Wordt muziek het nieuwste hackinstrument? Wellicht, als deze uitvinding van Intel groot gaat worden.

Is nieuwe muziek nog wel mogelijk?

9 reacties / Analyses, Wetenschap / Door / 20 maart 2013

Afgelopen week is op de nationale televisie de compositie van het Koningslied gepresenteerd door de maker ervan: John Ewbank. Veel mensen herkenden meteen al een ander lied erin en al gauw werd Ewbank beschuldigd van vermeend plagiaat. Ook een Nederlandse band doet een claim dat er opvallende gelijkenissen zouden zijn met een nummer dat deze band heeft geschreven. Ewbank ontkent plagiaat en geeft aan dat hij het Koningslied geheel onafhankelijk heeft geschreven. Het nummer wordt in ieder geval niet aangepast.

Maar hoe is dit mogelijk? Is het nog wel mogelijk om originele composities te blijven schrijven? Het is moeilijk om hier een goed antwoord op te geven. Wel is het mogelijk om een antwoord te geven op een soortgelijke vraag.

Will We Ever Run Out of New Music?
In een video van de populaire YouTube-kanaal Vsauce wordt het antwoord gegeven op de vraag: Will We Ever Run Out of New Music?

Als eerste wordt het aantal mogelijke unieke variaties van een audiobestand met een lengte van 5 minuten uitgelegd. Dit is een bijna niet te bevatten maar toch eindige hoeveelheid. Het zegt echter nog niets over de hoeveelheid unieke muziekstukken of liederen die er mogelijk zijn. Om dit aantal te verminderen, worden er bepaalde aannames gedaan om een realistische benadering te krijgen. Dit aantal is nog groot genoeg om 100 auteurs, 248 jaar lang, elke seconde een nieuwe melodie te laten schrijven. Het is ook vele malen groter dan het totaal aantal bekende nummers en melodieën. Dus je kunt wel stellen dat het wiskundig bekeken het bijna onmogelijk is om geen unieke melodie te maken.

Maar als dit waar is? Waarom zijn er dan zoveel gemeenschappelijke overeenkomsten tussen veel liedjes? Waarom lijken ze regelmatig hetzelfde te klinken? In de video worden hiervan enkele voorbeelden gegeven. Ook wordt er de Australische band The Axis of Awesome genoemd die een video hebben gemaakt waarin wordt gedemonstreerd dat 40 bekende liedjes weinig variatie kennen. Alle 40 liedjes maken gebruik van dezelfde 4 akkoorden. Ook de site Sounds Just Like is interessant om te bezoeken. Het laat zien welke (bekende) liedjes op elkaar lijken.  Het lijkt erop dat we een voorkeur hebben voor bepaalde patronen en dat componisten zich steeds weer laten beïnvloeden door bestaande liedjes om nieuwe liedjes te maken.

Ook tekstueel is weinig variatie te vinden in het metrum. Er bestaat in het Engels hier een speciale term voor: common metre. Het wordt in veel popliedjes en andere populaire liedjes gebruikt. In bijvoorbeeld het bekende kerstliedje ‘O dennenboom‘ is dit metrum weer terug te vinden.

Verder blijkt dat muziek een bepaalde complexiteit dient te hebben om voor het menselijk brein interessant te zijn. Het moet niet te simpel zijn en ook weer niet te gecompliceerd.  Zoals eerder opgemerkt lijken we steeds weer aan bepaalde muziekpatronen en melodieën een voorkeur te geven. Alsof het herkenbaar moet blijven. Muziek mag over het algemeen niet teveel afwijken van datgene wat we al kennen. Hoewel er meer dan voldoende mogelijkheden zijn om compleet nieuwe muziek te componeren.

Genoemde links video
The Axis of Awesome: 4 Chords Official Music Video
Everything is a Remix
Mix and Match Lyrics
Sounds Just Like

9 gedachten over “Is nieuwe muziek nog wel mogelijk?”

  2. Picobyte

    Mensen zijn snel geneigd hun composities op bestaande te baseren,omdat het werkt en de ritme en notenpatronen ons van jong af aan al worden ingegeven.
    Een klassiek stukje muziek dat iedereen kent?
    http://www.youtube.com/watch?v=faJE92phKzI
    Mijn persoonlijke favoriet maar er is in muziek,computers,kleding en al het andere wat mensen doen een mode.
    De mode is waardoor mensen gedreven worden meer en/of anders te worden wat ze zijn.
    Mode geeft vooruitgang.
    Nu nog gezonde dames op de catwalks. letterlijk en figuurlijk!

  3. audionair

    Lang niet alle theoretisch mogelijke acoord wisselingen en noten sequences zijn in praktijk bruikbaaar; de meeste “liggen niet goed in het gehoor”. Ik heb ooit als proef mezelf de vlooienmars leren spelen achteruit. Er is dan een melodie ontstaan (met dezelfde noten) die vrijwel niet te onthouden is. Er is dus een veel kleiner aantal beschikbare melodieen, al snel gebruik je dus stukjes van bestaande composities.

