De dood is de meest gevreesde vijand van de mens. Wij allen hebben een doodvonnis op zak, dat morgen, over vijftig jaar of voor een enkele geluksvogel pas na honderd jaar wordt voltrokken. Als bewuste wezens weten wij dat we op een dag er niet meer zijn. Wat voor gevolgen heeft dat op onze psyche?
Denken aan dood maakt discriminerender
In een Amerikaans psychologisch onderzoek werd aan christelijke studenten gevraagd hoe ze over bepaalde personen dachten. De omschrijvingen waren zo opgesteld dat het om exact dezelfde personen ging, met één uitzondering. Persoon A was christen, persoon B joods. Uit een vragenlijst bleek dat beide personen even positief (of negatief) werden beoordeeld.Toen de studenten vervolgens een vragenlijst voor kregen gelegd waarin naar hun houding ten opzichte van de dood werd gevraagd (een listige manier om ze aan de dood te laten denken), bleek dat hun mening over de joodse persoon aanmerkelijk negatiever werd dan over de christen. Ditzelfde effect trad ook op ten opzichte van houdingen t.o.v. prostituees (1).
Bij het prototype van discriminatie, de Duitse nazibeweging, speelde denken aan de dood en doodssymboliek een grote rol (Totenkopfdivision van de SS). Ook bij de uitermate bloeddorstige Azteken kwamen de nodige mensenoffers voor. Agressieve islamieten met een zeer negatieve houding ten opzichte van ongelovigen, zoals wijlen Bin Laden, denken vaak aan de dood en verheerlijken deze ook.
De drang tot voortleven
Volgens veel psychologen zijn verschijnselen als een kinderwens en religie rechtstreeks het gevolg van de wens om voort te leven (in resp. nakomelingen en in een hiernamaals). Uit experimenteel onderzoek blijkt inderdaad dat de kinderwens veel sterker is bij mensen die denken aan de dood. De scherpe Griekse denker Socrates opperde al dat culturele prestaties werden ingegeven door de wens om onsterfelijk te worden in de herinneringen van anderen. Inderdaad overheerst dit thema de klassiek-Griekse cultuur. Kortom: zonder angst voor de dood geen cultuur en godsdienst.
Wetenschap
Een belangrijke reden waarom we de natuur om ons heen bestuderen is om ons te beschermen tegen gevaren als ziekte en gebrek, m.a.w. verschijnselen die onze levensduur verkorten. Zo ongeveer elke uitvinding die onze voorouders hebben gedaan, van het vuur tot de MRI-scanner, diende één doel: het vergroten van de kans op voortbestaan. met andere woorden: de wetenschap zoals we die nu kennen is het gevolg van het voortdurend boven ons hoofd zwevende zwaard van Damocles van onze naderende dood. Alchemisten zochten naar de Steen der Wijzen die onsterfelijk zou maken, Chinese wijsgeren in de tijd voor de komst van het boeddhisme zochten naar een elixir met ongeveer hetzelfde effect.
Onsterfelijkheid steeds dichter binnen bereik
Onze levensverwachting is de afgelopen eeuwen sterk gestegen, overigens voornamelijk door het terugdringen van de kindersterfte. Dit zal de komende jaren doorgaan. De medische zorg – en ons inzicht in hoe het menselijk lichaam functioneert – worden steeds beter. Waarschijnlijk wordt het leven dan een stuk vreedzamer. Niet voor niets zijn de landen waar de mensen het oudst worden, vaak ook de vredelievendste…
Als iedereen onsterfelijk zou worden dan kan ook niemand (of bijna niemand) meer kinderen krijgen anders wordt het hier een beetje vol toch?
Alleen al om die reden en ook vanwege de kosten zal onsterfelijkheid een nieuw speeltje worden voor de elite.
Nu zijn we in ieder geval nog gelijk in de ogen van de dood. Arm of rijk, we gaan allemaal rond een bepaalde leeftijd dood. Armen iets eerder dan rijken, maar het verschil is te overzien.
Als straks de elite onsterfelijk wordt is de beer helemaal los.
