Infographic: bestaat mijn baantje over een paar jaar nog?

Machines worden steeds ‘slimmer’. Al eerder verdwenen ooit onmisbare banen als stoker, seinwisselaar en vuurtorenwachter. Er zal echter nu een veel grotere slachting plaatsvinden op de arbeidsmarkt, aldus een rapport. Vooral makkelijk automatiseerbare beroepen als telemarketeer, administratief medewerker en koffiejuffrouw zullen een ware decimering ondergaan. Daarentegen zullen ‘sociale’ en artistieke beroepen, alsmede managementsfuncties nog behouden blijven.

werkloos

Vanaf pagina 57 van de bron is een lijst met beroepen opgenomen, met hierbij de kans dat de baan weg wordt geautomatiseerd.
Aan de andere kant: de onderzoekers bekeken niet, welke banen er in de toekomst bij gaan komen.
Dit zijn denk ik persoonlijk vooral banen, die te maken hebben met het gladstrijken van de sociale problemen die de technische explosie met zich meebrengt en het creatief vullen van de vele niches, denk aan virtual en augmented reality, die nu vrij komen.

Bron
Carl Benedikt Frey en Michael A. Osborne, THE FUTURE OF EMPLOYMENT: HOW SUSCEPTIBLE ARE JOBS TO COMPUTERISATION? (2013)

7 gedachten over “Infographic: bestaat mijn baantje over een paar jaar nog?”

  1. De telemarketeer mag van mij vandaag nog verdwijnen. En hoeft niet te worden opgevolgd voor bots.

    Of de koffiejuffrouw verdwijnt betwijfel ik echter. Sterker nog, ik weet niet waarom ze eigenlijk bestaat. Ik denk niet omdat dat financieel beter is dan iedereen zelf koffie te laten halen. Ik denk eerder dat het vanwege de “therapeutische werking” is (je breekt de dag meer en hebt dus “echt” een pauze), of misschien om iemand die verminderd arbeidsgeschikt is een baan te geven. Je gaat niet gezellig even een praatje aan met de robot, wel met de koffiejuffrouw (m/v).

    1. Kantinejuffrouw is misschien een beter woord, want ze moet het ook schoon houden en koffie, melk, suiker en thee bestellen.
      Maar in de constructie of assemblage bedrijven waar ik werk, wordt dat werk aan een magazijnbediende uitbesteed.
      Nou ja in de helft van de bedrijven waar ik tot nu toe gewerkt heb.

  2. Ik vraag mij af of men het zo erg moet vinden dat een grote slachting van banen op de arbeidsmarkt plaats zal vinden. De tijd is voortdurend onderhevig geweest aan veranderingen en de mens is altijd prima bestand geweest tegen veranderingen door adaptatie van hun omgeving. Dat we uiteindelijk uit zullen komen in een zg. vrijetijdseconomie met een eigen dynamiek is voor mij zonneklaar. Dat mensen zich gruwelijk zouden vervelen als men de beschikking krijgt over veel vrije tijd zie ik niet zo gauw gebeuren. Immers, in tijden van verveling kunnen de beste inventies ontstaan. Hieronder een beknopte uitwerking van een toekomstscenario:

    In een vrijetijdseconomie worden bedrijven zelfstandig gerund door humanoïde robots, de mens staat niet meer op de loonlijst in de meeste industrieën. De autonomie in een dergelijke economie blijft bij de mens middels ‘vakgroepen’ die de top vormen van takken van industrie (ontwerpers e.d.). De natuurlijke rechtspersoon blijft de directeur (en commissarissen) die de top vormen van elk (industrieel) bedrijf. De belastingdruk van bedrijven aan de overheid wordt enorm (belasting op energie b.v.). Humanoïde robots hebben zelf weinig sociale wensen en kunnen maar liefst 7×24=168 uren per week in bedrijf zijn.
    De overheid zal een cruciale rol spelen in een vrijetijdseconomie als uitkeringsverstrekker aan haar burgers. Die uitkeringen (basisinkomen?) zullen gedifferentieerd worden verstrekt wat zal worden bepaald door linkse of rechtse kabinetten. In grote lijnen zullen linkse partijen de financiële onafhankelijkheid voor het electoraat willen vieren in vrijheid en zullen rechtse partijen een tegenprestatie verlangen voor de financiële uitgaven aan het electoraat. Uiteindelijk zullen modale uitkeringen de norm worden. De mens kan zich in een vrijetijdseconomie blijven ontplooien. Daarvoor bestaan o.m. het voortgezet en universitair onderwijs (dus niet meer het beroepsonderwijs). Voor de happy few blijven er wel vacatures, maar voor miljoenen mensen die wel zouden kunnen werken zullen eenvoudigweg niet meer aan de slag kunnen komen. Weg geautomatiseerd. Als humanoïde robots verder worden ontwikkeld tot geavanceerde androïden voorzie ik zelfs dat veel sociale functies hetzelfde lot staat te wachten.

