Er is op grote schaal sprake geweest van ‘falende wetenschap’ rondom sociaal-psycholoog Diederik Stapel. Dat heeft bijgedragen aan de late ontdekking van de fraude. Het onderzoek naar zijn praktijken en de discussie hierna heeft echter wel gewerkt als ‘katalysator’ voor verbetering. De fraudezaak heeft geleid tot een grote internationale bewustwording van wetenschappelijke integriteit. De discussies over replicatie, data-archivering en de onderzoekscultuur worden met meer nadruk dan ooit gevoerd.
Dit concluderen de commissies Levelt, Noort en Drenth in hun gezamenlijke eindrapport over de affaire Stapel. De commissies onderzochten over welke periode en bij welke wetenschappelijke publicaties van Stapel is gefraudeerd. Gebleken is dat Stapel in 55 publicaties met zekerheid fraude heeft gepleegd tijdens zijn Groningse en Tilburgse perioden. Daarnaast zijn in totaal elf oudere publicaties uit zijn Amsterdamse en Groningse perioden aanwijzingen voor fraude gevonden. De eerste daarvan dateert uit 1996. In totaal zijn tien promotieonderzoeken ‘besmet’, die door Stapel werden begeleid, zeven uit zijn Groningse tijd en drie uit de laatste jaren in Tilburg.
Onderzoekscultuur
Hoewel Stapel volledig en als enige verantwoordelijk is voor deze omvangrijke fraude, oordelen de commissies ook over de onderzoekscultuur waarbinnen deze fraude mogelijk is geweest. ‘Een cultuur waarin vaak op slordige, selectieve en niet-kritische wijze met onderzoek en data werd omgegaan’, aldus de commissies. Er was ‘van laag tot hoog sprake van een algemene veronachtzaming van fundamentele wetenschappelijke standaarden en methodologische eisen.’ Behalve naar vakgenoten wijzen de commissies ook naar eindredacteuren en reviewers van internationale tijdschriften.
De drie commissies kregen alle medewerking voor hun onderzoek. Zij concluderen dat de discussie rondom de affaire heeft geleid tot een serie aan maatregelen om wetenschapsfraude te voorkomen en klachten adequater te onderzoeken. ‘De KNAW, de VSNU en de Federatie van Europese Academies van Wetenschappen (ALLEA) hebben met het instellen van commissies en het uitbrengen van rapporten bijgedragen aan het debat over de schending van wetenschappelijke integriteit en het voorkomen daarvan’, aldus de commissies. Ook de aanbevelingen van de KNAW-commissie Schuyt dragen hieraan bij.
Binnen het vakgebied van Stapel, de Sociale Psychologie, zijn veel initiatieven genomen ter verbetering van de onderzoekspraktijk. Zo ondernemen universiteiten zoals Rijksuniversiteit Groningen actie om de belangstelling voor wetenschappelijke integriteit bij studenten en onderzoekers te vergroten. Het gaat om meer aandacht voor de omgang met onderzoeksgegevens, het instellen van een ambtseed of –gelofte en om meer onderwijs over wetenschappelijke integriteit. Uiteraard blijft het de vraag of dit genoeg zal zijn om fraude op dergelijk grote schaal in de toekomst te voorkomen.
Bron: RUG.nl
Ik denk dat je altijd te maken zal hebben met soort figuren. Het beroerde van dit verhaal is, dat het een sociaal psycholoog was. Van de elitaire macht weet je dat je bedonderd kan worden, maar als ze in de psychologie ook al beginnen, waar is dan het begin en of het eind? Het enige wat overblijft is dat straks alles onderhevig zal zijn aan twijfels, is het waar en of niet waar? Ondanks dat er ook goede wetenschappers zijn, blijft de redelijke twijfel in de hersenen gegrift staan. Mvg Paul. :-( Â
Â
Ik denk dat het als eerste goed is een verschil te maken tussen de echte natuurwetenschappen en de andere “wetenschappen”. Bij de natuurwetenschappen kun je namelijk je hypothesen testen aan de fysieke werkelijkheid. Bij veel andere wetenschappen is er vaak niet echt een goede controle mogelijk en gaat het helaas vaak meer op een soort The Voice populariteitswedstrijd van ideeen die eigenlijk nooit echt in de realiteit getest kunnen worden.Â
Tui liet laatst al zien met zijn artikel over de DSM V, iedereen een beetje gek dat de psychologie daar gebruik maakt van stemmingen om iets tot een officiele geesteziekte te benoemen. Ja… dat is natuurlijk pure pseudowetenschap in het beste en in het ergste pure oplichting om zo veel mensen een geestelijke stoornis aan te praten en vervolgens geld uit de zak te kloppen met medicatie.Â
Overigens zullen er vast wel ook wel wetenschappelijk verantwoorde zaken te vinden in de psychologie.Â
Maar ik vrees dat wat nu bij Stapel aan het licht kwam volledig inherent is aan het huidige systeem en op bijna alle universiteiten eerder regel dan uitzondering is. Zie bijvoorbeeld ook dit drieluik over de Universiteit van Wageningen.
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie – Deel I
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie – Deel II
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie – Deel III
Universiteiten en ook individuele onderzoekers moeten enorm concurreren om geld en het is als ik ook wat persoonlijke vrienden moet geloven die nu promoveren eerder regel als uitzondering dat die resulaten behoorlijk aangedikt worden om maar je onderzoeksgeld veilig te stellen…Â
Eigenlijk zou je naar een hele andere manier moeten zoeken om wetenschap te financieren zodat onderzoekers weer veel meer ruimte hebben om daadwerkelijk integer te zijn. Â
De psychologie is wat anders dan de psychiatrie. De psychiatrie gaat over hersenziektes, en als je ergens anders in je lichaam ziek kan worden waarom dan niet in je hersenen? De balans van neurotransmitters kan verstoord raken maar ook ongelukken of afwijkingen veroorzaken problemen. De neurologie geeft ook medicatie die in de hersenen terechtkomen. De psychiatrie heeft grote kennis van de werking van neurotransmitters en brengt een verstoring zoveel mogelijk in balans. Daarbij wordt uitgegaan van een anamnese, de verschijnselen en testen. Die testen neemt een psycholoog dus af, in dit geval de klinisch psycholoog. Dat zijn zeer uitgebreide testen met computeranalyses van bijv. intelligentie, trekken en persoonlijkheid(stoornis). Aan de hand daarvan wordt de uiteindelijke diagnose gesteld, bij acute opname een eerste beschrijving en medicatietoediening. De psychiatrie maakt geen gebruik van stemmingen, dat zal wel ‘stemmen’ zijn, omdat ziektes veel op elkaar kunnen lijken, zie bijv. het autisme-spectrum. De psychiatrie gaat uit van bepaalde verschijnselen en kennis van oorzaken en behandeling. Die behandeling is meestal een combinatie van medicatie en therapie. Dat bepaalde verschijnselen een bepaalde oorzaak hebben is aangetoond, dmv. de werking van neurotransmitters en medicatie en vele onderzoeken. Onderzoek is moeilijk daar de delicate hersenen goed beschermd liggen in de schedel, hersenvlies en hersenvocht. De psychologie doet daarom soms testen op dieren en heeft daar ook veel kennis doorgekregen. De psychologie is een wetenschappelijk vak waarin zeer veel wordt getest en gemeten. Sociale psychologie is een van de vele (verschillende) vakgebieden, in de opleiding moet je al vroeg een keuze maken.  De basis is alles over cognitie, handelen, sociaal gedrag, ontwikkeling, en info over vakgebieden.
Julie, dat heb je zeer goed verwoordt, zo is het en niet anders. Ik heb alleen een klein puntje, eigenlijk meer in een vragende vorm: dat de hersen op een chemische basis werken en daarvoor de neurotransmitters gebruikt, dat weet ik. Maar je spreekt van onderzoekingen bij dieren om hierdoor een betere kennis te verkrijgen van oa de werking etc van de hersenen. Mijn punt is, dat ondanks de basiswerking van de hersenen van dieren gelijk is aan die van de mens, de mens zijn hersenen verder door ontwikkeld is en daardoor ook steeds complexer zijn geworden. Als je nu eens schizofrenie neemt, daar heb ik nog nooit van gehoord, dat dieren daar ook onderhevig kunnen zijn? Wat ik nu wil zeggen is dat hoe kan men nu onderzoek doen betreffende de hierboven aangegeven ziekte van de geest, zo zijn er nog wel wat onderwerpen aan te dragen. Ik zeg niet dat het niet zou kunnen, maar toch heb ik zo wat mijn twijfels hieromtrent, wat is jouw gedachten en of wetenschap hieromtrent? Bij voorbaat mijn dank. Mvg Paul.
Mijn advies is te kijken bij ‘schizofrenie-Wikipedia’; het heeft vooral te maken met dopamine. Anti-psychotica heeft hierop een regulerende werking.
Nog speciaal voor jou een artikel gevonden;
http://translate.googleusercontent.com/translate_c?depth=1&ei=H8XqUNSkKanC0AWsrYCgAw&hl=nl&prev=/search%3Fq%3DUngerstedt%2Ben%2BLjungberg%2B1974%26hl%3Dnl%26tbo%3Dd%26qscrl%3D1%26rlz%3D1T4ADSA_nlNL392NL393%26biw%3D1024%26bih%3D529&rurl=translate.google.nl&sl=en&u=http://www.jneurosci.org/content/20/12/4405.full&usg=ALkJrhiFEmGT2_8AMsxf7RG9KJPvhP2_xQ
Overgevoeligheid voor dopamine zou leiden tot de psychotische reacties die kenmerkend zijn voor schizofrenie, omdat een hyperactief dopaminesysteem overeenkomt met chronische overprikkeling. Wanner bij dieren dopaminevrijmakende neuronen in het lymbisch systeem van de hersenen worden vernietigd, negeren deze dieren sensorische prikkels.