Precies Tombraider,
Als het eeuwige leven slechts te kopen is met veel geld dan zullen de rijken, de tegenwoordige elite zoals topmanagers, dictators mediasterren enz. zichzelf transformeren in een afgesloten kaste waar niemand meer, of met grote moeite alleen, nog kan toetreden. En dat zijn over het algemeen de meest harde en gevoelloze types van de mensheid. Dus als de grote gelijkmaker, de dood, geen vat meer op hen heeft zullen ze voor eeuwig op hun bevoorrechte plaats blijven zitten. Stel je voor dat een Pol Pot, een Stalin, Hitler of Kim il Sung eewig blijven leven…
de toekomst van de mensheid ligt zo en zo in het oneindige en onsterfelijke heelal en niet hier op de sterfelijke aarde.
dus het is heel goed mogelijk in mijn ogen zelfs onvermijdelijk, alles wat achterblijf op aarde inclusief de aarde zelf zal uitsterven.
je kan altijd nog vernietigt worden of sterfen door een ongeluk
Ik ben geen fan van de dood, teveel dierbaren zijn mij ontgaan. Vanuit de praktische, onontkoombare evolutionaire zin ervan beschouwd echter, verstrekt de dood letterlijk voedsel aan al het leven dat overblijft. Wat wij er dan als intelligente wezens van vinden doet er dus niet toe, de dood heeft zo z’n onafhankelijk neutraal nut bewezen. Wel vind ik het zonde van de ervaringen en kennis die steeds verloren gaat, maar daar staat tegenover dat we kwalitatief, fysiek konden door evolueren. De mensheid heeft zo toch op natuurlijke wijze een mijlpaal bereikt, waarop we nu op intelligente wijze, actief zullen kunnen ingrijpen in het slijtageproces dat leven is. Er zullen ongetwijfeld verschillende manieren komen, die wat wij beschouwen als leven, dat leven misschien onbeperkt kunnen verlengen. Eén daarvan is een mogelijk synthetisch brein zonder lichamelijke ervaringen. Dat lijkt me niet aantrekkelijk. Ik ben gesteld op mijn fysieke ervaringen daar mee, tot nu toe tenminste. Als die ervaringen uiteindelijk zeer onaangenaam zullen worden, hoop ik dat er een voor mij zinvol en aantrekkelijk alternatief zal komen, waarom niet? Of dat nu de dood moet zijn, of een gekozen vorm van voortbestaan, ik moet het eindresultaat wel zelf kunnen waarderen, als ik doorga tenminste, dood doet het er niet meer toe.
Hoe je het ook wenden enof keren wilt, de dood is het einde van de cyclus van all het levendmechanisme. Het begrip dood heeft op zich een negatieve beeld in ons brein. Wat het gevolg is van vele gevolgen die gerelateerd zijn aan dit begrip. Dat is doorgaans per persoon onderhevig aan de negatieve ervaringen, die men heeft opgedaan in zijn en of haar leven. Maar is de dood nu werkelijk zo’n angst aanjagend begrip? Mi niet, je zou het ook kunnen zien als een voltooiing van de cyclus. Of diegene daar nu tevreden mee is en of niet, is wederom weer persoons gebonden. Maar dan hebben we de ham vraag, is dat dan ook daadwerkelijk het einde van het leven? In mijn belevenis, gaat er een atoom met alle informatie van de desbetreffende persoon, het lichaam ontstijgen en zullen we in een transparante wereld terecht komen. Waar geen dualisme meer aanwezig zal zijn. Of dat ook inderdaad het geval zal zijn, weet ik niet. Dus dat is ook voor mij afwachten. Maar iets van die strekking zou er mi aanwezig moeten zijn, daar het systeem van de cyclus anders geen waarde zou hebben. Hoop doet leven, zeggen we dan maar. Mvg Paul.
