ORC’s zijn voluit: Odd Radio Circles. Wat zijn deze mysterieuze cirkelvormige radiobronnen, die buiten de Melkweg lijken te liggen?
Wat zijn ORCs, de Odd Radio Circles?
Odd Radio Circles zijn cirkelvormige radiobronnen. In 2020 ontdekte een groep voornamelijk Australische astronomen van de radiotelescoop ASCAP, onderdeel van CSIRO, de eerste ORCs. De objecten zijn random verspreid over de hele hemel. Waarschijnlijk gaat het dus om objecten buiten het zonnestelsel en de Melkweg. De eerst ontdekte ORCs, ORC-1 tot en met ORC-4, zijn rond een zestigste graad (boogminuut) in diameter. Dit is groter dan de hoek-diameter van Jupiter vanaf de aarde. Het gaat, met andere woorden, om enorme objecten. Bij drie van de vier objecten is een centrale radiobron aangetroffen, die samenviel met een bekend sterrenstelsel. Het (waarschijnlijke) centrale sterrenstelsel van ORC-1 bijvoorbeeld, het rossige vlekje in het centrum van de afbeelding. Op basis van statistische overwegingen denken de ontdekkers dat er mogelijk meer dan duizend van deze objecten vindbaar zijn.
De ontdekkers gaan daarom voorlopig uit van een oorzaak die te maken heeft met deze centrale sterrenstelsels. Bij de gemeten golflengtes en intensiteiten, passen wolken vrije elektronen. Vrije elektronen hebben geen spectraallijnen. Daarom is het meten van de roodverschuiving niet mogelijk met op dit moment bestaande methoden. [1]
![De eerst ontdekte Odd Radio Circle, ORC-1. De ORC, alleen zichtbaar als radiostraling, is in false color geprojecteerd over een opname in zichtbaar licht van het deel van de hemel waar deze zich bevindt. Bron: [1].](https://www.visionair.nl/wp-content/uploads/2020/12/orc-1.png)
Bestaande verklaringen ontoereikend
Wat opvalt, dat de intensiteit van de radiobronnen niet vermindert bij de randen. En de enorme afmetingen, volgens sommige schattingen die uitgaan van de roodverschuiving van het veronderstelde centrale sterrenstelsel, rond een miljoen lichtjaar in diameter. Wat voor proces zorgt voor deze enorme bolvormige wolken elektronen?
De auteurs hebben de meest voor de hand liggende ideeën één voor één afgestreept. Hun ligging komt niet overeen met die van nabijgelegen supernovaresten – die bevinden zich in het vlak van de Melkweg. Ook zijn er geen optische waarnemingen. Stervormende sterrenstelsels produceren niet dergelijke halo’s van elektronen. Bovendien geven stervormende sterrenstelsels een felle, duidelijk zichtbare, gloed.[1]
Meer bizarre verklaringen: een wormgat
Wormgaten zijneen soort tunnels in ruimtetijd. Via een wormgat kan iemand binnendoor van punt A naar punt B kan reizen. Daarmee omzeilt de reiziger het verbod om sneller dan het licht te reizen. Wormgaten zijn wiskundig gezien mogelijk volgens de Algemene Relativiteitstheorie. Ze zijn tot nu toe nog nooit aangetroffen. De Russische kosmologen Kirillov en Savelova veronderstellen dat de ORCs wel eens de eerste waargenomen openingen van wormgaten zouden kunnen zijn.[2] Inderdaad zijn er vreemde torusvormige objecten bekend. Daarvan is het Hoags Object een mooi voorbeeld. Een wormgat biedt hier misschien een verklaring. Dit zou de meest spectaculaire bevestiging van een voorspelling van de Algemene Relativiteitstheorie tot nu toe zijn. En, mogelijk, uitzicht op sneller dan licht reizen via een wormgat.
Bronnen
1. Ray Norris et al., Unexpected Circular Radio Objects at High Galactic Latitude, ArXiv preprint server, 2020
2. A.A. Kirillov en E.P. Savelova, Possible formation of ring galaxies by torus-shaped magnetic wormholes, European Physical Journal C, 2020
Het elektromagnetische spectrum is nog lang niet af, sterker nog het gaat oneindig door. Waarschijnlijk zit het universum vol met sterrenstelsels, planeten en andere objecten die wij niet kunnen waarnemen. Te hoge dichtheid om door het bekende spectrum waargenomen te worden.
We zien ze als leegte, als donkere energie. Wat we nu zien is maar 10% en dan is er al heel wat ruimtetijd verstoring om er een verhaal van te maken. Dat ze lijken af te stoten komt omdat het universum 1 kant op beweegt. Wat ook de ligging van sterren beïnvloed. We kijken naar de ruimte als naar een platte aarde.
Gaat niet oneindig door. Op een gegeven moment wordt de golflengte zo kort, dat een enkel foton instort tot een zwart gat. Dit is de Plancklengte. Aan de andere kant heeft ook ons heelal een maximale grootte – en hiermee de golflengte van radiostraling/
Ik vermoed dat er langere golflengtes bestaan die parallel lopen aan radiostraling. Mede daardoor kunnen we ze ook niet zien, zonder een trucje.
Donkere fotonen zijn inmiddels een rieele kandidaat voor donkere energie. Waarschijnlijk bestaat er een hele familie van wat zich oneindig uitstrekt binnen het radiospectrum en verder Wij zien ze niet omdat fotonen afgestemd moeten staan op massa. Energie en massa hebben een lokale relatie met elkaar.