Hulde voor Radar, zij lijken als eerste mainstream media medium nu voorgoed het doodzwijgen van de systeemmechanismen van ons huidige bankensysteem te doorbreken.
Een duidelijke uitleg in hun eerste deel wat vandaag om 16.00 online kwam over hoe banken geld als schuld scheppen en dat spaargeld daar helemaal niets mee van doen heeft.
De Schuldvraag – deel 1
Het is 5 jaar na het uitbreken van de kredietcrisis. Antoinette Hertsenberg wil begrijpen hoe het zo ver is gekomen. In dit eerste deel van De Schuldvraag gaat ze op zoek naar de oorsprong van geld.
Is geld tegenwoordig niet hetzelfde als schuld? Staan de banken in dienst van de consument, of is het andersom? Hoe werkt onze economische groei, en hoe lang kan die nog doorgaan?
Deze en andere vragen bespreekt ze met vooraanstaande economen, hoogleraren, bankiers en ondernemers. Exclusieve interviews worden afgewisseld met verhelderende animaties, die moeilijke begrippen voor iedereen inzichtelijk maken.
Wil je de documentaire in losse hoofdstukken bekijken? Kijk naar de thema’s of de animaties.
Hieronder een interessante presentatie van Bernard Lietaer over geld. Hij gaat in op de systematische problematiek van ons huidige geldsysteem. Dat is volgens hem het monopolie op de technologie geld wat er momenteel weredwijd heerst.
Hij pleit voor een systeem waar op zijn minst 2 geldsystemen naast elkaar bestaan. Hierbij geeft hij duidelijke uitleg over periodes in het verleden waar dit eerder het geval is geweest, o.a. in Europa in een periode in de middeleeuwen en een tijd in Egypte wat leidde tot vele eeuwen zonder booms en busts. Een zeer informatievolle en daarmee interessante presentatie van Lietaer die voorspelt dat we voor 2020 de grootste verandering in ons geldsysteem van de afgelopen 300 jaar gaan doorvoeren simpelweg omdat we wel zullen moeten in verband met de informatierevolutie en de vergrijzing.
Een must see voor iedereen met interesse in geldsystemen en lange termijn oplossingen voor de crisis waar we ons momenteel met de wereld in bevinden.
De financiële crisis is veroorzaakt door het onverantwoord gedrag van bankiers en speculanten. Dat is de gangbare uitleg die ons gerust stelt. Want door de speculatie in te dijken en banken beter te reguleren komt alles terug in orde.
Of is er meer aan de hand? Volgens Bernard Lietaer wel. Hij graaft dieper en ziet het monopolie van één munt, gebaseerd op bankenschulden en economische groei, als oorzaak van de structurele crises.
Na aanleiding van een tip van Joeri hier een webseries van 4 delen door Dirk Bezemer van de universiteit van Groningen over hoe geld, schuld en onze economie werken. De filmpjes hebben Nederlandse ondertitels die rechtsonderin aan te zetten zijn.
Nog een mooie documentaire over het banksysteem. The Positive Money beweging uit de UK kwam hier eerder al voorbij met hun film 97% owned en de presentatie die ze gaven bij de occupy London beweging. Ook deze documentaire is weer een pareltje en het lijkt dat het systeem nog idioter werkt dan eerder hier al geschets werd. Op positivemoney.org.uk/videos is een verzameling van hun interessante video`s te vinden.
Deze documentaire in 5 delen duurt 52 minuten en gaat heel concreet in op hoe het geldsysteem vandaag de dag werkt en dat er eigenlijk nog niets is gedaan om de problemen van ons geldsysteem op te lossen. Na het zien van deze documentaire is het moeilijk voor te stellen dat er nog mensen zijn die niet van mening zijn dat ons huidige geldsysteem keihard aangepakt moet worden en volledig en grondig hervormd zal moeten worden.
(Op het internet hebben de lezers de macht! Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! U bent zich er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht! Dit stuk mag dan ook vrij door iedereen overgenomen worden op websites, blogs, of om door te sturen aan familie, vrienden, kennisen, collega`s, politici, bankiers, economen, professoren, politie agenten, etc. graag zelfs hoe meer mensen dit weten en erover meediscussiëren hoe beter. Zet a.u.b. wel de bron erbij zodat mensen mee kunnen doen in de discussie hieronder als ze dat willen.)
Ondanks dat de mainstream media dit onderwerp volledig doodzwijgen, worden over de hele wereld telkens meer mensen zich bewust van de systeemmechanismen van het huidige economische systeem en hoe oneerlijk de lusten en lasten van dit systeem verdeeld worden. Hier een overzicht.
Nederland – in ons eigen land worden telkens meer mensen zich bewust van de werking van het huidige geldsysteem. Onderstaande aflevering van transitiecultuur geeft het verhaal prima weer. Voor meer gedetailleerde informatie over hoe ons bankensysteem werkt zijn de volgende Nederlandstalige websites zeer leerzaam: courtfool.info, adbroere.nl en pieterstuurman.blogspot.com en dan zijn er vast nog meer goede sites. (tips welkom in de reacties)
Engeland – The Positive Money beweging legt in onderstaand filmpje (5 min) kort uit hoe het bankensysteem van vandaag de dag werkt en wil een einde maken aan deze praktijken. Eerder kwam deze beweging al uitgebreider voorbij in het artikel: Problemen met ons geldsysteem.
Canada – Een 12 jarig meisje legt kort uit (5 min) hoe private bankiers via rente op staatsschulden de arbeid van hele volken kunnen afromen. Omdat zij zichzelf slim het recht op geldcreatie in de vorm van schuld hebben toegespeeld. Daarbij geeft ze ook de oplossing voor dit bizarre en in haar ogen corrupte systeem.
Zuid-Afrika – na jarenlang uitgebreid onderzoek te hebben gedaan heeft een burger in Zuid-Afrika besloten de centrale bank (reserve bank), de grootste “gewone” bank samen met het ministerie van financiën aan te klagen. Hij zegt dat een kleine hoeveelheid families zoals De Rothschilds, de Warburgs en de Rockefellers een enorme controle hebben op het wereldwijde geldsysteem. Hier moet een einde aan komen volgens hem zodat er een einde kan komen aan het exploiteren van het hele Zuid-Afrikaanse volk via dit systeem. Filmpje duurt rond de 7 min.
De VS – voormalig presidentskandidaat Ron Paul ageert al tijden tegen het huidige banksysteem en wil een einde maken aan de FED in de VS. In The Money Masters wordt uitgelegd hoe de FED net als verschillende Europese centrale banken tot stand zijn gekomen en het wordt hiermee ook duidelijk waarom Ron Paul een einde aan de FED wil maken.
Dit is slechts een greep uit landen waar mensen zich telkens bewuster worden en acties aan het ondernemen zijn tegen het het huidige bankensysteem. Een verandering van het economische systeem en de eigenaars daarvan is ook de kern van de occupybeweging wereldwijd. Het is dus niet raar om aan te nemen dat overal waar occupyprotesten zijn, deze discussie over het bankensysteem ook aan de gang is. Ook in Nederland is het belangrijk dat mensen dit systeem begrijpen en als ze het er niet mee eens zijn van zich laten horen, zodat we met zijn allen kunnen gaan nadenken over een beter en eerlijker economisch systeem.
“We are told to remember the idea, not the man, because a man can fail. He can be caught, he can be killed and forgotten, but 400 years later,
an idea can still change the world.” ~ V for Vendetta
(Op het internet hebben de lezers de macht! Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! U bent zich er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht! Dit stuk mag dan ook vrij door iedereen overgenomen worden op websites, blogs, of om door te sturen aan familie, vrienden, kennisen, collega`s, politici, bankiers, economen, professoren, politie agenten, etc. graag zelfs hoe meer mensen dit weten en erover meediscussiëren hoe beter. Zet a.u.b. wel de bron erbij zodat mensen mee kunnen doen in de discussie hieronder als ze dat willen.)