Sluit me daar gedeeltelijk bij aan Paul , of het met dualisme te maken heeft wat in mijn gedachten een grote drijfveer van het menselijk leerproces is daar heb ik nog niet over nagedacht verder .Maar ik wil graag ook een andere gedachte over dit onderwerp delen.Er bestaat een film met Sean Penn hij heet 21 grams en gaat over een man die door het roken nog maar even heeft en zo moet dealen met de dood.Bij het sterven van ieder mens verlaat de ziel het lichaam en verliest op dat moment 21 gram van zijn of haar gewicht De theorie hierachter is dat de ziel , dus die 21gram het lichaam verlaat en het stoffelijke blijft achter.Wat nu als de dood een dogma is en slechts en overblijfsel lijkt te zijn van een religieuze doctrine?Wie heeft er ooit bij de geboorte van een kind kunnen wegen /constateren of een baby voor het huilen dus de eerste ademhaling precies die 21 gram aan gewicht toenam ?Misschien nog niemand , althans …wie weet .We weten , tenminste zeker enkelen van de wakkeren waarvan het aantal groeiende is , dat de “verlichten” “the illuminated ones” van deze wereld bewust kennis achter houden.Wat nu als men ons bewust onze sterfelijkheid benadrukt?Door de t.v. ,kranten en andere media te gebruiken en door rituelen (begravenissen) waarin men ons in een staat tracht te houden dat de dood werkelijk het einde zal zijn?Men heeft er veel aan te winnen financieel maar ook moreel .Wat zou onze potentie zijn zonder de angst van sterfelijkheid?Zonder er aan te willen tornen dat een begrafenis een mooi eerbetoon kan zijn voor een ziel welke ons heeft verlaten en waarvan we het stoffelijk lichaam nog eer willen geven en toekennen.Verder ook de vraag te stellen ; Als alles een cycles kent in het universum waarom zou de ziel dan ook geen cycles hebben?Is het sterven daadwerkelijk het einde van jou zijn?
Beste Jasper, kan me wel vinden in je beredenering, vooral het laatste gedeelte nl: Als alles een cycles kent in het universum waarom zou de ziel dan ook geen cycles hebben?Is het sterven daadwerkelijk het einde van jou zijn? Dit gegeven is weldegelijk een optie. Of men nu bewust onze sterfelijkheid wil benadrukken, heb ik zo mijn twijfels hieromtrent. Het is mi de angst van het weten, sterfelijk te zijn en niet het vermogen te hebben, dat er na de sterfelijkheid nog mogelijke andere vormen van leven is. Het dood gaan op zich, kent ook zeer vele pijnlijke vormen, ook dat is mede de angst. Die zeker ook door de religie nog eens benadrukt wordt en daar door een angst creeerd, dus deels heb je hier ook een punt. Het is denk ik ook niet eenvoudig om je uit verschillende doctrines te ontworstelen, wat er met de paplepel is ingegoten. De kunst is dan ook mi dat je hieromtrent je eigen weg zoekt, lees waarheidsbevinding, en alles maar niet zo maar voetstoots aanneemt. Mvg Paul.
Ps: hoe definieer je eigenlijk het woord ziel? P.
Je bedoelt mijn definitie in deze ,moeilijk te beantwoorden maar ik ga een poging wagen.De Ziel is voor mij de uiteindelijke bestuurder van je manifestatie , je persoonlijke boodschapper van gedachten en ontvanger van emoties in dit leven De entiteit waarmee je redeneerd en afweegt of de uiteindelijke uitkomst van je gedachten in lijn zijn met je gevoelsleven en de richting die je wenst te gaan om te leren of te ervaren.Je innerlijke wezen en zijn.Hoe zou jij het beschrijven?Mvg Jasper.
Jasper, ik stelde de vraag omdat je de film aanhaalde van Sean Penn (mag die goocheme kop graag zien spelen) waarin aangegeven wordt dat de ziel het lichaam ontstijgt. De ziel is een begrip geworden mi door indoctrine van de religie. Men deed dit niet zonder redenen. Het geweten is een bestuurbaar gegeven, mede ook omdat het een emotionele basis heeft. Als je leefde naar de maatstaven van de religie, dan was het loon dat je naar de hemel ging en zo niet dan kwam je in de hel terecht. Maw het goed en kwaad is door vererving door gegeven aan de steeds volgende generatie. Nu is er de schrijver Neale Donald Walsch, die het boek geschreven heeft “Een ongewoon gesprek met God”, hierin gaat hij dwars tegen vele religies in. Je hoeft niet te geloven in God om toch er veel van te leren. Het geeft je nadrukkelijk een verfrissende andere kijk op de oude dogma’s. http://nl.wikipedia.org/wiki/Neale_Donald_Walsch Het hierboven genoemde boek heb ik in huis. Maar het blijft een keuze, die jezelf bepaald. Mvg Paul.
