Hoe met exponentiële techniek de vluchtelingencrisis opgelost kan worden

In feite is het technisch opmerkelijk simpel om de enorme hoeveelheid menselijk leed waarmee Europa nu wordt overspoeld op te lossen. Als we maar willen en samenwerken. Waarom gebeurt dat niet?

Het schijnprobleem van armoede
Op dit moment is er iets heel vreemds aan de hand. De olieprijzen (rond de $40/vat) en grondstoffenprijzen zijn lager dan in vele jaren. Zelfs de voedseltekorten lijken nu weg. Er is ook een enorme overvloed aan beschikbare arbeid. Kortom: alle voorwaarden uit het boekje om de economie werkelijk uit de grond te laten brullen zijn aanwezig. Toch, en dat is heel merkwaardig, gebeurt dat niet. Al jaren kwijnt de economie. Dit moet liggen aan een externaliteit, iets dat niet in modellen wordt opgenomen. Door sommigen wordt een samenzwering van de haute finance verondersteld. Een engineered crisis is inderdaad verre van onmogelijk, maar het kan ook liggen aan gebrekkige theorievorming. In veel opzichten is economie namelijk een pseudowetenschap.

De oplossing is ook hier, net zoals eerder in Zuid-Europa, voor iemand die vanuit first principles denkt, opmerkelijk simpel: creëer de omstandigheden, waarin de grondstoffen en arbeid zo snel mogelijk in dingen worden omgezet waar de mensheid wat aan heeft.

Wat is er nodig om de economie in het Midden Oosten uit de grond te laten brullen?
Arbeid
We gaan weer uit van first principles. Mensen die willen werken: check, in overvloed, al lopen er helaas ongeveer tien procent gewelddadige godsdienstfanaten tussen rond. Syriërs zijn redelijk ontwikkelde mensen die al meer dan zeventig jaar, tot voor kort in een stabiele (zij het dictatoriale en vrij corrupte) staat woonden. Dat geldt ook voor Irakezen, Egyptenaren, Koerden en de anderen die zuchten onder armoede.
Grondstoffen
Grondstoffen, opnieuw: check, in overvloed. De dematerialisering van de moderne economie is zo sterk, dat een voorwerp van minder dan tweehonderd gram, een smartphone, in het geval van het duurste merk, Apple, zo’n achthonderd euro waard is. De toegevoegde waarde per kilogram ligt dus rond enkele duizenden euro’s. Hiervan is zegge en schrijve ongeveer één procent, iets meer dan een tientje, de ruwe kosten van de grondstoffen.
Energie
Energie dan? De hoeveelheid zonneschijn in het Midden Oosten behoort tot de hoogste ter wereld, met ongeveer 500 watt per vierkante meter als de zon schijnt. Een efficiënte zonnepanelenfabrikant, zoals Elon Musk’s SolarCity, kan zonnepanelen produceren voor $0,55 (plm. €0,50 in november 2015). In het Midden Oosten levert een watt geïnstalleerd vermogen per jaar iets meer dan twee kilowattuur aan elektriciteit op. Met Nederlandse of Belgische tarieven heb je een zonnepaneel er dus in één jaar uit. Kortom: ook energie is niet echt een probleem.
Kapitaal
De Amerikaanse militaire acties in het Midden Oosten de afgelopen tien jaar hebben de Amerikaanse belastingbetaler meer dan 2.000.000.000.000 (dat is twee biljoen) euro(!) gekost. Als dit geld verdeeld was geweest over de inwoners van Syrië en Irak, samen ongeveer rond de vijftig miljoen, leert een eenvoudige berekening dat deze 40.000 euro per persoon genoeg was geweest om elk Syrisch en Irakees gezin zelfvoorzienend te maken qua zonne-energie, te voorzien van een elektrische auto, stromend water, elektronische gizmo’s, een mooi huis en een hydroponisch systeem. Het resultaat nu: een zwaar verwoest Irak dat langzaam overeind krabbelt, een Syrië dat volkomen ten gronde is gericht, tienduizenden Amerikaanse Irak-veteranen die voor het leven getraumatiseerd en verminkt zijn, een explosie aan kanker onder Iraakse kinderen wegens vergiftiging met verarmd uranium.

In feite kan dit nog steeds. Duitsland laat nu bijna één miljoen vluchtelingen toe. Dit kost het land 8000 euro per vluchteling per jaar. De nogal kortzichtige kanselier van Duitsland, Angela Merkel, acht het “geen probleem” om deze acht miljard per jaar op te hoesten. Echter: met dezelfde acht miljard kunnen door middel van exponentiële technieken een veelvoud hiervan geholpen worden in bijvoorbeeld Koerdistan, Libanon en Jordanië. Als het hier om een gesloten economie gaat waarin het geld snel rondgepompt wordt, kan je hiermee veel mensen redden.

Kortom: het ligt niet aan de hulpbronnen. Deze zijn overvloedig aanwezig. Het ligt vooral aan kortzichtige en hebzuchtige politiek en islamitische geloofswaanzin, zowel hier in het westen als in de regio zelf.