Â
Bij overgevoelige dopaminebanen kan juist een onvermogen ontstaan om ook maar iets te negeren, of het nu sensorische boodschappen van buitenaf zijn of irrelevante gedachten van binnenuit.
Julie, bedankt voor de vertaalde link. Ik ben er met vogelvlucht doorheen gegaan. Zoals je zult begrijpen heb ik hier wat tijd voor nodig en zal het nog een paar maal lezen. Mijn eerste gedachtegang was, hoe gevaarlijk eigenlijk het goedje dopamine is. Nu kende ik dit wel, maar zo expleciet als het hier is onderzocht en de reakties van de muizen en ratten op de dopamine, mede gezien de diversiteit van de reakties, wist ik dus niet. Dat was weer een leerzaam gegeven, nogmaals mijn dank. Mvg Paul.
Dat is de mooie theorie idd, maar in de praktijk blijkt veel van die wetenschap verzonnen te zijn in de psychologie. Bekijk deze video`s eens rustig. http://nl.cchr.org/videos.htmlÂ
Als je gaat stemmen over ziektes dan heeft dat niets met wetenschap te maken. Een doktor hoeft niet te stemmen over gebroken benen of virussen of bacteriën die je lichaam aanvallen…
De psychologie en psychiatrie hebben een soort waan van wetenschappelijkheid om zich heen opgetrokken maar als je hier echt heel goed naar gaat kijken dan valt heel veel hiervan volledig weg. Alleen al het feit dat homoseksualiteit in de jaren 70 nog officieel als geesteziekte werd bestempeld bijvoorbeeld… Of daarvoor vrouwen die niet naar hun man wilden luisteren die dan maar de psychische ziekte hysteria opgedrukt kregen. En daarvoor slaven die wegliepen van de plantages, die waren ook geesteziek…
Psychologie en psychiatrie zijn veel vaker politiek dan wetenschappelijk helaas. Het gaat hier immers over het begrijpen en van de controle over gedrag van mensen, dat veld is politiek gezien enorm interessant omdat het over machtsverhoudingen gaat en je ziet dan ook historisch gezien dat de politiek dominanter lijkt in dit veld dan de zuivere objectieve wetenschap. En dan hebben we het nog maar even niet over de pillenindustrie die jaarlijks miljarden verdiend aan het bestempelen van gedrag als ziekte om daar vervolgens pilletjes voor uit te schrijven om die mensen weer “normaal” te maken.
Ik zal niet ontkennen dat er ook vast heel goede wetenschap wordt toepepast in de pscyhologie (zelf vond ik het veld van de sociale psychologie bijv. zeer interessant) en pscychiatrie maar ik zie het DSM daar absoluut niet als onderdeel van en het feit dat dat zo dominant is geworden is geen visite kaartje voor dit vakgebied. Sterker nog zolang ze hun DSM blijven gebruiken alsof het hier om een gedegen wetenschappelijk werk gaat kan dit vakgebied volgens mij ook niet verwachten dat ze wetenschappelijk serieus genomen gaan worden. Â
De CCHR is dus Scientology, die sterk overdrijven of onwaarheden verkondigen of dingen die volkomen uit de tijd zijn aandragen. Douwe, tegenwoordig krijgen psych. patiënten zeer goede verzorging en aandacht, knappen ze na verloop van tijd weer op (hersenen hebben tijd nodig voor herstel) en moeten voor de behandeling toestemming geven en evaluatieformulieren invullen en periodieke gesprekken hebben met de behandelaar, waarbij vastgesteld wordt of men op de goede weg zit.Â
Dat klinkt een beetje als vroeger deugde het idd niet maar nu is het leven gebeterd. Is dat de reden dat als je straks na 2 maanden nog niet over het verlies van een dierbare heen bent je geesteziek kunt worden verklaard volgens de DSM? Omdat ze daar zo over hebben gestemd op de laatste bijeenkomst. Het lijkt er volgens mij op dat deze idiotie gewoon doorgaat en zoals Tui liet zien is de DSM alleen maar weer uitgebreid. Stemmen over of iets een ziekte is, is politiek en heeft niets met wetenschap te maken. Toen niet en nu nog steeds niet. Doktoren stemmen toch ook niet over welke ziekten er wel en niet zijn volgens hun?..
Dat de CCHR wellicht een sterke mening heeft zal ik niet ontkennen maar zij zijn verre van alleen in de kritiek op dit soort werkwijzen van de psychologie en psychiatrie. De antipsychatrie stroming is ouder en veel breder dan de CCHR alleen. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Antipsychiatrie (kun je ook dingen over CCHR En Scientology terugvinden)
Daarbij heeft de CCHR idd banden met Scientology maar is het zelf geen Scientology. Sterker nog de belangrijkste man achter de CCHR, Thomas Szasz is nooit Scientoloog geweest. Hier wat meer info daarover.
Ook de scientologie heeft theorie en praktijk van de psychiatrie aangevochten. L. Ron Hubbard, de stichter van de scientologie, lag steeds meer overhoop met de psychiatrie en richtte in 1969, samen met Thomas Szasz de CCHR (Citizens Commission on Human Rights) op. De CCHR vormde een actiegroep, die zich richtte op wat zij de “misdaden tegen de mensenrechten†van de psychiatrie noemde. Hoewel Szasz in sommige programmaverklaringen van de CCHR voorkomt, is hij nooit een scientoloog geweest; hij noemde zichzelf een seculiere humanist.
Een van de redenen overigens dat Scientology sterk tegen psychiatrie is (volgens hun), is dat zij zelf bepaalde mensen die slachtoffer waren geworden van o.a. de MK Ultra experimenten onder handen kregen. Zij zagen toen dat in de VS dit veld ernstig misbruikt werd door bepaalde instanties om mensen geestelijk volledig te onderwerpen en te mishandelen. Lobotomy, elektroshocks, drogeren van mensen etc. Uiteindelijk is dit ook allemaal officieel boven tafel gekomen. Bekijk de documentaire 100 jaar mindcontrol experimenten maar eens waar de psychiatrie vandaan komt…
https://www.visionair.nl/politiek-en-maatschappij/100-jaar-mindcontrol-experimenten/ Zeker in die tijd werd de psychiatrie dus ook daadwerkelijk heftig misbruikt en vonden er schandelijke mensenrechtenschendingen plaats in dit veld. En blijkbaar is de CCHR er nog niet van overtuigd dat het nu wel al een ethisch veld zou zijn.
Daarbij is het bestempelen van een groepering nog geen reden om hun argumenten dan maar niet te hoeven bekijken of serieus te nemen. In hun documentaires vragen ze namelijk een boel psychologen en psychiaters ook zelf wat zij van de DSM vinden en velen van hun zijn hier ook helemaal niet zo blij mee. Maar goed volgens mij heeft het artikel van Tui vrij duidelijk gemaakt hoe bizar het DSM is.Â
Ik heb zelf een bachelor medische biologie en een van de redenen waarom ik een andere richting heb gekozen is hoe normaal het werd gevonden binnen onze opleiding dat je kinderen massaal aan de ADHD medicatie zet terwijl dit qua werking gelijk is aan de harddrug cocaïne. Het grootschalig drogeren van nog ontwikkelende kinderhersenen op “legale harddrugs” werd bij ons op de opleiding als volledig geaccepteerd gezien. Mede omdat veel onderzoeksgeld uit de pharma industrie naar dat soort instituten vloeit. Wiens brood men eet wiens taal men spreekt.Â
Maar ik ben wel benieuwd hoe jij het DSM dan ziet, misschien kun je je persoonlijk mening daarover geven hoe jij dat ziet en of jij dit als iets betrouwbaars ziet?
Want dat is bij mij vooral het punt van kritiek dat dat veel meer met politiek dan met wetenschap te maken heeft.
Nou, mijn mening is dat het vooral de samenleving is die stimatiseert. Het is de school die een leerling niet meer kan hebben omdat die teveel aandacht vraagt, het is een gezin die de opvoeding van een moeilijk kind niet meer aankan en het is de buurt die overlast ervaart van een psychiatrisch patiënt. Veel mensen zijn bezorgd of bang en willen daarom hulp voor de persoon, maar de persoon die van slag is en zich onbegrepen voelt of niet meer goed functioneert wil zelf ook hulp. Maar de werkgever stimatiseert ook, naast het feit dat de patiënt langere tijd uit de running is. Door het stigma heeft een kind wellicht ook moeilijker toekomstperspectieven (speciale scholen ed.) Familie gaat anders met de persoon om en kampt eventueel met schuldgevoelens. Het zit dus denk ik niet in de hulpverlening maar in de maatschappij.
Ik denk idd dat je daar een goed punt hebt en dat daar idd veel van de problemen vandaan komen.
Maar dat doet verder weinig af aan de totaal bizarre manier hoe een DSM wordt samengesteld en mensen zo weggezet kunnen worden als geesteziek bij het minste of geringste. Terwijl dat dus door een aantal mensen wordt gedaan door stemming… Op het moment dat mensen namelijk anderen kunnen beschuldigen van ADHD dan komt namelijk opeens alle schuld bij die persoon te liggen het is een ziekte dus je bent abnormaal. Dat is in mijn ogen totaal onwetenschappelijk en politiek en dat de maatschappij daar vrolijk aan mee doet komt volgens mij voort uit het feit dat de psychologie dit mogelijk maakt. Zonder DSM was die maatschappelijke stigmatisatie helemaal niet mogelijk geweest of in ieder geval zou het veel moeilijker zijn en veel minder voorkomen.
