Zonsondergangen op planeten rond Gliese 667C zijn waarschijnlijk erg spectaculair. Bron: NASA

Drie ‘bewoonbare’ planeten gevonden rond dezelfde ster

Ons zonnestelsel kent een, volgens sommigen twee planeten in de bewoonbare zone: de aarde en, misschien, Mars. Stel dat de aarde buurplaneten had gehad met intelligent leven? Gliese 667c bewijst dat het mogelijk is.

Zonsondergangen op planeten rond Gliese 667C zijn waarschijnlijk erg spectaculair. Bron: NASA
Zonsondergangen op planeten rond Gliese 667C zijn waarschijnlijk erg spectaculair. Bron: NASA

Drie levensvatbare planeten
Op ongeveer 22 lichtjaar afstand ligt de rode M-dwergster Gliese 667c, die deel uitmaakt van een groep van drie sterren. Planeetonderzoekers ontdekten al eerder drie planeten om deze ster, waarvan een in de levensvatbare zone. Uit nieuwe waarnemingen en berekeningen blijkt nu dat er in totaal zeven planeten rond de ster draaien, waarvan maar liefst drie in de bewoonbare zone, de zone rond een ster waarbinnen vloeibaar water op planeetoppervlakken kan voorkomen.

Spectaculair uitzicht
Het uitzicht vanaf een van de planeten zal met de nabije dubbelsterren spectaculair zijn. Ook zal dit zonnestelsel een stuk spannender zijn dan dat van ons. Wij mogen hier al in onze handen knijpen als we sporen van eencellig leven op Mars ontdekken, maar het planetenstelsel rond Gliese 667 C kent maar liefst drie planeten in de bewoonbare zone. Dat betekent dat het heel goed mogelijk is dat op alle drie van deze planeten complex leven voorkomt. Als een van de drie planeten inderdaad intelligent leven voort heeft gebracht, zullen ruimtevaarders van dit buitenaardse ras twee buitenwereldse ecosystemen kunnen ontdekken.

Woeste monsters?
Hier op aarde kennen we al de nodige merkwaardige schepsels, maar een buitenaardse oerwoudplaneet, een Duin-achtige woestijnplaneet, een oceaanplaneet, een superaarde met verpletterende zwaartekracht en een atmosfeer als soep of wellicht een planeet in de greep van een ijstijd zullen een vruchtbare omgeving vormen voor unieke levensvormen die we ons mogelijk niet voor kunnen stellen. Kortom: de spannende ruimtevaartverhalen van begin vorige eeuw over avonturen in de oerwouden van Venus en de woestijnen van Mars, hebben misschien wel hun pendant op deze planeet…

Bron

Guillem Anguada-Escule et al., A planetary system around the nearby M dwarf GJ 667C with at least one super-Earth in its habitable zone, Astronomy and astrophysics (2013)

7 gedachten over “Drie ‘bewoonbare’ planeten gevonden rond dezelfde ster”

  1. Op zich bijzonder interessant nieuws, zeker als je de mogelijkheid overweegt van buitenaards leven, of een plaats voor ons in de toekomst. Wat betreft de ontwikkeling van ruimtevaart door een buitenaardse beschaving, dan moet ik onmiddelijk denken aan logische grenzen door een hogere zwaartekracht. De ontsnappings snelheid op aarde ligt rond de 11 km/sec, bij een valversnelling van 9,81 m/sec. Met de materialen en technieken waarover wij beschikken, is dat net te doen. Neem tweemaal 9,81 m/s valversnelling, (19,62 m/sec) en je komt al op 22 km/sec ontsnappings snelheid. Een huidig, van de aarde afkomstig ruimteschip, loopt in onze dampkring al een niet geringe kans op verbranden bij terugkeer. Wij zitten al aan de grens van wat de ons bekende materialen aankunnen, het eventuele hitteschild waar zij mee moeten werken, moet wel buitenaards goed spul zijn denk ik zo. Maar gesteld dat zij dat probleem kunnen omzeilen d.m.v. magnetische velden, waarmee een ruime afstand tussen de romp van het schip en de langs razende atmosfeer wordt gerealiseerd. Dan zijn ze er nog niet, want de lancering vanaf het planeetoppervlak vergt vele malen meer brandstof dan wij nodig hebben. Hun atmosfeer is namelijk veel dichter en waarschijnlijk vochtiger, (grotere weerstand) met ook nog een minstens tweemaal zo grote afstand tot het luchtledige van de ruimte. Maar goed, alweer gesteld dat ze dat probleem ook opgelost hebben, ze beschikken over de Warp-aandrijving, (is hier een leuk artikel over verschenen). Zo’n Warp-aandrijving lost alle beschreven problemen in één keer op, opstijgen en de terugkeer in de dampkring kan met een slakkegangetje geschieden. Brandstof is in zo’n geval niet nodig, alleen een stevige kern of fusiereactor volstaat. Met de Warp-aandrijving kun je in principe (puur theoretisch) de lichtsnelheid halen, dus ze hadden in dat geval al lang hier kunnen zijn. Maar waar zijn ze dan is de vraag, of, ze kunnen met reden goed verstoppertje spelen vermoed ik… Als we daar al met onze huidige technieken aan mochten komen…. Dan bestaat de kans dat ze ons beschouwen, zoals wij wel niet zouden opkijken wanneer hier plotseling een geïsoleerde, onontdekte stam vikingen in houten zeilschepen arriveerde in onze moderne havens. Landen kunnen we daar niet, of je moet denken aan een bijzonder warme vakantiebestemming van de Dela. :)

Laat een reactie achter