In de verre toekomst, rond de 2 miljard jaar na nu, zal de convectie in de aardkern tot stilstand komen en het aardmagnetisch veld verdwijnen. Met de aarde zal dan gebeuren wat eerder met Mars gebeurde: een genadeloos bombardement van zonnewind zal de atmosfeer langzaam maar zeker uitputten en de aarde uitdrogen. Kan een kunstmatig magnetisch veld de aarde redden? Hoe sterk zou dit moeten zijn?
Hoe ontstaan magnetische velden?
Magnetisme bestaat alleen omdat de speciale relativiteit bestaat. Sterker nog: de speciale relativiteitstheorie is rechtstreeks af te leiden uit de vier fundamentele vergelijkingen van Maxwell die alle elektromagnetisme beschrijven. Een elektrische lading die beweegt, wekt een magnetisch veld op. Ook bestaan er elementaire magneetjes in de vorm van ijzeratomen of microstructuren, zoals in keramische magneten van neodymium en samarium. Deze wekken ook een magnetisch veld op: de reden waarom permanente magneten bestaan.
Op deze schaal zijn permanente magneten niet praktisch. We richten ons daarom op elektromagneten.
Het aardmagnetisch veld wordt opgewekt door stromingen in de aardkern. Als deze stoppen, hoe vervangen we die dan? – NASA
Hoe sterk is het aardmagnetisch veld?
Het aardmagnetisch veld heeft op de aardoppervlakte een sterkte van 25 tot 65 microtesla’s. Dit is op het eerste gezicht niet erg sterk: het veld van een sterke neodymiummagneet is tienduizenden malen sterker. Echter: dit veld omvat de gehele aarde. Om de zonnewind af te weren, moet een veld worden geconstrueerd dat minimaal dezelfde grootte en sterkte heeft.
Hoe vervangen we dit aardmagnetisch veld?
De eenvoudigste oplossing is een elektrisch supergeleidende spoel die om de aarde zweeft. Denk bijvoorbeeld aan een locatie op tienduizend kilometer van de aardkern, dus rond de 3 500 km boven de aardoppervlakte. Dit betekent een totale lengte per winding van rond de 62 800 km. Deze ring is in principe instabiel, dus moet voortdurend worden bijgestuurd en in de juiste baan worden gehouden.
Hier moet vervolgens een sterke stroom doorheen worden gestuurd. Voor een te bereiken veldsterkte van 50 microtesla en tienduizend windingen is dan in principe een stroom van 50 000 ampère toereikend om dit veld op te wekken. Japanse wetenschappers zijn er in 2014 in geslaagd om 100 000 ampère op te wekken en door een supergeleidend circuit te laten vloeien.
In theorie is deze oplossing dus zeker mogelijk. Echter: de bouw van 620 miljoen kilometer supergeleidende kabel die nooit mag haperen, zal zeer veel grondstoffen vergen. Wellicht is het dan slimmer om ionkanalen te openen – in de ruimte heerst vacuüm – die door richtringen worden gestuurd. Zeg maar een soort deeltjesversneller rond de aarde.
Oplossing voor Mars en Venus?
Deze techniek kan nu al worden gebruikt om een toekomstig geterraformeerd Mars te beschermen tegen de zonnewind. Omdat Mars veel kleiner is dan de aarde en de flux van de zonnewind maar de helft is, zou dit systeem kleiner kunnen.
Voor Venus zal een twee keer zo sterke veldsterkte, en hiermee stroomsterkte, nodig zijn om hetzelfde effect te bereiken.
Venus zal grondiger aangepakt moeten worden: zo moet de planeet weer in rotatie worden gebracht en verlost van de verstikkende deken koolstofdioxide. De hoeveelheden energie die hier voor nodig zijn, vereisen een Kardashev-II beschaving en liggen nog ver buiten ons bereik.
Volgens astronomen gaat de zon in een soort sluimermodus. Dit betekent dat er voor een periode van ca 100 jaar geen zonnevlekken te zien zijn.