Mooi antwoord Paul. De definitie van een ziel zoals ik die zie, blijk ik, denk ik, gevoelsmatig oprecht alleen te kunnen geven, als ik die van anderen in gedachten voor mijzelf beschrijf. Daarmee bedoel ik als geconstateerd voor mijzelf: Introspective beschouwingen van mijzelf, kunnen geen objectief beeld van mijn ziel naar mijzelf zijn. We zijn namelijk nooit echt objectief naar onszelf, en alleen de beschreven of gevoelde bezieling van een ander, kan ons een beeld geven waarom we die ander als ziel waarderen en erkennen.Â
Andre, zoals je zelf ook nadrukkelijk aangeeft is de diversiteit hieromtrent ongekend groot. Indoctrine heeft dan ook voor een ieder zijn eigen gevolgen. Ook hier zou je kunnen spreken van: ga op zoek naar je zelf en probeer de waarheidsbevinding omtrent je zelf, of liever gezegd het ik zijn, te ontleden. Dat is doorgaans geen leuke enof prettige manier om daadwerkelijk te ontdekken wie je bent, maar ervaren is bewustwording en de tijd heelt de wonden en zul je er altijd sterker uit komen dan dat je begonnen bent. In mijn belevenis, vind ik het jammer dat het doorgaans op wat oudere leeftijd pas tot ontwikkeling komt. Ik had een fantastische leermeester hieromtrent en ben vaak kwaad de deur uitgelopen. Maar keerde altijd weer terug nadat het kwartje van de lering was gevallen. Zijn antwoord was altijd een dikke grijns op zn gezicht. Mvg Paul.
Er zijn wezens die de onsterfelijkheid zien in reïncarnatie volgens hun visie hieromtrent, welke van persoon tot persoon vele verschillen kent. Andere wezens schikken zich in hun bestaan en volgen ook een weg van onsterfelijkheid. Het aardse leven is een samenraapsel van vele soorten levensvormen met een begin en einde per individu en per soort, van hun begrip in cognitieve (persoonlijkheid) zin. Zo zijn er menschen die al heel gauw toegeven aan de definitie van anderen door bijvoorbeeld de kracht van zoals een ander is willen zij ook zijn, zonder dat zij de wetenschap en doelstelling hebben van de andere.
Â
De ziel is een soort reflectie volgens het woord en de klank echo ervan. De ziel van alle wezens in hun totaliteit zit verborgen in het leven zelf, de dood zal deze ziel kunnen reflecteren naar een volgend stadium van leven. Onsterfelijkheid kan men dus ook zien in de nakomelingen die elkaar keer op keer opvolgen en bij verschillende samenstellingen, indien men de mogelijkheid hiervan beheerst. Zo leven vele menschen op verschillende grensen, met aan bij uiteinden hun maximum.Â
Â
Dus zal het gaan over de visie die men heeft opgedaan tijdens het persoonlijke leven. Zij die volgzaam volgen weten niet de richting, zij die inhalen vaak nog minder al denken zij soms van wel en zullen dus wel hun persoonlijke doel kunnen halen echter wie voorgaat ziet bij jagers van mensen niet achter zich, er zijn echter ver ontwikkelde wezens die ander richtingen in hun visie hebben, herbivoren, insecten en andere vormen van gevoelsneuronen die een vorm zijn van zicht. Zo zal een plantje zich graag naar het licht begeven en bij een brand zelf het licht worden. Verlichte zielen en donker zielen zijn dus momentopnamen, evenals de belocaliseerde visie over de volgzame dood. ? ;)
Â
Woorden als; doodsaai, doodgewoon staan soms lijnrecht tegenover levendig, terwijl zij in ieder zijn persoonlijke begrip weer iets persoonlijks betekent ’tijdens’ meeleven met andere wezens, anders mag je niet dood en verlost zijn van alle ongemakken des levens…. Ikzelf heb er geen woorden voor, dood is dood, volgende……. lekker geestig….
