Kan je leven op Pluto? Dat is lastig op een wereld waar zelfs lucht bevriest. Maar toch is de ex-planeet over een paar eeuwen wel degelijk interessant voor kolonisten.
Weliswaar is er waarschijnlijk een vloeibare oceaan diep binnen de dwergplaneet, maar het is en blijft een extreem koude wereld. De gemiddelde temperatuur op het oppervlak is 44 kelvin (-229 graden Celsius). Bij deze temperatuur bevriezen zelfs de gassen van de aardse atmosfeer. De oppervlakte bestaat voor een deel uit stikstofijs. In onderstaande video van Isaac Arthur een verkenning van de mogelijkheden om Pluto en de overige plutoïden te exploiteren.
Grote maan
De dwergplaneet is 2376 km in doorsnede. Kleiner dus zelfs dan onze maan. Net als de aarde, heeft Pluto een in verhouding grote maan: Charon (1212 km). Zo groot, dat de twee meer weghebben van een dubbelplaneet, dan van een planeet met maan. De overige vier maantjes hebben meer weg van kleine asteroïden. De oppervlakte van Pluto is maar klein. Drie procent van die van de aarde. Dat komt neer op rond de 17 miljoen vierkante kilometer, de oppervlakte van de Russische Federatie. Waarom dan toch de verre reis naar deze bal bevroren gas en water, met een kleine rotsige kern?
Handelen met Pluto
Nu, begin eenentwintigste eeuw, ligt Pluto inderdaad minder voor de hand. Maar dat gaat veranderen in de komende eeuwen. Want er zijn immense hoeveelheden bevroren stikstof en andere verbindingen. Deze maken de wereld van ijs erg aantrekkelijk voor handel. Met Mars bijvoorbeeld, een stikstofarme planeet. En om ruimtehabitats te vullen met stikstof. De temperatuur vlak boven het absolute nulpunt, maakt de wereld een walhalla voor computers.
Als extra bonus ligt Charon maar 20.000 km van de dwergplaneet. Niet alleen betekent dat echt een spectaculair uitzicht op deze enorme maan. Ook is de afstand maar klein, en de zwaartekracht laag. Een ruimtelift tussen de dubbelplaneten is daarom zelfs nu al haalbaar. Gesteld, dat we eerst genoeg kolonisten naar Pluto sturen, natuurlijk.