Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

Na een kleine 100 uren filosofie van Bashar te hebben beluistert hier een stukje samenvatting over de kern van die filosofie die vrij simpel, en na het zelf getest te hebben voor mij persoonlijk ook zeer effectief is. De basisfilosofie kan als volgt worden samengevat.

Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen. 
Follow your highest excitement, with integrity and without expectations. 

De uitleg waarom is volgens Bashar simpele natuurkunde. Volgens Bashar bestaat alle materie in ons fysieke universum inclusief ons menselijk lichaam en verstand uit energie en dus bepaalde frequenties (elektromagnetische golven). Onze fysieke realiteit lijkt vast te zijn omdat dit zo door onze zintuigen wordt geïnterpreteerd maar daarachter zitten nog steeds de frequenties van alle zaken die wij in de fysieke realiteit waarnemen. Zo nemen wij bepaalde frequenties waar met onze ogen als licht, anderen met onze oren als geluid etc.

follow-your-heart-3Volg je hoogste passie
Waarom wij gepassioneerd raken als persoon door bepaalde zaken, personen etc, komt voort uit het feit dat die zaken op frequentie niveau gedeeltelijk met onszelf resoneren. Waar mensen gepassioneerd door raken is dan ook zeer divers en afgesteld op ieder individu persoonlijk.

Door je hoogste passies te leren herkennen en te volgen en dus je resonerende frequenties op te zoeken en te verkennen en daarin op te gaan wordt je meer van jezelf aldus Bashar. Je hoogste passie volgen is dus het beste wat je kunt doen omdat je dan meer van jezelf wordt aldus Bashar al staat het je uiteraard vrij dit volledig te negeren. Het herkennen van resonerende frequenties en dus je passies doe je voornamelijk met je hart omdat je hart daar het instrument voor is volgens deze filosofie.

met integriteit
act-with-integrityDat je het met integriteit moet doen is letterlijk logisch. Veel mensen hebben een geloof systeem voor zichzelf ontwikkeld vol met definities over wat wel en niet kan en wat wel en niet hoort in de fysieke realiteit die ze beleven. Dit geloof- en definitiesysteem is opgebouwd in mensen hun hoofd. Alhoewel je op frequentieniveau je passies kunt herkennen met je hart is het belangrijk je geloof en definitiesysteem van de fysieke realiteit in je hoofd er wel in samenspraak mee te laten zijn.

Als je zaken doet die niet overeenkomen met je geloof- en definitiesysteem dan breek je met je eigen integriteit omdat je dan je hart volgt maar het in tegenspraak is met je hoofd en die disharmonie binnen jezelf tussen hoofd en hart is schadelijk.

Wat belangrijk is, is om op zoek te gaan naar zaken waar het schuurt tussen je geloof en definitiesysteem en eventuele passies die je hebt ontdekt zodat je je geloven en definities aan kunt passen zodat je vervolgens binnen je eigen integriteit kunt gaan handelen in het volgen van je passies. Je hart en je hoofd dienen dus samen te werken. Een goede methode om geloven en definities te onderzoeken en aan te passen is o.a. Byron Katie met The Work.

Het is belangrijk om je hoofd en hart samen te laten werken omdat je hersenen en je ratio je namelijk enorm kunnen helpen bij het volgen van je passies vanuit je hart.

en zonder verwachtingen
no-ideaDan het laatste deel, het niet hebben van verwachtingen. Volgens Bashar is ons hoofd heel goed in het observeren en registreren van het nu etc. Het is echter niet zo goed in het voorspellen van de toekomst en het geven van richting aan je leven omdat het niet in staat is resonanties en dus je passies in het leven te herkennen. Dat is immers waar je hart al voor is.

Wat belangrijk is bij het volgen van je hoogste passie is dat je je niet allemaal dingen in je hoofd gaat halen waar en hoe het zou moeten eindigen. Oftewel je moet geen verwachtingen scheppen met je hoofd. Het kan namelijk heel goed zijn dat je een bepaalde passie hebt wat slechts een tussenstap is en je dus via je hart in een richting wordt geleid om daar wat tegen te komen wat je op een heel andere weg zet wat je verder helpt op het gebied waar je passie ligt op de lange termijn. Door met je hoofd allemaal eisen aan een uitkomst te stellen blokkeer je die flexibiliteit van het volgen van je passies vanuit je hart.

Daarom is het dus heel belangrijk om als je je passies volgt dit te doen zonder verwachtingen zodat dat proces optimaal kan blijven functioneren en je hoofd niet in de weg gaat zitten. Je moet als het ware continue open en flexibel blijven in dit proces en dat kan alleen door geen verwachtingen te hebben.

Dit is even versimpeld en vanuit mijn gezichtspunt de uitleg van de basisfilosofie van Bashar. Eventuele fouten in de uitleg in dit verhaal zijn vooral door mijn toedoen en ik adviseer mensen die zelf meer willen weten zelf naar Bashar te gaan luisteren zodat je het direct van de bron hebt, en niet mijn interpretatie ervan.

Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen.
Follow your highest excitement, with integrity and without expectations. 

En als mensen deze filosofie volgen is het belangrijk om te weten dat ze op deze manier volledig vreedzaam hun eigen wenselijke realiteit kunnen scheppen.

There is only the understanding of the thing that needs to be taught to every child on the planet, and that is the knowledge that every single individual on this planet is already powerful as he or she needs to be to create any reality desired, without having to hurt yourself, or anyone else, to get it. That’s how powerful you are.

61574_10152169799044706_625802120_n (1)Na deze filosofie zelf een tijd in de praktijk te hebben toegepast ben ik zelf zeer enthousiast vandaar dat ik het hier ook even deel maar ik ben ook zeer benieuwd wat anderen hiervan vinden en of die hier ideeën en ervaringen bij hebben. Reacties zijn dan ook zeer welkom.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Bashar – Transformation Matters
-) Boek I – Bashar – Quest for Truth
-) Boek II – Bashar – Blueprint for Change

Aanverwante filosofische artikelen:
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

follow-your-heart

87 gedachten over “Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen”

  1. Gelijkstroom ladingen, groot of klein; in elk levend wezen de basis voor functioneren van het zenuwstelsel, en het levend zijn überhaupt, heeft helemaal geen natuurlijke frequentie. De gelijkstroom pulsen die het leven kenmerkt, als reactie en interactie daarop, kan en komt daarentegen wel in frequentiepulsen voor. Deze pulsen maakt het leven echter volledig zelf aan, in zo geëvolueerde soort eigen reacties. Ze ontstaan daarnaast als gevolg van natuurlijke interactie met alle andere vormen, en omstandigheden in de omgeving van het wezen zelf. Een filosoof heb ik voor dat inzicht nooit nodig gehad, en meetrillen op hun frequentie doe ik al helemaal niet. ;)  

    1. Dat is prima dat jij die wijsheid blijkbaar zelf al hebt maar heb je zelf ervaringen met het volgen van je passies met integriteit en zonder verwachtingen en zo ja wat zijn je eigen ervaringen daarmee eventueel.

      1. Iedereen wil wanneer dat kan, haar/zijn passies volgen met integriteit, (abnormalen daargelaten) echter wel degelijk met een verwachting. Zonder verwachting blijft geen passie overeind. 

        1. Want?

          Kun je dit toelichten want ik zie niet in waarom je niet gewoon je passie kunt volgen zonder verwachtingen en begrijp wellicht niet goed wat je bedoelt.

        2. Van een passie vervulde vrijpartij bijvoorbeeld, verwacht je elkaars bevrediging, om maar iets te noemen. Verwacht men niets, dan gaat de passie verloren, ofwel de reden (motivatie) waarom iemand die vrijpartij aangaat. Er zijn vele voorbeelden, maar deze sprak mij het meest aan. 

        3. Dan raad ik je aan eens aan een vrijpartij te beginnen zonder de verwachting tot bevrediging aan het begin en gewoon te kijken hoe het liefdesspel zich ontwikkeld in het voorschrijdende nu Antares. Ik kan het van harte aanbevelen iig. ;-)

          Zodra je verwachtingen creëert in je hoofd zet je van te voren zaken al op slot waardoor het niet meer kan stromen en meestal kan de realiteit niet aan de voorop door het hoofd gecreëerde verwachting voldoen en zo zet je jezelf vanaf het begin op voor teleurstelling. Als je daarentegen een vrijpartij en het leven in het algemeen open en zonder verwachtingen tegemoet treedt is elke stap die je zet een avontuur bij wijze van spreken. Het leven begint te stromen is hoe ik het het beste kan omschrijven. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is zonder verwachtingen te leven maar het is zeker de moeite waard van het oefenen.

        4. Helemaal mee eens Antares: passie is ten alle tijden doorspekt van verwachting. Niet omdat passie zo speciaal is, maar omdat de mens altijd doelgericht werkt. Een mens doet niks zonder daarmee iets te willen bereiken.
          Immers; wat is een verwachting? Hoe definiëren we het? Wat we bedoelen met ‘verwachting’ is een voorspelling van hoe een handeling uit zal pakken, volgens mij. Een handeling kan vrijwillig zijn of onvrijwillig. Wanneer is een handeling vrijwillig? Wanneer we de handeling willen verrichten. Waarom zouden we een handeling willen verrichten? Enkel en alleen vanwege haar resultaat.
          Een verwachtingsloze handeling is daarmee een onvrijwillige handeling. Willen gaat noodzakelijkerwijs gepaard met verwachten.

          Douwes verwachtingsloze vrijpartij is een goed voorbeeld: “probeer het eens Antares, het zal je goed bevallen!” – één en al verwachting! Niet een verwachting tot klaarkomen, maar wel tot voldoening!

          Om zelf ook een voorbeeld te geven: ik beschouw mezelf als iemand die zijn passies volgt in plaats van het grote geld. Ik heb eerst informatica gestudeerd maar ben daar toen mee gestopt omdat ik voelde dat ik meer geïnteresseerd was in de diepere vragen. Tegen iedereens advies in ben ik toen filosofie gaan studeren. Dat was geestelijk de beste keuze van mijn leven, maar financieel een heel domme zet.

          Toch ben ik niet onder de illusie dat ik ‘verwachtingsloos’ de filosofie in ben gestapt! Van begin af aan had ik al allerlei wilde dromen over PHDs en boeken schrijven, grote vragen oplossen en denkbeelden veranderen… Zelf de nederige verwachting om gewoon gelukkig te worden is hoe dan ook een verwachting.