Zonnecyclus
Normaal gesproken is er een cyclus van 11 jaar waarbij er in een periode van een jaar erg veel zonnevlekken zijn en 5,5 jaar later veel minder. Dit komt omdat de zon een iets variabele ster is. Zonnevlekken zijn gebieden op de zon waar er veel magnetische activiteit is. De oppervlaktetemperatuur van de zon is plm. 6000 °C en die van een zonnevlek ca 5000°C. Daardoor lijkt deze zwart in vergelijking met de rest van het zonneoppervlak. Deze zonnevlekken zijn magnetische hotspots die veel geladen deeltjes, voornamelijk heliumkernen, uitstoten die de zonnewind vormen.
Kosmische straling
De zonnewind vormt een soort magnetisch schild rond ons zonnestelsel die de interstellaire kosmische straling tegenhoudt: de heliosfeer. Deze kosmische straling is afkomstig van supernova’s, neutronensterren, pulsars, magnetars en zwarte gaten. Kosmische straling bestaat ook uit elementaire deeltjes zoals protonen, positronen enz. Deze bewegen random, maar de kosmische straling die anders op aarde zou belanden, is naar de zon gericht. Immers, de heliopauze, de grens waar de zonnewind overgaat in het interstellair medium, ligt op meer dan honderd maal de afstand aarde-zon, waardoor kosmische straling richting aarde vrijwel richting zon beweegt. Wanneer de zon in een rustigere fase verkeert met weinig magnetische activiteit is de zonnewind zwakker waardoor er wat van de kosmische straling het zonnestelsel weet binnen te dringen. Deze straling zorgt er voor dat er moleculen in de atmosferen van de planeten ioniseren. Deze ionen vormen dan condensatiekernen wat resulteert in meer bewolking. De laatste 2 cyclussen zijn de maxima minder intens dus is de algehele zonnewind zwakker. De verwachting op basis van waarnemingen uit het verleden is dat de volgende cyclus nog zwakker is dan de huidige en dat er vanaf 2050 geen zonnevlekken meer zijn gedurende een aantal decennia. Dit resulteert dan in iets feller zonlicht..
Een nieuwe ijstijd, of globale afkoeling, zou lijden tot grote hongersnoden. Mogelijk zelfs tot het einde van de beschaving.
Afkoeling
Als er meer bewolking is op Aarde dan is het albedo groter. Wit weerkaatst bijna alle licht, absorbeert warmte minder goed dan zwart. Hierdoor koelt het klimaat met de loop der jaren af. Dit valt goed waar te nemen in een experiment dat je makkelijk zelf thuis kunt uitvoeren. Als je met een vergrootglas in de zon een stuk krant in brand probeert te zetten, zal het papier dat bedekt is met een donkere inktlaag sneller ontbranden dan het witte papier zonder inkt. Ook het effect van kleine deeltjes op waterdamp valt goed te bestuderen als je wat sigarettenrook in een kopje hete koffie of thee blaast. Wat je waarneemt is dat de condensatie wordt bevorderd doordat de rookdeeltjes als condensatie kernen fungeren net als de ionen in de atmosfeer. De laatste 2 jaar valt goed waar te nemen dat er steeds minder dagen zijn waarbij er helemaal geen wolken zijn. Ook hebben we zowel vorig jaar als dit jaar een aantal kouderecords in de zomer en het voorjaar. Vorig jaar een dag in augustus met slechts 12°C graden overdag en ’s nachts in de buurt van het vriespunt. Ook van het voorjaar was er op 22 mei een kouderecord met -10°C in de nacht en overdag slecht 5°C in De Bilt. Ook de rest van Europa had bijzonder koud weer waarbij er veel landbouwgewassen door heel Europa schade hebben opgelopen. Op 16 september hebben we weer een kouderecord gebroken met slechts 12°C overdag. Daarnaast hebben we een van de koudste septembermaanden ooit. Daarnaast hebben we de afgelopen 2 jaar bijzonder veel regen te verwerken gehad. Ook de warme pieken kunnen zijn veroorzaakt door verhoogde kosmische straling omdat de straalstroom eerst gaat kronkelen om vervolgens verder naar het zuiden te gaan. Hierdoor kan de wind tijdelijk lang uit het zuiden of juist het noorden gaan waaien met temperatuur extremen tot gevolg. Wanneer de straalstroom in het geheel zuidelijker komt te liggen dan kunnen we permanent in de koudere arctische lucht terechtkomen wat dan resulteert in koele natte zomers en ijzige winters. De gemiddelde wereldwijde temperatuur kan 4°C lager worden.