We zouden denk ik idd veel beter maatschappijbreed onzelf moeten realiseren dat mensen nu eenmaal heel divers zijn en dat je mensen ook de ruimte moet geven om lekker zichzelf te mogen zijn inplaats van aan een soort normale standaard te voldoen die eigenlijk helemaal niet bestaat. :-)
Geloof je wel in een ‘gemiddelde’? :)
Rekenkundig wel, biologisch niet. :-)
Diversiteit is de strategie van moeder natuur in het spel van overleving. Biologisch gezien wil je dus juist verschillen tussen mensen en organismen in het algemeen en wil je niets met standaarden en gemiddeldes te maken hebben. Diversiteit is zo belangrijk in de natuur dat er zelfs seks voor is uitgevonden.
Die biologische realiteit staat haaks op de maatschappelijke propaganda van vandaag de dag waarin mensen van bovenaf maar verteld wordt door de kerk, de overheid, de reclame aan welke standaard ze zouden moeten voldoen. Hoe ze “normaal” kunnen worden etc.
Het punt is dat wetenschappelijk gezien gedrag en emoties nooit een ziekte kunnen zijn maar hooguit onwenselijk voor de persoon zelf of de omgeving. Maar dat is dus niet wetenschap dat is politiek.
Ja het gaat erom waar de grens wordt getrokken tussen normaal en obsessief gedrag.
Douwe: naast dat je zeker een punt hebt, denk ik dat mensen standaarden en richtlijnen nodig hebben om de wereld om hen heen te begrijpen. Ik vermoed dat onze hersenen zo werken dat we zonder standaarden…. ‘gek zouden worden’ ;)
De hersenen zijn net zo goed een orgaan! Men kan zowel amnesie, encefalitis, amyotrofe laterale sclerose, beroerte, ziekte van creutzfeld-jakob, dementie, depressie, epilepsie, fenylketonurie, gordelroos, hersenverlamming, hersenabces, hydrocefalus, meningitis, migraine, multiple sclerose, meyelitis, ziekte van parkinson, dwarslaesie, paniekaanvallen, slaapstoornissen, spina bifida, ziekte van tay-sachs, tremor, tumor, een verslaving, letsel of verlamming hebben, als een psychiatrische ziekte ontstaan als gevolg van verstoord chemisch evenwicht van neurotransmitters. De schildklierwerking, cafeïne, drugs of medicijnen, diabetes, infecties, gevolgen van nierfalen of levercirrose, besmetting met BSE-vlees enz. ophoping van afwijkende eiwitten, vergiftigingen, virussen, bacteriën, parasieten en schimmels, genen, afwijkingen en ontwikkelingsstoornissen kunnen alle invloed hebben op de hersenen en hun werking.
Â
Het onderscheid tussen gemiddeld en alles wat daar van afwijkt gebeurt ook rekenkundig, naar aanleiding van problemen die de persoon en/of de omgeving ervaart.
@ Niek. Ik denk dat je daar wel een punt hebt idd. Zeker gezien mensen groepsdieren zijn en graag positieve feedback van hun soortgenoten willen hebben, Â je zult dan vanzelf in groepen bepaalde standaarden krijgt van meer en minder wenselijk gedrag. En zo heb je een soort basis waar cultuur uit voorkomt bijv.
En die behoefte aan duidelijke standaarden verschilt ook weer per mens, de ene kan een mening van wat anderen van hem of haar vinden veel makkelijker naast zich neerleggen dan de ander. Ook daar komt de diversiteit weer om de hoek zetten. :-)
Zolang je een beetje het voortbestaan van jezelf en de mensen waar je mee omgaat in de gaten houdt gaat het denk ik meestal wel aardig goed.Â
Maar goed dit onderstreept alleen nog maar eens dat dit dus politiek is en niet echt wetenschap. Katten reageren ook heel anders dan honden. Dat betekend niet dat de hond of de kat geesteziek is. :)
@ Julie hersenen zelf kunnen idd prima ziek worden zie iets als alzheimers dat is volledig wetenschappelijk maar dat valt binnen de medische wetenschap en niet binnen de DSM stemmingen van welk gedrag nu wel of niet een ziekte is. Ik hoop dat dat verschil duidelijk is. Ik weet niet hoe jij zelf tegen het DSM aankijkt?
Sommige stoornissen zijn somatogeen, andere lijken psychogeen. Sommige zitten tussen criminaliteit en psychopathologie en sommige tussen normaliteit en psychopathologie. Volgens het ziektemodel kan het symptoompatroon van een stoornis worden toegeschreven aan aan een pathologie. Varianten zijn het medisch model, het psychoanalytische model en het leermodel. Niks mis mee, maar het is ook goed dat er critici zijn en waken over procedures en etikettering waar jij het over had. Ik heb erg veel over de sociologische kritiek op het ziektemodel, het gaat eigenlijk over de etiketteringstheorie.
Defenitieproblemen rond psychopathologie deden zich vooral voor bij verschijnselen als sociopathie, een gedragspatroon dat op de grens van criminaliteit en psychische gestoordheid ligt.
Â
Bij dieren is wel ‘aangeleerde hulpeloosheid’ aangetroffen bij een experiment. Vergelijkbaar met depressie:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aangeleerde_hulpeloosheid
Zo ook depressie bij aapjes die geen soortgenotencontact hadden.
Beste Douwe,
> Ik denk dat het als eerste goed is een verschil te maken tussen de echte natuurwetenschappen en de andere “wetenschappenâ€. Bij de natuurwetenschappen kun je namelijk je hypothesen testen aan de fysieke werkelijkheid. Bij veel andere wetenschappen is er vaak niet echt een goede controle mogelijk
Het lijkt me een overschatting van de ‘echte’ natuurwetenschappen om te denken dat je daar je hypothesen kunt testen aan de fysieke werkelijkheid (zodat daar geen fraude mogelijk is? zodat foutieve inzichten daar uiteindelijk wel gecorrigeerd worden?), en elders niet. In de sociale en gedragswetenschappen kan je inzichten heel goed uittesten in de praktijk; wat niet werkt wordt verworpen.
Los daarvan: in de natuurwetenschappen wordt ook gefraudeerd, gevochten om onderzoeksgeld, resultaten opgeblazen, en worden vaststaande inzichten met enige regelmaat herzien. Kortom, het lijkt me niet zo zinvol om ‘echte’ met ‘andere’ wetenschappen te contrasteren, dat vertroebelt de zaak alleen maar.
Er is toch een peer to peer systeem, of is dat er maar in kleine mate ?
Peer-review; peer-to-peer-networks.Â
Stapel met peren.
Hij had de autoriteit, en de promovendi gebruikten zijn onderzoeken.
Die peren zijn nu gestoofd.
Daarom worden ‘zachte wetenschappen’ soms niet helemaal serieus genomen.
Psychologie is niet bepaald een zachte wetenschap. Werkt ook nauw samen met neurologie en andere disciplines in een multidisciplinair team.
De psychologie is wellicht te breed om als één geheel te zien. Er zit vast een hardere kant aan (alhoewel ook bij neuropsychologie enorme slagen om de arm gehouden moeten worden gezien de wiskundige incompetentie van veel psychologen: http://neuroskeptic.blogspot.nl/2009/09/fmri-gets-slap-in-face-with-dead-fish.html)
Er is echter ook een zachtere vorm van psychologie, die geen neurologische basis heeft. Deze vorm neigt vaak meer naar socio-psychologie e.d., waarin objectieve data moeilijk te verkrijgen zijn. Toevalligerwijs zat het onderzoek van Stapel veel meer in deze zachte hoek dan in de neurowetenschappen.
Daar is de kritiek op gericht: die onderzoeken slaan vaak al nergens op (mede door domme correlatie-causatie-fouten), maar vervolgens zijn ze ook nog eens nagenoeg oncontroleerbaar! Dat de data dan alsnog ongecontroleerd verspreid en overgenomen word is een wetenschappelijke schande. Het toont aan dat de hele discipline lakse wetenschap bedrijft.
Â
Roos Vonk somde het al goed samen: “De resultaten waren naar mijn verwachting, dus nam ik aan dat het klopte.”
“Dat de data dan alsnog ongecontroleerd verspreid en overgenomen word is een wetenschappelijke schande. Het toont aan dat de hele discipline lakse wetenschap bedrijft.”
Â
…de hele discipline? Sokal-affaire…
Ik begrijp niet wat je hiermee wilt zeggen. Bedoel je dat niet alleen psychologie onzin spuit? Sokals hoax lijkt me bij uitstek een kritiek op bepaalde onwetenschappelijke neigingen en transgressies binnen de sociale wetenschap.
Dat bedoel ik er inderdaad mee. Sorry voor mn korte berichten.
Â
Wat ik niet snap aan je vorige reactie is hoe makkelijk je van 1 voorbeeld (Stapel) naar de conclusie gaat dat de ‘hele discipline lakse wetenschap bedrijft’. Bedoel je ‘binnen de discipline lakse wetenschap wordt bedreven’?
Dat lijkt me een betere formulering inderdaad. Er zijn wel goede psychologen natuurlijk.
Maar denk niet dat Stapel is één voorbeeld is. Dat zou inhouden dat hij geïsoleerd te werk is gegaan. Dat is niet het geval: hij was actief binnen een gemeenschap van topwetenschappers binnen zijn vakgebied. De kritiek van onwetenschappelijkheid is niet gericht op Stapel, maar juist op die gemeenschap!
Dat uitgerekend hij jaren lang onopgemerkt blijft, zegt veel over de werking van het hele vakgebied waarin hij actief was. Blijkbaar was er niemand geïnteresseerd in het controleren en heranalyseren van de data of in het herhalen van de experimenten. Het was niet moeilijk om door de data heen te prikken, maar het vereiste wel statistische analyse.
Goede wetenschap zou vereisen dat de experimenten op z’n minst grondig bekeken worden om fouten in de analyse te ontdekken. Ook zouden de experimenten, waar mogelijk, herhaald moeten worden voordat men conclusies eruit trekt.