          Als ik geen positieve verwachtingen had gehad, was ik nooit filosofie gaan studeren, want dan had ik geen reden gehad om te handelen, en als ik het dan wel had gedaan was dat een onredelijke en daardoor onvrijwillige handeling geweest.

        5. Mijn ervaring is dat als je verwachtingsloos blijft of iig open blijft staan voor elke uitkomst, dat dat proces op zichzelf plezierig is. Vandaar dat ik het Antares aanraadt dat komt uit ervaring achteraf niet uit verwachting vooraf. Of eigenlijk komt het tijdens het proces zelf wat ik het beste als het leven wat gaat stromen kan beschrijven omdat je als het ware de golf van het eeuwige nu gaat bereiden inplaats van dat je verstand je naar de toekomst trekt met verwachtingen of naar het verleden trekt met gedachten over eerder. Het is hetzelfde gevoel als je helemaal opgaat in wat je doet, de zanger die zich verliest in zijn lied, de pianist die zich verliest in het pianospel etc etc.

          Je hart geeft in mijn ervaring aan waar het naar toe wil, je hoofd kan je vervolgens heel goed helpen om je passie en richting vorm te geven. Het is dus weten hoe je beide instrumenten zo goed mogelijk kunt gebruiken en in samenwerking kunt brengen. Dus het is je hart hier wat stuurt en je vertrouwt daarop zonder van te voren te bedenken of te verwachten wat je precies zult krijgen. Het kan een definitiekwestie zijn maar ik denk dat het vooral heel jammer voor jezelf is als je blijkbaar niet in staat bent een passie verwachtingsloos te volgen en op je hart te blijven vertrouwen.

          Uit eigen ervaring kan ik melden dat het kan en dat kan idd zo simpel zijn als een wandeling de natuur in gaan en gewoon te observeren continue wat er in het nu is. Je hebt geen verwachtingen over wat je zal tegenkomen zodat elke vrolijk gekleurde tor of mooi zingende vogel een kadotje is van de natuur.

          Maar goed als het jullie ervaring is dat je niet in staat bent om je passie te volgen zonder verwachtingen dan neem ik dat mee als jullie persoonlijke ervaring. Misschien dat jullie beide heel sterk in je hoofd zitten? Ik ben benieuwd wat voor ervaringen andere mensen daarnaast nog hebben. En als je wel meer wilt weten over het hoe en waarom van geen verwachtingen hebben, Bashar wijdt hier in verschillende lezingen vrij uitgebreid over uit. Hij noemt het ook wel de channeling state dus het moment waarop mensen helemaal beginnen op te gaan in het nu. Iets wat ik ook bij Byron Katie overigens tegenkom en ook wel eens ervaren heb als je voldoende stressvolle gedachten hebt ontmanteld.

        6. Dat er een bepaald vriendenclubje is wist ik al, maar dat je omwille van dat zo moet gaan generaliseren over iets wat een totale vrijheid kent, passie staat voor Liefde voor iets en iets met hoge Liefde ondernemen en doen dat behoort vrij te zijn, een keuze uit je hart. Sterker nog Liefde is vrijheid, waarin loslaten de hoogste graad kan zijn. Jullie beschrijven de motivatie erachter. En iets wat het ego vervult, zoals verwachtingen en dat over een goede beurt, dat kun je nou niet direkt een passie noemen. En een altruistische daad is vrij van verwachtingen en word vanuit het hart geschonken. En er zijn andere daden te over welke je zonder verwachtingen met passie kunt uitvoeren, b.v. bij bekenden gaan behangen omdat je ze mag. Een passie voor de natuur en je gaat vaak wandelen. Je hebt een passie om met hout te werken en je maakt vogel kooitjes om weg te geven. Je verzint meerdere ontwerpen omdat de verbindingen in het hout je ineteresseren, je bent lekker bezig met iets wat je pasie heeft en als het klaar is geef je het belangenloos weg. Je vind het prachtig om te schetsen dus je maakt tekeningen van mensen in je omgeving en als ze af zijn geef je ze de tekening, een glimlach zegt meer dan duizend woorden maar de passie om te tekenen te creeeren kent de Liefde om het te doen. Doorspekt altijd ? What’s the point?

      2. @douwe: volgens mij verschillen we niet veel van mening, maar is er sprake van begripsverwarring.

        Waar we in verschillen is dat ik een bredere definitie van ‘verwachting’ hanteer. Voor mij is dat niet alleen het eindresultaat van de handeling (klaarkomen is hier eigenlijk een fantastisch woord voor) maar bijvoorbeeld ook het genot van het verrichten van de handeling zelf.
        Mijn punt is: ook als je een handeling verricht zonder einddoel, heb je alsnog een verwachting, namelijk een verwachting dat de handeling zelf plezierig is. Zonder die heel elementaire verwachting zou je geen reden hebben om de handeling te verrichten.

        @Jasper:

        “Jullie beschrijven de motivatie erachter.”
        Dat klopt, maar daarmee ga je voorbij aan de crux: een motivatie is een verwachting. Als je gemotiveerd bent om een handeling te verrichten, dan bestaat die motivatie altijd uit een verwachting.

        Laat ik dat duidelijk maken aan de hand van een voorbeeld dat je geeft:

        “En een altruistische daad is vrij van verwachtingen”

        Hier heb je het fout. Ik denk dat je het er nog wel mee eens zou zijn dat een altruïstische daad altijd gemotiveerd is? Als dat het geval is: wat is dan die motivatie?
        In mijn opinie bestaat die motivatie uit een verwachting, namelijk de verwachting dat je de ander tot hulp zal zijn met jouw daad. Wanneer op straat iemands boodschappentas scheurt, zal ik haar te hulp schieten omdat ik verwacht dat dat haar leed verzacht. Zou ik niet de verwachting hebben dat mijn handeling goed zou doen, dan zou ik de handeling niet verrichten.

        Als je het hier toch niet mee eens bent, kan je dan a.u.b. een heldere uitleg geven van wat jij verstaat onder de relevante begrippen, en vervolgens laten zien waar mij analyse van verwachtingen de mist in gaat? Dat zou voor mij makkelijker zijn om jouw standpunt beter te begrijpen.

        1.  
          Beste Lukas je geeft toe dat je de motivatie beschrijft, dat was mijn argument en dat klopt toch. Maar geloof me maar dat ik geen verwachtingen heb en het kan zijn dat ik kan helpen maar dat draagt verder geen verwachtingen dat het wat zal opleveren,  Dus dat ligt buiten mij en dient uiteindelijk een ander dus men kan dat altruistisch noemen omdat ik me belangenloos inzet voor een ander waarvoor ik niks terug verwacht. Mocht men mijn hulp weigeren kan ik me daarmee verenigen want ik bezat geen verwachtingen richting mezelf. Andere zaken hoef ik niet te verdedigen of te beargumenteren want we zijn hier geen semantische discussies aan het voeren toch, dat kent toch wel enige relevatie in deze. Buiten het feit dat het wel heel erg ver van het artikel af staat dus off-topic is. Of ben ik plots in een examen van iets beland? Mvg.Jasper.

        2. “Maar geloof me maar dat ik geen verwachtingen heb en het kan zijn dat ik kan helpen maar dat draagt verder geen verwachtingen dat het wat zal opleveren”

          Wat bedoel je met ‘opleveren’? Dat het iets oplevert voor jezelf? Want daar heb ik het namelijk niet over. Je zegt het zelf “[het] dient uiteindelijk een ander” — dat is toch precies de verwachting die je hebt wanneer je de handeling verricht? Dat het de ander zal dienen? Waarom is dat volgens jou geen verwachting?

          “want we zijn hier geen semantische discussies aan het voeren toch”
          Natuurlijk wel. De hele aard van deze discussie is semantisch: de vraag is wat we bedoelen met ‘verwachting’.

          “Buiten het feit dat het wel heel erg ver van het artikel af staat dus off-topic is.”

          De titel van dit topic is: “volg je hoogste passie met integriteit en zonder verwachtingen“.

          De vraag wat we bedoelen met ‘verwachtingen’ en of het wel mogelijk is om zonder verwachtingen te handelen, lijken mij bij uitstek on-topic.
           
          Daarnaast is het topic niet zo belangrijk; het is belangrijker dat we van elkaar leren, toch? :)

        3. Quote Lukas ” Wat bedoel je met ‘opleveren’? Dat het iets oplevert voor jezelf? Want daar heb ik het namelijk niet over. Je zegt het zelf “[het] dient uiteindelijk een ander” — dat is toch precies de verwachting die je hebt wanneer je de handeling verricht? Dat het de ander zal dienen? Waarom is dat volgens jou geen verwachting? 
          Het wat je hier aanhaalt dat beschrijft mijn verrichting niet de verwachting, die heb ik geen. Ik beschrijf het daarom juist zo het kan zijn dat ik kan helpen, beste Lukas.
          Quote Lukas ” Daarnaast is het topic niet zo belangrijk; het is belangrijker dat we van elkaar leren, toch?  :) ”
          Dat zou fijn zijn, :) in alle oprechtheid bedoeld, ik vind het wat moeilijk om een artikel zo te bekijken, vanwege de passie dus Liefde die de auteurs aan hun artikel zouden kunnen wijden. Maar in die context gezien zal het een waarheid dragen. Mvg.Jasper.

        4. Nog even iets ter verduidelijking, mocht de vrouw geen dank je wel zeggen en ik kan doorlopen  dan wacht ik daar ook niet op omdat ik geen verwachting heb verder. Dat refereert ook meteen richting het opleveren. Ik hoop dat het je zo helemaal duidelijk voor jou zal zijn :)Mvg.Jasper

        5. “Ik beschrijf het daarom juist zo het kan zijn dat ik kan helpen”
          Oke, maar dat is toch een verwachting? Je verwacht dat je handeling behulpzaam zal zijn, en daarom doe je het. Als je niet zou verwachten dat je behulpzaam zal zijn, waarom zou je het dan nog doen?

          “dan wacht ik daar ook niet op omdat ik geen verwachting heb verder.”
          Klopt, maar dat is maar één mogelijke verwachting. Dat je geen beloning/bedankje verwacht, betekent niet dat je helemáál geen verwachtingen hebt… Het betekent alleen dat je andere verwachtingen hebt.

