staatsschuld

Als alle woningcorporaties worden genationaliseerd, kunnen we deze gebouwen ombouwen tot woningen.

Nationaliseer de woningcorporaties

De landelijke woningcorporaties worden slecht bestuurd en dienen voornamelijk om de topbestuurders te verrijken.Als alle woningcorporaties door de overheid worden beheerd, zou dat de vermogenspositie van de overheid enorm versterken.

Is nationaliseren altijd verkeerd?
Na de ineenstorting van het communisme in Midden- en Oost-Europa, is nationaliseren in een slechte reuk komen te staan. Dat is niet voor niets. Staatsbedrijven blijken doorgaans inefficiënt en wankelen op de rand van een faillissement. Dit geldt ook voor veel staatsbedrijven in West-Europese landen, zoals in Frankrijk. Toch geldt dat niet in alle gevallen. Zo doet het Noorse staatsoliebedrijf Statoil het erg goed. Ook de Nederlandse Spoorwegen bleken voor de privatiseringsoperatie is beter te functioneren dan nu. Dit geldt ook voor de elektriciteitsmaatschappijen.

Als alle woningcorporaties worden genationaliseerd, kunnen we deze gebouwen ombouwen tot woningen.
Als alle woningcorporaties worden genationaliseerd, kunnen we deze gebouwen ombouwen tot woningen.

Woningcorporaties: amateurisme troef
Woningcorporaties zijn doorgaans zelfstandige stichtingen die nauwelijks gecontroleerd worden. Dit betekent dat in de praktijk het bestuur van de woningcorporatie het voor het zeggen heeft. Zoals we in de kranten hebben kunnen lezen, gaan de besturen van de woningcorporaties niet altijd even verstandig met geld om. Zo zijn er bestuurders die zichzelf ernstig verrijken ten koste van de woningcorporatie en de huurders,

Woningcorporaties vertegenwoordigen een grote zak met geld
Het gaat niet om kleine bedragen. De gemiddelde woningstichting heeft duizenden woningen in bezit. Alle woningcorporaties in Nederland samen hebben 2,4 miljoen woningen onder hun beheer. Als we een gemiddelde waarde van € 150.000 per woning aanhouden, de woningen van woningcorporaties zijn doorgaans eenvoudiger dan de gemiddelde woning, betekent dit dat het totale bezit van alle woningcorporaties samen rond de 300 miljard euro ligt. Dit is twee-derde van de  Nederlandse staatsschuld van 2013, 434 miljard euro. Echter, de woningcorporaties rekenen gemiddeld slechts € 28.000 voor hun woningen, waardoor ze officieel in totaal rond de 34 miljard euro in 2011 bezitten. Ter vergelijking: het allergoedkoopste koophuis in Nederland kost € 29.000.

De oplossing: nationaliseren van woningcorporaties
In feite hebben woningcorporaties hun doel overleefd. Op dit moment zijn ze meer een sta-in-de-weg dan een nuttige bijdrage aan de Nederlandse samenleving. Als deze woningen zouden worden verkocht, zou hiermee driekwart van de Nederlandse staatsschuld afgelost kunnen worden. De onverkoopbare woningen kunnen dan gebruikt worden om bijvoorbeeld mensen die in de problemen zitten en bonafide asielzoekers te huisvesten. De woningcorporaties hebben bewezen dat ze niet in staat zijn om het huisvestingsprobleem in grote steden als Amsterdam op te lossen.

Ook de Nederlandse overheid blinkt niet uit door competentie, maar staat in ieder geval onder enige controle van de kiezer. De kans is daarom groot, dat politici en ambtenaren onder druk van de bevolking een effectieve oplossing zullen verzinnen voor de woningnood. De bestuurders van woningcorporaties kan je namelijk niet wegstemmen, politici wel. Dat geeft een gezonde prikkel voor politici om met creatieve oplossingen voor de 21e eeuw te komen. Het zou politici sieren, als ze zich meer zouden ontplooien als een echte staatsman ofwel staatsvrouw met een uitgedachte toekomstvisie en hiermee de kiezersgunst proberen te winnen.

Laten we afrekenen met staatsschulden. Voorgoed.

Staatsschuld: een niet-noodzakelijk kwaad

Iedere Nederlander zit bij zijn of haar geboorte in november 2011 al met een schuld van € 23.065. Dat is nog maar het topje van de ijsberg; er zijn immers ook pensioenverplichtingen en andere langlopende kostenposten waar de staat aan vast zit. Vrijwel elk land heeft een grote staatsschuld, maar is dat wel nodig?

Rentelasten vormen flinke hap uit de begroting
Einde 2011 heeft Nederland naar schatting meer dan 400 miljard EMU-schuld: het totaal van de schulden van de nationale en regionale overheden bij elkaar opgeteld[1]. Hierover betaalt Nederland einde 2011 zo’n 12,9 miljard euro. Dat is meer dan de overheid aan bijvoorbeeld justitie uitgeeft. En dan hebben we nog het geluk dat de rente op staatsobligaties nu historisch laag is. Anders had dit de overheid anderhalf keer zoveel gekost.