Bij Stapel hoorde je veelvuldig “maar al die arme wetenschappers die gebruikt hebben gemaakt van Stapels werk! Wat konden zij er nu aan doen?”Dat is natuurlijk heel simpel: ze hadden beter kunnen opletten ipv zomaar alles aannemen omdat Stapel het zegt. Daarnaast hadden ze nooit veel waarde mogen hechten aan de resultaten van Stapel zolang niemand ze ooit herhaald had. Ze waren enkel bruikbaar als ‘eerste indicatie’, niet als definitief bewijs.
Stapel is niet de fout in de psychologie (hij is gewoon een bedrieger). De fout zit in de gemeenschap die Stapel heeft kunnen bedriegen.
Helemaal mee eens. En ik denk dat bij veel niet natuurwetenschappen de academische wereld zo in elkaar steekt juist omdat er sowieso weinigs zinvols is te vermelden laat staan wetenschappelijk controleerbaars. Wat mij betreft zou er een veel hardere grens getrokken moeten worden tussen de natuurwetenschappen en al de zogenaamde menswetenschappen. Die mensen houden voornamelijk elkaar wat bezig en ja dan hindert het niets dat iemand al jaren de boel flest, we doen er namelijk toch niet echt wat mee in de echte wereld.
Met dank aan de natuurwetenschappen daarentegen kunnen we inmiddels naar de maan en via computers met elkaar communiceren en is HIV niet langer een dodelijke ziekte. De fysieke wereld om ons heen begrijpen en hoe dat allemaal werkt is enorm waardevol. En als mensen hier fouten in maken storten er bruggen in en crashen er marszondes… Die goede naam moet je echter niet laten besmeuren door dit soort velden die eigenlijk in opzet al niets met harde natuurwetenschap te maken hebben.
Mijn reactie op jullie volstaat met èèn link:
http://tweakers.net/nieuws/80211/meting-sneller-dan-licht-neutrino-foutief-door-slechte-gps.html
Een extra, voor jullie basiskennis: http://www.nujij.nl/wetenschap/lichtsnelheid-blijkt-niet-constant-te-zijn-andere.12968528.lynkx
Â
Dat is toch prachtig dat dat ontdekt wordt. Zoiets wordt ondekt juist omdat we beter leren meten en zo telkens betere beschrijvingen hebben van de fysieke realiteit om ons heen. Hier is geen sprake van fraude maar gewoon van voortschrijdend inzicht, het kloppende hart van de natuurwetenschap.Â
Zie jij hier wetenschappers die stemmen over hoe hard het licht volgens hun zou reizen zoals psychologen de DSM samenstellen Julie?Â
Op het moment dat natuurwetenschappers dat gaan doen begin ik me zorgen maken over dat wetenschapsveld. :-)
Julie, heb je ook meegekregen dat geen enkele natuurkundige toen die bevindingen als waarheid aannam?
Zelfs bij normale resultaten (die wel naar verwachting zijn) is het eerste wat natuurkundigen zeggen “dit is interessant, maar laten we eerst maar wachten op onafhankelijke bevestiging.”
Heb je ooit een psycholoog zoiets horen zeggen bij de resultaten van Stapel?
@Douwe, de beschrijving dat iets niet blijkt te zijn zoals aangenomen. Als natuurconstantes niet constant hoeven te zijn valt de basis weg onder de natuurkunde. Hier is geen sprake van een fraudeur maar dit ligt veel fundamenteler. Dat stemmen waar jij het over hebt is heel goed uit te leggen en omdat je die uitleg nog niet kreeg weet je niet hoe en waarom. Maar ik wel.
@Lukas,
Zo bescheiden waren ze echter niet toen ze hun ‘wereldwonder’ ‘die Einstein`s theorie op losse schroeven zette’ naar buiten brachten. En als je door een fraudeur, die publicaties op persoonlijke naam/titel heeft staan, de hele psychologie verwerpt maak je zelf een rekenkundige en statistische fout.
Verder,de feiten zijn dat vòòr de fraude Stapel geen integriteitsproblemen had. En Wiki: 1.Naaste collega`s van de onderzoeksgroep van Stapel meldden zich bij de universiteit met het vermoeden van frauduleuze handelingen bij het onderzoek. 2.De commissies concludeerden dat Stapel alleen alle verantwoordelijkheid voor de fraude droeg en dat de door hem begeleidde promovendi niets van de fraude wisten of hadden kunnen weten. 3.Bepaalde medewerkers werden wel gesommeerd betere zorgvuldigheid te betrachten.
Alle onderzoeken en publicaties van Stapel zijn eruit gehaald, zijn naam komt ook niet voor in mijn boeken. Het is een integriteitsprobleem; een integer onderzoeker zal de juiste gegevens aanleveren. Ik heb verder geen zicht op hun onderzoeksgroep, maar de gegevens uit de psychologie die ik heb zijn alle geverifieerd.
“Zo bescheiden waren ze echter niet toen ze hun ‘wereldwonder’ ‘die Einstein`s theorie op losse schroeven zette’ naar buiten brachten.”
Julie, je weet toch wel dat alleen de media zulke bewoordingen had? De betrokken wetenschappers brachten het juist naar buiten omdat ze vermoeden dat er ergens een fout zat!
Dat toont maar weer eens aan hoe weinig kennis je hebt van deze casus: je hebt er alleen over gehoord in de media. Misschien is het beter om niet over zaken te praten waar je niets van af weet?
“Het is een integriteitsprobleem; een integer onderzoeker zal de juiste gegevens aanleveren.”
Maar het gáát helemaal niet om integriteit. Al had de man de beste bedoelingen van de wereld, zijn onderzoek had altijd verkeerd kunnen zijn: fouten in de opzet, fouten in de uitvoering, fouten in de analyse, etc. etc. De wetenschappelijke methode moet zulke fouten juist zien te voorkomen. Dáárom is het nodig om elkaar in de gaten te houden. Niet vanwege integriteit.
Een wetenschappelijk klimaat waarin mensen als Stapel hun gang kunnen gaan, is een slecht wetenschappelijk klimaat.
Â
Â
Â
Wat deed de media daar? Speculaties naar buiten brengen, fijn voor het Cern, was dat de bedoeling?
Bij wetenschappelijke fraude, wikipedia zie je dat het geval Stapel niet op zichzelf staat. Er staan 13 gevallen, waarvan 4 psychologiegerelateerd, relatief veel. Maar als je kijkt naar de ernst en de impact, dan staat de Sokal-affaire met een hoogleraar natuurkunde toch wel bovenaan.
Verder, wij kregen oa. http://www.bruna.nl/boeken/onderzoek-de-basis-9789001765521Â als het geen integriteitsprobleem is dan is de inhoud of methodiek van deze lespakket misschien ondeugdelijk? Nee; het gaat om de werkwijze en motief van Stapel.
Echt, WTF julie. Je weet echt niet waar je over praat, of wel soms?
De Sokal-affaire was juist bij uitstek de demonstratie van hoe onwetenschappelijk mensenwetenschappen zijn. Dat er een natuurkundige nodig was om dat te demonstreren is al triest op zichzelf.
Sokal was overigens geen fraudeur; hij liet enkel experimenteel zien dat het tijdschrift onzin publiceerde. Meteen na de publicatie maakte hij bekend wat hij gedaan had.
Tevens: welke impact? Vanaf de publicatie was het al helder dat het een nep-artikel was. Niemand heeft er schade aan ondervonden, behalve de nepwetenschappers van Social Text.
Overigens is niet de methodiek verkeerd, maar de toepassing ervan. Die richtlijnen zeggen wel hoe het moet, maar worden vervolgens maar gedeeltelijk nagevolgd.
Let op jouw woorden Lukas. Je weet niet alleen niks van statistiek, je meet ook met twee maten. Die Sokal heeft hoe je het ook went of keert, een nepartikel ingestuurd, de boel bedrogen dus. Waarom is hij niet een fraudeur en Stapel dan wel? Je blijft niet bij de feiten, maar gaat naar fictie, het mooie verhaal erachter waarmee het goed gepraat kan worden. Dat is niet consequent, bovendien staat die Sokal-affaire bij wikipedia ingedeeld als wetenschappelijke fraude:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie:Wetenschappelijke_fraudeÂ
Het gaat verder helemaal niet over mensenwetenschappen maar over filosofie. (wijsbegeerte) Jij weet dus zelf niet waar je over praat.
Â
Om af te sluiten: Lukas, als je een fout vind in een artikel, krijg je een taart ;). Dat heb ik beloofd in dit commentaar:
https://www.visionair.nl/politiek-en-maatschappij/crowdsourcing-in-welke-vorm-moet-visionair-nl-verder/comment-page-1/#comment-51874
Lijkt een leuke uitdaging voor jou.
Ik stelde je ook voor als erelid, omdat ik je toen kende als een geduldig en vriendelijk persoon die veel tijd en moeite over heeft voor anderen. Maar misschien vind jij erelid zijn wel belachelijk..
ps. je krijgt dan echt een hele leuke taart!
Heb je Social Text ooit gelezen? Of de boeken van Sokal? Het gaat wel degelijk over wetenschap. Zie ook mijn discussie met Niek hierover.
Daarnaast kan je Sokal op geen enkele wijze vergelijken met Stapel. Het is net zo dom als roepen dat Bradley Manning een terrorist is. Sokal is een held voor wat hij gedaan heeft. Hij heeft een instrumentale rol gespeeld in het opschonen van de sociale wetenschappen.
Zoals ik al zei, het is schandalig dat een natuurkundige deze rol op zich heeft moeten nemen. Het is schandalig dat zijn grap gepubliceerd is. Het is schandalig dat de psychologie van die tijd doorspekt was van zulke nietszeggende onzin.