        6. Nee hoor, met dat het kan zijn wens ik erop te wijzen dat mijn wil om te helpen ook afgewezen kan worden. Betrefende de tweede beschreven aanname , wens ik aan te lopen als ik klaar ben met helpen indien toegestaan. En dat is op zich geen verwachting dat is een handeling in deze. Mvg.Jasper.

        7. ‘mijn wil om te helpen’
          Juist: je wil helpen. Maar ‘helpen’ is niet de handeling; helpen is het effect van je handeling. Je handeling is in dit geval de boodschappen van de grond rapen. Maar: je hebt nog niet gehandeld wanneer je besluit om te handelen. In plaats daarvan besluit je om te gaan handelen omdat je verwacht dat je handeling de ander helpt.
          Toch?
          Ben je het niet eens met deze uitspraak: “Ik help anderen omdat ik verwacht dat het ze zal helpen”?

        8. @ Lukas, oke met die definitie ben ik het idd met je eens. Binnen die brede definitie is het volgen van je passie idd ook automatisch het hebben van verwachtingen omdat je wordt aangetrokken tot iets door je passie en je het dus waarschijnlijk plezierig vind qua richting.

          Bashar is er wel duidelijk over wat hij er precies mee bedoelt dus het kan goed zijn dat ik het onduidelijk of verkeerd heb uitgelegd hier. Maar wat ik dus begrijp is zijn definitie van het niet hebben van verwachtingen open staan voor alles wat komt en dus niet met een bepaalde eindverwachting van hoe het zou moeten lopen beginnen aan iets zodat je alles wat komt vanuit een postieve manier kunt benaderen. Hierdoor blijf je continue flexibel en dynamisch in het proces staan van het volgen van je passie en dat is belangrijk omdat je passie telkens kan verschuiven of verder gaat lopen. Het is een soort rode draad voor je leven en als je je passie volgt dan kun je de draad telkens verder volgen en wat vandaag je hoogste passie is kan als je het hebt gevolgd ophouden omdat je het hebt beleeft en zo verder lijden naar je volgende hoogste passie.

          En om dus dat proces nog extra te faciliteren adviseert hij ook om zo nu en dan een reflectiedag in te bouwen waarin mensen helemaal eerlijk naar zichzelf toe kijken waar hun passies liggen en te kijken hoe ze daar eventueeel stappen in kunnen zetten om het te volgen. Dus dat je je hoofd heel goed gebruikt in het volgen van de passies van je hart zodat je een goede samenwerking tussen de twee krijgt.

        9. Beste Lukas , je beschrijft geconditioneerd handelen, ik beschrijf vrij handelen. Vanuit je hart handelen dat is handelen vanuit medemenselijk Liefde, dat is mijn handeling althans dat prefereer ik, Liefde bezit een omnipotente uitwerking, ware Liefde kent vrijheid . Mvg.Jasper. :)

    1. Dat ben ik helemaal met je eens en in mijn opinie is dat vooral ook het stuk van met integriteit dit volgen. Dus binnen je eigen geloofs en definitiesysteem blijven werken wat voor jou persoonlijk waar is.

      Wat versta jij onder een identiteitscrisis?

      1. Een minderwaardigheidscomplex omdat je niet gelukkig bent met wat je hebt bereikt omdat dat je passie niet blijkt te zijn.
        Achteraf omdat je alleen maar naar je hoofd hebt geluisterd en niet naar je hart.

        1. Oke, mooie omschrijving inderdaad. Voor veel mensen kan dat inderdaad op de loer liggen omdat we in onze maatschappij nogal getraind worden om naar ons hoofd luisteren en wat anderen van ons verwachten inplaats van naar ons eigen hart te luisteren en te volgen en ons hoofd te gebruiken daarbij als dienaar. 

        2. Daar ben ik het ook volledig mee eens,  mensen zouden meer kunnen leven vanuit hun hart. Velen lijken haast wel op een automatische piloot beslissingen te maken die ver van zichzelf afstaan omdat men het in de sociale omgeving ook zo doet. Of het hoort nu eenmaal zo.Alleen heb ik wat moeite met de definitie zelf, het ‘hart’ zit uiteindelijk toch in het hoofd. En het eigenlijke hart zit in de borst en heeft als taak het bloed rond te pompen. Dus dat leidt soms tot wat baylonische spraakverwarring. Maar ik begrijp dat het daar is waar de passie of de vlam hoort te zitten, buiten maar in goede samenwerking met het denken. Mvg.Jasper.

        3. Duidelijk omschreven artikel Douwe, ook mooi hoe je nog even aanhaalt dat het jouw interpretatie is van het werk van Bashar en tegelijk de verwijzing naar de bron. Goed om mee te nemen dank je. Volgens mij is het ook goed om te weten waar je talent ligt, vaak is dat een soort van wat ik noem het gift/gave en ik geloof dat dat vaak dicht bij je hart kan liggen. Verder denk ik dat als je die gave vrij van wensen in kunt zetten ten dienste aan anderen, je hart grote vervulling zal kennen. Mvg.Jasper.

        4. Ja ik vind het altijd nuttig om de directe bron bij dit soort dingen te geven. Ik heb geen zin om als tussencommunicatiepunt daar tussenin te gaan staan. En ik kan dingen ook verkeerd begrepen of geïnterpreteerd hebben. Ik wil vooral mijn enthousiasme delen en mensen uitnodigen dit voor zichzelf te testen en als het ze wat lijkt dan kunnen ze naar Bashar zelf gaan luisteren. :-)

  2. Dat is inderdaad raadzaam om te doen:) Wat mij opgevallen is, dat als men de juiste leraar(es) treft om tot een hoger niveau te komen, het lijkt alsof alles op zijn plaats lijkt te vallen betreffende de opgedane kennis die er in het verleden opgedaan is. ‘When the student is ready the teacher comes along’ Voor mij is dat Eckhart omdat het nu in mijn levenstijl past, waarschijnlijk past Bashar nu weer beter in de jouwe. Bashar is meer actief en Eckhart gaat meer richting het zijn, in het nu,  zonder het actieve althans dat neemt hij vaak als uitganspunt. Hij ziet het meer als een korte reis of soms wat langer (mijn interpretatie) , om voor praktische doeleinden weer in het denken te stappen, hetgeen te volbrengen waar men zich op gericht heeft om daarna als het ware weer terug te keren in het nu en daarin alle gedachte weer los te laten die men bezit. Het is wel zo dat beide bij hetzelfde uitkomen het leven vanuit het hart, het is slechts symbolisch een andere benaming ervoor. Daar waar het ‘hart’ zit is het vormloos en slechts vervuld van de hoogste Liefde, en daaraan kun je eigenlijk geen naam geven het is iets wat je voelt en eigenlijk niet kunt beschrijven daar het de kracht verliest als je het tot een object maakt, omdat het dan niet meer verwijst naar de Bron maar de gedachte erover. Mvg.Jasper

    1. Wat je zegt komt ook precies aan bod bij Bashar en dat proces krijg je sterker naarmate je meer je passie volgt volgens hem. Hij noemt dit proces synchronisiteit. Wij noemen het “toeval” of op het “juiste moment op de juiste plek” zijn etc. 

      En mensen verschillen idd qua wat hun hoogste passie is en zo heeft iedereen dus een uniek les/leerplan om zo maar te zeggen. Dat vind ik zelf heel sierlijk aan deze filosofie het schept een universele methode om iedere viewpoint toch een volledig eigen ontwikkelingspad te geven. 

      Bashar zegt zelf ook dat ondanks dat een universum er in details heel moeilijk uit kan zien, het in de organisatie ontzettend simpel is. Het herkennen en volgen van je hoogste passie is als ik hem goed begrijp zowel het grondleggende als het organiserende principe van het universum. 

      1. Daar volg ik helemaal in beste Douwe, voor mij beschrijft dat de omnipotente uitwerkende kracht van het pad van de sturing in/door Liefde. De puurheid van je zijn , het brengt je daar waar je wenst te zijn en gewenst bent. Je handelt als het ware in tune met de wetten van het Universum.

        1. Dat is idd maar net hoe je het een wilt noemen. Ik begrijp je punt van de liefde denk ik wel aardig en moet dan altijd aan Byron Katie denken. Love is the last lie. ;-)

          Niet dat het niet waar is maar zodra je iets een naam geeft en er een concept van schept trek je het uit het al om zo maar te zeggen. Maar goed als je het een naam moet geven is liefde idd de meest voor de hand liggende term. 

        2. Inderdaad Douwe daarmee vat je het goed samen, het is groter dan het woord wat Het daarmee in een vorm of concept veranderd. Ik persoonlijk vind dat woord omschrijven wat iedereen in essentie in zich heeft, en van waaruit het juiste handelen met of in passie zijn oorsprong kent vanuit De Bron van het Zijn hetgeen ontspringt daar achter/onder waar de gedachten zich vormen. Het pure Zelf een deel van Al-Wat-Is , het Collectieve Zijn. Mvg.Jasper :)

    1. Ja ik vind de vorm ook wat typisch, ik vind het zelf erg fijn om het te luisteren als ik naar mijn werk heen en weer ga. :-) En idd een zeer verhelderend filmpje. :-)

      Overigens is gewoon het uitleggen van systeemmechanismen zodat mensen zien hoe zaken werken en ze zo dus gemakkelijker zaken kunnen veranderen volgens mij vrij positief en constructief.

      Maar ik moet zeggen dat vooral met dank aan Byron Katie ik op dit gebied het afgelopen jaar ook wel hele nieuwe inzichten heb gekregen. Er zijn een boel maatschappelijk wenselijke leugens in omloop die eigenlijk alleen maar stress opleveren en verlammend werken. Zo heb ik onder andere gedachten als we zijn allemaal gelijk, en mensen moeten vriendelijker tegen elkaar zijn onderzocht en nog wat andere gedachten die eigenlijk alleen maar stress bij me opriepen. Ze eens goed onderzoeken kan dan wonderen doen zodat je je eigen definitiesysteem aan kunt gaan passen.