Het broeikaseffect
Velen zullen het niet geloven vanwege het feit dat de media zich enkel met het broeikaseffect bezig houdt en daarbij andere factoren die het klimaat ook reguleren negeren. De invloed van kooldioxide is in werkelijkheid zeer gering en er zijn zelfs aanwijzingen in ijskernen gevonden dat er in het verleden van de aarde de opwarming van het klimaat vooraf ging aan de stijging van CO2 ipv andersom. Dit zou kunnen komen door onder andere bosbranden die toenemen in een warmer klimaat en ook micro organismen die organisch materiaal afbreken zoals schimmels actiever werden. Dit zou van toepassing zijn geweest aan het einde van elke ijstijd toen de temperaturen dramatisch stegen in korte tijd. Toen de temperaturen weer daalden bleef het CO2 gehalte nog even stijgen alvorens deze ook weer terug liep. Kooldioxide heeft wel degelijk een hogere infrarood absorptie dan stikstof en zuurstof maar deze zou in procenten toe moeten nemen in de atmosfeer wil dit een aanzienlijk effect krijgen op het klimaat. De laatste keer dat dat het geval was, was in de ramp aan het einde van het Perm, 252 miljoen jaar geleden, als gevolg van een gigantische vulkaan uitbarsting in Siberië die ook nog eens plm. 100000 jaar doorging. De huidige atmosfeer bevat slechts 0,04 procent (voor-industriëel niveau: 0,027%). Ter vergelijking bevat de atmosfeer van Mars vele malen meer kooldioxide ondanks dat deze veel ijler is dan de aardatmosfeer. En toch ligt de gemiddelde Martiaanse temperatuur ver onder het vriespunt [n.v.d.r.: het broeikasffect van de Martiaanse atmosfeer verhoogt de temperatuur op Mars met zes graden]. Volgens het klimaatmodel van Svante Arrhenius,dat alleen uitgaat van kooldioxide zelf, heeft de huidige verhoging in CO2 op zichzelf een temperatuursverhoging van gemiddeld één graad Celsius tot gevolg. Moderne klimaatmodellen gaan uit van extra opwarming door waterdamp. Het is de vraag of dat wel klopt.
Economische schade.
Doordat het weer natter en kouder wordt is het steeds moeilijker om op de traditionele wijze landbouw te bedrijven. Hierdoor wordt voedsel steeds duurder. Dit jaar is voedsel al ruim 8% duurder geworden met als uitschieter zuivel dat wel 40% duurder is dan voorheen. Ook legt een kouder klimaat een hogere druk op de gasvoorraden met nog meer calamiteiten als de aardbevingen in Groningen als gevolg. Daarnaast wordt aardgas dus ook duurder. Als de oogsten nog slechter worden zullen de prijzen de pan uit gaan reizen. De infrastructuur zal ook niet worden ontzien. Door stormen, hevige regen en uitzonderlijke hoeveelheden sneeuw zal het verkeer worden verstoord, kan de elektriciteit uitvallen en ook tv en internet gaan storen.
Einde beschaving. Door deze schade wordt de economie hard geraakt en geeft dit meer voedingsbodem voor een nieuwe wereldwijde economische crisis. Daarnaast zijn er al allerlei andere factoren naast een eventuele mini-ijstijd die ons nog eens extra kwetsbaar maken. Zo raakt de landbouwgrond steeds meer uitgeput van sporenelementen en erosie. Ook wordt fossiele brandstof steeds schaarser en dus duurder, wat ook prijsstijgingen in de hand werkt. Dit zal in combinatie met een mini-ijstijd een dodelijke cocktail zijn voor de beschaving.