Als jij het daar niet mee eens bent en liever de schuld bij Sokal legt, veel plezier daarmee. Ik had ergens nog wel verwacht dat ook jij een hekel had aan psycho-analyse e.d. – dat je zou begrijpen hoe Sokal de psychologie vooruit geholpen heeft.
Misschien moet je Sokals boek “Intellectueel Bedrog” eens uit de bibliotheek trekken. Tientallen case-studies van tekstfragmenten van grote invloedrijke werken uit die tijd. Erg leerzaam om te zien hoe onzinnig het allemaal was en hoe serieus het genomen werd door psychologen/sociologen van zijn tijd.
Voordat je oordeelt over Sokal, doe op z’n minst je best om meer te lezen dan alleen de wikipedia-pagina. Lees “transgressing the boundaries”, lees “intellectueel bedrog”.. Je doet de affaire groot onrecht door er zo simplistisch over te oordelen.
Het geval Bradley Manning ligt genuanceerder, hij heeft gehandeld uit gewetensnood, dat is wat anders dan mensen zelf in de val laten lopen, zwakke plekken zoeken en daar misbruik van maken, mensen van goede wil en trouw te kakken zetten, Sokal heeft geen misdaad of menselijk onrecht aan het licht gebracht, ik beschouw zijn actie als waardeloos en niet als zinvolle bijdrage omdat hij zijn goede bedoelingen ook had kunnen waarmaken als hij zijn zorgen had geuit en eventueel goede voorstellen had. Het gaat om twee dingen, zijn kritiek op postmodernisten, dat zijn filosofen en geen psychologen, en het schijnbaar klakkeloos publiceren. Een vergelijkbare maar nog ergere affaire is de Bogdanov Affaire: http://translate.google.nl/translate?hl=nl&sl=en&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Bogdanov_Affair&prev=/search%3Fq%3Dbogdanov%2Baffair%2Bwikipedia%26hl%3Dnl%26tbo%3Dd%26qscrl%3D1%26rlz%3D1T4ADSA_nlNL392NL393%26biw%3D1024%26bih%3D529&sa=X&ei=wbnuUNbdIcvD0AXCxIHgBw&sqi=2&ved=0CDEQ7gEwAA
waarin de problematiek meer wordt toegelicht: Dus
1. Is het waardeloze actie, of een zinvolle bijdrage? (en waaraan dan en had dit niet op een andere manier geboden kunnen worden?)
2. ‘De intrinsieke complexheid van de onderwerpen zoals quantumgroepen en topologische veldentheorie -in aanvulling op het uitgebreide gebruik van jargon door diegene die gebieden studeert- maakt het moeilijk om deze delegatie te vermijden, omdat vaak specifieke expertise nodig is om de beweringen in papers over deze onderwerpen, volledig te begrijpen. (Ze doelen dus op de expertise van hoogleraren die nodig is, maar problematisch bij onbegrijpelijk werk.)
Â
Ik heb niet alles gelezen maar ik vond dit voldoende om mijn conclusies te kunnen trekken over hun mentaliteit en handelswijze.
Julie en Lucas, dat noemen wij thuid een haat-liefde verhouding.Mvg Paul.  :-DÂ
Â
Voor psychologie heb je toch wel wiskunde A en B nodig. (Vèèl statistiek.)
Dat is precies wat ik bedoel: wiskunde A en B zijn peanuts. Kinderspel. Voor gedegen psychologie is vele malen meer nodig.Ook de cursus statistiek die psychologiestudenten in hun eerste jaar moeten doen is ontoereikend, terwijl de studenten het zelf al nauwelijks meer aankunnen.
Eén probleem van psychologie is dat het alfa-volk aantrekt terwijl het ambieert het niveau van bètastudies te evenaren. Dit lijkt mij een grote factor in het ‘sloppy science’ waar psychologie last van heeft.
Op papier is neuropsychologie fantastisch en erg betrouwbaar. Maar die betrouwbaarheid staat of valt met de statistische bekwaamheid van de wetenschapper.
 Volgens mij heet het nu wiskunde C http://www.biglongnow.com/Â
(ik wil rust, ik ben moe.)
Lukas, het lijkt erop dat je de ene discipline beoordeelt aan de hand van de criteria van de andere discipline. Daaruit de conclusie trekken dat die discipline slechter is, is onvolledig. Je moet namelijk nog aantonen waarom de criteria van die andere discipline beter zijn, van meer waarde, en voor wie van meer waarde, en daarnaast nog aangeven waarom die criteria ook noodzakelijk toegepast moeten worden voor de eerste discipline.
Â
Psychologie is anders dan natuurwetenschap. Het heeft andere methoden. Als ik het goed heb is dat het verschil tussen verklaren en begrijpen, maar daar weet jij volgens mij meer van dan ik.
De criteria zijn grotendeels gedeeld. Ook de psychologie hecht (even veel) waarde aan statistische rigor.
Het verschil is eenvoudigweg dat psychologen minder goed opgeleid zijn om ook daadwerkelijk de statistiek te begrijpen en toe te passen. Daardoor maken ze domme fouten en zijn de resultaten nietszeggend.
Lukas, http://piv.pivpiv.dk/
Ga je serieus ontkennen dat psychologen slecht zijn in statistiek/wiskunde? Dat lijkt me bij voorbaat onhoudbaar. Iedereen die ooit een statistiekcollege bij psychologie gevolgd heeft ziet meteen dat nagenoeg alle studenten het ontzettend moeilijk vinden en er een hekel aan hebben.
Binnen de psychologie is dit overigens ook algemeen aanvaard als een groot probleem bij het opleiden van psychologen: ze snappen er niks van, maar ze moeten het wel kunnen.
Zie bv.: http://www.formatex.info/ict/book/231-236.pdf
Statistics is an important part of the psychology degree program. As a great amount of precise knowledge is
involved in this course, it can be tested by multiple-choice quizzes in web-based environments. Moreover, many
students in psychological sciences have difficulty understanding and applying statistical concepts and procedures
(Broers & Imbos, 2005 [9]), lack motivation about statistical issues (Wilks, 2006 [10]), and suffer from statistics
anxiety (Onwuegbuzie, 2004 [11]). These problems depend partly on the students’ academic background (Onwuegbuzie
& Wilson, 2004 [12]), notably basic math skills, previous knowledge of statistics, number of math courses taken in high
school (Roberts & Saxe, 1982 [13]), as well as other individual variables such as perceived math competence and
intellectual capacities (Onwuegbuzie, 2000a [14). For these students, statistics courses can thus be a negative
experience (Onwuegbuzie & Wilson, 2004 [12]), leading to a lack of motivation and a tendency to procrastinate and put
off exam preparation (Onwuegbuzie, 2004 [11]).
Lukas, ik vind je stellingname te sterk en te weinig onderbouwd. Natuurlijk zijn er studenten die minder zijn op bepaalde gebieden en allicht zit er een kern van waarheid in je uitlatingen. Maar fraude komt zeker niet alleen voor in de wereld van de Sociologie / Psychologie. Publicatie- (en verificatie-)bias komen helaas door de hele wetenschap voor. Zie ook dit artikel.
Niek, dat artikel onderbouwt bij uitstek wat ik hier betoog: er wordt te veel waarde gehecht aan onbevestigd onderzoek, er wordt te weinig waarde gehecht aan wetenschappelijke rigor en er wordt te weinig aandacht gegeven aan het zelf nalopen van de data.
Dat artikel bevestigt dit alleen maar, waarna het net zoals ik de stelling inneemt dat wetenschappers minder laks moeten worden.
Â
Dat fraude overigens ook veelvoorkomend is in de medische wereld is geen mysterie: daar is het zo duur en moeilijk om een experiment te herhalen dat het maar zelden gebeurt.
Het verschil is wel dat medici over het algemeen weinig waarde hechten aan onbevestigd onderzoek. Hierdoor is de impact van medische fraude vele malen kleiner. Alhoewel er dus veel fraudegevallen zijn binnen de geneeskunde, is de bescherming goed genoeg om serieuze impact te vermijden.
Zoals ik al zei: het gaat niet direct om de fraudeur. Vooral van belang is hoe de wetenschap vatbaar is voor schade door fraude. Een wetenschappelijk correcte onderzoeksgemeenschap merkt heel weinig van de fraude, omdat niemand de resultaten heeft gebruikt als ondersteuning voor hun eigen onderzoek.
Dat is bij de (sociale) psychologie wel anders. Ergo: de (sociale) psychologie handelt wetenschappelijk incorrect door onredelijk veel waarde te hechten aan onbevestigde resultaten.
Lukas,
“Een wetenschappelijk correcte onderzoeksgemeenschap merkt heel weinig van de fraude, omdat niemand de resultaten heeft gebruikt als ondersteuning voor hun eigen onderzoek.”
Het idee van frauderen is dat het niet opgemerkt moet worden. Uit je bevinding dat in de Social Sciences meer fraude-zaken bekend zijn, kun je ook concluderen dat zij daar dus juist beter opletten. Ok toegegeven, het is wat flauw, maar ik bedoel hiermee aan te geven dat je het totale aantal fraudezaken niet weet en nooit zult kunnen weten. Wat wel uit onderzoek is gebleken, is dat het aantal fraudegevallen veel hoger is dan het percentage dat bekent is (nogal logisch). (Dit onderzoek schat zo’n 1,5% van al het onderzoek).
“Ergo: de (sociale) psychologie handelt wetenschappelijk incorrect door onredelijk veel waarde te hechten aan onbevestigde resultaten.”