      1. @Douwe, of dat positief en constructief is kan ik niet beoordelen. Ik weet niet hoe dat bij jou werkt. Wat ik bij mezelf zie is een soort verslaving aan het lezen van kritische artikelen die uitleggen hoe deze systeemmechanismen werken. Ik kan er niet genoeg van krijgen, ik wil het naadje van de koud weten. In wezen zou dat niet nodig hoeven te zijn want ik weet inmiddels wel hoe die systemen werken. Een tweede punt van aandacht voor mij is het gevoel, de negativiteit die dat in mij naar boven haalt, het pessimisme.
        Byron Katie biedt een methode aan. Wat ik er van begrepen heb is dat ze mensen uitnodigt tot zelfonderzoek door het elimineren van alles wat je niet bent. Op mijn gebrekkige  manier ben ik daar dagelijks mee bezig maar zie toch nog steeds een hardnekkig geloof in wat ik veronderstel te zijn. Ik weet niet hoe jij het bedoelt maar volgens mji gaat het er niet om het definitiesysteem aan te passen maar nog rigoreuzer: volkomen los te laten. Hoe zie jij dat?

        1. Voor een gedeelte herken ik wat je zegt en is het verleidelijk te blijven hangen. Van de andere kant merk ik persoonlijk dat ik na mijn probleemanalyse wel degelijk bij oplossingrichtingen ben uitgekomen bijv. voor het financiele systeem. 

          Lees de boeken van Bernard Lietaer op dit punt en je zult zien dat er eigenlijk heel veel oplossingsrichtingen zijn en in die zin ons huidige economische probleem prima opgelost kan worden.

          http://www.bol.com/nl/c/nederlandse-boeken/bernard-lietaer/123739/index.html

          Het wachten is echter nu tot die oplossingen beginnen door te dringen in de mainstream. 

          Het is dus belangrijk om en en te denken en probleemanalyse en oplossingen aanreiken en geven. Of heel simpel je passie volgen. Voor mij lag mijn passie eerst bij de probleemanalyse en toen ik dat voor mezelf doorzag ging dat automatisch over naar de oplossingen. 

          Wat je zegt over definitiesysteem klopt idd met mijn ervaring. Wat je vooral doet is geloven afbreken waardoor er telkens minder geloven en definities overblijven en de wereld vanzelf vloeibaarder wordt. Bashar noemt het echter definities veranderen, uit eigen ervaring met Byron Katie ben ik persoonlijk eerder meer geneigd met jou mee te gaan en kun je daar wellicht definities loslaten van maken. 

          Voor een gedeelte moet je wel dingen geloven te zijn want geloof is in mijn ervaring identiteit. Zonder een enkel geloof blijft er ook geen enkele identiteit over. En in die in geloof ik dus nog van alles over mijzelf want ik ben er nog. ;-)

      2. Interessante materie! Ik ben op youtube wat gaan rondneuzen en vond dit filmpje: http://youtu.be/DyNwxRMgJbY waarin o.a achtergrondinformatie gegeven wordt door Darryl Anka. Voor Darryl is het niet zozeer van belang  of Bashar een buitenaards wezen is dat via hem spreekt, of dat het misschien gewoon een spelletje van bewustzijn is, het gaat er om of de mensen iets met de informatieoverdracht kunnen. Bedankt voor het onder de aandacht brengen van Bashar/Darryl Anka.

        1. Klopt dat vond ik ook wel fijn om te horen. Dat Darryl Anka zelf ook vrij nuchter erin staat over de echtheid van Bashar. In -) Bashar – Transformation Matters in de eerste twee delen legt Darryl zijn visie over Bashar vond ik ook erg goed uit. 

          Overigens zegt Bashar juist dat buitenaards contact in beginstadia altijd zo verloopt  juist omdat mensen dan de keuze hebben het als totale onzin af te doen en het dus puur neerkomt op de informatie die gegeven wordt bekijken en eventueel gebruiken en je verder geen enkele autoriteit hebt vanuit de bron. Zo hou je dus de vrije wil van mensen zo goed mogelijk in tact. 

          En uiteindelijk maakt een bron van informatie ook niet uit. Het gaat om het toepassen van de informatie en om te kijken of het werkt. Persoonlijk ben ik er nu een maand of zo mee bezig veel geluisterd, en ook in de praktijk brengen van zijn visie en tot nu toe is het buitengewoon goed bevallen. :-) 

          Maar goed ook dat moet ieder persoon voor zichzelf uitzoeken. 

    2. Klopt beste Searano, ik ben er van overtuigt dat het goede in de mens ons zal brengen waar we moeten komen, dat is de weg die Bashar beschrijft. Maar toch is alertheid wel gewenst omdat de donkere kracht ook op de hoogte is van die weg van creatie. Men heeft daarmee deze weg(dimensie)(toekomst)  gecreëerd. Daar velen nog niet echt ‘wakker’ zijn(een groeiend deel gelukkig wel :) ) en via massa hypnose (t.v.) en ander media nog te sturen zijn,  zou men zonder een echt tegen ‘geluid’ een dimensie/wereld kunnen creëren welke onwenselijk is voor de mensheid. Het duurt nog even maar er zijn zeker tekenen om ons ons heen, het nieuwe paradigma kondigt zich wel aan. Wat ik bedoel, is dat zonder aandacht voor het midden- oosten door de alternatieve media Syrië waarschijnlijk al lang een invasie gehad zou hebben en dat het schema dat de N.W.O volgt dan zeker niet uitgelopen zou zijn. Dat is te danken aan o.a klokkenluiders zoals Julian Assange en vele anderen en bewegingen, waardoor ook anderen ontwaken. Doordat men vele scheve zaken heeft aangekaart.  Dat levert de nodige vertraging op. Natuurlijk betekent het niet men dan het leven zelf in een status van paranoia zou leven, maar voor praktische doeleinden bepaalde zaken even in het licht brengen omdat het in het licht te brengen die alertheid onderschrijft. Daarmee hen die kracht ontneemt om een andere dimensie/wereld te creëren. Anderen die wakker worden kunnen dan wederom de energie voeden die het gewenste nieuwe paradigma/dimensie zal brengen en dat is groeiende. Omdat men het grootste deel van het leven die energie uitdraagt welke liefdevol en in balans is met de gewenste creatie, zal die energie uiteindelijk sturend zijn zoals Bashar ook lijkt te beschrijven in de video. Het is zelfs mogelijk om op een wijze zaken in het licht te brengen zonder verwensingen richting hen die kwaad willen en die liefdevolle energie te blijven , de waarheid die is , draagt die kracht in zich :) Mvg.Jasper.

        1. Dat is jou mening en daar heb je recht op Searano ik ben blij dat ik het niet vanuit mijn ego heb geschreven anders zou ik het er moeilijk mee gehad kunnen hebben. Mvg.Jasper.

  3. pieter-stuurman

     
    Passie en verwachting zijn allebei motieven. Beweegredenen dus. Redenen om iets te doen.
     
    Passie is liefde voor het doen. Verwachting is liefde voor het beoogde resultaat van het doen.
     
    Passie gaat dus om de bezigheid zelf. Het is helemaal gericht op het moment van bezig zijn, en op dat moment is het altijd NU. Bij passie is alle aandacht dus altijd gericht op het NU. Het enige motief bij passie, is de liefde voor de bezigheid zelf. Passie is per definitie integer omdat ik uitga van wat ik OK vind om te doen.
     
    Wanneer ik iets niet OK vindt om te doen, dan doe ik het niet want je kunt geen passie voor iets dat je niet OK vind om te doen. Doe ik het dan toch, dan kan dat niet vanuit passie zijn, maar dan heb ik er een ander motief voor.
     
    De enige reden om iets te doen dat ik niet OK vindt, is vanwege het beoogde resultaat. Ik handel dan niet vanuit passie maar vanuit verlangen naar dat resultaat. Dit is per definitie niet integer. Ik ben dan immers bereid mijn eigen passie (wat ik NU fijn/OK vind om te doen) te verloochenen te bate van een resultaat. Hetgeen ik doe (en dus ook of ik dat OK vind) is ondergeschikt aan het resultaat. Verlangen is nooit gericht op het NU maar altijd op een toekomstig resultaat.
     
    Bij passie is de aandacht volledig gericht op NU. En bij verlangen is de aandacht volledig gericht op de toekomst. Daarom is er bij passie geen beleving van toekomst en bij verlangen geen beleving van NU. Omdat er bij verlangen geen beleving is van NU, is er ook geen beleving van integriteit. De vraag: ‘Is het OK wat ik doe?’ wordt simpelweg niet gesteld omdat het geen rol speelt in hetgeen ik doe. Het gaat dan immers niet om het doen (en dus ook niet of dat doen OK is), maar om het resultaat.
     
    Ik beschrijf natuurlijk de uitersten, en mengvormen zijn ook mogelijk maar niet tegelijkertijd. Iemand die vanuit verwachting handelt, kan af en toe best nog wel toetsen of wat hij doet OK is. Maar daarvoor is het noodzakelijk dat hij dan even zijn aandacht van het beoogde resultaat afhaalt, en ombuigt naar hetgeen hij eigenlijk aan het doen is: is wat ik doe wel OK? Is het integer? Dit switchen van aandacht tussen toekomst en NU (verwachting en passie) heet ook wel twijfel.
     
    Wanneer ik iets doe dat ik niet OK vind, ten bate van verwachting, dan zal ik mezelf beleven als iemand die afhankelijk is van het al dan niet behalen van het beoogde resultaat. Ik kan er pas gelukkig mee zijn als dat resultaat werkelijk behaald wordt. Ik heb dat niet helemaal in de hand want externe factoren hebben ook invloed op het toekomstige resultaat.
     
    Wanneer ik iets doe omdat ik het fijn en OK vind om dat te doen, dan zal ik er op het moment van doen gelukkig mee zijn. Externe factoren hebben dus geen invloed op die beleving. Ik beleef immers NU dat ik het NU fijn vind om te doen wat ik NU doe.
     
    Maar beide motieven zetten aan tot het doen van iets en dat doen heeft altijd een gevolg. Bij passie is er geen aandacht voor dat gevolg en bij verlangen is er alle aandacht voor het gevolg.
     
    Bij passie is alle aandacht gericht op het doen zelf. Als ik doe wat ik nu (integer) OK vind, zal het gevolg dat weerspiegelen. Bij verlangen is de aandacht gericht op het resultaat en dus niet op het NU maar op de toekomst. Aandacht voor de toekomst gaat dus af van de aandacht voor het (nu) doen. En ook dat zal zich weerspiegelen in het gevolg.
     