    Nogmaals, zo’n industriële revolutie lijkt mij niet negatief. Mensen wensen doorgaans veel vrije tijd in hun leven en eigenlijk is een vrijetijdseconomie allang begonnen. AOW-ers, WAO-ers, WW-ers, bijstandsgerechtigden etc. zijn bekende vormen en Nederland telt zo’n 3 miljoen deeltijdwerkers die het begrip vrije tijd al kennen. Toch kleuren zij hun leven zodanig in dat er niet veel ruimte is voor doemscenario’s. Waarom zou dat in de (nabije) toekomst anders zijn? Zeer zeker is er geen ruimte voor een doemscenario als zo’n toekomst ook nog zal worden ingericht op bestedingen in vrije tijd.

    1. Nou, dat ligt er toch nog aan hoe de geldstromen zullen gaan lopen? Gesteld dat de aanschaf van een humanoïde robot ligt op een jaarsalaris van een werknemer, terwijl je er wel een productiemiddel van zo’n 4 werknemers voor terugkrijgt (168 uren per week). De robot zelf zal zich snel terug kunnen verdienen, maar in dienst zijn van mensen die wel veel dure, sociale eisen stellen en dat moet ook bekostigd worden. Ik denk dus dat er wel enige turbulentie zal ontstaan in de hoogte van de uitkeringen voor mensen waar robots voor zullen werken. De concurrentiekracht van landen onderling zal ook in de toekomst van doorslaggevende betekenis zijn voor de koopkracht van burgers in die landen. De levensstandaard in lage lonen landen ligt een stuk lager dan in westerse landen, dus zullen zij hun producten goedkoper kunnen verhandelen. In het Westen daarentegen zullen producten duur worden verhandeld en dat is mogelijk als er slim en innovatief wordt gefabriceerd. Ik heb geen economie gestudeerd dus veel kan ik er niet over zeggen, maar volgens mij klopt mijn gedachte hier wel zo’n beetje.

      1. Ja misschien moeten we uiteindelijk net zo’n lage levensstandaard accepteren om concurrerend te blijven.
        Omdat die andere landen ook slim en innovatief blijken te zijn, of het van ons afkijken/kopiëren.
        Nivellerende marktwerking.

  3. m.i. zullen er best veel banen moeten blijven op het gebied van controle en toezicht. Dat hoop ik tenminste ook maar! Mijn vak is ook aan het vervallen, wat ik maatschappelijk best erg jammer vind. (Salomo had er wel nog 350 lopen over zijn tempelbouwplaats ca.)
    Zo ben ik ooit tekenaar geweest, met een potloodje op een tekenplank. Dat doe ik nog wel eens en dat functioneert dan nog best leuk. Overigens is dat natuurlijk geheel over genomen door de vent m/v achter de computer, met een tekenprogramma.
    Maar mijn oude vak als opzichter in de bouw is tegenwoordig toch wel voornamelijk overgenomen door een jurist, welke de bouwer keihard afrekent op de resultaten, als die niet voldoen aan de normen.
    Doch dat gebeurt dan helemaal achteraf, waarbij de kosten hemelhoog op kunnen lopen om alsnog aan de eisen te gaan voldoen. Dat wordt dan een knetterharde sfeer, waarbij ik nog geen zinnige onderhandelingen waarnam. Maatschappelijk acht ik dat een vorm van verval te zijn t.o.v. ons vroeger gelijk met de bouw mee oplopen en gelijk ingrijpen als dingen niet goed dreigen te gaan. Dan zijn de bijstuur-kosten immers ook nog gering.
     
    Dat had vroeger ook wel wat met macht te maken. Als directievoerder op de bouw, behorende bij de opdrachtgever, de belanghebbende bij een goed stuk werk volgens het contract dus, had je een zekere macht, net als de wijkagent in de buurt had. Zo’n wijkagent ving ook best veel ontsporingen af. Je had als opgroeiende jeugd ook respect voor zo’n bij de maatschappij van de buurt betrokken man.
    Ik ben bang voor de tijd, als die terug komt, dat je alleen achteraf keihard afgerekend zal gaan worden op je foute gedrag, zoals in vroeger eeuwen en nu nog in ideologisch achtergebleven gebieden. Dan verwacht ik handen en hoofden afhakken.
    Ja, daar denk ik bij aan een Turks kromzwaard ja.
     
    Daar komt nog wat bij: als bouwkundige had ik een bepaalde maatschappelijke waarde, nu als nog slechts consument, pensionado, ervaar ik een grote kwetsbaarheid voor de tijd die er aan aan het komen is. Want de agressieve oerwet van het recht van de sterkste is natuurlijk nog steeds springlevend hier op aarde.
     
    Nou zal het mijn tijd wel uitduren verwacht ik, maar voor jongeren wiens enige macht nog straks die van de consument is, voorzie ik geen respectvolle, eerbiedwaardige behandeling door de grote bezitters in de toekomst hoor. En de hoop dat de macht van het getal hen wel redden zal, is voor mij nu reeds grotelijks aan het vervliegen, met een schijndemocratie welke al lang overheerst wordt door het ‘grote geld’, ‘de financiële markten’  zoals we hier op Visionair leerden en om ons heen waar kunnen nemen.

Laat een reactie achter