Dit volgt naar mijn idee niet. Niet per se. Het artikel dat ik hierboven stuurde gaat over wetenschap, niet over sociale wetenschap. Het artikel steunt naar mijn idee jouw standpunt niet. Wat bedoel je met ‘handelt incorrect’? Bias komt vermoedelijk in alle takken van de wetenschap voor. Je zou eerst moeten aantonen dat het binnen de social sciences een grotere rol speelt voordat je dat soort uitspraken kunt doen. En uit een paar voorbeelden kun je zo’n sterke conclusie naar mijn idee niet trekken.
“Hierdoor is de impact van medische fraude vele malen kleiner.”
Wat bedoel je met ‘impact’? Ik denk daarbij aan de artikelen van Douwe over Wageningen (die ik overigens niet helemaal heb gelezen), waarbij andere disciplines een ‘financiele bias’ laten zien. En dat heeft toch een behoorlijke impact.
On a side note: ik meen in het Levelt-rapport te hebben gelezen dat de onderzoeken die Stapel had gedaan vooral populistisch waren, maar niet werden erkend als erg nuttig vanuit wetenschappelijk oogpunt. Ik meen ook te hebben gelezen dat de artikelen van Stapel relatief weinig werden geciteerd ten opzichte van andere wetenschappers in zijn team. Helaas kan ik de pagina niet meer terug vinden, maar dat zegt dan wel wat over de discipline tegenover de waarde die het aan onderzoek(sresultaten) hecht.
Verder: ik moet me nog een keer meer in Sokal verdiepen, maar vind je hem tot de social sciences behoren? Zijn artikel is veel meer geschreven op een humanisites-manier. Ik weet niet of de nadelen van het ‘spelen met postmodernisme’ iets is dat je specifiek de social sciences kan verwijten. Zover ik kan vinden is Frederic Jameson (die Sokal noemt in zijn artikel over de hoax) vooral ook een filosoof.
Â
Kortom: ja ik ben het met je eens dat onbevestigd onderzoek minder aanspraak maakt op ‘de waarheid’ of whatsoever, maar ik ben nog niet overtuigt dat het met name de social sciences aan te rekenen is dat zij zich hier schuldig aan maken.
Sokals reageerde op de sociale wetenschappen van zijn tijd (jaren 70 ongeveer), toen de filosofie een bizar grote invloed had. Denk aan psycho-analyse, (post-)structuralisme, marxisme, etc… Pas veel later zijn ze meer van elkaar gaan scheiden omdat de wetenschappen steeds meer op eigen benen gingen staan.
Ik weet verder ook niet gigantisch veel van de psychologie in die tijd. Indien je er interesse in hebt, zal je wellicht mastervakken kunnen volgen in Nijmegen. Daar worden een paar erg goede mastervakken over de filosofie van psycho-analyse aangeboden.
Sokals kritiek hangt dus erg samen met de tijd waarin hij de kritiek leverde; toen was het treurig gesteld met de sociale wetenschap. Sindsdien is het m.i. verbeterd maar is er tegelijkertijd nog een lange weg te gaan. Ze weten nog steeds heel weinig en er zijn alsnog meerdere concurrerende paradigma’s (om het maar even zo te noemen). Dat zie je bijvoorbeeld terug bij klinische psychologie en met name pedagogie: er zijn verschillende theorieën over wat een bepaalde afwijking veroorzaakt en daardoor ook verschillende behandelingsmethodes. Vooralsnog kan men niet vaststellen welke van deze methodes de juiste of meest effectieve is.
Daarmee gepaard zie ik overigens bij pedagogen een tendens om mee te gaan in pseudowetenschap: als alle behandelingsmethodes even effectief en bewezen zijn, waarom zou je dan nog onderscheid maken tussen reguliere wetenschap en pseudowetenschap? Een goed voorbeeld hiervan is de populariteit van antroposofie: iedereen ziet dat het pseudowetenschap is, maar het werkt net zo goed als andere methodes en is vaak prettiger voor iedereen.
Ik lees overigens net in het eindrapport van de commissie Levelt de volgende citaat van Stapel, die m.i. boekdelen spreekt:
‘The freedom we have in the design of our experiments is so enormous that when an experiment
does not give us what we are looking for, we blame the experiment, not our theory. (At least, that
is the way I work). Is this problematic? No.’
Serieus… Hoe kan men ooit zo’n persoon tot hoogleraar hebben benoemd? Hoe kan men de fraude over het hoofd hebben gezien? Wie vertrouwt er nu iemand die openlijk toegeeft de experimenten aan te zullen passen aan zijn vooroordelen?
Je geeft zo af op de (sociale) psychologie maar hoe dan ook komt fraude overal voor, door manipulatie van gegevens, verzinsels en/of plagiaat. Ook Frank van Kolfschooten deed verslag en hij heeft het over 33 fraudegevallen bij universiteiten, 1 bij TNO en 1 bij een kankeronderzoek, toegelicht in twee boeken nl ‘Valse vooruitgang’ en ‘Ontspoorde wetenschap’. http://www.mareonline.nl/archive/2012/10/31/alleen-maar-rotte-appels
Verder zijn oorzaken en behandeling wel bekend bij ziekten, maar er kunnen soms verschillende/meerdere oorzaken zijn zo ook een behandeling een combinatie van verschillende methoden. Een globale benadering van de oorzaak is het ziektemodel of pathologische benadering. De pathologie kan somatogeen zijn of psychogeen of allebei.
In het medisch model wordt uitgegaan van een organische pathologie, het psychoanalytisch model gaat uit van psychogene pathologie, in het leermodel van verkeerd verlopen leerprocessen (foutieve leerpatronen -gedragstherapeuten, foutieve denkwijzen -cognitieve therapeuten).
Een bepaalde stoornis heeft diverse symptomen, die vaak een patroon vormen (syndroom). Syndromen vormen de grondslag voor diagnostiek en classificatie. Vele stoornissen blijken goed te beschrijven door de diathese-stressopvatting, volgens welke de pathologie het gezamenlijk produkt is van predispositie (diathese) en factoren die het pathologisch proces in gang zetten (stress).
Een klinisch psycholoog helpt mensen zo kortdurend mogelijk door advies, begeleiding en/of onderzoek, meestal samen met een ander discipline. Een pedagoog houdt zich bezig met normale opvoedingsituaties, een orthopedagoog met problemen hierin.
Â
Â
@Lukas: Wait… what? In mijn ogen weet jij meer van Kuhn dan ik, maar ik lees hier: “we blame the experiment, not our theory.” toch écht Kuhn en zijn ‘normal science’ in.
“Wie vertrouwt er nu iemand die openlijk toegeeft de experimenten aan te zullen passen aan zijn vooroordelen?”
Is dat niet JUIST wat er gebeurde toen er resultaten werden waargenomen dat neutrino’s sneller dan het licht kunnen reizen? Einstein verwerpen? Noh, het zal wel aan het experiment liggen. Het stuk waar jij met name op doelt is denk ik waar deze discussie (zie ook de discussie daar in de reacties) over gaat. En dat is zo’n beetje de bias waar ik het over heb.
Â
Verder ben ik het hier wel mee eens:
“…maar is er tegelijkertijd nog een lange weg te gaan. Ze weten nog steeds heel weinig en er zijn alsnog meerdere concurrerende paradigma’s (om het maar even zo te noemen).”
Psychologie bestaat pas sinds 1879 als ik het goed heb (en dan wijs ik Wundt als eerste ‘psycholoog’ aan). Het is dus een relatief jonge wetenschap en wat dat betreft vind ik het ook niet raar als er minder zekerheden zijn of de instrumenten minder precies. Misschien komt dat nog.
Ik betwijfel dat laatste, Niek. Wat de wetenschap doet is algemeen geldende regels opstellen. Het lijkt me twijfelachtig of je dat kan doortrekken naar de menselijke psyche, die de complexiteit van de natuur overstijgt.
@Tui: het is inderdaad de vraag of je bijvoorbeeld binnen de economie wetmatigheden kunt vinden e.d. Wat ik met ‘instrumenten’ bedoel is bijvoorbeeld de manier van testen afnemen (vragenlijsten invullen e.d.) of data analyseren. Misschien zal dat in de toekomst minder fraude-gevoelig worden.
“ik lees hier: “we blame the experiment, not our theory.†toch écht Kuhn en zijn ‘normal science’ in.”
Ja klopt. Kuhn zal dat inderdaad beamen. Popper en Lakatos trouwens ook. Maar het grote verschil is dat zij het hebben over gevestigde (‘well-corroborated’ in Poppers termen) theorieën. Daar is er reden om de theorie beter te vertrouwen dan de experimenten. Daarnaast is het niet zo dat de experimentele kant minder belangrijk is. Wanneer je het experiment niet vertrouwt, dan herhaal je het gewoon een paar keer. Als het dan nog niet lukt dan komt er zelfs volgens Kuhn wel een momentje waar de twijfel toe moet slaan.
Binnen de psychologie is daar geen sprake van. Er is ten eerste geen enkele reden om de theorie te vertrouwen, die luxe heeft psychologie gewoon nog niet. Maar veel belangrijker: de experimenten opnieuw doen is zelden een valide optie. Als je dus aangeeft de theorie toch al meer te vertrouwen, dan geef je impliciet ook aan dat experimentele psychologie geen enkele kans heeft om een theorie te ontkrachten. Stapel ziet experimenten enkel als middel ter bevestiging. Reacties op de affaire Stapel vanuit de sociale psychologie ondersteunen dit beeld overigens: de reactie is steeds weer “de resultaten kwamen ons goed uit, dus zagen we ook geen reden om kritisch te zijn.”
Een beetje bias is geen probleem, maar je moet het niet te gek maken. Zeggen dat er geen problemen zijn binnen de psychologie ‘omdat andere wetenschappen ook bias kennen’ lijkt mij incorrect omdat je het dan te zwart-wit voorstelt: de bias van natuurwetenschappen is minder groot , wordt beter opgevangen door waakzaamheid én is beter gerechtvaardigd door behaald succes.