    In beide gevallen is het resultaat onzeker. Verlangen garandeert zeker niet dat het beoogde resultaat behaald wordt. Externe factoren kunnen niet allemaal onder controle gehouden worden en zijn medebepalend voor dat resultaat. Bij passie is het resultaat ook onzeker. Er is immers geen aandacht voor het resultaat, dus wat het gevolg van het doen zal zijn, staat helemaal open.
     
    Maar er zijn twee grote verschillen:
     
    – Bij passie ben ik niet afhankelijk van het resultaat. Het gaat niet om het resultaat maar om het doen. Om de bezigheid zelf. Passie kan dus niet resulteren in teleurstelling omdat de beleving op hetzelfde moment plaatsvindt als het doen. Het doen IS de beleving, en als dat doen naar mijn zin is, dan is de beleving naar mijn zin. Ik heb dat dus zelf in de hand.
     
    Bij verlangen wordt de beleving van het hetgeen ik doe, uitgesteld naar de toekomst. Ik kan er pas een positieve beleving over hebben als het toekomstige resultaat naar mijn zin is. En dat heb ik niet (helemaal) in de hand. Verlangen resulteert vrijwel altijd in teleurstelling omdat het behaalde resultaat altijd anders zal zijn dan het beoogde resultaat, als gevolg van externe factoren.
     
    – Omdat ik vanuit passie doe wat ik OK vind, zal het resultaat weliswaar onbekend zijn, maar in ieder geval zo goed mogelijk. Ik heb alle aandacht voor hetgeen ik doe en dat betekent dat ik het vanzelf zo goed mogelijk doe. Ik vind het immers fijn om te doen. Hoe het resultaat eruit zal zien, dat weet ik niet, maar het zal OK zijn, voor zover mijn invloed reikt.
     
    Vanuit verlangen zal ik bereid zijn om dingen te doen die ik niet OK vind, ten bate van het beoogde resultaat. Mijn aandacht is niet bij het doen, maar dat doen is wel van invloed het gevolg. Aandacht voor een resultaat gaat dus af van de kwaliteit van hetgeen ik doe, en dus ook af van de kwaliteit van het mogelijke resultaat.
     
    De kans dat het resultaat meevalt, is dus groter wanneer ik handel vanuit passie, dan wanneer ik handel vanuit verlangen. En dat is dubbel fijn. Ik heb mezelf al getrakteerd op een fijne beleving tijdens het doen, en in veel gevallen is het resultaat ook een positieve verrassing. En omdat ik niet afhankelijk ben van het resultaat, behoud ik de regie over mijn beleving, en dus over mijn gelukkig zijn daarmee.
     
    Wanneer ik handel vanuit verlangen, ben ik afhankelijk van het al of niet behalen van het resultaat en daarover heb ik niet de volledige regie. Dat kan dus leiden tot teleurstelling. Hetgeen ik doe, staat in het teken van het resultaat. Ik zie het als een investering. Als een kostenpost. Ik kan het doen dan niet beleven als fijn of OK. Bovendien ben ik (ten bate van het beoogde resultaat) bereid dingen te doen die ik niet OK vind (het doel heiligt de middelen) en ik zal mijzelf daarom beleven als iemand die dingen doet die minder OK zijn.
     
    Handelen vanuit verlangen betekent dus: het doen/handelen beleven als een belasting – mijzelf beleven als iemand die dingen doet die minder OK zijn – mogelijke teleurstelling – de beleving van afhankelijkheid aan externe factoren – beperkte regie over de kwaliteit van mijn beleving – voorwaardelijkheid (ik kan alleen gelukkig zijn als…)  
     
    Ik ben afhankelijk van voorwaarden, en afhankelijkheid is onvrijheid.
     
    Passie en vrijheid behoren daarom tot dezelfde categorie begrippen. Precies zoals verlangen en onvrijheid bij elkaar horen.
     

    1. Beste Pieter, ik heb het artikel gelezen en kom tot de volgende gedachten.
      Je gebruikt als het ware de theorie van Eclhart Tolle als een mogelijk excuus om
      te negeren dat anderen onfortuinlijken op deze wereld zeker ontevreden zouden kunnen zijn met het nu. Dat moeten zij maar zelf oplossen?
      Dus vanuit een zetel die comfortabel en fundamenteel gebouwd is op diegenen die al eeuwen zijn uitgebuit door het huidige ingedeelde systeem, mijn vragen zijn: Zou men ook tevreden kunnen zijn  in zichzelf met het nu als men daar zou leven in die derde wereld-landen?  Zou men ook tevreden kunnen zijn met het nu,  wetende dat gelijkwaardige medemensen op deze wereld moeten lijden omdat men heeft besloten tevreden te zijn met het hier en nu ? Of omdat men slechts vanuit het of dat egocentrisch oogpunt een systeem kan laten zijn wat het is, dat terwijl het op corruptie is gebouwd en die corruptie vrolijk voortwoekert omdat we tevreden kunnen zijn met het nu?  Dat men op die wijze zoals jij het wenst te beschriijven waarschijnlijk vanuit de theorie van Eckhart Tolle of gelijkend eraan zichzelf in het nu wenst te brengen om het ego te beteugelen in het denken daar kan ik inkomen. Maar dat men dan zelfzuchtig met de verkregen ruimte, de verbrede intelligentie die verkregen visie dan niet in wenst te gaan zetten om anderen gelijkwaardigen op deze planeet hun deel te gunnen vind ik tekort doen aan het zicht op het collectief wat men waarschijnlijk zal kunnen verkrijgen door in het nu te verkeren. Hoe zie jiij daarin een oplossing, beste Pieter,zou jij dat kunnen beschrijven, want dat beeld ontbreekt me nu een beetje ? Mvg.Jasper.

      1. Beste Jasper, zoals we weten wordt het zgn ‘hier en nu’ graag gezien om aan elke verantwoordelijkheid te verzaken, dit is een mooie list van het ego dat ‘hier en nu’ verpersoonlijkt, zowaar een ultieme stuiptrekking van het ego en kan bijzonder hardnekkig zijn, het komt wel met mooie woordjes. We dienen wel rekening te houden met het proces zelf, op weg naar de realisatie van zichzelf kan immers vervreemding of dissociatie ontstaan, ook in deze fase is verstarring mogelijk. 

        1. pieter-stuurman

           
          Beste Prosument,
           
          Zo zou het misbruikt kunnen worden. Maar dat hoeft niet.
           
          Rekening houden met het proces, is precies wat ik bedoel. De bijdragen aan een proces vinden altijd in het NU plaats. De uitkomst van het proces is de optelsom van al die bijdragen. Van al die NU’s dus. Zowel het proces als het resultaat ervan bestaan eruit. .
           
          Wanneer er verantwoordelijkheidsbesef is, op ieder moment van iedere bijdrage (ieder NU), dan wordt er dus  verantwoordelijkheid genomen voor het gehele proces, inclusief de uitkomst ervan. Wanneer de aandacht volledig gericht is op de uitkomst van het proces, dan is die aandacht logischerwijze minder gericht op, en beschikbaar voor de bijdragen daaraan. Bijdragen die alleen in het NU gedaan kunnen worden. Dat gaat logischerwijze ten koste van de kwaliteit en de zuiverheid van die bijdragen, en dus ten koste van de kwaliteit en zuiverheid van de uitkomst ervan.
           
          Anders gezegd: als er verantwoordelijkheidsbesef is op ieder moment van bijdragen, zal het resultaat dit weerspiegelen. Het resultaat is immers het gevolg van al die bijdragen. Het is dan overbodig (en zelfs contraproductief) om de aandacht te richten op het doel (toekomst), in plaats van op de kwaliteit van de bijdrage (nu). En meer dan bijdragen, kan niemand doen.
           
          Zijn de bijdragen in overeenstemming met het geweten gedaan, dan zal het resultaat (hoe het er ook precies uit moge zien) ook in overeenstemming met het geweten zijn (in ieder geval zoveel mogelijk, voor zoverre het in je macht ligt) . Verantwoordelijkheid nemen voor hetgeen je doet, kan nou eenmaal alleen op met moment van doen.
           

        2. Beste Pieter, wat NU betreft is duidelijk, het is de afwezigheid van tijd en ruimte waarin alles plaatsheeft, niets verandert continu en de geschiedenis bestaat niet tenzij als een speelfilm met personages in het NU. Deze bewustwording is van gnostische signature, het betekent ook dat we heel makkelijk diverse problemen kunnen oplossen, ook die van monetaire aard. Dergelijke oplossingen zullen echter niet altijd begrepen worden waardoor ze zelfs het daglicht niet te zien krijgen. In hoeverre beperkt de mensheid zichzelf dan niet, mogen we dit beschouwen als een soort van zelfbedrog of het is het werkelijk van niet beter kunnen?

