Houten wolkenkrabbers in plaats van metaal en beton – Michael Green

Volgens eco-architect Michael Green is hout sterk genoeg om houten wolkenkrabbers tot 30 verdiepingen hoog mee te bouwen. Dit is volgens hem niet alleen mogelijk, maar zelfs noodzakelijk. Bij het gebruik van traditionele bouwmaterialen, zoals beton en staal, komt volgens Green namelijk veel te veel kooldioxide vrij, terwijl hout dit juist in de vorm van cellulose en lignine vastlegt.

Houten wolkenkrabber vereist een andere bouwtechniek dan beton

houten wolkenkrabber
Concept van Green: een wolkenkrabber van 30 verdiepingen voor het Canadese Vancouver

Wat betreft de eigenschappen van het bouwmateriaal kan het in principe, zeker als je op strategische plaatsen andere materialen zoals staal inzet. De hoogste bomen ter wereld, de Californische sequoia’s, zijn meer dan 100 m hoog. Omdat hout in verhouding tot het gewicht veel sterker is dan beton, zou dit qua sterkteberekening niet echt een probleem moeten zijn. Wel vereist dit een heel andere ontwerptechniek. Hout heeft namelijk een enorme treksterkte maar buigt makkelijk door. Je moet dus je gebouwen zo ontwerpen dat je van deze eigenschappen maximaal gebruik maakt en de zwakke punten van hout compenseert.

Behoefte aan hout zal exploderen

Green legt helaas niet uit waar hij het extra bosgebied vandaan wil halen om deze bomen te kweken. Op dit moment worden de meeste productiebossen al maximaal geëxploiteerd en groeien de sterkste bomen die het duurzaamste en sterkste hout leveren het langzaamst. Per jaar levert een hectare bos in Nederland ongeveer 7,3 kubieke meters hout op. Dat is genoeg voor een houten huis in acht jaar. Om een wolkenkrabber van 30 verdiepingen hoog te bouwen zijn dus heel wat hectares nodig. Maar er kunnen natuurlijk ook heel wat mensen in wonen.

Houten wolkenkrabber in Noorwegen

In Noorwegen is de visie van Green ondertussen werkelijkheid geworden met deze 18 verdiepingen hoge wolkenkrabber van hout. Dit gebouw bereikt een hoogte van maar liefst 85 m. Ook in Nederland wordt er nu massaal gebouwd met hout. Ook gebouwen met meerdere verdiepingen zoals appartementencomplexen.

Beton is in veel gevallen bepaald niet het slimste bouwmateriaal. Het wordt snel aangetast door betonrot en zeker gewapend beton is berucht omdat het staal in het beton als bloot komt te liggen begint te roesten. Ook vereist de productie van beton veel zand en kalk, wat grote stukken land verwoest. Deze problemen zijn er veel minder als je gebruik maakt van duurzaam hout. En zoals in Noorwegen is aangetoond kan het dus ook echt. Zeker als we op nu nog braakliggende terreinen zoals woestijnen meer bomen gaan kweken, ontstaan er veel mogelijkheden voor bouwen met hout.

8 gedachten over “Houten wolkenkrabbers in plaats van metaal en beton – Michael Green”

  1. Stel me zo voor dat het wel erg handig zou zijn, als we hout konden kweken zoals we tegen woordig kweekvlees maken. Of een houtstructuur, gemaakt in een 3D printer, met als grondstof, afval. 

  2. Canada is niet zo dichtbevolkt, daar hebben ze vast nog ruimte zat voor productie bossen.
    En bij het idee van Antares moet natuurlijk een grote zonneenergie centrale, anders heeft het weinig zin denk ik.

    1. Het is efficiënter als alle nieuwe aanplant van bos juist kan blijven staan, dan neemt dat CO2 op. De houtproductie synthetiseren zou bovendien sneller kunnen werken, dan het groeitempo in de natuur kan bijhouden. Je zou gewoon een balk of plank in z’n geheel op lengte kunnen laten groeien, wat veel sneller werkt, dan millimeter voor millimeter een hele boom. Het ligt dan gewoon aan de lengte van de synthetische kweek waar je mee begint. Daarnaast, van een synthetisch levend object kun je vermoedelijk de vorm van tevoren programmeren in het dna, of de genen, en anders wel in de vorm van de mal forceren. Ook de plaats waar dergelijke kunstmatige processen kunnen plaatsvinden is dan niet langer van een klimaat afhankelijk. Dat kan in de woestijnen, maar ook op de polen als men dat zou willen. In de woestijnen heb je genoeg zonne energie terbeschikking, op de polen kun je het poollicht vermoedelijk aftappen met supergeleidende koolstof circuits, in satellietbanen. Ik ga eens proberen of ik gegevens kan vinden over de energieinhoud, die het poollicht verbruikt kan vinden, dat moet enorm zijn. 

      1. Kon geen link vinden met concrete informatie over de energieinhoud. Men blijkt er zelfs geen schatting van te kunnen maken. Kristian Birkeland heeft zich intensief met dit onderwerp bezig gehouden, en men noemt deze energievorm Birkeland stromen. De NASA onderzoekt dit uiteraard ook, maar ik heb nou wel genoeg gezocht, beetje moe van geworden nu. Als iemand anders gegevens heeft over dit onderwerp, dan graag.
         
        Bij voorbaat dank.  ;)

        1. Kreeg net een ingeving:
           
          Je zou roterende, ringvormige ruimteschepen met dergelijke circuits kunnen uitrusten. Zijn ze in één keer beschermd, voorzien van kunstmatige zwaartekracht, en de gratis energie kun je gebruiken om plasma motoren te voeden.

        2. De hoog energetische deeltjes van kosmische straling spatten uit elkaar in secundaire deeltjes als ze in botsing komen met een zuurstof of stikstof atoomkern.
          Dus misschien dat een dubbelwandig schild met vloeibare stikstof er tussen in bescherming bied ?

        3. Ja maar ik heb het over andere deeltjes die net als neutrino’s overal dwars doorheen gaan, Dat is kosmische straling.
          Waarschijnlijk afkomstig van zwarte gaten of andere zware jongens.
          Maar nu denk ik dat vloeibare stikstof daar ook niet tegen helpt.

Laat een reactie achter