Ik zeg ook niet dat de psychologie hun bias volledig moet oplossen. Waar ik voor pleit is dat het beter opvangen door een betere onderzoekscultuur.
Bij Stapel ging de feitelijke fraude-(gevoeligheid) om de verwerking door hem alleen, van ruwe gegevens en om een leugen. Hij heeft hiermee een morele grens overschreden die nu ook voorkomen wordt voor anderen.
“Zeggen dat er geen problemen zijn binnen de psychologie ‘omdat andere wetenschappen ook bias kennen’ lijkt mij incorrect omdat je het dan te zwart-wit voorstelt”
Â
Dat zeg ik dan ook niet. Wat ik zeg is dat álle wetenschappen problemen kennen en dat uit dit voorval dus niet de conclusie te trekken is dat het met de sociale wetenschapper slechter is gesteld dan met de andere wetenschappen. Ik wil het daar best mee eens zijn overigens, maar dat is afhankelijk van de criteria die je opstelt voor wat ‘goede wetenschap is’ en uberhaupt wat ‘wetenschap’ is. En dan zal er moeten worden aangetoond in hoeverre beide wetenschapsgebieden hieraan voldoen, in een valide onderzoek.
Incremental validity.
Aanvulling op mezelf:
“Ik meen ook te hebben gelezen dat de artikelen van Stapel relatief weinig werden geciteerd ten opzichte van andere wetenschappers in zijn team.”
Dat was op pagina 54 van het Levelt-rapport:
“Zijn citatiescore is niet hoger, eerder lager dan het gemiddelde van zijn Tilburgse onderzoeksgroep, zoals blijkt uit diverse citatie indices met en zonder de publicaties van de heer Stapel.”
En jammer dat door fraudeurs e.d. wordt gegeneraliseerd dat er niks en niemand meer deugt. Hoef je de neurologie ook niet meer serieus te nemen door Jansen Steur als men zo redeneert. Studenten die het betrof zijn enorm benadeeld, anderen ook genoeg door dit negatieve feit. Integriteit is echt een vraagstuk van de hele samenleving; van politieagenten, politici, leraren, gezondheidszorg, jeugdzorg, kinderopvang enz.
interessant onderwerp!!
Â
jullie weten dat ik ooit enorm gechoqueerd ben geworden van de (m.i. nog niet herroepen) uitspraak op dit forum dat waarheid niet bestaat; het is immers maar net vanuit welk gezichtsveld je de dingen bekijkt. (postmodernistisch, toch?)
Â
ik durf de stelling aan dat meneer Stapel vanuit het gezichtspunt van roem, geld eer en wellicht seks (hij zal op zijn niveau toch wel wat meer dames tot zijn seksuele beschikking gehad hebben als de portier?) hartstikke gelijk gehad heeft volgens bovenstaande ‘wet’.
Â
het leuke van mijn ervaring is dat ik na m’n HBO opleiding vele jaren een luxe studiefunctie mocht bekleden waar geen academische conditionering op werd uitgeoefend.
Die tijd is mij bijzonder dierbaar geweest, want ik was vrij in m’n studie, als ik maar om de +/-14 dagen een map vol met resultaten het bureau rondstuurde.
Â
dan behoef je niet modegericht bezig te zijn zoals trendwatchers bijv. dat moeten zijn.
Dan kom je er achter zoals ik eerder heb gesteld dat architectuur vreselijk aan onnuttige mode onderworpen is, zoals je dat ook heel sterk in o.a. de auto-industrie ziet. (kleding ook)
ik durf te beweren dat we uiterlijk mooie, dus functionele auto’s nu deels ingeruild hebben voor gekke (hoeft niet beter te zijn, als het maar anders is) zoals je met een gek gebouw ook hoger scoort als met een nuttig gebouw. Was het wereldberoemde operagebouwdak in Sidney niet nagemaakt naar de sinaasappelschillen op het bureau van de architect?
Vraag niet naar wat die spielerei gekost heeft.
En kostenbeheersing behoort toch ook bij integraal bekwaam bouwen? Â
Â
Stapel scoorde ook hoger met zijn leugens. Het werkte nog een stuk goedkoper ook.
Vanuit zijn standpunt had hij dus groot gelijk. Hij vergat slechts de tijdsfactor van houdbaarheid zijner leugens in functie van activiteiten zijner vijanden of zoiets, dunkt mij.
Â
het aantal studie-uitkomsten dat naar een voorbedacht doel leidt, zoals ook hier op dit forum te lezen is, schat ook ik inmiddels hoger te zijn dan de 100% integere in de wetenschap.
Â
en dan kom je m.i. onherroepelijk bij de vraag: waarom zouden we de leugen niet omarmen als doorgaans lucratiever dan een onwelkome waarheid waar we eigenlijk ook nog eens liever niet voor open willen staan? (hoe lang scoort de reclamewereld zo al niet heel hoog?)
Â
voor mij is het echter baarlijke nonsens dat waarheid slechts afhankelijk is van de positie waaruit je beschouwt. Alles is waar, of niet waar, of een stukje (deels) waar.
Slechts de keuze of we voor de waarheid of voor de leugen KIEZEN is afhankelijk van onze uitgangspositie.
Â
ja, als ik dan eerlijk mag zijn, dan moet ik stellen te weten dat alles wat we in dit leven doen als op een film bewaard wordt en we daar in de eeuwigheid door een rechtvaardig God op afgerekend zullen worden, omdat er dus wél kosmische gerechtigheid bestaat, los van het feit of we nou voor die (m.i. ook nog logische) wetmatigheid eerlijk open staan, of uit angst niet.
Â
en maar tot slot deel ik mee dat er in onze voorzeggingen staat dat als de mensen de Waarheid niet aanvaard zullen hebben (wat in de eindtijd zeer actueel zou zijn), men dan de leugen te voet zal vallen, deelachtig worden.
Ze zullen zich dan ook leugenachtige leraren aanstellen, welke hun oren zullen ‘kietelen’, zal ik maar zeggen. Dat zal wel als een soort straf ook zijn, lijkt mij zo.
In de aap gelogeerd ben je dan, volgens mijn zienswijze.
Â
(in mijn kerkgenootschap kan ik er zo hoopjes aanwijzen; bekwaam in het ‘interpreteren’, heet dat dan. Ach in de rest van de ‘wetenschap’ ritselt het er gewoon ook van!! jammer voor al die dikke titels, waarvan de uitverkoop zo wel door gaat.)
Â
Ik heb ooit beweerd dat goed en kwaad niet bestaan of iig dat dat volledig afhankelijk is vanuit welk standpunt je het spel des levens speelt. Maar ik zal niet zeggen dat waarheid niet bestaat dat is immers heel wat anders.
https://www.visionair.nl/ideeen/mensheid/het-begin-en-einde-van-goed-en-kwaad/
Is het dan ook zo, dat de wetenschap ook z’n beperking heeft? En dat wetenschappers ook graag in hun vertrouwde hokje blijven rondhobbelen, zonder verder te kijken?
Absoluut! Zoek is op Kuhn en zijn paradigma-shifts en ‘normal science’ om hier meer over te lezen.
De kern van het wetenschappelijke onderzoek is de mogelijkheid om een bewering (hypothese)Â te toetsen (na te doen), met twee mogelijke uitkomsten: de bewering is fout of de bewering is voorlopig niet te verwerpen. De uitkomst is nooit 100% zekerheid wat de verklaring betreft, maar de best mogelijke verklaring voor de waarnemingen.
Die waarnemingen zijn in psychologie moeilijker te herhalen, bijvoorbeeld omdat de test vrij zelden op afroep onder dezelfde omstandigheden uit te voeren zijn. Betawetenschappen hebben als voordeel dat het nabootsen van de test veel beter gedaan kan worden. Niets is perfect natuurlijk; maar doorgaans worden fouten in de opzet, en de analyse van de resultaten, er wel uitgehaald in het zg Peer Review stadium.
Als je dus weet dat je experimenten niet herhaalbaar, en dus moeilijk te controleren, zijn kun je heel makkelijk een loopje nemen met de wetenschap. Dat deze Stapel een loopje neemt met alles is natuurlijk dodelijk voor de tak van “wetenschap”.
De testen en dierproeven vinden echt onder ‘laboratoriumomstandigheden’ plaats en de uitkomsten zijn herhaalbaar en zeer nauwkeurig. Heb ergens iets over op Visionair gezet maar kan het niet 1,2,3 terugvinden.
Eigenlijk ben ik blij met de ontmaskering van Stapel als wetenschapper. Duidelijk uit onderzoek van deze zaak blijkt het falen van het wetenschappelijk proces waarbij dus niet alleen Stapel in de fout ging maar ook alle betrokkenen in het traject waar een onderzoek moet leiden tot nieuwe betrouwbare kennis. Geldt deze zaak Stapel nu slechts als incident voor uitsluitend zijn vakgebied? Nee dus, laten we toch niet naïef zijn, want in algemeenheid is de wijze waarop de wetenschap tegenwoordig moet werken onderhevig aan allerlei negatieve invloeden die het bijna onmogelijk maken nog gedegen wetenschappelijk werk af te leveren en tevens daarbij als onderzoekinstantie te kunnen overleven. Huidig wetenschappelijk onderzoek is, zoals ik al jaren beweer, bijna nooit meer voldoende onafhankelijk en vooral commerciële belangen bepalen te vaak het eindresultaat van onderzoek soms zelfs nog voor onderzoek al is gestart. Dit laatste is wellicht wat gechargeerd maar feit is dat wetenschappelijk onderzoek te vaak aan een commercieel doel is gekoppeld, het resultaat volgens strikte economische of bedrijfskundige regels tot stand moet komen of als resultaat een al vastgesteld economisch of zelfs politiek bepaald doel (heersende mening) moet dienen. Als voorbeeld van het laatste zou in het kader van het onderzoek naar klimaatverandering de organisatie en werkwijze van het IPCC eens ernstig tegen het licht moeten worden gehouden. Echter dit instituut is al zo groot en machtig dat het in staat is alle kritiek en aanvallen op haar werkwijze en bevindingen eenvoudig te negeren of te weerstaan.