2001 Professor Joseph Stiglitz, former Chief Economist of the World Bank, and former Chairman of President Clinton’s Council of Economic Advisers, goes public over the World Bank’s, “Four Step Strategy,†which is designed to enslave nations to the bankers. I summarize this below,
Step One: Privatization.
This is actually where national leaders are offered 10% commissions to their secret Swiss bank accounts in exchange for them trimming a few billion dollars off the sale price of national assets. Bribery and corruption, pure and simple.
Step Two: Capital Market Liberalization.
This is the repealing of any laws that tax money going over its borders. Stiglitz calls this the, “hot money,†cycle. Initially cash comes in from abroad to speculate in real estate and currency, then when the economy in that country starts to look promising, this outside wealth is pulled straight out again, causing the economy to collapse.The nation then requires IMF help and the IMF provides it under the pretext that they raise interest rates anywhere from 30% to 80%. This happened in Indonesia and Brazil, also in other Asian and Latin American nations. These higher interest rates consequently impoverish a country, demolishing property values, savaging industrial production and draining national treasuries.
Step Three: Market Based Pricing.
This is where the prices of food, water and domestic gas are raised which predictably leads to social unrest in the respective nation, now more commonly referred to as, “IMF Riots.†These riots cause the flight of capital and government bankruptcies. This benefits the foreign corporations as the nations remaining assets can be purchased at rock bottom prices.
Step Four: Free Trade.
This is where international corporations burst into Asia, Latin America and Africa, whilst at the same time Europe and America barricade their own markets against third world agriculture. They also impose extortionate tariffs which these countries have to pay for branded pharmaceuticals, causing soaring rates in death and disease
There are a lot of losers in this system, but a few winners – bankers. In fact the IMF and World Bank have made the sale of electricity, water, telephone and gas systems a condition of loans to every developing nation. This is estimated at 4 trillion dollars of publicly owned assets.
Het lijkt mij pijnlijk duidelijk dat Nederland hier al heel erg diep in zit mede door hun verbond en hun afspraken om te voldoen aan de eisen van Europa. Lees daarnaast dit onluisterende verhaal van insiders in Griekenland: Peter Mertens: In Griekenland botsen twee werelden met elkaar. Hier een zeer kort fragment uit het lange artikel:
Op 21 oktober 2011 schrijft The Guardian: “Griekenland is in twee gespleten. Aan de ene kant staan de politici, bankiers, belastingontduikers en mediabaronnen, die steun verlenen aan de hardste sociale en culturele herstructurering in West-Europa ooit. Het ‘andere’ Griekenland omvat de overweldigende meerderheid van de bevolking. Dat sprong gisteren in het oog, toen meer dan 500.000 mensen de straat opgingen, de grootste demonstratie sinds mensenheugenis. De protestactie eindigde tragisch met de dood van een vakbondsman. De laatste restjes legitimiteit van deze regering zijn verdwenen, en de regering zelf zal binnenkort ook wel verdwijnen. Het democratische tekort waar politieke systemen overal ter wereld aan lijden is in Griekenland onomkeerbaar geworden.
Inmiddels hebben de Grieken hierover ook een documentaire gemaakt die dit proces ook pijnlijk in de realiteit laat zien. De documenataire heeft de passende naam Catastroïka. Het laat zien hoe dankzij de crisis de europese corporatocracy en private bankenkartels spotgoedkoop overheidsbedrijven overnemen met vaak essentiële taken voor het voortbestaan van een volk.
The creators of Debtocracy analyze the shifting of state assets to private hands. They travel round the world gathering data on privatization in developed countries and search for clues on the day after Greece’s massive privatization program.
The documentary uncovers the forthcoming results of the current sell-off of the Greek public assets, demanded in order to face the country’s enormous sovereign debt.
Turning to the examples of London, Paris, Berlin, Moscow and Rome, Catastroika predicts what will happen, if the model imposed in these areas is imported in a country under international financial tutelage.
Slavoj Zizek, Naomi Klein, Luis Sepulveda, Ken Loach and Greg Palast talk about the austerity measures, the Greek government as well as the attack against Democracy on Europe, after the general spreading of the financial crisis.
Academics and specialists like Dani Rodrik, Alex Callinicos, Ben Fine, Costas Douzinas, Dean Baker and Aditya Chakrabortty present unknown aspects of the privatization programs in Greece and abroad.
Ik kon er niets aan doen maar ik moest toch echt concluderen dat in Nederland de zorg, de telefonie, het gas en elektra, de post en de spoorwegen inmiddels ook allemaal al vrolijk zijn geprivatiseerd en waar inmiddels leuke bonussen worden uitgekeerd aan de topbestuurders en Mexicaanse miljardairs straks verdienen over elk belletje wat gedaan wordt via de KPN door buitenlands aandeelhouderschap. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik dit nog in een postief daglicht kan zien. Tips hiervoor zijn van harte welkom. :)
“I believe that banking institutions are more dangerous
to our liberties than standing armies…“ -Thomas Jefferson
Na wat discussie en tips van bezoekers van visionair.nl hierbij een artikel wat uitgebreid ingaat op de ESM (Europees Stabiliteits Mechanisme, hoe ironisch kan een naam zijn) en ook nog eens duidelijk laat zien dat de burgers of overheden van Europa geen controle hebben over de Europese Centrale Bank. Onderstaande artikel is overgenomen van Courtfool.info waar Rudo de Ruijter vele interessante artikelen heeft geschreven over de werking van ons financiële systeem en ook meerdere zeer diepgaande artikelen over het ESM.
Op http://www.courtfool.info/nl_ESM_Ratificatie_besluit_parlement.htm is een artikel te vinden waar actief actie wordt gevoerd tegen het ESM. Ook zeker de moeite waard en ga hier kijken en meedoen als je iets tegen dit verdag wilt doen waar op 22 mei over gestemd wordt in de tweede kamer.
Zoals reeds vermeld in het artikel “ESM, de nieuwe Europese dictator“ hebben de Ministers van Financiën van de 17 euro-landen op 11 juli 2011 een verdrag ondertekend voor de oprichting van het Europese Stabiliteits Mechanisme. Doel is de burgers op te laten draaien voor de honderden miljarden euro’s voor de “reddingsacties” om de euro overeind te houden en de nationale parlementen in een wurggreep te nemen.
De ondertekening werd door de internationale pers totaal niet opgemerkt. Veel journalisten verwarren dit nieuwe ESM-verdrag trouwens nog steeds met zijn (illegale) voorlopers, het European Financial Stabilisation Mechanism (EFSM) en de European Financial Stability Facility (EFSF). De EFSF beschikt over een uitleencapaciteit van 440 miljard. (1.000 miljard sinds 27 okt 2011.) De ESM is zonder limiet.
Op het moment van schrijven moet het verdrag nog door de nationale parlementen in alle 17 landen geratificeerd worden, tenzij dit ook al her en der met stille trom gebeurd is.
Voor een korte kennismaking met het ESM-verdrag zie de video van drie en een halve minuut op YouTube:
Wanneer we onder staatsgreep verstaan, het overnemen van de feitelijke macht en de inperking van de macht van het democratisch gekozen parlement, dan is dit ESM-verdrag een staatsgreep in 17 landen tegelijk.
Dat is geheel in lijn met het gedachtegoed van de Europese Commissie, dat volgens haar President Barroso “de economische regering van de Unie†moet zijn, die “de acties vast moet stellen die de regeringen uit moeten voeren“. (28.09.11) [1]
Het Europees Stabiliteits Mechanisme (ESM), is niet zozeer een mechanisme, als wel een nieuw bestuursorgaan van de Europese Unie (EU). Opgegeven doelstelling is het verstrekken van leningen (onder strikte voorwaarden) aan eurolanden die niet aan hun financiële verplichtingen kunnen voldoen. Het gaat de taken overnemen van de eerder genoemde EFSF en EFSM. Het wordt geleid door een Raad van Gouverneurs. Dat zijn de 17 Ministers van Financiën van de eurolanden binnen de EU.
