Google en Facebook zijn gratis. Toch verdienen deze bedrijven miljarden. De reden: Big Data. Wat is Big Data precies en waarom moeten we ons zorgen maken?
Big Data
In een komend artikel beschrijven we Jaron Lanier’s concept van de sireneserver en de vernietigende invloed die deze servers hebben op de rest van de economie. De reden: onbetaalde arbeid van internetgebruikers en andere gratis informatie, stelt Lanier. Sireneservers, grote serverparken zoals die van Amazon, Twitter en Instagram, verzamelen deze informatie en converteren deze in Big Data: informatie die zo alomvattend is, dat traditionele database managementsystemen er niet meer mee overweg kunnen. Uit deze informatie zijn met neurale netwerken trends en heuristische verbanden te filteren. Zo kwam de vader van een teenage internetgebruikster er achter dat ze zwanger was, doordat een big data-powered marketingsysteem van de Amerikaanse winkelketen Target aan de hand van haar koopgedrag had geconcludeerd, dat advertenties voor babyspullen het meeste omzet gingen opleveren, en het ouderlijk huis overspoelde met reclames voor babyartikelen.
Facebook en Google weten vaak meer over u dan uzelf
Dit is slechts één voorbeeld van big data. De kracht van big data is zo groot, dat bedrijven als Google vaak eerder weten dan uzelf dat u bepaalde dingen nodig heeft, wilt weten of wilt kopen. Vaak is dat wel prettig, bijvoorbeeld als u op zoek bent naar informatie over een bepaald onderwerp. Het wordt uiteraard griezelig, als verzekeringsmaatschappijen u gaan weigeren omdat uit uw koopgewoontes van sigaretten blijkt dat u een 727% hogere kans heeft aan longkanker te overlijden, of uw gedrag gaan manipuleren (stel, u bent een aantrekkelijke jonge vrouw, u naar een bepaald café met rijke mannen lokken die dan extra gaan uitgeven of door een straat met dure kledingzaken laten flaneren, zodat winkelende vrouwen zich wapenen tegen deze geduchte concurrente) om meer winst uit u en uw sociale netwerk te trekken.
De neurale netwerken achter Big Data zal het een zorg zijn hoe ze hun doel (winst maken voor hun eigenaar) bereiken. De eigenaar (de 1% psychopaten uitgezonderd) zal meestal niet willen dat het neurale netwerk dingen doet die misdadig zijn naar menselijke normen, maar het gaat hier om zo abstracte modellen, dat de menselijke eigenaar de overwegingen van het neurale netwerk domweg niet meer kan overzien. Dus als de eigenaar blij constateert dat het neurale netwerk er in is geslaagd de omzet voor inbrekersalarmen flink omhoog te krikken, komt dat mogelijk omdat het neurale netwerk eerst op slinkse wijze de misdaad flink heeft verhoogd (bijvoorbeeld door in een kansenwijk gangsterfilms tegen ramsjprijzen te verhuren).
De toekomst van Big Data
Het zal u niet ontgaan zijn: we krijgen steeds meer gadgets om ons heen en deze worden steeds slimmer. Deze gadgets verzamelen ijverig onafzienbare hoeveelheden gegevens en dat gaat de komende jaren exploderen: het Internet of Things. Als de hoeveelheid gegevens nu de afmeting heeft van een golfbal, zal het Internet of Things een hoeveelheid gegevens verzamelen de gelijk staat aan de grootte van de zon. Neurale netwerken en andere patroonherkenners zullen in deze oceaan van informatie door gaan zoeken naar bruikbare patronen. Wij vormen nu nog vage wolkjes in de data-oceaan, maar over een jaar of vijf tot tien weet het Internet of Things tot in detail van u wie u bent, tot in de meest intieme details.
Wat zien wij in onze portemonnee terug van al die informatie?
Kortom: de informatie die gebruikers leveren, is heel erg veel geld waard, terwijl gebruikers daar afgezien van de gratis dienst, niets van terug zien. De reden, stelt Lanier, is dat informatie anoniem is. En de oplossing: een in de vergetelheid geraakt project, dat volledig door HTML is verdrongen: Xanadu. Xanadu maakt het mogelijk, gratis informatie te commoditiseren, en zo gebruikers eerlijk mee te laten delen in het product. Meer over Xanadu in een vervolgartikel.