Het omstreden verdienmodel van de muziekindustrie wordt steeds lastiger te realiseren, doordat steeds meer muziekliefhebbers hun muziek downloaden in plaats van naar de platenwinkel rennen. Een ramp voor de muziek, stelt de muziekindustrie. In werkelijkheid: integendeel.
Visionaire muziekgroep
Grateful Dead was een muziekgroep met een bijzonder, achteraf gezien kunnen we zelfs zeggen: visionair, verdienmodel. Bij de meeste muziekoptredens wordt streng gecontroleerd of fans misschien niet in het geniep opnames maken van het concert. Dat is anders bij Grateful Dead, een band die tot 1995 bestond en de 57e plaats op de lijst van grootste artiesten ooit van Rolling Stone magazine bereikte. De fans mochten onbeperkt opnames maken tijdens de meer dan drieduizend concerten die de band tijdens hun bijna veertigjarig bestaan gaf. De ‘tapers‘ vormden de actieve kern van hun fanbase en bezochten elk concert. De muziek van Grateful Dead is namelijk gratis te downloaden en mag onbeperkt worden gekopieerd. En dat deden de fans dan ook.
The Grateful Dead verdienden hun geld vooral met hun vele optredens. Dit betekende hard werken, maar hield de muzikanten wel bij de les en gaf ze de nodige persoonlijke voldoening. En niet te vergeten, ze hoefden de opbrengsten niet te delen met een hebberige platenbaas.
Het bestaande verdienmodel van de muziekindustrie in een notendop: drug pushing en lijkenpikkerij
Het businessmodel van de grote muzieklabels komt ongeveer op het volgende neer. Een artiestje met al dan niet bewezen talent wordt opgekocht van een klein label, dat de werkelijke talent scouting doet. Sinds een paar jaar worden ze hierbij geholpen met een wiskundig algoritme, nu op de markt gebracht door uPlaya[1], waardoor muziek steeds meer op elkaar lijkt.
Vervolgens worden alle marketingkanalen die in handen van de muziekindustrie zijn, in Nederland zijn dat MTV, TMF en The Box die alle in handen zijn van de muziekgigant Viacom – ingezet om deze artiest in de markt te pluggen. Ook radiostations als Q Music, die bestaan van het verkopen van sound tracks van bepaalde artiesten, herhalen deze bij hun uitzendingen tot uit den treure toe.
Deze muzieknummers worden tot uit den treure uitgemolken. Iedereen die het ook maar waagt iets uit te brengen dat er maar ook een beetje op lijkt wordt kapot geprocedeerd.
Platenbazen en hun loopjongens, de riooljournalisten, hebben weinig respect voor de over het algemeen gevoelige, vaak neurotische artiesten, die dan ook niet zelden aan een overdosis of een gebroken hart overlijden. Geen nood, integendeel. Het grote verdienen begint dan pas echt. Een dode artiest loopt niet weg, heeft geen vervelende babbels, brengt zijn reputatie niet in de problemen en kost ook niets. Een uitstekend voorbeeld is het tragische levensverhaal van de door vrijwel iedereen in zijn omgeving misbruikte Michael Jackson, die vermoedelijk een handje is geholpen bij de overgang naar het platenbazenwalhalla.
Copyrightmaffia
Geen wonder dat de platenbazen hemel en aarde bewogen om zowel in de VS als in Europa de copyrighttermijn te verlengen van vijftig jaar tot zeventig jaar na de uitvoeringsdatum van een artistiek werk. De eigenaren van Michael Jacksons estate kunnen zo tot 2080 genieten van hun over de rug van een gevoelige, totaal geleefde man, bijeengegraaide melkkoe.[2]
De consequenties zijn dat de artistieke ruimte enorm wordt ingeperkt. Wie een deuntje van Elvis Presley verwerkt in zijn nieuwste creatie mag afrekenen met Buma Stemra of een ander filiaal van deze internationale afpersersbende.
Piraterij is geen misdaad, maar een heldhaftige vorm van verzet tegen deze vorm van georganiseerde afperserij. Dankzij muziekpiraterij wordt deze georganiseerde bende drooggelegd, waardoor ook underground muziek een kans krijgt gehoord te worden. Contacten met fans worden zo veel belangrijker dan een geolied marketingapparaat en deals met tv-stations. Lees ook: Schaf octrooien af
Bronnen
1. Sounds good? – The Economist (2006)
2. EU Extends Music Copyright to Seventy Years, Huffington Post (2011)
last van kruisbesmetting :)
Het wemelt hier bij mij in’t dorp van de piraten, maar die zenden smartlapppen uit. Daar moet je maar van houden, ik niet dus. Ze zijn echter wel gedwongen om dat te doen, anders krijgen ze in no time de platenbazen op hun dak. Er zou dus eigenlijk een lijst moeten worden gepubliceerd, van muziek die ze wel (ongestoord?) mogen uitzenden.
zo als het hier gebracht wordt kan het best wel kloppen, maar ondertussen verdwijnt wel de ene na de andere muziekwinkel.
en eerlijk gezegd, het gegrabbel in platen of cd rekken heeft mij altijd orginelere vondsten opgeleverd dan een term op een zoekmachine in typen.
Muziekwinkels verdwijnen niet door illegaal downloaden, muziekwinkels verdwijnen door de technologische vooruitgang. De muziekwinkels zouden de koppen bij elkaar moeten steken om te bedenken hoe ze in deze nieuwe cultuur hun winkel kunnen redden. Net zoals boekenwinkels en videotheken dat moeten doen.