      2. pieter-stuurman

        Beste Jasper,
        Zoals je misschien gezien hebt, stamt het artikel uit 2010. Toen ik het schreef kende in Tolle nog niet. Wel hebben mensen me (inderdaad naar aanleiding van dit artikel) gewezen op overeenkomsten met zijn werk. Ik ben het daarom gaan lezen en ik zie inderdaad ook overeenkomsten. Maar ook wel verschillen.
        Wat ik geprobeerd heb aan te geven in het stukje, is het verschil tussen motieven. Het ene motief is: dingen doen ten bate van een (toekomstig) doel. Het andere is: dingen doen omdat ze OK zijn om (nu) te doen. Het ene motief is gericht op de toekomst, het andere op nu.
        Het is mijn observatie dat de door jou (terecht) genoemde misstanden juist hun oorsprong vinden in het nastreven van doelen (ook wel verlangen genoemd). Dat nastreven maakt het doen ondergeschikt aan het doel. Het beste zie dat in de gedachte “het doel heiligt de middelen”.
        Mensen zijn (en waren) dus bereid om dingen te doen die niet OK zijn/waren om maar een bepaald doel te bereiken. De gevolgen daarvan kun je overal om je heen zien, en inderdaad op de ene plek (bijv. de 3e wereld) meer dan op de andere. Maar de oorsprong is dezelfde: de bereidheid om dingen te doen die niet OK zijn, en dat kan alleen maar vanuit verlangen naar iets, naar een toekomstig doel. Doelen liggen immers altijd in de toekomst.
        Mijn idee is dus daarmee op te houden. Nou begrijp ik wel dat ik niet bij machte ben om iedereen daarmee op te laten houden, maar ik ben wel bij machte om daar zelf mee op te houden. Daarnaast kan ik mijn visie ook delen met anderen en, wie weet, inspireert het sommige anderen ook om voortaan de dingen te doen op en manier die ze zelf OK vinden (op basis van het eigen geweten dus) in plaats van op basis van verlangen naar een resultaat.
        Dat lijkt mij een beter motief, niet omdat ik in een soort gezapigheid een eigen comfortabele cocon om mezelf wil bouwen, maar juist omdat ik waarneem dat er zoveel lijden op de wereld is. Ik zie dat dit lijden voor een groot deel (zo niet volledig) het gevolg is van verlangen, vertaald in doelstellingen, resulterend in conflicterende belangen en de daaruit volgende conflicten.
        Uitgaande van jouw voorbeeld over de 3e wereld: die 3e wereld is de 3e wereld omdat die wereld inderdaad al eeuwen is uitgebuit, en die wereld IS uitgebuit omdat de uitbuiters zich tot doel stelden zich de dingen die zich daar bevonden toe te eigenen. Dat was het verlangen van de koloniseerders en dat is het verlangen van degenen die ook nu nog profiteren van de armoede aldaar.
        Dat ik mijzelf niet meer wil corrumperen met doelen/verlangen, betekent juist dat ik hetgeen ik doe, wil baseren op hetgeen ik OK vind om te doen en niet op het mogelijke resultaat. Ik begrijp dat mijn doen (net als dat van iedereen) bijdraagt aan de inrichting van de wereld. Ik wil graag een bijdrage leveren die ik OK vind en die dus in overeenstemming is met mijn geweten.
        En dat zou bijvoorbeeld ook best kunnen zijn, het helpen van arme mensen. Niet met het doel armoede de wereld uit te helpen (dat zal ongetwijfeld tot teleurstelling leiden omdat ik in mijn eentje daartoe niet in staat ben), maar omdat ik het gewoon OK vind om NU arme mensen te helpen. Het gaat dan om het doen, en niet om het doel.
        Dat doen heeft natuurlijk (net als ieder doen) een resultaat, en als ik iets doe wat ik OK vind, dan zal het resultaat dat in enige mate weerspiegelen. Wanneer veel mensen het OK zouden vinden om arme mensen te helpen, zal het bijvoorbeeld resulteren in minder armoede. Wanneer niemand meer gedreven is door verlangen/doelen zal er zelfs helemaal geen armoede meer kunnen zijn. Als je niets van een ander wil hebben (verlangt), is er immers ook geen enkele aanleiding meer om het van die ander af te nemen.
         

        1. Beste Pieter, wat we mi missen is een plan, de machine draait maar door met leuke berichten maar we vergeten dat we er ook iets mee kunnen doen. Ik herinner me nog iets van lang geleden dat ik niet onmiddellijk meer terugvindt. De overvloed aan informatie heeft ook z’n grenzen, vooral dat er helemaal niets meer gedaan wordt. 
           
          “The third factor”
           
          Bestaat uit de bewuste, autonome, processen in het individu waarbij hij bewust kiest om aangeboren kenmerken (first factor) en invloeden van de sociale omgeving (second factor) te accepteren en te versterken of te verwerpen en te beperken. Het gaat hier dus om de wil om te veranderen en het individu is er actief en bewust mee bezig. Deze factor wordt gevormd door de interactie van de eerste 2 factoren en kan evolueren over het leven. Factor 3 speelt in de ontwikkeling mee vanaf de hogere lagen van niveau 3 en is een sterke stuwende kracht op niveau 4 en 5.
           
          Het bereikte ontwikkelingsniveau is dus het resultaat van een samenspel van erfelijke factoren en hun interacties met de sociale omgeving én al dan niet de wil om te groeien, die zelf een product is van de aangeboren aanleg, nl. de capaciteit tot innerlijke transformatie, gecombineerd met positieve sociale invloeden.

  4. pieter-stuurman

    Beste Prusument,
     
    Het nadeel van plannen is dat ze voortkomen uit de 3 factoren die je benoemt. En omdat die factoren per persoon verschillen, verschilt de perceptie van mensen en daarom zijn de plannen van de één, nooit in overeenstemming met de plannen van (alle) anderen.
     
    Anders gezegd: er is nooit overeenstemming als het gaat om het definiëren van doelen en de weg daarnaartoe, en die overeenstemming kan er ookniet zijn, gezien het verschil in “samenspel van erfelijke factoren en hun interacties met de sociale omgeving én al dan niet de wil om te groeien, die zelf een product is van de aangeboren aanleg, nl. de capaciteit tot innerlijke transformatie” tussen mensen.
     
    Plannen kunnen dus alleen werken als de mensen die zich er niet in kunnen vinden (op basis van verschil van inzicht; al dan niet terecht), gedwongen worden zich er toch aan te conformeren. Het gevolg is dat zij zich ertegen zullen verzetten, en dat er dus een perceptie van belangenverschil ontstaat. Een doelenverschil dus. 

    1. Beste Pieter, maatschappelijke tendensen wijzen in de richting van de co-creatietheorie die mooi aansluit met de dynamiek van bewustwording. Bewustwording is hierbij een universeel proces waardoor ook een gemeenschappelijk doel bestaat maar niet iedereen is zich hiervan bewust. Het doelverschil zou dan kleiner worden als mensen ook correct geïnformeerd zouden worden, wanneer dit eenmaal duidelijk wordt kan een co-creatieve samenleving zich steeds verder ontwikkelen. Steeds meer mensen volgen deze flow waarvoor diverse plannen beschikbaar zijn. Zoals we weten is de sociale context (opvoeding, onderwijs …) hierbij van belang,net zoals een mentaliteitswijziging aan de orde is. Het traditionele verzet zal wellicht nog een klein obstakel vormen maar niettemin komen we meer en meer op het spoor van deze onderliggende grondstroom, zo meen ik.

      1. pieter-stuurman

         
        Beste Prosument,
         
        Ik zie, net als jij, een tendens in die richting. En die tendens is inderdaad het gevolg van een bewustwordingsproces.
         
        Bewustwording is een voorwaarde voor verandering. Bewustzijn kan alleen groeien als gevolg van het zien van nieuwe mogelijkheden. Mogelijkheden die niet gezien worden, lijken niet te bestaan, en kunnen dus ook niet opgemerkt worden. De enige mogelijke bijdrage aan collectieve bewustzijngroei, is dus het laten zien van mogelijkheden (ook wel inspireren genoemd). Om dat de één andere mogelijkheden ziet dan de ander (en omgekeerd) kunnen we elkaar dus over en weer inspireren. Ik probeer daaraan een zo goed mogelijke bijdrage te leveren. Een bijdrage die ik OK vind.
         
        Inderdaad zijn er overeenkomsten in de wensen van alle mensen. Zo is het bijvoorbeeld een universeel menselijke wens om in staat te zijn voor onszelf en onze dierbaren te zorgen. We kunnen ons best doen (een bijdrage leveren) om mensen daarvan bewust te maken, zodat ze inzien dat ze (NU) daarnaar kunnen handelen.
         
        Maar zodra dat een doel wordt, een doel dat in de toekomst bereikt moet worden, ontstaat er discussie over de manier waarop dat doel bereikt moet worden. Over de te volgen strategie. En dan is de aandacht juist weer gericht op de verschillen tussen mensen, in plaats van op de overeenkomsten.
         
        Wanneer iedereen het OK vindt om voor zichzelf en zijn dierbaren te zorgen, en mensen baseren hun doen op wat ze OK vinden, dan is een doelstelling overbodig. Dan doen ze dat gewoon en dan is er geen ideologische lijn nodig, en dus ook geen conformeren daaraan. En dus ook geen verzet daartegen.
         
        De enig mogelijke bijdrage aan het verder vervullen van wensen, is het (NU) handelen in overeenstemming daarmee. Doelen maken mensen juist bereid om daaraan concessies te doen, in naam van dat doel. Bereid om NU iets te doen wat ze niet willen in de hoop dat ze, als het doel eenmaal bereikt is, kunnen doen wat ze wel willen.
         
        Plannen voorleggen kan wel een functie hebben. In die zin dat het mensen laat zien dat de huidige manier van doen, niet de enig mogelijke manier van doen is. In die zin kunnen plannen bijdragen aan het bewustwordingsproces.                                                          
         
        Maar uiteindelijk wordt onze wereld (onze realiteit) uitsluitend ingericht door wat we doen. En als we iets doen, dan doen we dat altijd NU om de doodsimpele reden dat het op het moment van doen, altijd NU is. Het is dan niet het plan zelf dat voor verandering zorgt, maar de daaruit voortgekomen bewustzijnsgroei. Nieuw bewustzijn dat aanzet tot het doen van nieuwe of andere dingen. En dat doen verandert de realiteit, als gevolg van het doen. Het is dat doen dat het resultaat brengt. Niet het doel.  
         

        1. Kan ik zeker mee leven, het realiseren van dat NU is dan nog een doel op zich wat voor velen niet eens gekend is. Wat dat plan betreft ook mee eens, als we van A naar B willen, zullen er wellicht verschillende wegen zijn. Maar dat – en zoals je ook aangeeft overigens – is helemaal niet gekend, al geldt dat niet voor iedereen maar vandaag stellen we doelen die in volledige tegenspraak zijn met wat die doelstelling of plan B inhoudt. Er stellen zich uiteindelijk niet zoveel vragen meer, de vraag is hoe en wanneer we die omslag gaan maken. En sterker, hoe lang kunnen we huidige beleidsmaatregelen nog aanhouden zonder dat het leidt tot nog veel meer conflict dan we ons misschien durven voorstellen (zoals WOIII). We hebben diverse sociale partners hierover geïnterpeleerd maar moet eerlijk zeggen dat de reacties niet laten vermoeden dat er enige kentering mag verwacht worden, integendeel. Mogen we ons zorgen maken of kunnen we beter doen alsof er niets aan de hand en hopen dat alles vanzelf oplost? 

