheden waaruit bewust gekozen kan worden of waarin je zomaar door onbewuste motieven plotseling belandt. Morgen vertelt je partner ineens dat je je boeltje bij elkaar kunt pakken en moet verdwijnen bijvoorbeeld. Ik noem maar een dwarsstraat.
          Een ander middel dat van dienst kan zijn om je uit de comfortzone te halen heeft te maken met wat Tolle geintroduceerd heeft en wat hij het pijnlichaam noemt en wat in mijn beleving de gedachte-energie is die zich meester heeft gemaakt over het lichaam. Zo kun je bijvoorbeeld er bewust voor kiezen boosheid niet meer de buitenwereld in te slingeren maar op het moment dat boosheid opkomt gewoon te gaan voelen wat dat is. Ook dan is het mogelijk dat boosheid als energetische gewaarwording het lichaam verlaat.
           
           

        4. Quote searano ” een ander middel dat van dienst kan zijn om je uit de comfortzone te halen heeft te maken met wat Tolle geintroduceerd heeft en wat hij het pijnlichaam noemt  ”
          Interessant heb je daar ook een link of verwijzing naar ? Het pijn lichaam?  Dat onderdeel heb ik nog niet tot me genomen. Mvg.Jasper :)

        5. @Jasper, volgens mij staat dit in één van zijn boeken beschreven, volgens mij in zijn boek: de kracht van het nu’.

        6. Even googelen en gevonden.  Maar dat pijnlichaam kan alleen ontstaan als pijn niet verwerkt wordt.
          Met het stoppen van indentificatie stopt de pijn ook. Maar dit hoeft geen verwerken te zijn.  Je bent geen eigenaar meer van de pijn.  Maar er kan nog wel een herinnering aan de pijn zijn.  Er zijn echter meer manieren.  Pijn is eigenlijk niets anders dan manifest van afgescheidenheid.  Pijn verhindert ook dat liefde zich manifesteert.  Het een neemt de plaats in van het andere. Ik zie het net als Tolle pijn als energie, maar dan als vervormde energie wat afkomstig is uit het Zelf.  Ideaal zou zijn als het Zelf gewoon de manifesterende liefde produceert als energievorm.  Het denken verhindert dit soms en zelfs als methodes als van B.K. gevolgd zijn kan dit toch optreden.  We hebben immers ons denken niet altijd onder controle.
          Daar waar de energievorm “pijn” zit kan deze ook vervangen worden door de energievorm “Liefde”.
          Dit kan als er voldoende niet-indentificatie met het ik aanwezig is in de persoon.
           
           
           

        7. Bedankt Ik Zelf en Searano, om dat aan te halen, ik herken het en beschrijf het zelf o.a dat kwaadheid of haat een ongewenste relatie in stand kan houden welke men eigenlijk niet wenst. Het blokkeert als het ware de innerlijke Liefde, maar daarmee is de beschrijving niet volledig te noemen ook machteloosheid vanuit het ego ontstaan kan tot geen liefdevolle emoties leiden. Hetgeen tot onnodig lijden kan leiden vastzittend aan het verleden weg van het moment , Nu. Ik herkende de symboliek niet die Tolle ervoor gebruikt, het woord ‘painbody’ maar inderdaad zoals beschreven en nu ook tot me genomen  ( ik luister voor het slapen gaan naar geluiden uit mijn mediaspeler) was ik zelf al uitgekomen dit week-end bij A-New Earth van Eckhart Tolle daarin word het ook behandeld. Omdat ik een gesproken opname bezit en ik gedeelte voor gedeelte bestudeer en beluister was het mooie dat ik na deze discussie  sávonds bij het slapen gaan bij het verder beluisteren (bij toeval of misschien ook niet?) richting dat gedeelte uitkwam ik was er slechts een klein stukje van verwijderd. Hetgeen me ook wat verwonderde, sycnchroon met de dag zelf. :) Mvg.Jasper.

        8. Jasper, met betrekking op dat pijn.lichaam vraag ik mij af in hoeverre Byron Katie’ s methode behulpzaam kan zijn.  Zoals ik het zie realiseert B.K. een afdruk van de Werkelijkheid.  Je kijkt a.h.w. niet naar de Echtheid, maar naar een beeld daarvan.  Om het Echte beeld te realiseren zal men toch door de pijn heen moeten worstelen.
           