Zelfvoorziening
Gelukkig zijn er allerlei dingen die je zelf kunt doen en maken. Veredelde gewassen zijn praktisch onmogelijk om kweken in een koud en vochtig klimaat maar er zijn talloze wilde planten soorten die ook eetbaar zijn, en zelfs nog veel meer voedingstoffen bevatten dan conventionele groenten. Als vervanging voor vlees kunnen we insecten eten. Ik vind sprinkhanen persoonlijk heel erg lekker. Ze bevatten 2 x zoveel eiwitten als normaal vlees en zijn vlug op te kweken. Ons aardgas kunnen we vervangen door biogas dat we van onze eigen groen afval en ontlasting maken. Als fruit eten we bramen, frambozen, vlierbessen, sleedoorns en rozenbottels; deze zijn veel beter bestand tegen koude omstandigheden. Om dit allemaal zelf in je eentje te verwerken is nogal wat dus zullen we er goed aan doen te investeren in onze relaties met de buren zodat we samen kunnen werken en eventueel kunnen ruilen. En we kunnen dan stapje voor stapje werken naar de energiestandaard waar ik hier op Visionair in het verleden over heb geschreven.
Dr. Frédéric Kula, een dissident, is gevlucht uit zijn geboorteland. Hij houdt vanuit zijn nieuwe land een weblog bij, waarin corruptie en machtsmisbruik door de machthebbers in zijn thuisland aan de kaak worden gesteld. Hij controleert daarom de deuren en ramen van zijn beveiligde appartement goed en gaat met een gerust hart slapen.
Dat had hij beter niet kunnen doen. Door een ventilatiekoker vliegt een robotinsekt naar binnen. Bestuurd door geheim agenten, landt de nanodrone op het gezicht van Kula en injecteert een dodelijke dosis botulinetoxine.
Het lijkt het plot van een paranoïde SF-thriller. Niets is minder waar. Drones zo groot als een insect bestaan al. In 2017 zijn deze kleiner dan een euromunt.
De techniek wordt steeds beter, wat zich onder meer uit in zeer kleine versies van dodelijke wapens. Atoombommen die je in een handtas kan meenemen. Drones zo groot als een insekt om een politieke tegenstander mee uit de weg te ruimen. Technisch is het nu al mogelijk. Wat staat ons te wachten?
Mini-nukes
Atoombommen leveren per kilogram honderdduizenden malen zoveel explosiekracht als TNT. Dat betekent, dat een atoombom van twee kilo een gebouw ter grootte van het voormalige World Trade Center kan verwoesten. Tot voor kort was de kleinste atoombom de W54, bijgenaamd Davy Crockett. Deze bom van ongeveer twintig kilo kan in een rugzak meegenomen worden. Dit ontwerp dateert uit de jaren vijftig. Dit ligt dicht tegen het theoretische minimum aan. Met de wetenschappelijke kennis van nu kunnen veel kleinere wapens worden gebouwd. Er doen wilde geruchten de ronde dat Pakistan over nucleaire wapens zo groot als een tennisbal zou beschikken. In principe kan dit alleen met een extreem rijke neutronenbron, veel rijker dan de bekende splijtbare isotopen U-235 en Pu-239. Het is waarschijnlijker dat de Pakistanen bluffen.
Drones zo groot als een insekt kunnen voor spionage, maar ook voor moordaanslagen worden gebruikt. – Bron: studyihub.com
Genetisch gemanipuleerde dodelijke insecten
Het is op dit moment met CRISPR mogelijk een bestaand gen uit een genoom te knippen en te vervangen door een ander gen. Zo zou je bijvoorbeeld het gen in muggen dat codeert voor een pijnstillend enzym, kunnen vervangen door een gen dat codeert voor een dodelijk giftig eiwit. Laat deze genetisch gemanipuleerde muggen los en zie daar: een leger des doods, dat zich al voortplantend een fatale jacht opent op de bevolking. Uiteraard is dit dan ook dodelijk voor je eigen mensen. Insecten trekken zich niets aan van landsgrenzen. Dit is daarom meer een tactiek, die door een terroristische groepering zal worden gebruikt om af te rekenen met de rest van de mensheid.