        2. pieter-stuurman

           
          Beste Prosument,
           
          Het is juist het beleid dat voor de problemen zorgt. Beleid bestaat uit doelen, en die doelen maken mensen bereid om dingen te doen die ze niet willen doen, ten bate van dat doel. Maar intussen doen ze dus wel dingen die ze niet willen doen. En omdat onze realiteit wordt vormgegeven door hetgeen we (alle mensen bij elkaar opgeteld) doen, zal die realiteit er dus uitzien op een manier die we niet willen. Simpelweg als gevolg van het feit dat we dingen doen die we niet willen doen, om welke reden dan ook (de reden maakt niet uit). Dus ook als die reden een doel is.
           
          Wanneer het de voorkeur is van de meeste mensen dat er geen WOIII komt, maar als vrede de voorkeur heeft, dan hoeven we daarvoor geen enkel doel te stellen. We hoeven dan alleen te doen wat we OK vinden, en dat is geen oorlog voeren. Het is niet het beleid dat oorlog voortbrengt, het is ons conformeren aan beleid dat dit doet. Ministers gaan immers niet naar het front. Als we geen oorlog willen, dan kan dat alleen door dat niet te doen. Vrede zal dan vanzelf bestaan. Niet als doel, maar als resultaat.
           

        3. Beste Pieter, wat doelen en gevolgen betreft is gewoon af te lezen van het internet. Simpel gezegd, we betalen belastingen aan mensen om een hele dag (ic jaren aan een stuk) na te denken over ons welzijn en het resultaat is ? Eén muisklik op internet en een tsuanmi aan alternatieven overvalt ons.
           
          In ons pleidooi verwijzen we naar het element van beperkte of begrensde rationaliteit, dit wil zeggen dat het besluitvormingsproces een bepaalde dynamiek vertoont waarbij niet altijd alle opties in overweging genomen worden. In deze context formuleerde Herbert Simon een aantal axioma’s ter beschrijving van de besluitvormingstheorie. Deze axioma’s of proposities zijn:
          1. de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen;
          2. de alternatieven die hij kent kan hij niet alle simultaan vergelijken;
          3. als gevolg van de eerste twee axioma’s zal de mens niet het optimale alternatief kiezen;
          4. de mens beschikt over een set routineacties;
          5. deze routineacties bestaan alle los van elkaar;
          6. elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel beschouwd;
          7. als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaan.

        4. pieter-stuurman

          Klopt helemaal Prosument.
           
          Daarom lijkt het me geen goed idee om ons handelen te laten bepalen door politici, in de veronderstelleing dat deze onze doelstellingen en belangen behartigen. Iedereen met werkende zintuigen kan waarnemen dat ze dat niet doen. Ik stel daarom voor dat we ons geweten als leidend beschouwen en voortaan doen wat we OK vinden om te doen. Op ieder moment.
           
          Dat vraagt inderdaad om verantwoordelijkheidsbesef en bewustzijn. Als het daaraan ontbreekt, dan lijkt me dat het gebied om de aandacht op te richten :-)   

        5. Kan ik slechts mee instemmen Pieter, we blijven toch politiek aanschrijven om tot co-creatie en verzoening te komen. Uiteindelijk is dat de functie van politiek, in ruime zin zijn we allen politiekers en dragen we evenwaardig bij aan het herstel dat we zo ambiëren. Gerichte aandacht en verantwoordelijhheidsbesef, volledig mee eens. Er zijn genoeg alternatieven, als dat al maatschappelijke bespreekbaar zou gesteld worden dan zouden we relatief gezien al lichtjaren verder zijn dan de donkerwolken die nu op ons afkomen. Ik denk werkelijk dat weinig mensen beseffen wat er staat te gebeuren, laat ons echt hopen dat we die tendens nog kunnen ombuigen opdat we ons veel ellende kunnen besparen.   

        6. pieter-stuurman

          Dat hoop ik ook Prosument. Ik vrees alleen dat de ellende en het leed (dat inderdaad op ons afkomt) nodig zullen zijn om tot dat besef te komen.
           
          Wij zijn inderdaad allemaal in precies dezelfde mate verantwoordelijk voor de inrichting van onze wereld. Een politicus niets meer dan jij of ik. Het is het doen van alle mensen dat die wereld vormgeeft. Wat een politicus doet is niets meer dan het verstrekken van een motief om iets op een manier te doen. Maar het is uitsluitend het doen van iedereen waarmee uiteindelijk die realiteit gebouwd wordt.  Ieder ander motief dan een door de politiek aangedragen (of opgedragen) motief kan dus ook.

        7. Zou best wel eens kunnen Pieter, ik vrees dat de schok des te groter zal worden. Zolang mensen in de comfortzone zitten, hebben ze blijkbaar totaal geen notie van wat er echt aan de hand is. M’n laatste job heb ik bewust opgegeven omdat ik niets anders moest doen dan frauderen. In weerwil van wie het wil ontkennen, dat is wel degelijk wat er op grote schaal gebeurt, met of zonder wet die het toelaat. Maandag zit ik samen met een politieke partij en mag oprecht hopen dat het wat wordt, we moeten ergens beginnen natuurlijk. Voor mensen die nog een beetje gezond verstand hebben, is de tijd aangebroken om te reageren en laat ons oprecht hopen dat dit alles vreedzaam kan verlopen, beslist geen garantie gezien de magnitude van onze vaststellingen hier. Ik ben werkelijk geschokt dat we zo blind kunnen geweest zijn. deze dialoog werpt wel z’n vruchten af, dank hiervoor.

        8. pieter-stuurman

          Het is erg moeilijk, Prosument, om iemand een misvatting te laten inzien, als zijn baan en zijn positie bestaan bij de gratie van die misvatting.
           
          Jij ook bedankt voor de inspirerende gedachtewisseling (zoals steeds).

  5. Beste Pieter dank je voor het delen van die inzichten en de verdere toelichting ook. Graag zou ik even inhaken op onderstaande aangehaalde quote :

    Qoute pieter-stuurman ” Ik zie dat dit lijden voor een groot deel (zo niet volledig) het gevolg is van verlangen, vertaald in doelstellingen, resulterend in conflicterende belangen en de daaruit volgende conflicten

    Dat botst met het verlangen dat ik in me heb, want dat lijden wat jij hier tracht aan te halen is het lijden van velen, afkomstig van het verlangen en ook te vertalen is naar de hebzucht van een kleine minderheid. Een minderheid die het verlangen van de meerderheid slechts inschat op het verlangen naar eerste levensbehoeften, welke, als men erin slaagt daarin tevredenheid te scheppen, zich laat verleiden tot volledige overgave van alle vrijheden in een status van onmacht. En dat brengt mij tot het proces wat Prosument ook beschrijft, ik kan het accepteren en daarmee versterken of ik verwerp het en tracht het te beperken vanuit een wens richting gerechtigheid, gelijkheid, vrede en harmonie.

    Ik kan er ook de boodschap die er in ‘ zwijgen is toestemmen’ schuilt , naartoe vertalen, als ik er in
    toe ga stemmen dat hen die mij vertegenwoordigen datgene wat mogelijk is door mijn onmacht en de onmacht van anderen hun levensenergie te ontnemen. Men kan het onnodig lijden noemen als het een onmacht kent gerechtigheid en gelijke waarde te bereiken helaas kent het die realiteit . Ik kan mezelf onttrekken aan dat lijden door mijn denken niet te volgen en slechts te zijn in het moment, dus nu,

    Mijn alertheid die daarin ontstaat laat me om me heen het lijden van het collectief zien en dat trancendeerd nog verder als alleen die status, ik bespeur het lijden van een bevolking op een planeet dat slechts gebaseerd is op het verlangen naar meer macht en bezit van een minderheid. Hetgeen mijn onmacht en die van anderen slechts vergroot maar ook indirect verandering daarin lijkt te beperken. Daar voel ik een onbeteugelbare passie omdat het mij overtuigt dat wij in die essentie en basis (consciousness / bewustheid) allen gelijkwaardig zijn en dat kent kracht en omvat het gehele Universum.Al-Wat-Is. Ik weet ik streef een onhaalbaar doel na om in mijn eentje of met een paar anderen de wereld te veranderen, maar als ik de kracht niet aanwendt die het internet lijkt te vertegenwoordigen dat te kunnen veranderen zou de enigste kans het te kunnen volbrengen voorbij kunnen schieten. Het is de wereld van de toekomst de start ervan, en die is nu en die groep die nu onze toekomst vormt vanuit de onmacht van het collectief weet ervan :  J.Rockenfeller Internet Should Have Never Existed — http://youtu.be/Ct9xzXUQLuY

    Vandaar mijn eerdere korte pleidooi (  https://www.visionair.nl/ideeen/filosofie/volg-je-hoogste-passie-met-integriteit-en-zonder-verwachtingen/comment-page-1/#comment-112179 ) wat een beetje beoordeeld werd als niet authentiek voelend door Searano, hetgeen zijn recht is en mijns inziens ook oprecht zo bedoeld kan zijn, maar wat wel authenthiek bedoeld is en in die zin een oplossing in zich mee draagt. Mvg.Jasper.

    1. pieter-stuurman

       
      Beste Jasper,
       
      Daar kan ik me wel in vinden.
       
      Ik vind het ook niet OK dat een kleine minderheid een grote meerderheid uitbuit. Het enige dat ik eraan kan doen, is er zo min mogelijk aan meewerken. De macht van die minderheid bestaat nu eenmaal nergens anders uit dan uit de (al dan niet bewuste) medewerking/gehoorzaamheid van grote groepen mensen. Hoe meer mensen daaraan meewerken, hoe groter hun macht. Dat vind ik geen goed idee. Wanneer mensen die medewerking stoppen omdat ze meewerken niet OK vinden, dan vervalt die macht. Niet als doel, maar als resultaat.
       
      Dat stoppen met meewerken kan alleen NU. Of over een tijdje. Maar als over dat tijdje inderdaad het moment gekomen is om daadwerkelijk te stoppen met meewerken, dan is het op dat moment toch echt NU.
       
      Daarom doe ik wat ik nu OK vind, en dat is (net als jij) het internet gebruiken om mensen hiervan bewust te maken, zodat ze inzien dat ze (NU, of op ieder ander NU) kunnen stoppen met het verlenen van medewerking aan iets dat ze niet OK vinden.
       
      Ik heb daarvoor geen enkel doel nodig. Alleen maar mijn eigen geweten, dat zegt dat ik uitbuiting niet OK vind, en bewustwording wel. Als ik mijn handelen op die voorkeuren baseer, dan handel ik daar dus naar.
       