Wat is nu eigenlijk waar en of niet waar (leugen en of geen leugen), dit onderwerp heeft vele oorzaken naar mijn mening en is zeer divers om het onderscheid te kunnen bepalen. Elk individu zou voor zich zelf een waarheidbevinding moeten doen, naar “het zijn†van zich zelf. Daarnaast heeft het een natuurlijke wetmatigheid. Als je de dierenwereld bekijkt en hun gedragscode waarneemt, dan zul je bijvoorbeeld in de tijd dat de jongen geboren worden, door de ouders steeds corrigerend gedrag te zien. Zoals bij gevaar van predatie, als er voedsel aangeboden wordt in het nest- de sterkste zal tot een zekere hoogte als eerste het aangeboden voedsel verorberen- maar op een gegeven moment zal ook de wat zwakkere aanbod komen- komt de sterkste als eerste zal het door pikken van bv met de snavel gecorrigeerd worden door de ouders en zo komen de wat zwakkeren ook aan bod voor voedsel. Zo zijn er nog tal van voorbeelden te vinden in de natuur. Dit gegeven zou je mijns inzien als een natuurlijke waarheid kunnen vast stellen. Door de complexheid, die opgebouwd is door de eeuwen heen, heeft de mens dit natuurlijke gedrag in een heel andere schaal gelegd en komen hierdoor ook vele andere onderwerpen aan te pas. Als je dan alleen al kijkt naar het zenuwstelsel en hoe dat werkt is haast een onvoorstelbaar gegeven geworden. Ik vraag me dan ook vaak af van wat is nu werkelijkheid en of fictie. Als je van de natuurlijke basis principe uit zou gaan en je kijkt dan nu naar de mens met al zijn complexe werkings methoden, zowel lichamelijk als in de geest, wordt het steeds moeilijker om een rode draad te trekken van een waarheidsbevinding. M.a.w. wat voor de een een leugen is, kan dus voor een ander weldegelijk een waarheid zijn, daar die gene dat door ervaren, bewust is geworden en het daardoor ook zal aannemen als leugen enof waarheid. Wat dat betreft ben ik het met Ben eens, het zal ten alle tijden een individuele keuze zijn. Mvg Paul.
Ps: Ko ik mis jouw reactie(s) eigenlijk ? Mvg Paul.
Beste Mensen,
Het is voor mij alweer ruim 40 jaar terug dat ik me heb verdiept in de psychologie, dus heb ik via wikipedia mijn geheugen weer wat opgefrist. Het is ook een gegeven dat zeker in de laatste decennia’s de psychologie beduidend uitgebreider is geworden, mede door de ontwikkelingen van de complexheid van de mens. Het heeft zich door de tijd heen uitgesplit in vele vakgebieden. Wetenschappelijke psychologie wordt ingedeeld bij Gedragswetenschappen en heeft daardoor een wetmatigheid verkregen. De psychiatrie is eigenlijk een onderdeel van de psychologie, het heeft alleen al in een vroeg stadium zijn eigen hoofdstuk in de psychologie verkregen en heeft daar door ook zijn eigen wetmatigheid. Men sprak vroeger dan van de “Ziekte van de Geestâ€. Een van de grondleggers van de psychiatrie was Ernst Kretschmer. Ernst Kretschmer 1888 tm1964 (Duitse psychiater-psychotherapeut), was de eerste die verband legde tussen lichamelijke bouw en de daaraan gerelateerde persoonlijkheids kenmerken. Hij onderscheidde daarbij drie lichaamstypen, het astenische/leptosome  type (tenger en lang), het atletische type (grove botten, gespierd) en het piknische type (gedrongen, dik). Elk van deze lichaamstypen was volgens Kretschmer verbonden met een persoonlijkheidstrek, en predisponeerde tot een bepaalde vorm van psychopathologi. Zo was het piknische type vriendelijk, extravert en sociaal ingesteld, en neigend tot manisch-depressiviteit. Het asthenische type tendeerde naar introversie en (in de pathologische variant) tot negatieve symptonen van schizofrenie. Het atletische type tenslotte was verbonden met eigenschappen als assertiviteit en agressiviteit, en (in de pathologische variant) met epilepsie. Het idee dat lichaamstypen geassocieerd zijn met bepaalde persoonlijkheidskenmerken of vormen van psychopathologie speelt in moderne theorieën van de menselijke persoonlijkheid nauwelijks meer een rol van betekenis.
Â
Sigmund Freud (1856-1939) was een neuroloog en de grondlegger van psychoanalyse. Zijn theorien en methodes zijn nog heden ten dage nog steeds omstreden, toch wordt hij gezien als een van de meest invloedrijke psychologen en denkers van de 20e eeuw. Carl Jung (1875-1961), was, zo zou je het kunnen zien althans, die het werk van Freud verder ontleed en uitwerkte. Hij was dus ook de grondlegger van de analytische psychologie. Hij was dus zowel psycholoog en psychiater.
Â
Als je deze geschiedenis verder uitspit kwam je toen al pseudowetenschappers tegen, dus is er eigenlijk niets nieuw onder de zon.  Als ik deze discussie goed gevolgd heb is er veel verdeeldheid en denken omtrent dit onderwerp. Dat kan eigenlijk ook niet anders, het vergt vele jaren studie en dan nog blijven er vele vragen over. Mvg Paul. :-? Â
Paul,
de grondlegger van de psychiatrie is Pinel.
 http://nl.wikipedia.org/wiki/Philippe_Pinel
Julie, wederom bedankt. Ik heb het met veel interesse gelezen, weer wat geleerd en gelijk bij mn aantekeningen toegevoegd. Als je dat verhaal van deze man zo leest, dan is er gezien zijn tijd en in mijn periode dat ik voor het eerst in aanraking kwam met de psychiatrie, let wel niet als patient maar als interresse in de psychiatrie, dat was in de St.Willibrordusstichting te Heiloo in de eind 60 er jaren, niet zo heel veel veranderd. Daar waren toen destijds ook nog cellen aanwezig waar men geketend werd voor hun zelfbehoud. enzv. Dat was een heel aparte ervaring voor mij. Zie de link. Mvg Paul.
http://www.oudheiloo.nl/histws.html
Â
Toevoeging en herziening,
Door Julie werdt ik gewezenop Phillipe Pinel(1745-1826) een Fransman, hij wordt beschouwd als de vader van de moderne psychiatrie, dit was weer een aanleiding om opnieuw de geschiedenis in te duiken. Mijn dank aan Julie.
De geschiedenis van de psychologie is eigenlijk al ouder, dan ik vermoedde nl Aristoteles, Socrates en Plato waren eigenlijk de grondleggers die in hun tijd al dabatteerden over de motieven voor het menselijk handelen en wat er zich in het brein afspeelt. Het wetenschappelijk bedrijf psychologie is pas eind van de 19e eeuw ontstaan. In de vroege christelijke periode was het Hippocrates die aangaf dat geesteszieken een medische behandeling nodig hadden. Dus zou je kunnen stellen voor zover ik het nu kan overzien, dat het begrip psychiatrie ouder zou moeten zijn dan psychologie en het dus wel toen destijds twee verschillende begrippen waren. Wat veel later in een andere kontekst kwam te staan.Waardoor psychiatrie als een apart onderdeel werdt gezien in de psychologie. Zo blijf ik maar leren, met pleizier. Mvg Paul.
Wetenschap wil met proeven en onderzoek vastleggen wat ‘ware’ kennis is. Dit blijkt niet zo eenvoudig te zijn. De neiging om vals te spelen is erg groot. De objectiviteit van de wetenschap is niet zo objectief, de resultaten die gebracht worden niet zo zeker.
De lilaca is tot het inzicht gekomen dat mensen geen kennis hebben, omdat deze kennis voortkomt uit onwerkelijke ideeën. Het zoeken van de mens naar ‘ware’ kennis zou meer vruchten afwerpen op wetenschappelijk gebied, zowel in de theorie als in de praktijk. Dit zal echter geen optie zijn zolang mensen niet weten dat de kennis die zij hebben niet uitgaat van de werkelijkheid. Het verstand is een bedrieger, en dat zal bij wetenschappers duidelijk moeten worden. Pas dan kan er een perspectief komen voor menige wetenschap.
A.Vrijland, het is een gegeven dat in elk onderwerp een kern van waarheid zit, of die nu groot en of klein is, doet eigenlijk niet ter zake. Dat houd dan mede in, dat er een punt van objektiviteit aanwezig is. Mede daardoor is er in mijn belevenis ook een graad van kennis aanwezig is. Daarnaast geef je uiteindelijk aan dat je alles onder een kam scheert, terwijl er toch weldegelijk wetenschappers zijn en of mensen die door de kern te onderzoeken en mede daardoor te ervaren, die zo objektief mogelijk het gegeven een waarheidsbevinding geven. Mvg Paul. ;-)Â
Â
Vandaag in de Leeuwarder courant een stukje, wat eigenlijk gaat om een zwarte lijst voor foute artsen, gezien op Europees vlak samen te stellen. Maar de meningen hieromtrent zijn verdeeld. Dus de kans is zeer groot dat het een utopie zal worden. Lees en huiver. Mvg Paul.
Â
http://www.levendmechanisme.nl/pdf/LC-21-01-2013-Duitsland-walhalla-foute-artsen.pdf
Â
Â