          Anders gezegd: zolang men het ego-bewustzijn alleen maar verteld dat het denken slechts een verschijnsel is wat niet echt serieus genomen hoeft te worden, dan wordt het wel GE-WETEN, maar niet GE-ZIEN.
          Voor het ZIEN zal men de pijn zelf moeten beleven totdat het Zelf gevonden wordt.  Is men zich eenmaal bewust van het Zelf, dan kom je vanzelf in het Zelf-bewustzijn en wordt het ego-bewustzijn zichtbaar vanuit het Zelf.  Een trucje wat veel gebruikt wordt is om het denken en het ego-bewustzijn waar te nemen als was je een buitenstaander. (*) Maar eenmaal bewust van het Zelf-bewustijn is dit trucje niet meer nodig.
           
           
          (*)  Stel je zelf voor als een buitenaards wezen van Sirius die hier gelandt is met zijn schotel en “jou” waarneemt.  Hij heeft je geboorte gezien, je opgroeien, je pijn(tjes).  Hij neemt je denken waar, hij ziet jouw emoties enz enz enz.

        9. Beste Ik Zelf,
          Waarschijnlijk word het vanuit de gedachte geconformeerd om het geconditioneerde denken in stand te houden, en zich te manifesteren in het systeem wat daarop gebouwd lijkt te zijn. Het kan ook bekeken worden vanuit een paradigma welke daar geen rekening mee hoeft te houden daar het praktisch ook wel op bepaalde wijze kan werken. Maar dat kan ik mis hebben omdat ik de materie omtrent Byron Katie nauwelijks tot me heb genomen dus is het mijn subjectieve beoordeling ervan. Hetgeen niet automatisch kan uitsluiten dat ik het wel juist kan beoordelen.
          Wellicht heeft men daarom ook wat moeite met het conceptuele hoger denken, het geconditioneerde denken laat in dat concept het ego overeind maar geeft er meer controle over, het lijkt wat tegenstrijdig maar het ego creert als het ware die illusie omdat het intelligent is en als het ware toegestaan is, men kan het niet weerleggen. Het ware Zelf ontstaan uit het lijden heeft het niets zijn kunnen omarmen omdat het weet los te laten omdat het al alles verloren heeft, men heeft leren dealen met het niks hebben niks zijn, niks willen zijn. Overigens is de gehele uitleg gericht aan jou en niet bedoeld als aanval op anderen welke men met het ego zou kunnen opmerken. Loslaten is de hoogste vorm van Liefde :)
          (*) Mooi, welkom , ik hoop dat de pijn die ik anderen onbewust heb aangedaan, vanuit de onbewuste aangedane pijn richting mij in mijn basis, uiteindelijk zal leiden te komen tot de Bron van onze verbinding de allesomvattende Liefde=Al-Wat-Is 

  16. Quote Douwe ” In die zin is iemand die lijdt dus niet hoger of lager dan iemand die niet lijdt het is maar net wat je persoonlijke voorkeur is.”
    Je brengt het als een waarde oordeel, dat is dan inderdaad niet handelen vanuit Liefde. Vanuit welke context gezien bedoel jij dat? Mvg.Jasper.

    1. Ik begrijp je vraag niet helemaal volgens mij. 

      Het is geen waardeoordeel, het is een observatie. Als ik naar de realiteit kijk dan zijn er een boel mensen die lijden omdat ze hun eigen gedachten geloven. Er zijn ook een aantal mensen die hiermee gestopt zijn en dus niet meer lijden omdat ze hun eigen gedachten niet meer geloven. Beide zijn aanwezig in mijn wereld en vanuit mijn ervaring is de ene groep niet beter of hoger dan de andere groep.