Zie ook mijn reactie van 6 augustus 2012
Een mens gaat er altijd van uit dat sterven er bij hoort. Het hoort bij het leven en het is ook prettig dat het voor iedereen geldt. Dat geeft een idee dat iedereen gelijk is, of hij nu rijk of arm is.
Vanuit de lilaca bezien is er nog iets anders aan de hand. Want waarom moet men nu persé sterven? Waarom is dit een ijzeren wet? Is er ook een mogelijkheid om die wet te omzeilen?
Dat maakt de dood heel interessant, want wat is dood eigenlijk? Is het wel iets wat zo vast staat als een huis dat de dood iedereen moet overkomen?
Wat zijn de mogelijkheden van onsterfelijkheid in dit menselijke lichaam? Is het voorgeschreven in de evolutie?
Lilaïsch gezien is er een mogelijkheid om de dood te overwinnen, als men psychische ontplooiing voorstaat en daarmee een transformatie van het gehele oppervlaktelichaam door het lila. Het totale lichaam wordt een voertuig van de geest, alle cellen worden licht. Licht zal er altijd zijn, en is er altijd geweest. Licht kan niet sterven. Zo zal redelijkerwijs het lichaam, dat licht is onsterfelijk zijn, hoe vreemd het ook klinkt.
Â
Beste A. Vrijland, Â lilaca is een metafysisch begrip, zoals je wel zult weten en in mijn onderzoekings tocht naar het begrip lilaca ben ik alleen maar aannames tegen gekomen en geen wetmatigheid. Zoals jij het omschrijft kan ik me niet in vinden. Je schrijft bv: Lilaisch gezien is er een mogelijkheid om de dood te overwinnen. De sterfelijkheid van het lichaam is mi een vast gegeven, dat is een bewezen feit, gezien vanuit de cyclus van het levendmechanisme. Metafysisch geredeneerd, zou je de vraag kunnen stellen, is dat dan ook het einde van het gestorven individu? En wat voor zin heeft het bestaan van de gestorven individu gehad? Etc. Lilaca trekt een conclusie uit het gegeven van bijna doods ervaring(en), waarin men het witte licht zag. De Geest is een begrip, die ontstaan is van uit het trialisme en door de religie geintroduceert als een begrip en alleen maar om iets te omschrijven wat we ten heden dagen nog steeds niet verklaren kunnen. Dus de geest kan nooit het lichaam ontstijgen daar het niet bestaat en geen wetmatigheid heeft. Maar ik wil niet de bodem onder je voeten wegslaan en heb wel een andere optie voor je. Wat mi een mogelijkheid zou kunnen zijn, is dat bij het lichamelijk sterven ( de hersenen funktioneren dan ook niet meer ) iets in een vorm van een atoom, het lichaam zal ontstijgen, hierin zit alle informatie van de desbetreffende individu. Deze zal heengaan naar de transparante wereld, het witte licht, waarin geen dualisme is. Maar ook hierin zit een hiaat nl, dat het ontstegen atoom wel uit dualisme bestaat. Al met al blijft het een open vraag stuk en zal nooit beantwoord worden op deze aardkloot. Maw, je zult net zoals ik moeten afwachten wat er geschied na de dood. Mvg Paul.
Â
Goed zo Paul, ik besloot eerder om dezelfde redenen maar niet meer op A.Vrijlant te reageren, noemde het Lilalollica. Beetje hopeloze poging een nieuwe religie leven in te blazen. Tegen misleiding, ook al is de man zelf overtuigd, moet men zich wapenen.
Andre, in principe heb je gelijk, maar ja in principe heeft ook elk mens zijn recht van vrijheid om te spreken enof iets aan te hangen. dat is de vrije keuze die elk individu bezit. Het is doorgaans de manier hoe je het profileert. Ik moet ook nog zien of hij hierop reageert?! Mvg Paul.
