Probleem is niet te weinig geld, maar voortrekken banken

Het midden- en kleinbedrijf krijgen nauwelijks leningen, terwijl er door de lage rente in Duitsland een heuse onroerend-goed bubble ontstaat in het land. In plaats van geld uit te lenen aan banken, die de Zuid-Europese overheden helpen nog meer schulden te maken, moeten overheden rechtstreeks gaan lenen van spaarders en dan alleen voor zinnige dingen.

Financiële parasieten profiteren weer van wanbeleid
De financiële zaken in Europa zijn, zo blijkt wel, niet erg intelligent geregeld. Zo leent de Europese Centrale Bank tegen lage rente miljarden uit aan banken in Zuid-Europese landen, die daar weer massaal overheidsschulden van hun lokale overheid van opkopen. Deze besluit daarom op te houden met bezuinigen (en ook al bezuinigt de landelijke overheid wel, de lokale overheden in Spanje gaan nog driftig door met schulden maken). De lokale banken maken woekerwinsten over deze overheidsschulden, die immers toch wel door de ECB gedekt worden. Hierdoor lopen deze schulden steeds verder op.  De parasitaire financiële sector is hier vanzelfsprekend erg blij mee, terwijl de rest van het bedrijfsleven, waar het bankstergilde het levensbloed van opzuigt, droog blijft staan. Deze leningen zijn, vinden de bankiers, te riskant. Onroerend goed is dat klaarblijkelijk niet, waardoor er in Duitsland, net als een paar jaar daarvoor elders,  massaal in protserige, over een paar jaar leegstaande gebouwen wordt geïnvesteerd.

Belastinggeld, goed besteed.

Faillissement stopt schuldenmaken direct
Uiteraard was het verstandiger geweest om de Zuid-Europese landen te verbieden nog meer schulden te maken. Dit had eenvoudig gekund, door een waarschuwing af te geven dat een faillissement dreigt en dat de ECB niet garant staat. Niemand had deze landen dan nog geld geleend en bezuinigen was vanzelf gegaan. Hard en pijnlijk, dat zeker, maar wel effectief. Het zou ook een grote economische weldaad zijn als er massaal banken failliet gaan en de maffia die verantwoordelijk is voor dit wanbeleid via de pluk-ze wetgeving wordt aangepakt. Lokale spaarders kunnen af worden betaald met de aflossingen van de mensen met hypotheken. Hierdoor was een grote hoeveelheid schuld in rook opgegaan en had dit de onevenwichtigheden in de financiële balans gecorrigeerd. Dit had even adempauze gegeven om de ernstige structurele fouten in het huidige financiële systeem aan te pakken.

Garandeer alleen productieve leningen
Er is een eenvoudige manier om te voorkomen dat het schuldenmonster nog verder uit de hand loopt. Er bestaan namelijk twee vormen van leningen. Er zijn leningen die worden gebruikt om investeringen te doen, bijvoorbeeld in een nieuwe fabriek of zonnepaneel, en leningen die worden gebruikt voor consumptie, voor een vakantie bijvoorbeeld. In het geval van een investering is de kans erg groot dat het geld weer terug komt. Een zonnepanel verdient zichzelf in een jaar of tien tot vijftien weer terug: degene die het zonnepaneel of warmtepomp heeft geplaatst, hoeft geen kilowatturen meer te kopen van het energiebedrijf. Een consumptieve lening daarentegen komt nooit meer terug. Degene die de lening aangaat, moet op een andere manier maar zien dat hij zijn geld bij elkaar krijgt. Het probleem met een lening voor een protserig gebouw of sociale verwenpakketten is, dat deze zichzelf dus niet terugbetaalt.

Laat staatsobligaties dekken door datgene waar ze in zijn geïnvesteerd
Niemand zal een lening verstrekken aan een buurman, die er vakantie of een dure auto van gaat kopen. Dat is alleen bij een staatsobligatie een stuk moeilijker te zien. Uiteraard is het een beter idee een staatsobligatie te kopen van een land dat er mee investeert, dan van een land dat er ambtenaren een forse loonsverhoging mee geeft. Zelfs in een land als Griekenland wordt er een, toegegeven, minuscuul deel van het geleende geld zinnig besteed, bijvoorbeeld aan wegen, nuttig onderwijs of essentiële gezondheidszorg. Bij gezondheidszorg is het wat lastig, tenzij je privéziekenhuizen wilt, maar voor een obligatie voor een weg zou de weg als onderpand kunnen dienen. Betaalt de overheid niet terug, dan wordt het een tolweg. In het geval van onderwijs invsteer je als belegger in de afgestudeerden. Je zal dus eerder willen inveteren in een agronoom of chemisch technoloog dan in bijvoorbeeld een politicoloog of archeoloog. Alhoewel, de laatsten zijn interessant voor de sociale beleggers. Masochistische beleggers mogen staatsobligaties kopen waarmee ambtenarensalarissen van de Europese Unie of ontwikkelingshulp aan Hamas worden betaald. Deze hebben een negatief rendement; beleggers moeten dus elk jaar extra betalen.