      Er zijn dus kortom zowel lijdende als niet lijdende mensen. Voor mij was het mogelijk om van lijden naar minder lijden te transformeren door The Work toe te passen. En dat is beschikbaar voor iedereen. Persoonlijk prefereer ik niet lijden boven lijden en was het voor mij daarom een logische stap om te zetten. Maar het kan goed zijn dat er mensen zien die lijden preferen boven niet lijden, dat lijkt me ook prima, en als dat het geval is zou ik niet met Byron Katie beginnen. Het enige wat ik heb proberen te doen is mijn eigen ervaring naar jullie reflecteren.

      1. Op die manier waarop je het aanhaalt leek het erop dat het hoger of lager benoemen van een conceptueel iets een waardeoordeel zou zijn, richting verschillende mensen vandaar de vraag.
        Ik ben van mening dat het niemand zijn voorkeur heeft om te lijden, om het daarom als onnozel te classificeren om te lijden vind ik persoonlijk wat ver gaan, vooral door het aan te halen als zou het de persoonlijke voorkeur kunnen hebben. Dat terwijl er geen bewustheid zou kunnen zijn om het te kunnen bevatten voor sommigen. Dat zie ik eerder als een gemiste kans het eerder te kunnen doen stoppen. Niemand zal lijden omdat hij of zij het wenst. Misschien iets om mee te nemen. Mvg.Jasper:)

        1. Het punt is dat het lezen van een tekst gelezen kan worden als dat wat er staat geschreven. Maar het is ook mogelijk een tekst te lezen door een gekleurde ego-bril waardoor het niet meer de tekst van de schrijver is maar de tekst van de lezer.

        2. Er zijn zoveel mogelijkheden Searano maar ik wiis op die mensen die familieleden in een psychiatrische inrichting hebben zitten en dit ook mogelijk kunnen lezen of direkte familieleden eraan verloren kunnen hebben omdat ze het lijden niet konden stoppen, is die bril rose genoeg voor je? Mvg.Jasper.

        3. @jasper, blijkbaar heb jij iets ander in de tekst gelezen dan ik. Bij mij is geen moment opgekomen dat ‘mensen die familieleden ….etc’. Hoe weet jij dat deze door jou genoemde mensen de tekst hetzelfde lezen als jij  en is het mogelijk dat deze mensen de tekst gelezen hebben als ik?
           

        4. Met dezelfde veronderstelling waarop dat jij jou eerdere aanname baseerde, mogelijke inleving in een ander. Mvg.Jasper.

        5. Sommige mensen preferen te lijden om zo hun identificatie vast te houden boven het laten oplossen van die identificatie en het daaraan verbonden lijden. Ze zijn zo bang die identiteit los te laten dat ze lijden preferen. Mensen vinden problemen hebben over het algemeen fijn, bij Scientology heb ik ooit gelezen dat als je mensen echt boos wilt maken je hun problemen moet proberen af te pakken, ik vond het een opmerkelijke uitspraak maar ben toch meermalen dit in de praktijk tegengekomen.

          Voor mij persoonlijk is het nu ik Byron Katie ken onnozel om te lijden, sterker nog ik denk dat het amper nog mogelijk is aangezien ik gewoon op zoek kan gaan naar de stressvolle gedachte die ik aan het geloven ben en kan die gaan onderzoeken. Hoe dat voor andere mensen zit kan ik niet beoordelen, ik kan hooguit zeggen als je stressvolle gedachten hebt onderzoek ze en of dat via Byron Katie, Eckhart Tolle, of de non identificatie stroming van Sereano is, is me om het even.

          Ik geloof dat het de gedachte was, personen moeten mij accepteren zoals ik ben, dat ik door onderzoek erachter kwam dat alle mensen in de wereld hun uiterste best doen binnen wat zij kunnen. Sterker nog al het leven doet dat. In die zin is mijn pad dus niet hoger dan dat van de bladluis of lager dan dat van de president van de VS om maar eens een voorbeeld te geven. Er zijn geen hogere en lagere paden, iedereen en alles in het universum doet altijd zijn uitereste best. Wat overigens niet wil zeggen dat dat altijd heel constructieve resultaten oplevert.