Het ESM-verdag stelt in artikel 8, dat dit orgaan een maatschappelijk kapitaal krijgt van 700 miljard euro. Vervolgens staat in artikel 10, dat de Raad van Gouverneurs mag besluiten dit bedrag te wijzigen en dienovereenkomstig artikel 8 aan te passen. In artikel 9 staat, dat de Raad van Gouverneurs nog niet betaald maatschappelijk kapitaal te allen tijde van de deelnemende landen te vorderen (te betalen binnen 7 dagen.) In feite staat er dus, dat de ESM ongelimiteerd geld van de aangesloten landen kan eisen. Het verdrag voorziet geen vetorecht van nationale parlementen.
Unaniem
Volgens artikel 5.6 moet de Raad van Gouverneurs bovenvermelde besluiten in onderlinge overeenstemming nemen. De hele Raad van Gouverneurs moet dus vóór stemmen.
Op het eerste gezicht is het uiterst vreemd, dat het hele verdrag staat of valt met de eensgezindheid van de 17 Ministers van Financiën van de eurolanden. Als je ziet hoeveel moeite het hen momenteel al kost tot overeenstemming te komen over het al dan niet vrijgeven van toegezegde leningen aan Griekenland, dan zou je niet verwachten dat de EU een Europees verdrag in elkaar timmert, dat er juist vanuit gaat, dat die eensgezindheid er wel is, of op z’n minst bereikt kan worden.
De eurozone bestaat uit een bonte afspiegeling van de diversiteit van Europa: Nederland, België, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk en verder Ierland, Portugal, Spanje, Italië, Malta, Griekenland, Oostenrijk, Slowakije, Slovenië en tenslotte nog Estland en Finland. De 17 Ministers vormen feitelijk eveneens een bont gezelschap. Elk van hen vertegenwoordigt een land met andere belangen. Van hen wordt eensgezindheid verwacht? Hoe is dat mogelijk?
Om dat te begrijpen moeten we iets verder kijken. In het ESM zijn het weliswaar de 17 Ministers van Financiën, die stemmen over alle belangrijke besluiten, maar er zijn nog andere mensen bij hun vergaderingen aanwezig, officieel als“waarnemers”. Waarom hebben die ministers waarnemers nodig? Om te checken of ze wel doen wat van hen verwacht wordt?
Die waarnemers zijn er drie in het totaal:
het lid van de Europese Commissie dat over économie en monetaire aangelegenheden gaat,
de President van de Euro Group (de informele club van de 17 Ministers van Financiën)
en de President van de Europese Centrale Bank! [2]
Dus, als van de 17 Ministers van Financiën niet spontaan verwacht mag worden dat ze eensgezind zijn, dan moet het dus wel de invloed van deze waarnemers zijn, die dat bewerkstelligt. Om te begrijpen welke invloed de Europese Commissie en de ECB op onze ministers uit kan oefenen, laten we de zaken eens wat nader bekijken.
Wie zijn Ministers van Financiën?
Wel, in z’n algemeenheid zijn dat mensen die komen en gaan. Ze worden meestal benoemd na de nationale parlementsverkiezingen, die eerst uitmonden in de koehandel van coalitiebesprekingen en vervolgens in het getouwtrek over de invulling van belangrijke portefeuilles, zoals bijv. Binnenlandse Zaken, Economie en Financiën.
Meestal zijn het personen die een politieke carrière ambiëren, die door partijen naar voren zijn geschoven. In het gunstige geval beschikken zij over de capaciteiten om leiding te geven aan een ministerie. Zo’n persoon kan de ene keer de leiding hebben over Defensie en een andere keer benoemd worden tot Minister van Onderwijs of van Sociale Zaken. Kennis van zaken wordt in de regel minder relevant geacht dan leidinggevende vaardigheden.
Economie is geen financiën
Zo hebben we momenteel in Nederland een Minister van Financiën, Jan Kees de Jager, die boordevol diploma’s economie zit, maar aanvankelijk weinig blijk gaf ook maar iets te snappen van financiën. Één van zijn eerste ideeën was een wet voor te stellen, die moest verbieden dat mensen een oproep deden je geld van de bank te halen. Jan Kees, banken hebben geen geld! Voor elke euro die mensen bij de ING op hun rekening hebben staan, heeft de ING nog geen 3 cent ter beschikking. Daar gaat toch niemand voor in de rij staan? En verder is het ook nog zo, dat zolang de centrale bank niet wil dat een bank omvalt, die bank een “run on the bank” met geleend geld eenvoudig kan doorstaan.
Versgebakken Ministers van Financiën zijn in de regel dolgelukkig, dat ze het in hun carrière zo ver geschopt hebben, maar komen wel in een wereld die ze niet of nauwelijks kennen. Dat is het gewichtige wereldje van internationale financiële instellingen en van getallen met eindeloos veel nullen. Als je even niet goed op let, vergis je je zo tientallen miljarden euro’s. [3] Deze nieuwbakken ministers zijn een makkelijke prooi voor de voorlichters van de ECB en het IMF, die uit komen leggen hoe alles in elkaar zit en wat een goed Minister van Financiën betaamt.
Voor zover deze Ministers van Financiën een basiskennis economie hebben, zouden ze kunnen weten, dat het hele euro-experiment gedoemd is te mislukken. Dat was in 1970 bij de start al bekend, maar bankiers en eigenwijze politici drukten de gezamenlijke munt er toch door. Het punt is, dat een gezamenlijke munt alleen kan werken in een economisch homogeen gebied. [4] [5] [6] Hier is waarom.
Het harnas van de vaste wisselkoers
Wanneer consumenten, in landen met minder mogelijkheden voor productiviteit, de voorkeur geven aan goedkopere en betere importproducten, dan zal de buitenlandse schuld stijgen. Tegelijkertijd verslechtert de eigen productiviteit van het land. Een land met een eigen munt, kan deze munt dan devalueren. Dat maakt import-produkten duurder voor de eigen bevolking en exportproducten goedkoper voor buitenlandse kopers. De schuld zal afnemen en de productiviteit weer toenemen. Devaluaties waren heel gewoon voordat de euro begon. De euro werkt als een vaste wisselkoers. Minder productieve landen zitten als ratten in de val. Ze zullen nooit uit de schulden kunnen raken. Daarom is de weg die bewandeld wordt om deze landen met nog hogere schulden op te zadelen een vreemde en kwalijke zaak.
Leve de vrije kapitaalmarkt
We moeten niet vergeten, dat deze landen geen grote, onoverkomelijke problemen hadden toen ze de eurozone binnen kwamen. Anders waren ze niet toegelaten. De problemen ontstonden, doordat met de toetreding tot de euro ook het vrije verkeer van kapitaal een feit werd. Banken uit bestaande eurolanden stroomden massaal toe om de nieuwe euroburgers van goedkope leningen te voorzien. En omdat de banken met eenzelfde kapitaal twee keer zoveel leningen mogen verstrekken voor hypotheken als voor andere doeleinden, werden er vooral woningen gefinancierd. De bankiers vergaten echter, dat mensen niet alleen woonruimte nodig hebben, maar ook inkomen om hun leningen terug te betalen. Ze hadden dus ook voldoende bedrijvigheid moeten financieren. Dat gebeurde niet. Zo kwam een eerste golf nieuwe euroburgers met schulden te zitten, die ze niet meer af kunnen betalen. De woningmarkt stortte in. De aannemers en toeleveranciers gingen failliet, een desolaat landschap van niet-afgebouwde woonwijken achterlatend.