Zelf denk ik dat ze zich meer moeten gaan richten op experience van het product en niet op het product zelf.
Mijn idee inderdaad, Trumanshow. Zie ook dit artikel over ervaringswinkels
Het zou fijn zijn als ze andere systemen uitvinden om direct geld aan artiesten te kunnen geven voor hun werk. Flattr http://flattr.com/ zou hier een mooi voorbeeld van kunnen zijn. En ook Spotify lijkt prima te werken. Of idd heel veel concerten geven. :-)
Film over Copyrights en hoe dit onze cultuur remt. Een interessante documentaire die laat zien hoe een paar mediabedrijven onze hele cultuur in handen hebben door middel van doorgeslagen copyright wetgeving: http://www.opensourcecinema.org/project/rip2.0
Een “Visionair” die het heeft over pluggen bij TMF en The Box?
Het geld van de composities wordt door BUMA/STEMRA rechtstreeks aan de schrijvers uitbetaald. Prima dat er zo’n organisatie bestaat.
Buma Stemra past precies is onze luchtbel economie. Het bedrijf heeft eigenlijk geen bestaansrecht, maar toch wordt er geld verdient.
PS: wist je dat buma stemra radiostations en televisie verbiedt om muziek onder de zogenaamde ‘creative commons’ licentie uit te zenden.
Ik ben blij dat BUMA/STEMRA voor mijn rechten als componist opkomt.
Bij de omroepen heeft men al een paar maal geprobeerd mij een contract te laten tekenen, waarin ik verklaarde van rechten afstand te doen.
Een lege CD/DVD kopen is al duurder dan de waarde van wat je er op wegbrandt,je schrijft als artiest een keer en verstampt een miljoenmiljard afdrukjes.
De schilder die uw huis schildert of de timmerman moet voor iedere opdracht echt werk leveren.
Dus ja Grateful Dead is goed bezig en platenmaffia is met de analoge media mee ten onder gegaan,men wil het alleen niet accepteren.
U herinnert zich vast het Pukkelpop drama als de dag van gisteren. In het Belgische Hasselt waaiden tijdens het jaarlijkse popfestival diverse podia aan stukken, wat de nodige gewonden en maar liefst 4 doden tot gevolg had. En dat is uw schuld. Kijk nog maar eens goed naar die mooie externe harddisk met terabytes aan auteursrechtelijk bescherm materiaal, want er kleeft bloed aan. U bent indirect de veroorzaker van dit verschrikkelijke drama! Ik hoop dat u tevreden bent.
( http://www.nrcnext.nl/blog/2011/09/16/ramp-pukkelpop-door-illegaal-downloaden/ )
@ Prins
Wat is dit voor onnozele nababbelarij? Dus downloaders hebben schuld aan een te zwaar beladen podium, slecht management en onachtzaamheid als het gaat om weersverwachtingen? U heeft gestudeerd voor debiel appeltje?
Nee nee, door het overweldigend schuldgevoel wat een traumatische vorm aannam, heeft hij nu psychodrama als behandeling. Het gaat om het in een rollenspel uitspelen van een gebeurtenis, waardoor de spelers inzicht krijgen in hoe deze gebeurtenis is verlopen. Door in het rollenspel het gebeurde opnieuw te beleven, verwerken de deelnemers aan het rollenspel dit.
ik besef dat ik niet vaak reageer op deze website terwijl ik hier toch vaak terecht kom :)
even een uitzondering voor prins: Mijn broek zakt af van uw opmerking….
Piraterij is NOG erger dan BUMA/STEMRA… dat BUMA en de grote labels niets doen voor kleine artiesten is al jaren bekend. Maar wij kleine artiesten moeten het vaak hebben van de grote artiesten die via onze publishing met onze muziek scoren. Als componist speel ik niet live en zal daar ook nooit geld mee kunnen verdienen, ik ben goed in schrijven. Dat sommige artiesten zelf succesvolle liedjes schrijven is pas sinds de Beatles mogelijk gebleken en nog altijd zingen en spelen artiesten muziek van derden. Kijk maar s achter de titel van de nummers die je luistert. Copyright geeft artiesten, componisten en tekstdichters hun werk in licentie over te dragen om zo een gezamenlijk succes te behalen. Dat platenlabels en/of BUMA daar een fix deel van willen hebben staat in de contracten die je tekent en je moet natuurlijk als ondernemer niet zomaar elk contract blind ondertekenen. Piraterij zal er nog eerder dan de grote labels zorg voor dragen dat we alleen commerciële pulp te horen krijgen. Je denkt toch niet dat een beginnend artiest die 6 avonden in de week moet spelen nog fut over heeft om iets zinnigs op papier te krijgen?
Ik vind de stelling dat muzikanten maar moeten gaan spelen om geld te verdienen dan ook volkomen belachelijk, daar er volledig voorbij wordt gegaan aan feit dat andere artiesten, componisten en tekstdichters de nummers schrijven. Ik berust mij in het feit dat deze trieste vereenvoudiging van de werkelijkheid klaarblijkelijk stoelt op een totaal gebrek aan kennis van de muziekwereld en in de hoop dat de meerderheid van de lezers zich wel in de materie verdiept.
Als liedjesschrijver zou ik mezelf geen artiest noemen.
Contracten met uitgevers heb ik al jaren niet meer getekend. Bij hoge uitzondering als er voor mij persoonlijk veel voordeel bij was. Normaal gesproken hou ik 100% van de rechten, rechtstreeks door BUMA/STEMRA (na inhouding van een klein kostenpercentage) aan mij uitbetaald.