          Gedachten die gelooft worden zijn de software waar mensen via emotie en inspanning op handelen. Als je kunt controleren wat mensen geloven dan kun je ze controleren zonder dat ze het zelf doorhebben. Geloof is daarmee het belangrijkste stukje social engineering / manipulatie wat we ons maar kunnen bedenken. En Byron Katie is daar in mijn opinie net als sommige psychedelica een heerlijk tegenmiddel voor. :-)

        6. Inderdaad Douwe intens verzet kan er volgen als je hen die zich indentificeren met hun lijden tracht te ontlasten van dat lijden. Het kan hun illusionaire veiligheid zijn geworden, naast het feit dat het hun kan doen voelen dat ze leven en belangstelling genereren die ze zonder misschien niet zouden hebben. Er zijn allerlei sociale en psychologische mechanismes die de mens op zich uniek maken. Er zijn geen hogere of lagere paden betreffende menselijke waarden en iedereen is in zijn basis gelijkwaardig dat ben ik met je eens. Maar er zijn wel fases waardoor men ‘hoger’ gaat denken en dat refereert met geen enkele intentie naar verschil in waarde, de theorie van Dabrowski beschrijft het, ik vond er wel wat herkenning in. Maar neem maar van mij aan dat dat niks met hoogmoed het ego of wat dan ook van doen heeft, ik blijf daarin ook oprecht en eerlijk. Maar het is aan iedereen natuurlijk vrij om dat aan te nemen. Al met al is het een vruchtbare discussie geworden :) Mvg. Jasper

  17. @Jasper, als mensen elkaar pijn doen is dat te danken aan het pijnlichaam dat iedereen met zich meedraagt. De onderlinge communicatie hier op Visionair verloopt redelijk fatsoenlijk maar we weten dat er social media is die bol staat van de pijn lichamen. Ook hier op Visionair, als je er oog voor hebt, lees ik, en schrijf ik, wel eens reacties die voortkomen uit dat pijn-lichaam. Dat kan ook niet anders omdat we het allemaal met ons meedragen.
    Het zou van wijsheid getuigen als ik mijn ongenoegen over iets niet meteen in een reactie op Visionair zou slingeren maar de tijd en ruimte nemen om gewoon te voelen water zich allemaal in dat pijnlichaam afspeelt en het niet af te wijzen of voor weg te vluchten. De naam pijnlichaam is goed gekozen omdat het treffend illustreert waar ik voor wegloop. We willen de pijn niet voelen.
    Mijn kritiek op Katie, maar ook op Advaita Vedanta is dat het m.i. niet volledig is. ‘Ik ben niet mijn gedachte’ kan verworden tot een psychologisch spelletje wat je dan speelt met jezelf maar ondertussen blijven die gedachten een enorme krachtige invloed uitoefenen op je doen en zijn. En dat komt omdat die gedachtenwereld wat eigenlijk het psychologische zelfbeeld vormt , voortkomen uit onbewuste lagen oftewel het pijnlichaam. Handelingen worden dan niet verricht uit praktische overwegingen maar door onbewuste drijfveren.
     
     

    1. @Saerano
       
      Het kan niet anders of dat pijnlichaam is ge en verbonden aan de ego-indentiteit.  Inderdaag gaat advaita en B.K. hier aan voorbij.  Anderzijds zal men toch altijd weer terug moeten keren naar het ego-indentiteit.  Of zie ik iets verkeerd?
       
      @Jasper
       
      In feite is er maar 1 vorm van Liefde.  Die houdt niet vast, die koestert geen enkele verwachting, kent geen enkele voorwaarde hoe klein dan ook.  En kan geen rekening houden met ego-verlangens.  Het is in feite wat je bent.  Daarom is het m.i. verkeerd om van hoogste vorm van Liefde te spreken.  Omdat er slechts 1 vorm is, welke onveranderlijk is.  In feite de enige constante in een mens.  Een vraag waar ik nog wel mee zit is of je nu vanuit het Zelf kan leven of dat je het ego net zolang spiegelt totdat het die Liefde weerspiegelt.  Een vraag trouwens die ik meer aan mijzelf stel dan aan anderen.  Maar wie een antwoord denkt te weten…?

      1. Onvoorwaardelijke liefde bestaat volgens mij niet, liefde geef je altijd omdat je het dan hoopt terug te krijgen.
        Of om je geweten te sussen.
        Waarom zou je belangeloos liefde geven, dat slaat toch nergens op?
        Omdat je het een leuke bezigheid vind?