Laten we afrekenen met staatsschulden. Voorgoed.
Laten we afrekenen met staatsschulden. Voorgoed.

Schulden ook onnodig
Er is geen zinnige reden te bedenken waarom de overheid schulden moet maken, tenzij in acute noodsituaties (bijvoorbeeld na een natuurramp of een oorlog). Er zijn meerdere landen die ook nauwelijks schulden hebben, bijvoorbeeld Estland en de meeste oliestaten. Vaak vinden schuldenmakers dat ze slimmer zijn dan de ondernemers in hun land en investeren ze grote hoeveelheden overheidsgeld in projecten waar een zakenman niet snel geld in zou steken. Dit is dan nog het gunstigste voorbeeld. Het komt ook vaak voor dat een politicus de gunst van groepen kiezers wil kopen of, nog veel schandelijker, zichzelf verrijkt.

Schuldenaar is slaaf van zijn schuldeisers
Het is ongewenst dat de overheid voor grote geldsommen afhankelijk is van het buitenland. In de koloniale tijd werden grote schulden, gemaakt door onafhankelijke niet-westerse vorsten in de negentiende eeuw, gebruikt als excuus om hun landen binnen te vallen, bijvoorbeeld in het geval van Egypte. Zoals Paulus al terecht zei: een schuldenaar is de slaaf van zijn schuldeisers. Nu de gulden is ingeruild voor de euro, is de Nederlandse staatsschuld in een buitenlandse valuta uitgedrukt waar wij vrijwel niets over te zeggen hebben.  De Grieken betalen hiervan nu de prijs, maar in principe is dit scenario ook voor Nederland niet ondenkbaar. Als gedurende langere tijd de belastinginkomsten tegenvallen en ING omvalt, zit Nederland al snel in hetzelfde schuitje als IJsland.

Buitenlandse staatsschulden grote bedreiging voor soevereiniteit Nederland en andere EU-landen
De Europese centrale bank is niet zo onafhankelijk als het lijkt. Veel benoemingen, zoals die van ECB-directeur Mario Draghi, ex-directeur van de omstreden zakenbank Goldman Sachs die onder meer betrokken is geweest bij de fraude rond de toetreding van Griekenland tot de EU, worden gestuurd door de internationale financiële elite.

De Nederlandsche Bank, de Nederlandse centrale bank, is een NV met anonieme aandelen. Het is dus niet openbaar wie de eigenaars zijn van DNB, al is volgens officiële gegevens in 1948 sprake geweest van een overdracht van de aandelen aan de staat in ruil inschrijving in het ‘Grootboek der Nationale Schuld’ [2]. Bestuurders van DNB worden door coöptatie benoemd (ibid.) en blijken vaak nauw betrokken bij omstreden organisaties als de Bilderberg Groep (ibid.). DNB pleit voor de invoering van euro-bonds [3], euro-obligaties dus. Deze zouden de rentelasten voor Nederland verdubbelen. Duidelijk geen maatregel in het belang van Nederland, die er door deze schimmige instelling toch doorheen dreigt te worden gedrukt.

Oplossing: Europese schuldsanering
Heel Europa zal met een schone lei moeten beginnen. Dat kan het beste door een hoeveelheid euro’s bij te drukken die voldoende is om alle staatssschulden van de meeste eurolanden af te lossen. Kortom: tijd voor de grote Europese bailout. Landen krijgen dit geld uitbetaald naar rato van hun BNP, want dat is een rechtstreekse maat van de geldhoeveelheid in dat land. Landen met minder staatsschuld kunnen dit geld naar eigen inzicht besteden. Verder wordt de bindende regel ingevoerd dat het illegaal is om geld te lenen voor leden van de eurozone.

Ook moeten centrale banken (en hiermee de ECB) 100% staatseigendom worden en volledig transparant opereren (het liefst via een simpel wiskundig algoritme) om zo infiltratie en manipulatie door de bankenmaffia te voorkomen. Ook dit wordt een toetredingsvoorwaarde voor de eurozone. Daarna kunnen we weer met een schone lei beginnen. Met een stevige inflatie, voor een jaar, maar daarna kan een monetair beleid gevoerd worden waar Zwitserland een puntje aan kan zuigen. In plaats van twee procent inflatie, zoals nu, wordt het streefcijfer nul procent inflatie.

Lezenswaardig:
Gezonde economie (staatsschuldanalyse)

Bronnen
1. Miljoenennota 2012
2. Van wie is DNB? 1 / vervolg – BeursBox.nl
3. Euro bonds as capstone of EMU, DNBulletin (2011)