De X Prize Foundation, bekend van de grote geldprijzen die deze uitlooft voor baanbrekende techniek in het belang van de mensheid, heeft nu haar zinnen gezet op het bouwen van een echte tricorder, een universeel medisch diagnoseapparaat dat ook door leken is te gebruiken. Gaat dit project lukken?
De droom van een tricorder
Fans van Star Trek kennen het apparaat ongetwijfeld: de tricorder. Als een lid van de bemanning is getroffen door een onbekend nanovirus of op hol geslagen tachyonenveld, aarzelt de dokter van Star Ship Enterprise geen seconde. Hij haalt de tricorder tevoorschijn en stelt een snelle diagnose. De tricorder is oorspronkelijk bedacht door scenarioschrijver Gene Roddenberry, omdat dat apparaat vrij simpel van een suikerstrooier was te fabriceren en zo geld scheelde (net als de iconische transporter, trouwens,die scheelde een dure ruimtesloep). Toch is het idee van een draagbare dokter op zak verre van gek, zoals allen onder ons die in aanraking zijn gekomen met de falende gezondheidszorg van harte kunnen beamen. De vele science fiction fans onder techneuten hebben sindsdien nagedacht om de tricorder te veranderen van omgebouwde suikerstrooier tot realiteit.
De prijsvraag
Netwerkgigant Qualcomm heeft in samenwerking met de X Prize Foundation nu een prijsvraag uitgeloofd om de tricorder realiteit te laten worden. Wie er in slaagt door de kwalificatie- en tweede ronde te komen, maakt aanspraak op een X Prize van maar liefst tien miljoen dollar, waarvan zeven miljoen naar het winnende team gaat, twee miljoen naar de nummer twee, terwijl het derde team aanspraak maakt op het resterende miljoen.
De roemruchte Star Trek tricorder, waarmee medische problemen snel konden worden vastgesteld. Komt hij er nu echt?
Kandidaten staan voor een pittige uitdaging, zo kunnen we lezen in de Guidelines. De eerste eis is vrij eenvoudig haalbaar. Hun apparaat moet vijf metingen continu uitvoeren en opslaan in de cloud (i.e. internet opslagdienst): bloeddruk, hartslag en variatie in hartslag, lichaamstemperatuur, ademhaling en verzadiging van het bloed met zuurstof. Elke van deze vijf metingen moet het apparaat uit kunnen voeren.
Dat is al anders met de tweede eis. Van twaalf vaak voorkomende, vaak levensbedreigende aandoeningen moet het apparaat met zekerheid de diagnose kunnen stellen. Deze zijn: bloedarmoede (anemie), blaasontsteking, diabetes, hartritmestoornissen, beroerte, obstructieve slaapapneu, tuberculose, COPD (chronische longziekte), longontsteking, oorontsteking, verhoogd gehalte van witte bloedlichaampjes [een teken van infectie] en hepatitis A, plus de afwezigheid van elk van deze twaalf aandoeningen. Ook hiervoor geldt dat voor veel hiervoor al redelijk effectieve tests bestaan. Ook hier moet het apparaat elke van deze twaalf aandoeningen (of de afwezigheid hiervan) met zekerheid kunnen vaststellen.
De echte uitdaging ligt hem in de derde categorie, de “electives”. Wie tenminste drie van het volgende lijstje: kinkhoest, hoge bloeddruk, ziekte van Pfeiffer, allergie, te grote of kleine schildklier, voedselvergiftiging, gordelroos, huidkanker, keelontsteking door streptokokken, te hoog cholesterol gehalte, HIV en botontkalking kan vaststellen met het apparaat, doet mee in de prijzenpot. De eerste selectieronde is minder streng.
Het apparaat mag maximaal 5 lb (iets meer dan 2 kg) wegen, inclusief eventuele powerbank. In de testrondes wordt een groep absolute leken losgelaten op het apparaat,die in een uur bijgeschoold moeten worden in het gebruik. Gelukkig is een andere eis, dat er een helplijn en e-mail support groep klaar moet staan voor de testers.
Tien teams door de eerste selectieronde
Kortom: zware eisen, maar niet onhaalbaar. Het goede nieuws is, dat tien teams door de eerste ronde zijn gekomen. Kortom: over enkele jaren is dit apparaat er. Wie er ook zal winnen, wij, de mensheid, horen daar zeker bij.