  4. Elrandy

    Eert was er stilte, toen chaos dan harmonie en toen was het weer stil. Nu is er dagelijks muziek welke men zelf kan maken, live muziek of opnemen met een huidig electronisch audio apparaat waarmee men de geschiedenis bijna letterlijk kan mengen met de werkelijkheid. Stilte, of gewoon frequenties welke men niet alleen kan horen binnen se 15Hz en 35000 Hz als wel de menschenlijke verschillende reacties tussen en op de -0Hz tot infinitief Hz zijn alle geluiden dan toch al eens geweest en moeten zij elke keer weer opnieuw worden gerangschikt. Live muziek van de goeie artiesten is beter dan opgenomen patroon muziek (frequenties) mijn mening. bubbels? Tegenwoordig zijn er in mijne omgeving veel te veel lawaai verstoorders met hun woorden zonder melodie, ook wel te veel apparaten die de rust verstoren en geen toegevoegde waarde leveren aan de harmonie in het leven. ♫♪♪♪♫ bijvoorbeeld de vierkwartsmaat van de massa wagens en de eenkwarstmaat van de reclame zijn brute verstoorders van de overige kwartsmaten.! Het kan ook anders zonder stemmen met schone frequenties welke men kan nameten in de kristalvorm van het water waarmee het directe omgevings contacten heeft. Even de papiertje verschrompelen. ;)

  6. peter

    Dingen die moeilijk in het gehoor liggen hoeven dat niet te blijven. Nieuwe ritmes en melodieen worden nog steeds toegevoegd aan onze gezamenlijke acceptatie, maar dat gaat nu eenmaal langzaam. Alhoewel langzaam, ik ben 25 jaar geleden afgestudeerd aan het conservatorium en sindsdien is er toch behoorlijk wat gebeurd.
    Trouwens, ewbank is wel een heel slecht voorbeeld om een artikel over de mogelijkheden binnen de muzikale grenzen te openen. Ik weet niet of hij in de tussentijd is bijgespijkerd maar in zijn begintijd als leverancier van borsato kon hij zich met enige moeite binnen een enkel toonsoortje bewegen, laat staan dat ie zich vrij wist binnen het hele palet.

  7. Inge v Bergen

    Wat een mooie inhoudelijke reacties staan er vòòr mij hier op het forum.
    Veel van de punten daar genoemd zijn van dezelfde melodie als in mijn gedachten.
    Toch schrijf ik ook maar even uit mijn eigen ervaring, deze is onder meer gebaseerd op dat ik zo’n duizend folksongs regelmatig speel en zing. Ik speel en zing uit andere culturen en heb ook een songboekje met eigen liederen.
    De meeste van deze songs hebben, wat ik voor mezelf noem, een hoog archetypisch gehalte. Ik bedoel daarmee dat ze dichtbij liggen aan de structuur en bouw van onze gehoors-ervaring en eenvoudige basisgevoelens. En zoals al opgemerkt deze zijn beïnvloed door de cultuur waarin je bent gevormd en/of leeft. Zo is een selectie uit 4000 Raga’s voor mij moeilijker te onderscheiden en leren dan die meer op de taligheid van mijn Westerse wereld zijn ge-ent. En voor de monteur klinkt een lekker lopend dieseltje ook als muziek.
    Omdat voor mij woord en klank van een lied moeilijk te scheiden zijn, heeft zelfs je taalgebied invloed op wat fijne muziek is. (Klinker georiënteerde talen als de Romaanse en Engels zijn voor mij eenvoudiger te schrijven dan b.v. de Nederlandse, ik ervaar muziek moeilijker in “sch”. (Sch, Sch, Schalie-gas, pom pom).
     
    Het grootste deel van de video ging over de potentie, maar als 30 apen dagen zitten te typen krijg je dan een stuk van Shakespeare ?
    Dat gaat dus over de definitie van wat is muziek. En voor mij is dat niet het genereren, maar het oproepen van bepaalde sfeerbeelden en gevoelens.
    Zo brengt een Mars – actie, een wals – een blij binnengevoel, de klompendans/polka – eenvoudig enjoyment en de 128 beat – opwinding/uit je dak gaan . Of zoiets, ik werk meer uit mijn gevoel.  Voor mij is muziek maken gewoon een blijde bezigheid, maar de professionele muziekschrijvers zullen dit wel veel beter kunnen beschrijven. Of naar literatuur kunnen verwijzen.
    Dus naast de toonhoogtes en de gekozen klankkleur (hoeveel kruizen en mollen, majeur/mineur) is ook het ritme van groot belang. Ja en eigenlijk ook al die tekentjes die je boven noten kan schrijven als piano (zachtjes), staccato (als puntjes spelen), iets langer aanhouden, enz.
    Ook wordt er vaak nog gespeeld met herhalingen en toonsoort wisselingen.
    Dan kennen we op synthesizers nog de  “ADSR-enveloppe” die de karakteristiek van de toonopbouw met 4 variabelen beschrijft. Komt de toon langzaam op of is hij meteen op volle sterkte, bouwt hij snel of langzaam af of is hij plops weg, etc. Die karakteristiek hoort ook bij de verschillen in instrumenten en voor romantiek neem je zingende violen bv, maar daar trek je niet mee ten oorlog.
     
    Omdat muziek vaak wordt geschreven om maar een beperkte set gevoelens op te roepen, zullen veel karakteristieken/eigenschappen van muziek overeenkomen. Dat is niet copieren, dat is binnen jouw cultuur bepaalde gevoelens oproepen of uiten. Bepaalde toonreeksen en ritmes liggen dan voor de hand. En het kan vol worden dan daar. Ja het lijkt op elkaar, zoals de ene fiets op de weg op de andere lijkt. En dan komt opeens Satie met een ligfiets.
     
    Dus, ja, het aantal potentionele melodieën is bijkans oneindig, maar voor de deur kan het dringen zijn.
    Dat heeft te maken met de ontvanger, zijn cultuur en zijn doelstelling.
     
    Wat fijn dat jouw input mij opriep hier eens over na te denken over hoe ik dat nou ervaar.
    En dan hebben we het nog helemaal niet over hemisync gehad.
    Ik ga gauw verder want ik heb logees.
    groetjes,
    inge

Laat een reactie achter