        1. Ok, Jasper.  bedankt voor je antwoord.
           
          @Bemoeier
           
          Een goede reactie.  Waarom zou je liefde geven als je al 100% zeker weet dat je niets terugkrijgt?
          Dat is nu net de crux.  Ik zou zeggen: probeer het eens.

        2. Bemoeier, dat klopt. Dat is de liefde die ego intentioneel is. Dat is geven en nemen, koehandel dus. Vanuit ego-intentie kan nooit belangenloos liefde gegeven worden. Dat er onvoorwaardelijke liefde bestaat in het universum is wel te checken door te zien dat alles wat hier gebeurt op aarde, ook moord en doodslag, als het ware geaccepteerd en zelfs mogelijk wordt gemaakt door het mysterie.  Als jij mji overhoop schiet is dat allemaal toegestaan. Wanneer je dan opgepakt en gestraft wordt is dat ook allemaal toegestaan door het mysterie.

        3. Probeer het eens, waarom dan? Als er een reden is waarom ik het moet proberen dan zit er een verwachting achter, en dan lukt het dus niet.
          Volgens mij is het utopisch. En wat is het mysterie, een of ander opperwezen?
          Of is het volgens jou een mysterie omdat je niks van astronomie of religie gelooft?

        4. Nee, je moet helemaal niks.  Alleen als je het wilt kan je het doen.  Dat is nu dat onzegbare stukje wat geen goeroe, geen ideologie, filosofie of religie je kan geven.  En mysteries kunnen niet ontrafelt worden, anders zou het geen mysterie zijn;-)

        5. @Bemoeier, ik vind 3 vraagtekens een beetje teveel van het goede :) ook omdat ik denk dat eventuele antwoorden van mij, voor mij  geen toegevoegde waarde meer hebben.

        6. Ik wil slechts weten waarom je over een mysterie spreekt of schrijft, ik wil daar verder niet tegenin gaan of zo.
          En liefde geven doe je altijd omdat je het nobel vindt, of om aardig gevonden te worden.
          Dan is het toch niet zonder verwachting?
          Vind je 2 vraagtekens wel acceptabel?

    2. Volgens mij kun je gemakkelijk een antwoord vinden in hoeverre Byron Katie wel of niet op het pijnlichaam ingaat door gewoon The Work een paar keer in de praktijk toe te passen. Probeer het uit, kijk of het voor je werkt of niet, zo ja ga ermee door als je wilt, zo nee leg het naast je neer. 

      Het fijne van Byron Katie is dat het niet een intelectuele oefening maar gewoon een heel praktische methode is wat je vooral moet doen. Het lijkt mij dat als er al een pijnlichaam zou zijn dat je dit met The Work wel gewoon kunt behandelen. Ik weet niet of je de video met de moeder hebt gezien die haar dochter is verloren in een auto-ongeluk, het lijkt mij dat zoiets als er een pijnlichaam is dat het dat zeker zou moeten triggeren. En toch kun je zien dat The Work er op plekken zelfs na 40 minuten al doorheen begint te breken.

      Kortom ik zou zeggen, probeer het gewoon in de praktijk uit. 

      1. Inderdaad Douwe, niet de woorden maar de praktjik is waar het om gaat. Woorden zijn handig om ernaar te verwijzen, als het vervolgens enkel bij woorden blijft is dat ook pijnlijk en versmacht het intellectualisme zichzelf.

        1. Ieder Zelf is gekomen om te ervaren, om ervaring op te doen om het ware Zelf te (her)kennen. Zie het als een piramide door alle zijden te kennen vormt men een stabiele eenheid.

      2. En zo is dat Douwe. Ik hoor Katie in dat filmpje ook zeggen dat ze ’the work’ nog steeds ook voor haar zelf toepast. Het ingeslagen straatje zal dus helemaal uitgelopen moeten worden, niet alleen voor Katie maar voor een ieder die zich van ’the work’ bedient. Men kan er  ook vanaf zien en hopen dat als een soort blikseminslag ineens alles doorzien en gezien is maar de kans daarop is vergelijkbaar met het winnen van de jackpot.

