Een burgerschapsexamen: volgens sommigen dé oplossing voor onverantwoord gedrag. Een dergelijk examen zou namelijk enkel het burgerschap geven aan mensen die in staat zijn op een bepaald niveau te functioneren. Mensen die, zeg maar, niet te simpel zijn om belangrijke beslissingen te kunnen nemen en daartoe bepaalde rechten te verkrijgen.
Het klinkt als de ideale oplossing: geef mensen die onverantwoord gedrag zouden kunnen vertonen minder rechten. Helaas, dat is het niet. We zullen onszelf, als land, er enkel mee in de vingers snijden.
Elite
Voorstanders van een burgerschapsexamen denken dat, wanneer diegenen die het vereiste niveau niet hebben om goed mee te doen in de samenleving het burgerschap ontzegt wordt, er een elite ontstaat die wel verantwoord gedrag vertoont. Die elite zou weten wat het beste is voor de samenleving en deze naar een hoger niveau tillen.
Deze zijde van het verhaal is uiteraard in bepaalde opzichten verdedigbaar. Immers, wat is ertegen om de meest competente burgers de meeste rechten te geven?
De keerzijde is echter dat het grootste deel van de samenleving ermee buitenspel wordt geplaatst. Deze mensen zullen minder zelfbeschikkingsrecht krijgen. Zij zullen als gevolg daarvan minder geneigd zijn zich in te zetten voor de samenleving, waardoor we als land beduidend minder burgers zullen hebben die wat opleveren. Zestien miljoen mensen is op wereldschaal al niet veel; een reden om die zestien miljoen mensen zo optimaal mogelijk in te zetten en hen niet aan de zijlijn toe laten kijken.
Stop van de vooruigang
Maar wat misschien nog wel veel erger is op de lange termijn, is dat de vorming van een nieuwe elite de vooruitgang stopt. Immers, wat voor belang heeft de elite daarbij?
Er zal een situatie ontstaan waar ook sprake van was in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. In de Republiek werden, om oorlogen te financieren, staatsobligaties uitgegeven. De kopers ervan, voornamelijk regenten, werden rijk van de interest die ze erover kregen. Zij hadden dan ook geen reden de financiële positie van het land, of de Statenbond, te verbeteren, want ze werden er zelf beter van.
Geen oplossing
De overeenkomst met een samenleving die een burgerschapsexamen kent, is dat de elite die onvermijdelijk ontstaat, geen reden zal hebben de positie van het volk als geheel te verbeteren. Een burgerschapsexamen is dan ook geen oplossing voor het veronderstelde probleem van gebrekkig verantwoord gedrag; het is het weglopen van de elite voor de problemen. Problemen worden niet opgelost, zij worden genegeerd.
Bovendien; met het toenemende gebruik van verslavende middelen, is haast iedereen wel aan te merken als ‘klootjesvolk’, dat deel van het volk wat dus weinig toevoegt en vooral overlast geeft. Zelfs onze voormalige minister van Binnenlandse Zaken kan dan als incompetent bestempeld worden, puur vanwege het feit dat zij een moment had waarin ze zichzelf niet in de hand had.
En onze voormalige minister staat niet alleen. Er is in Nederland nauwelijks nog een elite, een enkel individu daargelaten. Onder invloed van vooral linkse politiek die de gelijkheid van mensen benadrukt, is de elite zich steeds meer gaan gedragen als het gemiddelde volk. Als je bedenkt dat politiechefs, hoogleraren, parlementsleden en zelfs regeringsleiders zich steeds vaker gedragen op een manier waar je je voor schaamt als burger, dan vraag ik mij af hoeveel mensen eigenlijk nog zouden slagen voor een burgerschapsexamen.
Een echte oplossing
Een burgerschapsexamen zorgt, als het al zou werken, voor een tweedeling in de samenleving. Daar zal vroeg of laat de elite ook de gevolgen van gaan merken.
In plaats van weg te lopen voor de problemen door vervelende mensen buiten de samenleving te plaatsen, zou er naar een echte oplossing gezocht moeten worden. Dat zal deels vanuit de politiek moeten gebeuren: meer geld naar onderwijs, en ook meer kennis in het onderwijs. In plaats van mensen naar beneden, van de sociale ladder af te stoten, zou je ze moeten helpen naar boven te klimmen.