De problematische euroregels
Verder is het zo, dat de “probleemlanden” uitsluitend zo benoemd werden, omdat ze niet meer aan de kunstmatig gestelde eisen van de eurozone voldeden, dat wil zeggen een begrotingstekort van maximaal 3 % van het BBP en een staatsschuld van maximaal 60 % van het BBP. [7] Normaal gesproken is het voor een land geen probleem wanneer de staatsschuld twee keer zo hoog is, als daar bijv. eigendommen tegenover staan, zoals in Griekenland. En een begrotingstekort van meer dan 3 % hoeft voor een land ook geen probleem te zijn. Eigenlijk was het enige probleem, dat de eisen voor de eurozone niet haalbaar bleken en bijna geen enkel aangesloten land zich daaraan hield. Je kunt dus ook stellen, dat degenen die de onhaalbare eisen opgesteld hebben, domkoppen waren en de ministers die beloofden zich er aan te houden eveneens. Het is in ieder geval een simpele manier om een crisis uit te lokken.
Zwarte schaap
Omdat bijna alle landen de gestelde grenzen overschreden hadden, was het zaak de aandacht af te leiden en heel opzichtig naar het stoutste jongetje van de klas te wijzen. Voor Griekenland werd zelfs een hele lastercampagne opgezet, waar ook liegende Nederlandse politici vrolijk aan mee deden. Griekenland zou zijn schuld verborgen hebben gehouden [8], Grieken waren lui, gingen vroeg met pensioen etc. [9] Al snel kwam Griekenland onder vuur te liggen en moest het steeds hogere rente voor zijn leningen betalen. Maar gelukkig wilden de euro-klasgenoten wel helpen. Jan Kees beloofde zelfs, dat we er aan gingen verdienen.
Geld is macht
Wanneer je je slachtoffer eenmaal in de problemen hebt gemanoeuvreerd – nogmaals, Griekenland had geen onoverkomelijke problemen toen het in 2001 lid werd van de eurozone – dan kun je de politiek van de wortel en de stok toepassen. Wij verstrekken je leningen, maar onder voorwaarde dat… Het IMF heeft een halve eeuw ervaring met dit soort machtsmisbruik, en heeft deze politiek moedwillig toegepast in vele ontwikkelingslanden. Eerst wordt het land bedolven onder de leningen, zodat het niet eens de rente kan betalen. Die leningen worden verstrekt voor specifieke projecten. Die worden meestal uitgevoerd door buitenlandse bedrijven. Zij ontvangen het geld van de leningen. Het land blijft met de schulden zitten. Verder wordt alles wat het land aan waarde heeft aan buitenlandse investeerders verkocht. En natuurlijk moet de regering tot het bot bezuinigen en de bevolking bloeden, zodat ze weten dat het IMF de baas is.
Machtsgreep van de Europese Commissie
Hoewel volgens artikel 122.2 van het TFEU [10] de Europese Raad financiële hulp aan landen in nood kan verlenen (op voorstel van de Europese Commissie), konden de wolven van de Europese Commissie de verleiding niet weerstaan een eigen IMF op te richten, of beter gezegd, een Europese broer, die nauw met het IMF samen zou werken.
Die stampten ze in mei en juni 2010 uit de grond, de EFSM en de TFSF. Die hebben een tijdelijk karakter en juridische gebreken. De uitleencapaciteit van de TFSF is recentelijk opgehoogd naar 1.000 miljard euro. (Dat is 3.300 euro per euroburger.)
De opvolger is het ESM. Het is 11 juli 2011 ondertekend en wacht op ratificatie door de nationale parlementen. Het ESM krijgt een permanent karakter en de macht om op kosten en voor risico van de Europese burgersongelimiteerd geld uit de staatskassen te vorderen en uit te lenen. Ze beginnen met 700 miljard (2100 euro per euroburger), maar spreken nu al over 1500 Ã 2000 miljard die ze nodig denken te hebben…
Amendement artikel 136
De ESM stoelt op een amendement van artikel 136 van het TFEU van 23 maart 2011 [11], welke feitelijk een uitbreiding van de bevoegdheden van de EU inhoudt , omdat dit amendement de oprichting mogelijk maakt van organen die de bevoegdheden van de nationale parlementen inperken. En omdat dit amendement gebaseerd is op artikel 48.6 van het Verdrag van Europa is dit illegaal. [12] Daar malen ze in Brussel niet om en ook de nationale parlementen vinden democratische regels niet belangrijk genoeg. De consequentie zou namelijk zijn, dat het volk zich eerst over de uitbreiding van de macht van Brussel uit zou moeten spreken. En dat domme volk zou vast en zeker tegen stemmen.
Het ESM krijgt de macht de nationale staatskassen te legen zonder dat de parlementen hier iets aan kunnen doen. Verder maakt het amendement – strikt volgens de tekst van het besloten amendement – allerlei nieuwe anti-democratische organen mogelijk, die onder voorwendsel van het bestrijden van de instabiliteit in de eurozone de werking van nationale wetgevingen en de burgerrechten kunnen inperken.
Shock and awe
Creëer een crisis en grijp de macht. Op het moment dat het land totaal ontwricht is, kun je de zaken naar je hand zetten. Het is een gewelddadig scenario dat door de voorvechters van de vrijemarkteconomie sinds decennia in vele landen toegepast is, zoals in Engeland, Polen, China, Zuid-Afrika, Rusland en in de VS. Ik verwijs naar één van de meest verhelderende boeken van deze tijd: The Shock Doctrine van Naomie Klein. (Ook in het Nederlands. Een must read.)
Nu is Griekenland dus de klos. De zwartmakerij heeft zijn werk gedaan. De burgers in de andere Eurolanden protesteren nauwelijks, hooguit om het mogelijke verlies van hun geld, dat pensioenfondsen daar belegd hebben. Maar als ze even verder denken, zouden ze zien dat ook zij door de noodfondsen in de schulden gemanoeuvreerd worden en makkelijk morgen het volgende slachtoffer kunnen zijn. Dat kan van de ene op de andere dag gebeuren, ingeleid door een krantenkop als: “ING dreigt om te vallen..”
Vicieuze cirkel
In de paniek van de gecreëerde crisis aanvaarden parlementen intussen noodmaatregelen, die ze de dag ervoor nog niet aan zagen komen. Met het geld van het noodfonds moeten nu ook banken gered worden. Daar hebben de fracties van de Tweede Kamer vandaag (6 okt 2011) mee ingestemd. (De SP stemde tegen.) We hebben nu dus een vicieuze cirkel: de banken veroorzaken de problemen, ze mogen direct en indirect verdienen aan de leningen van de nood-maatregelen, en ze mogen nu nog roekelozer uitlenen, want eventuele verliezen worden door de euroburgers betaalt.
Weg met de unanieme besluitvorming
Terug naar het ESM. Dat verdrag staat of valt met de eensgezindheid van 17 Ministers van Financiën. De Europese Commissie en de ECB vertrouwen dus op hun invloed om de 17 neuzen dezelfde kant op te krijgen.
Nou ja, 17 hoeft niet per se. Een besluit is ook geldig als niet alle ministers aanwezig zijn. Elke minister vertegenwoordigt een aantal stemmen, dat gerelateerd is aan de grootte van zijn land. (Zie annex onder dit artikel.) Als 2/3 van de ministers met 2/3 van het totale aantal stemmen aanwezig is, dan kan er geldig gestemd worden. En zich onthouden van stemmen verhindert een unanieme beslissing niet. Zolang maar niemand tegen stemt.