Met mijn reactie heb ik alleen willen aangeven dat er mogelijkheden ontdekt zijn die de vanzelfsprekendheid van de dood in een ander perspectief kunnen zetten.
De dood is voor de mens een levensproces, waar hij van kan ontdekken dat het niet nodig is om dood te gaan. Want het idee dat iedereen dood gaat, is een rigide idee van het mentaal.
Als iemand bezig is met een ontwikkeling van de materie van het lichaam en daarbij ook nog psychisch leeft, zou de dood niet nodig zijn. Dit houdt niet in dat iemand niet dood zou kunnen gaan. Want het is geen verplichting om te blijven leven.
Door de transformatie van de materie, waar de psyche altijd naar streeft in zijn evolutieproces, kan dan precies gebeuren wat passend is in iedere situatie.
@ Antares, er is dus geen sprake van een nieuwe religie, wel van een compleet nieuw onderzoeksgebied. Ter informatie zie ook:
http://www.elektoor.com/gouden-visie-62-april-2013/een-stap-vooruit.aspx
Â
Â
A.Vrijland, je link van elektoor gelezen te hebben, is het kwartje gevallen wat je bedoeld. Mijn conclusie is, dat ondanks dat er een paar kleine details zijn waarin ik me vinden kan, verder het een zweverig beredenering vind. Ik kan oa geen patroon ontdekken van een logische redenering tot het gegeven, mede omdat men toch weer het uitgangspunt gebruikt van de “Geest”. Dat mi geen bestaansrecht heeft, omdat het een gedachtengang is vanuit het trialisme, om iets te maatstaven in de beredenering, waarvan men volledig geen kennis van heeft, laat staan dat het een wetenschap zou kunnen zijn. Maar desondanks al nietemin mijn dank voor de uitleg. Mvg Paul.
Iets anders heb ik ook niet kunnen constateren Paul, allemaal bla, bla, en nog eens niet wetenschappelijk bewezen bla, op een enkel dingetje na rommel.
Andre, ik had gehoopt op een discussie/dialoog, maar niets is minder waar. ook dat is weer een keuze, die een ieder zelf bepaald. Mvg Paul.  :-( Â
Â
Nee hoor , enigzins wat mistiek :-) Het licht is ontstaan uit/bij de creatie/oerknal wij zijn uiteindelijk een gevolg van die creatie wij zijn er nog steeds een deel van in die optiek.Volgens mij dringt dat soms door in bijna dood ervaringen waarover sommigen verklaren dat men een wit licht ofwel een soort van verlichte tunnel zou zien.Het voorbeeld wat jij aanhaalt zou betekenen dat je volledige controle hebt over je energie op cellulair niveau.
Jasper, wij zijn niet gecreëerd, we leven dus ook niet in een creatie, maar een logisch natuurverschijnsel. Goden zijn niet logisch en sowieso niet manifesteerbaar, het zijn slechts de fictieve creaties van de menselijke geest, om te verklaren wat men eerder niet wist. Het atoom van Paul wordt hier gebruikt als een metaforisch voorbeeld, geen voorbeeld uit de praktijk dus, heeft hij nooit beweerd.
Mijn idee is dat het zichzelf heeft gecreëerd door een botsing van atomen welke door bewustheid dezelfde fout niet meer wensen te maken vandaar dat twee gelijke atomen nooit meer op dezelfde plek samen te brengen zijn. Maar dat is slechts een theorie geen wetenschap.Volgens de I-ting is het leven en de oorsprong een samenkomst van toevalligheden.Bewustheid een orde in de chaos.
Jasper, ik denk dat ik je nu beter begrijp. Alles is denk ik door toevalligheden en op het juiste moment en een geschikte omgevings moment ontstaan, gezien in al zijn diversiteit van het universum. Mvg Paul.
niks goed aan doodzijn, dat bepaalde negatieve aspecten van je leven zoals je dat hebt geleefd niet meer hoeven te worden beleefd maakt het ook niet goed. http://www.sens.org  dat is wat je nodig hebt in combinatie met verbetering van alle andere negatieve aspecten