      Onze wereld wordt vormgegeven door wat mensen (alle mensen bij elkaar opgeteld) doen, en ik wil dat mijn bijdrage (wat ik doe) OK is. Wat ik doe is de enige bijdrage die ik kan leveren (dat geldt voor iedereen) en die lever ik door te doen wat ik OK vind. Of ik daarmee nou een doel bereik of niet.
       
      Een resultaat (klein of groot) heeft het, net als ieder doen, in ieder geval.  
       

      1. Beste Pieter, het idee bestaat om die minderheid te geven wat men wenst in ruil voor onze vrijheid, het antwoord weten we nog niet omdat we het hen nog niet gevraagd hebben, dat stuk vergeten we door alsmaar strijd te leveren. Eén ding is wel zeker, slavernij bestaat nog steeds zij het in veel subtielere vorm dan vroeger. En dat is geen aanval op het intellect of het rationalisme maar de pathologie die ontstaat wanneer het rationalisme gekaapt wordt door tribalisme. En ook dat is geen geheim, allemaal te lezen op internet, het vergt ook hier weer wat aandacht en zelfonderzoek opdat bewustwording zich kan voltrekken. 

        1. pieter-stuurman

          Slavernij bestaat inderdaad nog steeds. Subtieler, maar ook veel efficiënter, gezien vanuit de exploitanten. Dat is alleen mogelijk omdat de slaven het nog steeds als deugd zien om aan de bendeleiders (regeringen),  die als zetbazen functioneren van de exploitanten, te gehoorzamen.
           
          Dat is inderdaad geen geheim, maar dat geeft niet voor de exploitanten omdat zij weten dat de slaven meer waarde hechten aan hun geloof dan aan hun eigen waarneming. Zolang de slaven blijven geloven dat ze “vrij” zijn, zullen ze zich keurig gedragen. En die slaven leven inderdaad in de veronderstelling dat vrijheid iets is dat door hun meesters verleend wordt, in ruil voor gehoorzaamheid.

        2. Kan ik me alweer in vinden, helemaal geen geheim dan wel vaak gigantische ontkenning daarvan. We beseffen dat blijkbaar echt niet hoe tragisch en mensonwaardig deze situatie is. Om het een keertje dicht bij huis te houden en dan nog zeer beperkt, enkel in Europa zijn 26 miljoen werklozen die men in het arbeidsproces gaat proberen te dumpen om geld te produceren, meer is dat niet. Wetend dat je ook zoiets hebt als een monetair beleid waardoor dit alles helemaal niet nodig is, betekent  een nog nooit geziene slavernij. Het is werkelijk hallucinant waardoor het vermoeden ontstaat dat er iets totaal anders aan de hand is, zelfs ik geloof niet dat mensen bij volle verstand een dergelijke slavernij kunnen organiseren, het zou betekenen dat we als mensen helemaal niet bestaan of ten dienste staan van een Duivel waarvan ik eerder dacht dat zoiets niet bestaat. Ik denk echt dat er iets anders aan de hand moet zijn, dit is afschuwelijk om vast te stellen maar het deert ons blijkbaar allemaal niet. Wat moeten we hier nu van denken? 

        3. pieter-stuurman

           
          Tja, het is inderdaad de onvoorstelbaarheid die ervoor zorgt dat de meeste mensen het inderdaad niet geloven. En het dus ontkennen. Mensen kunnen zich niet voorstellen dat er andere mensen zijn doe zulke kwaadaardige dingen kunnen doen.
           
          En daar hebben ze eigenlijk gelijk in. Ik bedoel, de exploitanten doen geen kwaadaardige dingen. Tenminste, niet in hun beleving. Niet binnen hun cultuur.
           
          De exploiterende klasse leeft binnen haar eigen, geïsoleerde cultuur die zich al vele eeuwen heeft afgesplitst van de rest van de mensheid, en binnen die cultuur heersen er totaal andere opvattingen dan onder de rest van de mensheid.
           
          Deze cultuur beschouwt de mensheid als haar eigendom. Je zou het een “bedrijfstak” kunnen noemen, met een cultuur (denkwijze) die eigen is aan deze branche der menshouderij. Binnen die branche worden (precies zoals in iedere andere branche) strategieën uitgedacht om die mensheid steeds efficiënter te exploiteren. Precies zoals bijvoorbeeld de branche van de varkenshouderij dat doet met varkens.
           
          Maar net zoals varkenshouders vinden dat ze helemaal niet kwaadaardig zijn ten opzichte van varkens, denken menshouders dat ze ook niet kwaadaardig zijn ten opzichte van mensen. Ze zien zichzelf als hoeders, precies zoals varkenshouders zichzelf zien als de hoeders van hun varkens.
           
          Het is de gedachte dat het om kwaadaardigheid zou gaan, die ervoor zorgt dat mensen het niet kunnen geloven, en omdat ze het niet geloven, kunnen ze het niet doorzien. En omdat ze het niet doorzien, blijft het in stand.
           

        4. Aan informatie ontbreekt het nooit, noch aan verklaringen. Eenvoudig gesteld, mensen zijn als zandkorrels strijdend om een stukje strand, iedereen wil pootje baden maar de zee vinden ze niet door het oplaaiende zand. Alsmaar strijd en dat om de meest absurde dingen, oneindige droefheid rest ons. RIP 

  6. Passie … onderbelicht blijft het offer dat gebracht wordt wanneer je zonder verwachtingen je passie volgt. Vanuit een comfortabele leunstoel filosoferen over het volgen van passie is aantrekkelijk voor veel mensen, maar is veelal berekenend en er op gericht dat er niet teveel averij in de persoonlijke sfeer opgelopen dient te worden. Francis Capelle heeft de weg bewandeld waarnaar zijn passie hem voerde en is nu een bezitloos man. Hij is een boeiend verteller:
    http://youtu.be/0UpSNcLP5cE

    1. Interessant filmpje idd maar toch lijkt de beste man nog wel wat stressvolle gedachten en verwachtingen te hebben. ;-)

      Hij stelt in mijn opinie een heleboel goede punten aan de orde. De vraag is idd hoe mensen daar het beste mee om kunnen gaan en dat je via de huidige structuren de huidige structuren niet gaat veranderen lijkt me ergens wel heel logisch. Je moet dus nieuwe structuren opzetten en zelf handelen naar hoe jij de wereld wilt zien.

  7. Ik had het er in discussie met wat mensen het er ook over. Wat als je grote passie drugs en hoeren zijn… 

    Van de andere kant als dat nu echt oprecht binnen integriteit en zonder verwachtingen je hoogste passie is, dan moet je het dus wel gewoon volgen als ik Bashar begrijp. Dat is iets wat ik zowel aan Byron Katie en Bashar waardeer. Het geeft alleen een soort leidraad aan maar het heeft geen set van voorschriften over wat wel en niet zou kunnen en mogen etc. 

    1. pieter-stuurman

      Voor passie bestaan inderdaad geen voorschriften Douwe.
       
      Wel kun je je afvragen welk motief er werkelijk achter de drang zit om gebruik te maken van drugs en hoeren. Is dat werkelijk passie? Of verlangen/verwachting?
       
      In mijn beleving is drugsgebruik niet zozeer gestoeld op de liefde voor het gebruiken van drugs (de bezigheid dus: drugs tot je nemen), maar op het resultaat ervan. In zekere zin zou je dat ook over gebruik van hoeren kunnen zeggen.
       
      De vraag is dus of het motief dan werkelijk passie is, of juist verlangen/verwachting.
       
       

      1. Liefde is vrijheid = Liefde, handelen vanuit het ego beperkt zichzelf. Passie ontstaat uit Liefde daarom kent passie ook vrijheid want vrijheid = uiteindelijk in essentie Liefde voor iets ontstaan in alle vrijheid.

        1. Het ego beperkt zichzelf omdat het niet vrij is, het kent altijd enig verlangen richting zichzelf. Het is wel gevoed door liefde maar dat is eigen liefde het is een mindere kracht (het neemt) t.o.v. naar buiten gerichte Liefde dan heeft het een omnipotente werking in kracht.(welke geeft en brengt in alle richtingen)
           

      2. @ Prosument, ja toch. ;-) 

        @ Pieter, ja dat was bij ons ook een punt dat je wel echt heel goed je integriteit en verwachtingen moet checken voordat je het doet maar dat als je dat hebt gedaan en het nog steeds een passie is je er wel mee door moet gaan. 

        Daarbij dachten we het kan zijn dat je tijdelijk tot iets aangetrokken bent en zodra je dat 1 of een paar keer gedaan hebt dat je passie ook weer verder schuift. 

        De drugs en hoeren waren een beetje een extreem maar het is wel echt een filosofie waarbij je heel goed je eigen integriteit en definitiesysteem continue bij moet houden. 

        1. pieter-stuurman

          Een handige manier om het verschil te ontdekken tussen passie en verwachting/verlangen is dit:
           
          Passie gaat van niets anders uit dan liefde voor het doen van iets. Verwachting/verlangen gaat altijd uit van iets dat ontbreekt en dat aangevuld moet worden (hoeren bijv.) of iets dat teveel is en vermeden moet worden (drugs/verdringing bijv.).
           
          Passie kan inderdaad na een tijdje verdwijnen, maar de liefde die je beleefd hebt verdwijnt niet.

    2. Er kan ook een spontane paradox ontstaan als je naar de hoeren gaat en je geeft geld en je verlangt
      er niets voor terug dan geef je uit Liefde en dan krijg je niks geen liefde terug , hahaha :) :) ;)

  8. https://www.youtube.com/watch?v=-fANCPGU5wA

    If you have received free Bashar information from sources other than Bashar Communications and you would like to balance your energy with respect to this idea as well as show your support for the creation of new Bashar information, go to

    http://www.bashar.org/store.html – Latest Bashar Sessions
    http://www.bashar.org/libraryproject…. – Donation

    Namaste :)

    Bashar is a being of extraterrestrial origin, a friend from the future who has spoken for the past 30 years through channel, Darryl Anka, bringing through a wave of new information that clearly explains in detail how the universe works and how each person creates the reality they experience. Over the years, thousands of individuals have had the opportunity to apply these principles and see if they really work to change their lives and create the reality that they desire.

Laat een reactie achter