Daar mogen best eisen aan gesteld worden. Je mag ook best wat verlangen van de mensen zelf. Zo zal het gebruik van afstompende middelen verminderd moeten worden. Elitair gedrag moet niet langer veroordeeld worden: iedereen moet het recht krijgen zich zo te gedragen dat zij een voorbeeld zijn voor anderen. We moeten bovendien af van de gedachte dat iedereen voor elkaar moet zorgen. Uiteraard; mensen die niet in staat zijn voor zichzelf te zorgen moet geholpen worden. Maar mensen die domweg niet willen moet ook niet de hand boven het hoofd gehouden worden.
Oftewel…
De echte oplossing is dus niet mensen buitensluiten, maar hen meer kansen geven om mee te doen. En daar een geschikt klimaat voor scheppen waarin zij niet veroordeeld worden wegens elitaire trekjes.
Een burgerschapsexamen is uiteindelijk ook maar een momentopname, één die bovendien mensen eerder kansen ontneemt dan hen kansen schenkt.
Mensen moeten bovendien genoodzaakt worden die kansen te benutten. Grijp je de kans om bijvoorbeeld langer door te leren niet aan, dan moet je ook geen hoog loon verwachten.
Uiteindelijk is de echte oplossing mensen te stimuleren om initiatief te nemen en zo hogerop te komen. Daarvoor moet de overheid middelen als onderwijs beschikbaar stellen, maar ook de mensen zelf moeten min of meer gedwongen worden. Maar we moeten zeker geen mensen af gaan straffen met een burgerschapsexamen.
Zie ook: Burgerschapsexamen invoeren?
Onderwijs en rechten vormen de fundamenten van de samenleving. Ik vind het recht op zelfbeschikking wel een heel belangrijke. In het onderwijs zouden ze voor de zekerheid ook de kinderen moeten leren wat hun rechten zijn.
Wat verder het beste is, is subjectief en relatief.
En wettelijk ben je “onschuldig” tot het tegendeel bewezen is.
“Wettelijk ben je ‘onschuldig’ tot het tegendeel bewezen is.”
Daar zat ik tijdens het schrijven ook nog aan te denken, maar ik ben het helemaal vergeten..
Het is inderdaad iets belangrijks om bij stil te staan: gaan we mensen met het invoeren van een burgerschapsexamen (wat een rotwoord om steeds te moeten typen) niet bij voorbaad veroordelen?
http://www.kinderrechten.nl/p/13/232/
1. De Staten die partij zijn, verzekeren het kind dat in staat is zijn eigen mening te vormen, het recht die mening vrijelijk te uiten in alle aangelegenheden die het kind betreffen, waarbij aan de mening van het kind passend belang wordt gehecht in overeenstemming met zijn leeftijd en rijpheid.
2. Hiertoe wordt het kind met name in de gelegenheid gesteld te worden gehoord in iedere gerechtelijke en bestuurlijke procedure die het kind betreft, hetzij rechtstreeks, hetzij door tussenkomst van een vertegenwoordiger of een daarvoor geschikte instelling, op een wijze die verenigbaar is met de procedureregels van het nationale recht.
Dit slaat op de zogenaamde leeftijdsgrens van 12 jaar, als een kind 8 jaar is en rijp genoeg is om een duidelijke mening te kunnen vormen moet het door een rechter gehonoreerd worden. Van welke van mijn opmerkingen zou je nog graag een link willen zien?
Barry,
Een mening van jou was dat ik jou zou neerzetten als een leugenaar. Dat is niet mijn bedoeling, ik had het gewoon over de reguliere gang van zaken, die gaat over een beslissing; wat een klein verschil is met een mening die al of niet gehoord wordt. Maar fijn dat je jouw gewenste beslissing toegewezen kreeg!
Jouw andere mening was dat het voor de ontwikkeling van het kind onzinnig is als het zijn (op het kind afgestemde) rechten weet, waarom dan?
En waar staat tenslotte dat je het hele wetboek, je weet wel; het Burgelijk Wetboek, en het Wetboek van Strafrecht, uit je hoofd moet kennen?
Alvast bedankt voor de moeite.
Het gaat er niet om dat simpele mensen buiten de boot vallen, maar mensen die gewoon niet mee willen doen, zoals bijvoorbeeld moslim jongeren en dergelijke, hun rechten en plichten kennen. Groepen die fundamenteel de vrijheid van denken en handelen willen aantasten. Die zeg maar de eigenschappen niet bezitten om de mensheid vooruit te helpen maar ons terug willen voeren naar de middeleeuwen. Als zodanig zie ik het burgerschapsexamen daar wel een bijdrage aan leveren. Het is als met het screenen van mogelijk crimineel gedrag: als je niets op je kerfstok hebt, heb je niets te vrezen.En wie zegt me dat ‘simpele’ mensen ( definitie graag) dat burgerschapsexamen niet zullen halen.?
