Scheefgroei in de banenmarkt

De hoogte van intelligentie is niet altijd de hoeveelheid studie die men volgt maar wel het anticipatie vermogen die men bezit. Nu wil ik niet onze lieftallige regering betichten van ook maar enige vorm van intellect. Maar het zou ze sieren om de scheefgroei in salaris aan banden te leggen.

Opbouwen van carrière steeds moeilijker
We hebben namelijk te maken met een ongekende marktverschuiving. Wanneer men vroeger tijdens de weelderige jaren tachtig aan het werk ging en de werkverhouding tussen de werkgever en de werknemer als positief werd ervaren, kreeg men een vast contract. Dit contract was een nagenoeg zekere garantie om voor zeer lange periode met cumulatieve loonstijging met elkaar samen te werken. Dit systeem werkte goed voor de markt van die tijd, maar tegenwoordig worden er steeds minder vaste contracten uitgedeeld en de werknemer is gedoemd om elke 3 jaar op zoek te gaan naar een nieuwe baan, maar ook om weer op de onderste loonschaal te beginnen.

De werknemer heeft hierdoor geen kans om iets op te bouwen, dat zal nog een minder groot probleem zijn op je dertigste, maar tussen het vijftigste en zevenenzestigste levensjaar wordt je toch minder snel aangenomen. Dit kan ook haast niet anders, de markt verandert zo snel dat het zeker voor de bovenste helft van onze arbeidskrachten steeds moeilijker wordt om deze exponentieel versnellende vooruitgang bij te benen, laat staan voorop te lopen. En dat willen de bedrijven tegenwoordig, voorop lopen, ze zullen wel moeten, anders doet de concurrent het wel.

Oudere werknemers vaak overgewaardeerd
Het is dan ook geen realistische verwachting dat het bedrijfsleven hoge lonen betaalt voor iemand met verouderde kennis, en dit is juist wat de scheefgroei veroorzaakt. Ons economische stelsel is als een ballon die steeds verder opgeblazen wordt. Men moet er af en toe een beetje lucht uit laten voordat deze ontploft.

De verklaring van deze scheefgroei is dan ook simpel aan te wijzen:

Terwijl onze kennis opname en het toepassings-gebied  hiervan een parabolische curve beschrijft….

Kennisopname(leeftijd)

Beschrijft een personeelslid met een vast contract een lineaire opwaartse lijn.

 

Iemand die geen vast contract heeft en na drie trouw voldragen jaarcontracten weer overnieuw mag beginnen valt wellicht het best te beschrijven met een zaagtandfunctie.

Demotie
Dit is een natuurlijk niet voor elke werknemer hetzelfde, er zullen minstens zoveel verschillende loontrajecten zijn als werknemers, maar voor het merendeel is dit toch hoe het min of meer uit gaat zien. Dit systeem is dus onhoudbaar op de lange termijn, en zal zeker ontploffen tegen de tijd dat de huidige generatie dertigers en veertigers tegen hun pensioengerechtigde leeftijd aanlopen.

De enige manier hoe men dit goed kan ondervangen is dat van het juiste salaris op de juiste leeftijd uitkeren. Een werknemer tussen de vijfentwintig en de vijfenveertig zit op zijn toppunt van capaciteit en zou hier ook naar uitbetaald moeten worden, zoveel zelfs dat deze persoon een buffer kan opbouwen voor de mindere jaren die er hoogstwaarschijnlijk ook aan zit te komen.

Op een enkeling na komt men na een bepaalde leeftijd gewoonweg niet meer goed mee met de moderne vooruitgang in dit tempo, dus als men die leeftijd heeft bereikt dat men minder open staat voor veranderingen en licht vastgeroest in hetzelfde stramien zit te watertrappelen, wordt het tijd voor een iets simpeler baan (demotie) waar dan ook minder vergoeding tegenover staat.