Voer meerdere valuta in

De euro is, zo bezweren financiële hotemetoten ons keer op keer, een geweldig idee. Na de perikelen in diverse eurolanden die op omvallen staan, denken steeds meer mensen daar anders over. Het gebruiken van verschillende valuta naast elkaar kent ook de nodige voordelen…

De euro, een goed idee?
De euro is de ultieme droom van de veeleisende consument. Je kan shoppen over de grens in Duitsland of een kratje Franse wijn laten overkomen zonder dat je je over de wisselkoersen druk hoeft te maken. Ook zakenmensen hebben uiteraard grote voordelen van de euro. Ze kunnen immers zonder lastig gereken hun goederen en diensten van het ene land naar het andere exporteren. Een referendum over dit vanzelfsprekende besluit was uiteraard niet nodig. Het klootjesvolk begrijpt toch niets van economie. Aldus de topbankiers en politici die ons de euro ingeloodst hebben.

Het zwakke punt van de euro bleek in 2010 en later. De euro is een fiduciaire munt: gedekt door schulden dus of, meer precies, door de bereidheid van schuldenaars om hun schuld terug te betalen. Die bereidheid is in landen als Griekenland en Portugal, getuige de enorme stakingen, vrij beperkt. Met andere woorden: weg dekking. Een land failliet laten gaan kan niet, dus worden er opnieuw enorme leningen verstrekt, gegarandeerd door de overheden. Daar kunnen de bankiers weer lekker aan verdienen. De burger betaalt wel.

Meerdere multinationale valuta
Op zich is een multinationale valuta geen slecht idee, om de redenen die de lobbygroepen reeds aangaven. Het probleem is alleen dat er maar één van is. Zo ben je namelijk overgeleverd aan de uiterst beperkte genade van sjoemelende politici en bankiers die immers een monopoliepositie hebben. Zo is de Europese banksector verwend met spotgoedkope leningen in euro’s die lieden dicht bij het vuur massaal gebruikt hebben om door de crisis spotgoedkope bedrijven op te kopen. Een consument die een hypotheek wilde afsluiten betaalde uiteraard de hoofdprijs. Het was netter geweest als de overheid rechtstreeks hypotheken had verstrekt of hiervoor de genationaliseerde ABN Amro bank voor had gebruikt. Dan was er ook geen peperdure WW-regeling voor de bouw nodig geweest.

Als er meerdere, met elkaar concurrerende valuta bestaan, zullen sommige centrale banken zich toeleggen op een anti-inflatie beleid. Deze valuta, bijvoorbeeld de Ron Paul-gouddollar of zilveren florijnen, zullen gedekt worden door goud of energie en steeds meer in waarde toenemen. Kortom: als spaarder wil je uiteraard graag een lief sommetje van deze valuta op je bankrekening.
Andere centrale bankiers, bijvoorbeeld de overheid van Zimbabwe, geven zichzelf keer op keer een cadeautje in de vorm van het voortdurend bijdrukken van geld. Maar weinig mensen willen waarschijnlijk deze  Mugabe-dollars hebben.

Concurrentie straft de Mugabes af
Na verloop van tijd ontstaan er zo zeer gewilde keiharde valuta en bankbiljetten die een tweede leven krijgen als sigarettenvloeitje of behang. De Mugabes kunnen rustig gaan leven van hun van onnozelen bij elkaar geroofde geld, terwijl de rest van de economie gezond blijft.

Natuurlijk zullen er transactiekosten blijven om de ene valuta in een andere om te wisselen. Je zult dus functionele groepen krijgen van mensen die dezelfde valuta onderling hanteren om zo de transactiekosten te minimaliseren. Zo zal de ene munt vooral in de bouw en bouwmaterialenhandel worden gebruikt, terwijl de andere munt in de landbouw, informatica of het toerisme hoge ogen gooit. De overheid kan belasting heffen in haar eigen munt. Drukken ze teveel bij, dan krijgen ze alleen waardeloos geld terug. Heffen ze teveel belasting, dan stappen mensen over naar een andere overheid.