Het burgerschapsexamen kan inderdaad een bijdrage leveren aan het verwijderen van fundamentalistische elementen in de samenleving. Maar dat kun je ook met normale wetgeving aanpakken.
Het grootste probleem is dat bijna iedereen wel iets op zijn kerfstok heeft, tot aan ministers en kamerleden toe.
Als je wilt dat een examen zin heeft, moet je er wel een streng examen van maken, en loop je het risico dat een groot deel buiten de boot valt. Dat is misschien niet het doel, maar wel een mogelijk gevolg ervan.
Onder simpele mensen versta ik overigens de types die altijd meteen hun mening klaar hebben zonder ook maar iets van een onderwerp af te weten of de andere kant van een onderwerp te bekijken. Die mensen maken weinig kans bij een streng examen, en een examen moet wel streng zijn omdat je anders nog niks bereikt ermee.
Interessant artikel. Zoals ik in het andere topic al zei, ben ik het met de hoofdlijn wel eens. Helaas ben ik het niet eens met een aantal andere dingen zoals in het artikel beschreven.
Zo vind ik dat de discussie niet in eerste instantie moet gaan over wat iemand op zijn of haar kerfstok heeft, maar wat er in zo’n examen zou moeten komen te staan. Dus een discussie over de opmerking “Als je wilt dat een examen zin heeft, moet je er wel een streng examen van maken (…)”. Waarom? Om de vergelijking met het verkeersexamen te maken: iedereen maakt wel eens een overtreding, maar dat betekent niet dat niemand een rijbewijs mag hebben.
Ron van der Waart.
Jij hebt duidelijk geen last van paranoia ideëen, en gewoon een heldere kijk op de zaak. Geen enkel normaal mens hoeft buiten de maatschappij te vallen, zoals nu juist wel gebeurt. Een burgerschapsexamen moet door de hele bevolking op aarde samengesteld worden, op democratische wijze. Elite vorming en overmacht kennen we nu in het heden, maar ook in het verleden, waar een mens niet op waarde werd en wordt geschat,op grond van afkomst en financiële middelen. Geld is macht, en bepaald ook nu vooral je positie in de maatschappij, democratie of niet. Het burgerschapsexamen dat jouw positie nu in de maatschappij garandeert, is het aantal nullen op je bankrekening, of die van je ouders en familie. De rest wordt beschouwd als het werkende klootjesvolk. Het laatste waar ik vóór zou kunnen zijn, is wel een nieuwe elite scheppen. De juiste mens op de juiste plaats, betekent ook dat mensen met een meerderwaardigheids gevoel geen kans hebben op een hoge positie, want ook dat probleem zou in het examen moeten zijn geïntegreerd. Als daar geen rekening mee wordt gehouden, werkt het burgerschapsexamen averechts. Tot nu toe ondervonden we de schade die mensen aanrichtten, vanuit een soort ivoren toren. Ze kunnen ongestraft de meest walgelijke beslissingen erdoor drukken. Beslist geen beslissingen waar de mensheid mee gediend is, zoals bijvoorbeeld het pauselijk condoom besluit destijds, maar ook die van vele politieke leiders, Adolf Hitler, Stalin, Poetin, de Bushes en ga zo maar door. Nee, ik maak me niet zo druk over het burgerschapsexamen, maar over de samenstelling ervan. Dat bepaalt of recht, of onrecht geschied, en dus of iemand buiten de boot valt, wat nooit kan gebeuren als het examen met alles rekening houdt. Gelijke kansen voor iedereen, niet alleen voor diegenen met geld, en dus de macht om het systeem te manipuleren, zoals nu gebeurt. Iemand die zich misdragen heeft kan daarvan leren, en hoeft niet buiten de maatschappij te worden gesteld, het moet aan de aard van het misdrijf liggen, wat de gevolgen zijn. Iemand als Robert M zou nooit meer in de maatschappij terug mogen, Joran van der Sloot evenmin, dat soort mensen verdiend het ook om buitengesloten te worden. Daar dienen wetten ook voor, maar naast de wetten van een land, moet naar inzicht van een mens, diens cariërre talenten gestimuleerd en beloont worden. Maar dat is mijn mening, ik verwacht niet veel inzicht daarin zie ik al.