Zichzelf vermenigvuldigende nanobots
Het meest enge scenario bestaat uit ‘black goo’, zichzelf vermenigvuldigende nanobots met een sinister militair doel. Deze verzamelen grondstoffen uit hun omgeving en maken hiermee nieuwe kopieën van zichzelf. Als er geen beperking is ingebouwd, zal het vermenigvuldigen doorgaan tot er een einde komt aan de beschikbare grondstoffen. Niet voor niets schat het Future of Humanity Institute van de universiteit van Oxford de kans dat dit leidt tot het uitsterven van de mens, hoog in – rond de vijf procent tot 2100.
Bestaan er nog groepjes mensen die volkomen geïsoleerd zijn van de rest van de wereld?
Zeker in dichtbevolkte landen als Nederland en België, ben je nooit verder dan een paar honderd meter verwijderd van andere mensen. Toch zijn er op onze knusse waterrijke rots nog zat gemeenschappen te vinden die vrijwel niet te bereiken zijn vanuit de buitenwereld. Dus heb je een vervelende ex, hoge schulden of ben je helemaal klaar met de politiek,de zombificering of de vergroffing? Dan is voor fijnbesnaarde zielen HIER misschien de oplossing te vinden.
https://youtu.be/hbCIZaNqEe0
De sociologie van deze gemeenschappen is ook erg interessant. Ruimtekolonies zullen uit weinig mensen bestaan,die jarenlang, vermoedelijk de rest van hun leven, op elkaars lip zullen leven. Als we ontdekken hoe kleine groepen jarenlang intact blijven, worden hierdoor de kansen op conflicten kleiner en daarmee de kans op slagen veel groter.
Wellicht vormen de sociale verhoudingen op Pitcairn Eiland dan juist een voorbeeld van hoe het niet moet.
Santa Cruz del Islote, een visserseilandje van ongeveer honderd bij honderd meter, wordt bewoond door 1200 mensen. Er is een schooltje, een apotheek en verschillende supermarktjes.
Waar tsunami’s al vernietigend zijn, is dit nog een peulenschil vergeleken met één van de allerverwoestendste natuurverschijnselen denkbaar: megatsunami’s. De golf van een tsunami bereikt meer dan tien meter hoogte. Er zijn overblijfselen van megatsunami’s gevonden, die honderden meters tot meer dan een kilometer hoog waren. Zie deze video.
Gelukkig zijn megatsunami’s redelijk zeldzaam. Toch hebben we archeologische overblijfselen gevonden van megatsunami’s, die onder meer 6000 jaar geleden het Middellandse Zeegebied hebben geteisterd. De enige megatsunami waarvan ooggetuigenverslagen zijn, vond plaats in 1958 in de Lituya Bay in Alaska.
De gevolgen van een honderden meters hoge muur van water zijn vanzelfsprekend catastrofaal. Een land als Nederland zou vrijwel totaal van de kaart geveegd worden. In feite zou een groot deel van de mensheid ernstig in de problemen komen, want 44% van alle mensen woont binnen honderd kilometer van een kust.
Megatsunami’s worden niet veroorzaakt door aardbevingen, zoals normale tsunami’s, maar door instortende rotswanden of inslagen van grotere asteroïden. Een deel van de bergwand van de Cumbre Vieja staat op het punt omlaag te storten en -mogelijk- een megatsunami te veroorzaken. Dit ligt op de Canarische Eilanden, wat betekent dat Marokko en het zuiden van Spanje en Portugal zwaar zouden worden getroffen. De Lage Landen zouden redelijk veilig zijn. De ravage zou aan de Atlantische kust van Noord-Amerika wel zeer groot zijn.
Volgens deze ouderwetse doemdenkersdocu zal de aarde door de klimaatverandering veranderen in een hel. De ongebreidelde kap van regenwouden, uitstoot van CO2 en, daarna, het vrijkomen van enorme hoeveelheden van het extreme broeikasgas methaan uit de ontdooiende Siberische permafrost zal het armageddon los laten breken.
https://youtube.com/watch?v=Mlw2hOh7kgY
De makers van deze docu stellen, m.i. terecht, dat de voorspellingen in de docu aan de extreme kant zijn. Ze vallen echter nog steeds binnen de bandbreedte van mainstream klimaatvoorspellingen.