In theorie, zou een eigenwijze minister van een klein landje dus roet in het eten kunnen gooien. Moet hij wel lef hebben, maar dat terzijde. Daar wil Barroso vanaf. Hij wil dat alle Europese verdragen aangepast worden en dat besluiten niet meer unaniem genomen hoeven te worden. Voor het ESM zou dat betekenen, dat als Duitsland, Frankrijk, Italië en Nederland op één lijn zitten, de andere 13 niets meer in te brengen hebben. Leve de dictatuur in Brussel! Leve de EU!
Onschendbaarheid
We zijn er al aan gewend, dat bestuurders en volksvertegenwoordigers niet verantwoordelijk gehouden willen worden voor hun woorden en daden. Maar bij het ESM maken ze het wel heel erg bont. De regels zijn zo opgesteld, dat degenen die er werken alles kunnen doen en laten wat ze willen, zonder dat ze daar door parlementen, bestuursorganen of rechters op aangesproken kunnen worden. Hooguit, kan een Minister van Financiën vervangen worden door een andere, die dan ook meteen weer van dezelfde buitensporige privileges geniet. Een crimineel zou zich geen beter boevenhol kunnen wensen.
Nawoord
De Europese Unie heeft de vrije markt economie als vastgelegd uitgangspunt. Bijna iedereen heeft inmiddels begrepen, dat deregulering van banken, privatisering van de infrastructuren en opheffen van overheidstaken tot een harde en door crises geteisterde samenleving leidt. Die uitgangspunten zijn achterhaald. De aanhangers van deze principes zullen deze er alleen met geweld door kunnen drukken. Griekenland zal niet het laatste slachtoffer zijn.
Annexe
Verdeling van de stemmen onder de Gouverneurs van het ESM in verhouding van de aandelen.
[2] De Europese Centrale Bank is officieel geen orgaan van de Europese Unie.* Het ECB is eigendom van de centrale banken van de euro-landen. Die zijn op hun beurt onafhankelijk van de nationale regeringen in die zin, dat ze daar geen opdrachten van aannemen. Ze worden bestuurd door een raad van privé personen. De euro is dus niet van de EU, ook niet van nationale overheden, maar van een kartel van privé-bankiers, de ECB in Frankfurt, de stad van de Rothschilds. De EU kan de ECB niets opdragen, maar omgekeerd heeft de ECB wel macht binnen de EU. Hij bestuurt het European System of Central Banks, dat wel een EU-orgaan is. Daar zijn de ECB, samen met de centrale banken van de eurozone, de leden van. Hoe ingewikkeld moet je het maken om een privé-onderneming toch de macht van een officieel orgaan te geven?
De Nederlandse overheid en de Europese Commissie spreken elkaar tegen over de omvang van het nieuwe steunpakket voor Griekenland. Volgens het Ministerie van Financiën gaat het om een bedrag van 109 miljard euro, waarvan 50 miljard euro afkomstig is van banken en andere financiële instellingen. Volgens de Europese Commissie dragen de overheden 109 miljard euro bij en komt daar nog eens 50 miljard bij van de private instellingen. De Nederlandsche Bank weet het niet: “Wij zijn ook benieuwd hoe het nu zitâ€, zegt een woordvoerder van DNB. De Europese Centrale Bank verwijst naar de Europese Commissie
[4] In de wetenschappelijke studies over de “optimum currency areas†kunnen we de studies onderscheiden die focussen op de noodzakelijke condities en die van na 1970 (toen politici besloten hadden dat ze een gezamenlijke munt wilden) die meer focussen op kosten en baten.
Roman Horvath and Lubos Komarek in “OPTIMUM CURRENCY AREA THEORY: AN APPROACH FOR THINKING ABOUT MONETARY INTEGRATION†(2002)
“It is possible to distinguish two major streams of the optimum currency area literature. The first stream tries to find the crucial economic characteristics to determine where the (illusionary) borders for exchange rates should be drawn (1960s-1970s). The second stream (1970s-till now) assumes that any single country fulfills completely the requirements to make it an optimal member of a monetary union. As a result, the second approach does not continue in the search for characteristics, identified as important for choosing the participants in an optimum currency area. This literature focuses on studying the costs and the benefits to a country intending to participate in a currency area.â€
Friedman put forward the advantages of flexible exchange rates between countries as follows: As it is commonly observed, the country’s prices and wages are relatively rigid and factors are immobile among the countries. As a result, under the negative demand or supply shock the only instrument to avoid higher inflation or unemployment is the change in the flexible exchange rate (that means appreciation or depreciation of the currency). This brings the economy back to the initial external and internal equilibrium. (…) Under the fixed exchange rate regime there would always be the unpleasant impact on unemployment or inflation.
[5] Yrd. Doç. Dr. Hüseyin Mualla YÃœCEOL, Mersin Ãœniversitesi Ä°ktisadi ve Ä°dari Bilimler Fakültesi, Maliye Bölümü, in “WHY THE EUROPEAN UNION IS NOT AN OPTIMAL CURRENCY AREA: THE LIMITS OF INTEGRATIONâ€
Europe is not an optimal currency area. Although, On January 1, 1999, 11 EU countries initiated an EMU by adopting common currency, the euro, the EU does not appear to satisfy all of the criteria for an optimum currency area. Then, joining the EU is not identical with joining the euro for both old members and new members.
“With up to twenty-seven members instead of the present twelve, the challenge for ensuring a smooth functioning of the enlarged Eurozone will be daunting. The reason is that in such a large group the probability of what economists call ‘asymmetric shocks’ will increase significantly. This means that some countries may experience a boom and inflationary pressures while others experience deflationary forces. If too many asymmetric shocks occur, the ECB will be paralyzed, not knowing whether to increase or to reduce the interest rates. As a result, member countries will often feel frustrated with the ECB policies that do not (and cannot) take into account the different economic conditions of the individual member countries. This leads us to the question whether the enlarged EMU will, in fact, be an optimal currency area.†(…)
“If a country is hit by negative shocks brought about by agglomeration effects, the wage cuts necessary to deal with these shocks will inevitably be very large. To give an example: If Ford Motor were to close down a plant in Belgium and to invest in Poland instead, the wage cut of Belgian workers that would convince Ford Motor not to make this move would have to be 50% or more given that the wage not feasible, then flexibility dictates that the Belgian workers be willing to move.â€
[10] Article 122.2 of the Treaty on the Functioning odf the European Union:
“Where a Member State is in difficulties or is seriously threatened with severe difficulties caused
by natural disasters or exceptional occurrences beyond its control, the Council, on a proposal from the
Commission, may grant, under certain conditions, Union financial assistance to the Member State
concerned. (…)”
[11] European Parliament resolution of 23 March 2011 on the draft European Council
decision amending Article 136 of the Treaty on the Functioning of the European Union
As was the case for the first version of the ESM-treaty of 11 July 2011, the press has apparently decided that the public should not be informed about the new version of this treaty signed 2 February 2012.
Treaty on the Establishment of the European Stability Mechanism (ESM)
A big difference with the first version is that the signatories oblige themselves to pay, but in order to get a loan when they ask for it, they must also sign another treaty, that is not ready yet, the TREATY ON STABILITY, COORDINATION AND GOVERNANCE IN THE ECONOMIC AND MONETARY UNION.
This associated treaty will transfer many more powers to Brussels.
The ESM treaty must still be ratified by the national parliaments before taking effect on 1 July 2012, if the countries representing at least 90% of the shares have ratified it by then. As the press keeps silent on this treaty, it will be difficult to have public debates on the usefulness and consequences of the ESM, like the transfer of parliamentarian and ministerial powers to the ESM.
Als u wenst, kunt u dit artikel kopiëren, doorsturen of publiceren in kranten of op het internet.
Zouden meer mensen dit artikel moeten lezen?
Op het internet hebben de lezers de macht! Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! U bent zich er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht!