  18. @ikzelf, het is lastig om van uit dit soort concepten met elkaar te communiceren. Eigenlijk zou deze communicatie enkel binnen jou of mij moeten plaatsvinden maar goed ik doe een poging. Ieder moment wat ik als niet OK ervaar en beleef terwijl het organisme niet in levensgevaar komt is een teken dat er identificatie is. Zo zou ik grofweg de lijnen willen schetsen van ego-identificatie. om het nog een beetje gezellig en leefbaar met elkaar te houden:) want er zijn ook beschrijvingen voorhanden van verlichten waarin zelfs het behoud van het organisme geen enkele rol meer speelde.

    1. @Searano
       
      “Ieder moment wat ik als niet OK ervaar en beleef terwijl het organisme niet in levensgevaar komt is een teken dat er identificatie is.”
       
      Dat klinkt als een goede definitie.  Want er zijn de hele dag situaties die het ego bevredigen, doch die geen enkel beletsel vormen voor een ander.  Verder zal het mij vanzelf wel duidelijk worden intern.  Daar heb je een punt aan.

      1. @Ikzelf, bedankt voor je reactie; hierdoor kan ik zien dat mijn definitie geen enkele waarheid in zich draagt. Wat dat betreft zijn we hopeloos verloren in een wirwar van definities en concepten waarin we beschrijven hoe iets als verlichting eruit zou moeten zien en aan welke voorwaarden dat zou moeten voldoen.
         

        1. Jouw definitie en mijn instemming komen beiden voort uit het denken/dualiteit.
          Maar hopeloos hoeft dat niet te zijn.  Je kan net zo goed de conclusie trekken dat ZIJN geen enkele definitie behoeft;-)  Er is geen overgave, er is alleen maar ZIJN.

        2. Beste Ik Zelf, ik heb het altijd bijzonder gevonden hoe het verwisselen van verschillende gezichtspunten tot een haast onwaarschijnlijke verwarring kan leiden :). Om hieraan tegemoet te komen, kan geadviseerd worden om de XY-methodiek te hanteren in teksten.

        3. Prosument, ik heb geen idee waar je het over hebt.  Wel weet ik dat het altijd zo zal zijn dat het van de lezer afhangt wat er begrepen wordt.

        4. Beste Ik Zelf, wat je schrijft zal ik zeker niet ontkennen, is evident. Ik verwijs even naar je stelling  “Er is geen overgave, er is alleen maar ZIJN” en waarom de XY-methodiek handig kan zijn. De X-visie is bekeken vanuit het ego-perspectief dat in wording is, het kan zich in de verste verte geen voorstelling maken van de Y-visie of het Zijn (zonder meer). Wanneer X opgaat in Y dan spreken we van ‘overgave’, X kan niet bevatten wat dit betekent omwille van het ontbreken van deze ervaring (cfr realisatie). De stelling “er is alleen maar Zijn” kan slechts gesteld worden als er ook ‘overgave’ is geweest maar wordt vaak gebruikt om deze ‘overgave’ uit te lokken. Ook het louter napraten van boekjes kan hierbij helpen maar is vrij doorzichtig, de XY-methodiek kan het inzicht (annex communicatie) hierin bevorderen.    

  19. Ik snap er nog steeds weinig van , Prosument.  “Er is geen overgave, er is alleen maar ZIJN” is geen stelling, maar een ervaring.  Ook heb ik geen idee over wat voor boekjes het hebt.  Ergo: ik kan de laatste 10 jaar geen boeken meer lezen.  Ergens ben ik dat vermogen kwijt geraakt.  

    1. Ja, de ervaring wanneer X opgaat in Y, dat is wat ‘overgave’ wil zeggen. Het opgeven of doorzien van de mis-identificatie, niet te bevatten zonder deze ervaring. Hierna is er terug identificatie maar geen mis-identifcatie, wereld van verschil.

  20. Het is mooi om beter en kritischer te leren denken.
    Katies ‘methode’ mond uit in een religie met eigen dogmatische grondslag.
    Denken en voelen kunnen elkaar wederzijds beinvloeden, denken komt niet uit het niets.

Laat een reactie achter