Libelle

Je moet erop vertrouwen dat iedereen rechts blijft rijden in Nederland en stopt als verkeerslichten op rood springen.
Maar wat als blijkt dat tal van afspraken ons vertrouwen niet waard blijken te zijn?

De wethouder belooft subsidie, verzint een rotsmoes en trekt hem haastig weer in.
De baas komt erop terug, je hoort er niets meer van.
De trein vertrekt om vijf over het uur, maar komt niet eens aan.
De gladheid wordt bestreden, maar nu niet want het strooizout is op.

Op zichzelf zijn de genoemde ongemakken niet onoverkomelijk, het zijn gewoon teleurstellingen die wij moeten en kunnen incasseren.

Op het etiket staat “Hertenbiefstuk”, in werkelijkheid eet u rundvlees.
U denkt Chileense wijn te kopen, in werkelijkheid koopt u met water aangelengde wijnconcentraat met toegevoegde suiker en alcohol.
Wanneer u zeeppoeder koopt, schaft u in werkelijkheid chemicaliën aan die via uw kleding zo door uw huid heen gieren en die u ziek kunnen maken.
Het butterscotch smaakje in de puddingsaus is syntetisch en komt uit een chemische fabriek. Zoethoutthee? U moest eens weten.

Je kunt moderne ontwikkelingen niet tegenhouden, alles wordt goed gecontroleerd door de instanties. Je moet erop kunnen vertrouwen. Vertrouwt u het nog?

De Europese munt staat als een huis, zij brengt ons welvaart, zodat wij ons allen fiere Europeanen kunnen voelen.
De hypotheekrenteaftrek blijft onbespreekbaar, vertrouw ons op ons woord, bouw gerust uw toekomst op onze belofte.
Pensioen is in feite uitgesteld inkomen, het is van jou, vertrouw daarop, baseer er gerust je plannen op, wij staan ervoor.
Zet uw geld veilig op de bank ga rustig slapen, wij waken over u, wij zijn uw vertrouwen meer dan waard, geniet nou maar lekker van voetbal.
Al een griepspuit gehaald?

Vier keer per week krijgen we te horen dat Nederland het gelukkigste land ter wereld is, en zowat het welvarendste.
In het draaiboek “volksverlakkerij” is het allemaal goed voorbereid en ook het draaiboek “brood en spelen” heeft nog leuke dingen voor ons in petto.
Voor mij echter is de menselijke maat zoek, mijn vermogen tot vertrouwen is op en, poolomkeerbaar als ik ben, slaat om in wantrouwen. Dacht ik roomboter te kopen! Staat er ‘roomboterprodukt’ op de verpakking. Weer zo’n geheimzinnige mix met vloeibare plastic. Smeerbaar, allicht!
In afwachting van het partijprogramma van Emil Roemer besluit ik; Zonder leesbril geen boodschappen meer en zonder wantrouwen geen Jan Kees de Jager.