3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 x 3 = 3,486,784,401
Als u de volgende publikatie niet wilt missen, klik dan hier:
NB: SPAMFIGHTER ziet mijn berichten vaak als SPAM. SPAMFIGHTER als politiek wapen? Nee, het is slechts het gevolg van niet goed doordachte uitgangspunten van het programma. Als u zich inschrijft om op de hoogte te blijven, check dan regelmatig uw spamfolder. En als u daarin berichten van mij vindt, klik dan s.v.p. op UNBLOCK. Bij voorbaat dank. – Rudo de Ruijter
Op http://www.transitiecultuur.nl/ is een aantal interessante afleveringen te vinden over de transitie waarin onze maatschappij zich momenteel bevind op verschillende vlakken. Hieronder aflevering 4 over de economie met een Nederlandstalig en zeer helder verhaal over de problemen van ons huidige economische systeem.
Na een tijd onderzoek te hebben gedaan naar het huidige economische systeem kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat een ander systeem gewenst is. Op zijn minst één of meerdere alternatieven naast het huidige systeem. Verder geloof ik niet zo in het omverwerpen van de huidige mensen met de macht. Sun Tzu zegt al in The Art of War, dat de beste oorlog geen oorlog is. Geen vernietiging van kapitaal en geen verlies van mensen hun gezondheid en/of levens. En als een oorlog onvermijdelijk mocht zijn dan is het beter dat je die vanuit de verdediging kunt voeren. Kortom bouw zelf een kasteel inplaats van andermans kasteel aan te vallen.
An unjust peace is better then a just war - Marcus Tillius Cicero
Daarbij wordt er al een millennia of twee gevochten tussen verschillende partijen over de controle van het huidige geldsysteem dus zelfs al zou je tijdelijk een overwinning boeken, het lijkt me sterk dat de private bankiers niet net zo hard alles weer in touw zullen zetten om hun parasitaire positie terug te krijgen. Iets wat met veel geld en dus invloed in het huidige systeem van democratische politici niet zo heel moeilijk is te bewerkstelligen. Om de 4 jaar nieuwe kansen op corrupte mensen die je voor je karretje kunt spannen of nog gemakkelijker gewoon mensen die de capaciteiten niet hebben om het huidige systeem te doorzien en je zwaarbevochten voordelen zo weer uit handen geven door hun onwetendheid. Als de wellicht goedbedoelende maar inhoudelijk totaal gefragmenteerde politici in Den Haag ons moeten beschermen tegen de strak hiërarchisch georganiseerde hebzucht van de internationale bankiers dan denk ik eerlijk gezegd niet dat we het daarmee gaan winnen.
Maar goed, wat dan wel? Kritiek hebben is gemakkelijk, maar zelf iets opbouwen -bij voorkeur een systeem dat beter werkt- is een heel ander verhaal. Het lijkt echter een poging waard. Verwacht geen instant oplossingen voor alle problemen maar denk vooral graag mee in de voorgestelde oplossingsrichtingen. Constrcutieve kritiek is zoals altijd van harte welkom.
In de basis draait economie om het toegang krijgen tot de arbeid van andere mensen. Zie ook het artikel, “Wat is geld?” van Pieter Stuurman hierover. Met voorkeur arbeid die mensen helpt bij het voortbestaan in één of ander aspect van het leven. Economie is dus niets meer of minder dan een uitruilplatform en je kunt deze uitruilen op verschillende manieren faciliteren. Het huidige geldsysteem wat momenteel een monopolie op dit uitruilen heeft en gecontroleerd wordt door een kleine elitie via het private bankensysteem is de huidige vorm van ons ruilsysteem. Ik kan moreel gezien echter geen goede redenen verzinnen waarom we dat niet met zijn allen zouden kunnen of mogen veranderen. En waarom er geen andere vormen mogelijk zouden zijn.
Waarom niet peer to peer elkaars tijd ruilen? Dit lijkt veel gemakkelijker en opener dan ons huidige systeem.
Een eerste idee voor een nieuw systeem is het ruilen van tijd met elkaar waardoor de tussenkomst van het huidige geldsysteem niet meer nodig is. Het idee is om alle mensen gelijkwaardig te verklaren, niet gelijk want mensen zijn nu eenmaal allemaal verschillend, maar gelijkwaardig. Ieder mensenleven heeft dezelfde waarde stellen we, dus heeft ieder deel van een mensenleven (bijvoorbeeld een uur, of een dag) ook evenveel waarde. Tijd is iets wat iedereen ongeveer in gelijke mate heeft. Daarbij heeft het enige aarding in de fysieke realiteit, je kunt namelijk berekenen hoeveel tijd iemand ongeveer gaat hebben jaarlijks of gedurende het leven om arbeid te kunnen verrichten. Daarbij is tijd een systeem waar niet mee te speculeren is, waar geen rente over te vragen is en wat niet aan inflatie onderhevig is. Het is niet te monopoliseren en niet schaars (te maken) En omdat je geen tijd met tijd kunt verdienen en er maar 24 uren in een kalenderdag zitten, is het ook minder interessant om op te potten. Iets dat met geld wel interessant is en wat via het mechanisme van rente resulteert in grote ongelijkheid van bezit.
Door tijd als ruileenheid in te voeren tussen mensen stoppen we direct met een groot verdeel en heers spel van de huidige economie. Hierin wordt mensen wijsgemaakt dat de één zijn tijd blijkbaar waardevoller is als de ander, sterker nog dat de tijd van een heel volk uit het ene land waardevoller is dan die van een ander volk uit een ander land. En hoewel hier op individueel niveau best iets voor te zeggen lijkt, is de grap dat de mensen die dit systeem handhaven en hameren op deze verschillen tussen de waarde van mensen erbij vergeten te vermelden dat zij ongeveer alle Nederlanders 81 dagen gratis voor hun laten werken via het huidige economische systeem, door de werking van rente. Er lijkt dus een hele kleine elitie te zijn die enorm profiteert van onze onderlinge verdeeldheid die we door hun te geloven zelf continue in stand houden.
Kortom als mensen ervoor kiezen om te zeggen mijn tijd is evenveel waard als de tijd van anderen dan heb je een simpele en logische basis waarmee mensen kunnen beginnen te gaan ruilen. Door dit systeem zo in te richten knippen we alle parasitaire systemen die er over de eeuwen in het huidige economische systeem zijn ingeslopen er ineens tussenuit. Ook is het opeens helemaal niet interessant meer voor overheden om hun bevolking als verkapte slaven aan te bieden aan de corporatocracy omdat een uur tijd van een Chinees evenveel waard is als een uur tijd van een Nederlander. Arbeid en productie kan dus veel gemakkelijker weer terug worden gebracht in de regio door het wegvallen van deze artificiële verschillen.
Dankzij het internet is zo een uitruilsysteem relatief gemakkelijk te realiseren en is er geen centrale sturing via bijvoorbeeld banken of overheden nodig. Mensen kunnen in het systeem elkaars arbeid waarderen via een feedback systeem zoals op zovele sites zoals bijv. E-bay wordt toegepast zodat je een goede kwaliteitscontrole in kunt bouwen op het geleverde werk van mensen. Mensen die arbeid aanbieden maar niets doen in dat uur krijgen vanzelf een lagere rating en prijzen zichzelf zo de markt uit.
Ithaca`s contante tijd.
Daarnaast is het ook mogelijk “contanten in tijd” te hebben. Oftwel munten en briefjes variërend van een paar minuten tot aan een flink aantal uren tijd die met elkaar te ruilen zijn. In een stad in Amerika, Ithaca, gebruiken ze elkaars tijd als vorm van uitwisseling zowel via een internetsysteem met daarnaast de mogelijkheden tot “contacten in tijd” al een aantal jaren en dit lijkt tot zover prima te werken. Zie de website van Ithaca Hours voor de details. Dit is echter wellicht een fase 2 in het project.