Het is nu, anno 2016, in feite te laat om hier nog veel aan te doen. Het omslagpunt nadert onverbiddelijk, met nu voor het eerst een CO2-gehalte van 0,400% – 0,050% hoger dan voor het begin van de Industriële Revolutie. Het systeem in de huidige vorm is in feite niet meer terug te brengen naar de situatie van de Kleine IJstijd, zoals milieuorganisaties willen.
We kunnen beter nadenken over methodes om de gevolgen te verminderen. Zo kunnen we de Sahara en andere woestijnen tot bloei brengen. Zo onttrekken we water aan de oceanen en vullen we de aquifers weer tot het maximum, wat de zeespiegel in ieder geval enkele decimeters laat dalen. Kooldioxide is in feite een waardevolle grondstof – koolstof is de nuttigste substantie die we kennen.
In het ergste geval wordt Nederland kleiner dan Luxemburg door de zeespiegelstijging.
Sinds 15 miljoen jaar heerst er op aarde ook een CO2-hongersnood. De reden dat veel planten, zoals maïs, het energieslurpende C4-metabolisme hebben ontwikkeld om ook de laatste spoortjes kooldioxide uit de lucht te kunnen trekken. In feite bewijzen we het aardse ecosysteem een grote weldaad door de eerder onttrokken kooldioxide weer in de lucht te pompen.
De zeespiegel is nu in feite abnormaal laag. Zo stond Hongarije in het Plioceen onder water. Omdat de ooit verdwenen kooldioxide nu weer terugkomt, keert de ‘oude’ situatie weer terug.
Het Amerikaanse leger is overal ter wereld actief. Deze aanwezigheid is bepaald niet onomstreden. Zowel in het buitenland als in de VS zelf, want het leger kost zeker 600 miljard dollar per jaar. Dat is 2000 dollar per Amerikaan, waar heel wat nuttige dingen, zoals nieuwe bruggen en ziekenhuizen, in het Amerikaanse binnenland voor aangelegd kunnen worden. Wat zouden de gevolgen zijn als een Amerikaanse president zou besluiten om het Amerikaanse leger wereldwijd terug te trekken?
Volgens deze documentaire heeft Amerikaans ingrepen wereldwijd levens gered en is onder meer Europa niet in staat de eigen boontjes te doppen, wat bleek uit de vernederende aftocht van de Nederlanders, met daarop volgende massamoord op mannelijke moslimstrijders en -burgers in Srebrenica.
De documentaire voorziet een (nog verder) ontploft Midden-Oosten, een aanval van Noord-Korea en een atoomaanval van China op Japan als Japan zich herbewapent. Deze oudere documentaire – Kim Jong Il leefde nog toen deze werd gemaakt – is toch erg actueel, omdat presidentskandidaat Trump het Amerikaanse leger wil terugtrekken uit onder meer Europa, tenzij de Europeanen weer aan de NAVO-norm gaan voldoen.
Mijn mening: van de Amerikanen kan niet gevergd worden dat ze politieman spelen voor de rest van de wereld. Het is reëel dat in ieder geval de Europeanen en rijke landen als Zuid-Korea en Japan hun steentje bij gaan dragen. Ook mag er wel wat meer waardering komen voor de Amerikanen, die keer op keer de hete kastanjes uit het vuur moeten halen omdat anderen te laf zijn hun verantwoordelijkheid te nemen.
De VS en Europa moeten met opkomende democratische grootmachten als Japan, Zuid-Korea, India, Zuid-Afrika en Brazilië (en hopelijk op termijn ook Rusland) een wereldwijd veiligheidsnetwerk opspannen om zo te voorkomen dat conflicten nog verder uit de hand gaan lopen. Gezien de snelle ontwikkeling van techniek wordt het steeds eenvoudiger om massavernietigingswapens te ontwikkelen en produceren. Voor bizarre, onvoorspelbare (Noord-Korea) of apocalyptische (Iran) dictaturen is geen plaats meer. Daarvoor staat er teveel op het spel.