Julie,
Als het niet jouw bedoeling was dan heb ik je verkeerd begrepen, om antwoord te geven op je vraag:Jouw andere mening was dat het voor de ontwikkeling van het kind onzinnig is als het zijn (op het kind afgestemde) rechten weet, waarom dan?
Is heel simpel, (en dit is idd een mening)een kind van 8 kan intellectueel genoeg zijn om zijn eigen boontjes te kunnen doppen voor een rechtbank maar kan op emotioneel gebied niet overzien wat het op langere termijn voor hem of haar gaat betekenen. Het kind kan intellectueel genoeg zijn en koppig genoeg zijn om de zin door te drijven maar ook een rechter kan niet overzien hoe sterk je word op termijn als het gaat om de beslissing die je gemaakt hebt als kind. Het beste voorbeeld wat ik kan geven is een praktijkvoorbeeld uit mijn leven, ik nam onvoorwaardelijk de beslissing om bij mijn vader te gaan wonen met een argumentatie waar zelfs de kinderrechter geen kant meer op kon, ik had gewonnen, dat was voor mij op dat moment het enige wat nog telde, dat ik won. Na mijn “winst“ belde mijn moeder mij elke dag op al huilend dat ze me miste met de vraag waarom ik die beslissing had genomen, mijn hart brak. Geen enkel nog redelijk normaal kind wil zijn moeder of vader horen huilen en zeker niet elke dag voor een half jaar lang. Dankzij mijn ijzersterke argumentatie vond de rechtbank het niet meer noodzakelijk om te gaan onderzoeken in wat voor situatie ik zou gaan terechtkomen, wie mijn vader was, wie mijn nieuwe moeder was en wat hun emotionele toestand was die van invloed zou zijn op mijn verdere verblijf bij hun.Om in het kort samen te vatten; Wat moet een kind met de kennis van rechten die hij of zij heeft als het kind emotioneel niet in staat is om op termijn met de gevolgen van die kennis om te kunnen gaan? Ook een kind van 12 is emotioneel niet volwassen, intellectueel rijp genoeg maar emotioneel niet. Datzelfde verhaal gaat ook op voor puberende kinderen tot 18, ook tieners zijn emotioneel niet in staat om alle gevolgen (of in elk geval belangrijke gevolgen) te kunnen overzien van hun beslissingen. Als het zich gaat om je laatste vraag, dat moet ik zelf nog even uitzoeken, ik heb het geleerd als beveiliger op de politieschool te sittard maar kan het nu ook even niet terugvinden. Dus dat hou je even van me tegoed. Als laatste heb ik een opmerking: Hier in nederland ben je niet onschuldig totdat het tegendeel is bewezen, veel mensen worden op zaken veroordeeld onder de noemer DROGREDEN. Er bestaat bijvoorbeeld zoiets als omgekeerde bewijsvoering, 1 van de talloze manieren waarop iemand veroordeeld kan worden zonder directe bewijzen. Er bestaat niet zonder reden een hogerhof als 2e kans om een beslissing te kunnen herroepen, advocaten zijn dol op drogreden om zaken te kunnen winnen. In dat geval zijn de meeste kinderen ook niet in staat om drogreden te kunnen doorzien en worden hun rechten met voeten getreden terwijl dat juist het tegendeel was van wat ze eigenlijk hadden willen bereiken.http://nl.wikipedia.org/wiki/Drogreden
En als laatste, een kind hoeft echt geen 18 te zijn om als volwassen te worden berecht, op dat punt is een burgerschapsexamen dus ook onzin.
Barry,
Dat laatste gaat over die speciale regelingen minder/meerderjarig. En vergeet je niet dat de rechten er ook zijn, als je vindt dat de beslissingen van je ouders niet in jouw belang zijn of zelfs in strijd met je grondrechten.
(bijv. als je vader je post openmaakt).
(verdere grondrechten zijn onschendbaarheid van persoon en woning, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst of politieke richting, recht op voeding, verzorging, huisvesting en onderwijs, recht op een leven zonder discriminatie.) Als ze jouw bezwaren niet serieus nemen kun je samen met de Kinder-en jongerenrechtswinkel je ouders erop wijzen dat ze iets doen dat niet klopt. Bij een aantal instellingen voor Jeugdzorg zitten ook juristen die je kunnen helpen met vragen die je hebt.
Ik wens je verder alle succes met de opvoeding van je geliefde zoon.