Ook kan het via dit systeem veel makkelijker worden om onafhankelijke journalisten, artiesten, kunstenaars, etc. te waarderen. Je kunt namelijk tijd gemakkelijk doneren aan mensen die volgens jouw een nuttige dienst aan je leveren. Een soort Flattr systeem maar dan veel gemakkelijker via het doneren van tijd aan je favourite artiest of filmster. En als laatste is het een stuk moeilijker werkeloos te worden omdat iedereen altijd gemakkelijk zijn of haar tijd aan anderen kan aanbieden in de een of andere vorm. Voedsel productie, het opknappen en verbeteren van huizen, het schoonmaken van de buurt, het helpen in het huishouden of het verzorgen van ouderen en zieken zijn allemaal vormen van arbeid die nodig zullen zijn zolang er mensen zijn. Zo kun je op termijn een veel eerlijkere verdeling van de hoeveelheid werk krijgen onder de beschikbare mensen omdat er geen schaarste meer is aan werk maar ook niet langer aan arbeiders.
Bovendien zal voor vrijwel iedereen meer waarde beschikbaar komen omdat er in het systeem geen parasiterende elite meer kan bestaan. De waarde die nu naar de elite gaat via het mechansime van o.a. rente, zal in het urenruilsysteem dus voor iedereen beschikbaar komen.
Wat is er voor nodig om dit systeem te realiseren? Wat nodig is, is een slim uitgedachte website waar mensen gemakkelijk hun eigen arbeid kunnen aanbieden en de door hun gewenste arbeid kunnen vragen. Handig is om een goed feedback systeem in te bouwen zodat je een peer to peer controle op de kwaliteit van het geleverde werk hebt. Zo wordt eerlijkheid en hard werken echt beloond. Ook is het praktisch om een soort lokalisatie te maken van waar arbeid beschikbaar is, zodat je het werk bij voorkeur in je eigen regio houdt waar mogelijk. Een voorbeeld van zo een lokalisatie systeem is al te vinden op www.spullendelen.nl waarbij je gemakkelijk kunt zoeken op spullen binnen een straal van een x aantal kilometer ten opzichte van je eigen locatie. Als dit met spullen kan, dan moet dat ook kunnen met hetgeen waaruit die spullen ontstaan zijn: arbeid.
Een belangrijk voordeel is dat zo’n systeem gewoon naast het huidige geldsysteem kan bestaan. Mochten mensen bepaalde transacties liever (nog) in geld doen, dan kunnen ze daar gewoon voor kiezen. Er hoeft dus niets bestreden of omver geworpen te worden. Mensen kunnen er vrijwillig aan meedoen als ze er de voordelen van zien. En hoe meer mensen die voordelen gaan ervaren, hoe meer mensen eraan mee zullen willen doen. Het huidige geldsysteem hoeft dus niet aangevallen te worden. Het zal vanzelf verdwijnen als niemand er meer heil in ziet omdat het nieuwe systeem gewoon beter blijkt te werken.
Veelgehoorde tegenwerpingen met antwoorden met dank aan Pieter Stuurman
– Hoe zorgen we voor mensen die niet kunnen werken? Zij bouwen geen urentegoed op.
Antwoord: Ondanks het feit dat we in de huidige situatie gemiddeld veel meer arbeid moeten leveren dan we er met het verdiende geld voor kunnen terugkopen (ondanks de schaarste die daaruit voortvloeit) hebben we ook nu een deel van ons inkomen over voor de zwakkeren. In een 1 op 1 ruilsysteem zal er voor vrijwel iedereen meer overvloed zijn, en dat zal het alleen maar gemakkelijker maken om een deel te reserveren voor zorg voor zwakkeren.
– Een chirurg heeft lang moeten studeren. Als hij in zijn werk niet hoger beloond wordt dan een putjesschepper dan zal hij geen chirurg willen worden.
Antwoord: Studeren is voorbereidend werk. Het kan gewoon als werk beloond worden en ieder uur studie is een uur werk. Iemand met de capaciteiten en het verlangen om chirurg te worden kan dat op basis van zijn wil gewoon worden. Daarnaast zal niemand meer chirurg worden op basis van een financieel motief. Dat zal de kwaliteit van de chirurgie doen toenemen. Daarnaast zal ook de chirurg (net als vrijwel iedereen) meer te besteden hebben dan nu het geval is. De enige groep die erop achteruit gaat is de 1% elite (in werkelijkheid is die groep nog veel kleiner dan 1%, misschien 0.000001%) die nu het overgrote deel van alle rijkdom in handen heeft.
– Het is communistisch!
Antwoord: Het idee van communisme gaat weliswaar uit van gelijkheid, maar gelijkheid op het laagste niveau. Iedereen wordt gedwongen om op het laagste niveau (arbeider) en in uniformiteit te acteren. En om dat te kunnen afdwingen is weer een machtselite nodig. In een op waardering gebaseerd systeem kan iedereen doen waar hij goed in is of wat hij graag doet. Financieel gewin speelt dan immers geen rol in de keuze. Dat zal juist een stimulans zijn voor diversiteit.
– Het is fraudegevoelig
Antwoord: fraude is niet onmogelijk, maar kan slechts in zeer beperkte mate. Het zal in ieder geval veel moeilijker worden als in het huidige systeem waar geld eigenlijk nergens op gebaseerd is en de mensen die het monopolie op geldcreatie hebben alle touwtjes in handen lijken te hebben. Daarbij kun je geen tijd met tijd verdienen zoals dat wel met geld te doen is. Er zal dus ook veel minder motivatie zijn om te frauderen met het systeem omdat het oppotten van tijd geen bonus oplevert door de afwezigheid van rente in het systeem.
Wat denken mensen ervan, is het de moeite om dit systeem uit te gaan werken, te gaan bouwen en te gaan testen? Als we een mooi aantal van de bezoekers op visionair weten over te halen om hun arbeid naast het huidige economische systeem ook via dit systeem aan te bieden hebben we al een prachtig netwerk om mee te gaan testen en het zo gaandeweg te verbeteren. Zijn er nog andere voordelen te bedenken aan het uitruilen van elkaars tijd inplaats van dit via geld te doen? En wat zijn de grootste obstakels en te voorziene nadelen van dit systeem? Meningen, ideeën en aanvullingen zijn zeer welkom in de reacties.
(Op het internet hebben de lezers de macht! Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! U bent zich er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht! Dit stuk mag dan ook vrij door iedereen overgenomen worden op websites, blogs, of om door te sturen aan familie, vrienden, kennisen, collega`s, politici, bankiers, economen, professoren, politie agenten, etc. graag zelfs hoe meer mensen dit weten en erover meediscussiëren hoe beter. Zet a.u.b. wel de bron erbij zodat mensen mee kunnen doen in de discussie hieronder als ze dat willen.)
Met de huidige ontwikkelingen in het economische systeem is een update op de toekomst van onze economie wellicht op zijn plaats. In het eerste deel (De toekomst van onze economie) is een uitgebreide analyse gemaakt van de weeffouten in het huidige systeem die onvermijdelijk tot de eigen ineenstorting ervan leiden. Ook is aan bod gekomen dat de waarde van geld voor ons voortbestaan niets anders is dan de functie van ruilmiddel tussen mensen die zo hun ideeën, producten, en diensten met elkaar kunnen uitruilen. Het wordt zo duidelijk dat de echte waarde van een economie zit in de mensen en de kennis en kwaliteiten die zij hebben, de grondstoffen die ze bezitten en de zinvolle producten die ze hiermee kunnen maken.