Begin negentiende eeuw was de wereld qua levenskwaliteit verre van aangenaam. Slechts twee landen, het Verenigd Koninkrijk en Nederland, haalden een levensduur van boven de veertig. In de twee eeuwen daarna veranderde dit dramatisch. Het goede nieuws is dat ook de Afrikaanse landen nu hard op weg zijn.
Als je de berichten in de krant leest slaat het negativisme je tegemoet. De belangrijkste feiten worden verzwegen omdat ze niet nieuwswaardig zijn. Weliswaar is er af en toe een bloederige burgeroorlog of epidemie, maar dit zijn slechts blieps op de sterk stijgende lijn van vooruitgang en een betere levenskwaliteit.
Missionarissen op pad in een arme Londense volkswijk, negentiende eeuw. Bijna elk kind op deze foto had wel een gestorven broertje of zusje.
Daarom is het van belang dat we onze kansen niet verprutsen. Als we als mensheid onze energie stoppen in het bestrijden van ziektes en het oplossen van milieuproblemen, kunnen we elke aardbewoner een waardig, gezond leven bezorgen. Noem het the rich men’s burden.
Spelende kinderen anno nu. Kinderen zijn gelukkiger, gezonder en hebben een hoogste levensverwachting ooit in de geschiedenis.
Hoe zou de wereld er uit zien als op de plaats van waar nu de oceanen liggen, land ligt en we de Amerikaanse, Afrikaanse en Euraziatische Oceanen hadden? De Zweedse kunstenares Sanna Dullaway ontwikkelde deze landkaart.
Wat als zee land zou worden?
Zee tempert temperatuurschommelingen. Dat is de reden dat ijskappen veel groter zijn op land, dan in oceanen. Het Noordelijke IJsland zou daarmee veel weg hebben van Antarctica op onze aarde. Groenzee en de Baffinmeren zouden stijf bevroren zijn, vermoedelijk tot op de bodem. Dit geldt ook voor de Antarctische Zee. Het hoeft geen betoog dat het continent Pacifica, dat ongeveer de helft van de aarde beslaat, een blakerende woestijn zou zijn. De kustgebieden zouden comfortabeler zijn.
Het regenachtige Middellandse Schiereiland zou met Noordland en Oostland de kern van de bewoonde wereld vormen. Dit geldt in mindere mate ook voor het Caraïbische Schiereiland en het Hudson Schiereiland. De aarde zou veel droger zijn dan nu, met het oceaanwater opgesloten in enorme ijskappen (waardoor we niet hoeven aan te nemen dat de hoeveelheid water op aarde minder is). Wat denken jullie? Hoe zou de geschiedenis er op deze totaal andere aarde uit hebben gezien?
Hier in Nederland en België gaan de overheden vol op het gaspedaal wat betreft de vervolging van drugshandel. Dit verbleekt echter bij de situatie in de Verenigde Staten.
Zuiderbuur Mexico wordt verscheurd door oorlogen tussen drugsbendes. De Amerikaanse binnensteden zijn er niet veel beter aan toe. Wat als er geen oorlog tegen drugs was?
Drugsgebruik is gemeengoed onder alle menselijke gemeenschappen, van inheemse Siberische volkeren tot de !Kung in zuidelijk Afrika. Nu lijken de Amerikanen terug te komen van hun harde anti-drugsbeleid, althans wat betreft marihuana. Hoe zou de wereld er uit hebben gezien als ze eerder het licht hadden gezien?
Naar schatting besteedde de VS rond de 1 biljard Amerikaanse dollar ($1 000 000 000 000) aan de War on Drugs. Acht miljoen Amerikanen, de volwassen bevolking van België, werden veroordeeld tot gevangenisstraffen vanwege het bezit van wiet.
De gevolgen van de War on Drugs zijn voornamelijk meer ellende. Bron: https://www.socialworkhelper.com/2015/12/02/time-to-end-the-war-on-drugs/
