Hebben de Europeanen de morele plicht, arme mensen uit de rest van de wereld op te nemen?

Europa is een eiland van stabiliteit en welvaart, die omringd wordt door een steeds verder uit elkaar vallende ring van mislukte staten, zich uitstrekkend van Oekraïne tot Algerije. Geen wonder, dat de mensen uit deze regio richting Europa willen gaan. Moeten we dit willen?

De redenatie van de voorstanders van massa-immigratie
Voorstanders van massale immigratie van immigranten uit de instabiele gebieden (en daarbuiten), zoals historicus Rutger Bregman van het in progressieve kringen hoog aangeschreven betaalde weblog “De Correspondent”, hanteren de volgende logische redenering.
1. Axioma: ieder mens in behoeftige omstandigheden heeft recht op een welvaartspeil (denk aan veiligheid, onderdak, vrijheid) van dat in West-Europa.
2. Axioma: Wij in West-Europa zijn in staat, iedereen die in West-Europa verblijft een menswaardig bestaan te geven.
3. Gevolgtrekking uit (1) en (2): ieder mens in behoeftige omstandigheden heeft het recht, naar West-Europa te immigreren.

Een aardige samenvatting van de argumenten van voor- en tegenstanders – en een inzicht in de ideologische starheid van de heersende elite – is te vinden in onderstaand filmpje.

Hierbij geven ze ook aanvullende argumenten, zoals:

• het gaat om relatief kleine hoeveelheden vluchtelingen ten opzichte van de Europese bevolking (vergelijk 1 miljoen immigranten per jaar vergeleken met de Europese bevolking van rond de 500 miljoen)
• immigranten lossen de vergrijzing tijdelijk op
• de grenzen sluiten leidt tot onmenselijke drama’s, die we niet moeten willen
• buurlanden als Libanon, Jordanië en Turkije vangen in verhouding veel meer vluchtelingen op: Libanon 1 miljoen, een kwart van de bevolking
• alleen in West-Europa zijn vluchtelingen echt veilig; IS infiltreert en valt geregeld vluchtelingenkampen in Syrië en Jordanië aan
• immigranten brengen een zogeheten multiculturele verrijking met zich mee.

De redenatie van de tegenstanders van massa-immigratie
Tegenstanders van de massa-immigratie, denk aan de rechtsfilosoof Thierry Baudet,  hebben de volgende tegenargumenten.

• Europa is een relatief dichtbevolkt continent
• Europa kent een ‘joods-christelijke’ cultuur die sterk afwijkt van die van de tribale cultuur in het Midden Oosten en andere gebieden van herkomst. Het psychologisch-culturele “operating system” van immigranten, vooral de politiek-religieuze ideologie islam, disharmonieert sterk met het leven in een moderne Europese staat.
• Samenleven is daardoor moeilijk, waardoor uiteindelijk een burgeroorlog tussen de inheemse bevolking en immigranten dreigt.
• Immigranten kosten veel geld, waar de zwakkeren in de Europese samenleving onder komen te lijden.
• Het zijn de Europeanen zelf zijn geweest die er voor hebben gezorgd dat het welvaartspeil in Europa hoog is (waarbij zij de roofzuchtige praktijken van Europese kolonialen in het verleden, en Amerikaanse en Europese multinationals nu, gemakshalve uit het oog verliezen) en zij daarom deze welvaart niet hoeven  te delen met anderen.
• Middelen waarmee vluchtelingenopvang wordt geregeld, worden vaak aan de algemene middelen worden ontrokken. Hierdoor daalt het welvaartspeil sterk.
• Immigranten brengen de psychologische instelling die in het land van herkomst tot burgeroorlogen leidt, met zich mee. Veel terroristen komen met de immigrantenstroom mee.

Analyse van de morele argumenten voor onbeperkte immigratie
Het basisargument is axioma 1: ieder behoeftig mens heeft recht op een welvaartspeil zoals dat in West-Europa gebruikelijk is. Het is duidelijk dat zelfs als alle rijkdom in de wereld eerlijk verdeeld zou worden, er een welvaartspeil van ongeveer dat van Costa Rica of Montenegro bereikt zou worden. Overigens zijn beide landen geen slechte plekken om te wonen; Costa Rica bereikte zelfs de eerste plaats in de Happy Planet Index.

Dit uitgangspunt is nogal utopistisch, maar moreel tot op zekere hoogte verdedigbaar. Tot op zekere hoogte, omdat welvaart niet uit de lucht komt vallen; welvaart moet worden geproduceerd door het combineren van atomen op de juiste manier door middel van energie en informatie. Dat vergt doorgaans hard werk door mensen. Deze welvaart delen, betekent een beslag op de tijd en energie van andere mensen die deze geleverd hebben. Met andere woorden: dwangarbeid, stellen libertariërs niet geheel onterecht.

Dit geldt ook voor axioma 2: wij zijn in West-Europa in staat, iedereen een menswaardig bestaan te geven. Economisch zijn we hiertoe zeker in staat, maar peak fantasy en incompetentie bij politici en bestuurders leidt er bijvoorbeeld nog steeds toe dat er nog steeds  ouderen in verzorgingstehuizen dagen in poepluiers moeten doorbrengen. Of dat de huishuur voor zelfs een klein huis zevenhonderd euro per maand is, terwijl technisch gesproken sociale woningbouw voor 200 euro per maand zou kunnen. Als dit zelfs voor de eigen bevolking geldt, geldt dit nog veel sterker voor immigranten waarvan de behoeften en noden nogal afwijken van die van de inboorlingen.

Out of the box denken: enige oplossing
Axioma 2 kan alleen waar worden gemaakt, als de organisatie van dingen als zorg en huisvesting sterk wordt verbeterd. En daarvoor zijn nu juist de conflictgebieden een uitstekend laboratorium om te experimenteren met visionaire oplossingen. De problemen daar zijn zo groot, dat zaniken om meer geld, zoals de hulpverlenersmaffia graag doet, of het leger er naar toe sturen, uiteraard ook erg duur, zoals rechts liever doet, alle weinig zin hebben. Er is al een uitstekend geschikt gebied waar we deze oplossingen uit kunnen testen en samen met de lokale bevolking kunnen bedenken. Rojava, vrij Koerdistan. De YPG en ook de verwante PKK zijn progressieve, seculiere organisaties, waarmee goed samen is te werken. Beter dan met de dictator-in-wording Erdogan en zijn AKP-regime, met de dubieuze eer meer journalisten achter slot en grendel te hebben gegooid dan waar ook ter wereld. Helaas dringt dit besef nog niet door bij de Europese elite.