In dit artikel vooral ook weer een boel achtergrondinformatie zodat mensen voor zichzelf een idee kunnen krijgen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Vreemd genoeg zijn namelijk geen van de documentaires uit het vorige of uit dit stuk ooit ook maar ergens in de Main Stream Media behandelt of verschenen terwijl ze op het internet miljoenen bezoekers hebben. Wellicht dat de overheid u niet wil verontrusten en wellicht dat ze zelf eigenlijk helemaal geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Het lijkt in ieder geval verstandig om mensen zo goed mogelijk te informeren zodat we kunnen begrijpen waarom het mis gaat. Alleen op die manier kun je namelijk wat leren.
Als eerste video anderhalf uur Willem Middelkoop, de man die al lange tijd met rationele analyse voorspellingen heeft gedaan over hoe het economisch systeem in elkaar zal zakken. En interessant genoeg krijgt hij tot nu toe, helaas ook tegen zijn zin in, continue en veelvuldig gelijk. In deze uiteenzetting gaat hij op veel aspecten en de weeffouten van het huidige systeem in. Je begrijpt het systeem een stuk beter en we leren ook dat Nederland zelf helemaal niet zo onschuldig is aan de problemen in het systeem dan we soms denken.
Hoewel de instorting van het huidige systeem op de korte termijn niet leuk is, geeft het wellicht wel de ruimte om een veel beter en slimmer economisch systeem op te zetten. Ons economische systeem is namelijk nog een erfenis uit de tijd van koningen en keizers waar macht uiterst gecentraliseerd was in de handen van een zeer kleine elite. Van oudsher zijn eigenlijk drie groepen met elkaar versmolten geraakt. De heersers van een land (huidige politici), de beheerders van het geld van de bevolking van dat land oftewel de banken en als derde partij het leger en de industrieën hieromheen. Als een koning of keizer het onfortuinlijke en vaak domme idee in zijn hoofd kreeg om andere landen aan te vallen had deze hiervoor geld nodig. Banken hadden dit en gaven relatief graag dat geld aan de heersers omdat als de koning het niet kon terugbetalen er een hele bevolking was die mocht opdraaien voor de kosten. Immers de koning schroefde de belastingen wat omhoog en voilà . Een veel grotere zekerheid is moeilijk te krijgen voor een bank die geld wil verdienen. Oorlog zijn vaak goede zaken geweest voor banken. Dat het leger en de industrie en diensten hieromheen ook graag meegingen in dit systeem moge duidelijk zijn, immers meer werk en verdiensten voor hun.
Vreemd genoeg is dit systeem tot nu toe helaas nog grotendeels hetzelfde. Amerika en Europa voeren inmiddels al bijna tien jaar oorlog in het Midden-Oosten, de belastingbetaler betaalt de rekening en de bedrijven die wapens produceren en de oorlog verder van diensten voorzien, doen goede zaken. Cheney en zijn bedrijf Halliburton zijn hier wellicht de meest omstreden en duidelijke voorbeelden van. Maar elke onderzoeksjournalist die zich ook eens in de Europese wereld van oorlogsdienstverlening en wapenproducenten verdiept zal wellicht ook interessante connecties tussen politici en deze industrieën vinden.
Interessant genoeg lijkt namelijk precies hetzelfde momenteel ook in Griekenland te gebeuren. De Griekse bevolking heeft zelf een documentaire gemaakt met de titel Debtocracy, die laat zien dat het geld wat er tot nu in Griekenland is gepomp aan hulpsteun niet naar onderwijs, ziekenzorg of naar wetenschappers en ingenieurs is gegaan, allemaal strategieën om het voortbestaan van een land op de lange termijn te verbeteren, maar dat heel veel van dit het geld direct naar Duitse en Franse wapenfabrikanten is doorgesluisd. Verder wordt het ook vrij duidelijk dat de Griekse burgers erg weinig zin hebben om nog langer het slachtoffer te zijn van dit systeem en de kans dat Griekenland het geld ooit terug wil of kan betalen is zoals inmiddels ook overal in het nieuws is, verwaarloosbaar.
Na al deze verhalen over het huidige economische systeem wat in dit soort uitwassen eerder tegen het voortbestaan van de mens als voor het voortbestaan van de mens lijkt te werken, is het nu waarschijnlijk dan ook de tijd om een beter en slimmer alternatief op te zetten. Ad Broere heeft hier een aantal interessante boeken over geschreven, zijn laatste boek draagt de titel: Ending the Global Casino. Wat verfrissend is, is dat hij het schuldigen aanwijzen voorbij is en vooral met voorstellen en concrete voorbeelden komt wat we nu zelf al kunnen doen om onze economische situatie meer zelf in handen te krijgen. In onderstaande interview met hem vele verfrissende ideeën en de oproep om als mensen zelf de verantwoordelijk in handen te nemen en vooral niet te wachten op de belanghebbers van het huidige systeem. Zij zullen de verandering niet teweeg gaan brengen omdat ze volledig ingekapseld zijn in de de box en dan is het moeilijk buiten de box te denken zelfs al zou de kunde en welwillendheid er zijn.
Om zijn voorbeeld te volgen en oplossingen aan te dragen waar mensen zelf mee aan de gang kunnen hieronder een aantal interessante initiatieven die een interessant alternatief of aanvulling kunnen zijn op het huidige systeem in moeilijkheden.
Als eerste is permacultuur een interessant systeem wat mensen kennis verschaft om zelf hun omgeving te ontwerpen. Hierin komen de basisbehoeften zoals, voedsel, schoon drinkwater, sanitatie, energie producerende huizen, duurzame economische systemen allemaal aan bod. Kijk op de website van permacultuur Nederland om meer over dit ontwerpsysteem te leren. Er zijn gratis cursussen te downloaden, er is uitgebreide informatie over eetbare planten, informatie over hoe er met duurzame energie huizen kunnen worden gebouwd volledig zelfvoorzienend zijn in energie, etc. Transition Towns vormen op deze principes lokale groepen die gezamenlijk aan de slag te gaan voor een toekomst die minder afhankelijk is van olie, en meer veerkracht voor de gemeenschap probeert te realiseren op gebieden als voedsel, ecomie en het gebruik van lokale duurzame energie.
Als tweede voorbeeld: spullendelen is een website die mensen stimuleert spullen met elkaar te delen. Dat is beter voor het sociale contact in de buurt, de portemonnee en het milieu. Lid worden is gratis en er zijn inmiddels al duizenden spullen te leen.
Strohalm doet al lange tijd onderzoek naar alternatieve en aanvullende economische systemen. Hun verschillende experimenten in binnen en buitenland, hun ideeën en software om lokale ruilkringen op te starten (LETS) zijn te vinden op hun website.
Het Equi project is ook een interessant experiment van een nieuwe vorm van een economisch systeem. Op de site omschrijven ze het als volgt. Equi-toegang betekent: gelijke en onvoorwaardelijke toegang tot het leven. Genoeg, gelijke, en onvoorwaardelijke toegang tot het leven, door een betaalmiddel te gebruiken waar iedereen evenveel toegang toe heeft en dat is gebaseerd op onze eigen aanwezigheid op aarde.
Als laatste is er een grote verzameling van alternatieve en aanvullende economische systemen te vinden op Wikipedia.
Meer ideeën zijn uiteraard van harte welkom. Met deze kennis en plannen kunnen we in plaats van in paniek te raken nadenken en werken aan oplossingen waarmee we zulk soort economische crashes ook op de lange termijn kunnen gaan oplossen.
Creëer een crisis en grijp de macht. Op het moment dat het land totaal ontwricht is, kun je de zaken naar je hand zetten. Het is een gewelddadig scenario dat door de voorvechters van de vrijemarkteconomie sinds decennia in vele landen toegepast is, zoals in Engeland, Polen, China, Zuid-Afrika, Rusland en in de VS. Ik verwijs naar één van de meest verhelderende boeken van deze tijd: The Shock Doctrine van Naomie Klein. (Ook in het Nederlands. Een must read.)
