In veel opzichten lijkt loonarbeid op een soort slavernij.

Elf redenen om geen baan te willen

Visionair denkenden, vooral zij die een niet al te hoge functie vervullen, weten dat het bedrijfsleven of, nog erger, de ambtenarij de beste manier is om gereduceerd te worden tot een submenselijk bestaan. Elf ijzersterke redenen om loondienst te vermijden als de ziekte.

  • 1. Een baan is inkomen voor sukkels.
    Je wordt als je werkt namelijk alleen betaald op de momenten dat je werkt. Als je inkomen krijgt op een andere manier, bijvoorbeeld voor royalties, uit beleggingen en dergelijke, betekent een eenmalige investering in tijd, dat het inkomen blijft komen, elke maand. Als jij dat boek hebt geschreven, of die software hebt ontwikkeld in opdracht van je baas, verdient je baas dat geld zonder er iets voor te doen, niet jij.
    Kortom: zie een baan alleen als tijdelijke oplossing.

    In veel opzichten lijkt loonarbeid op een soort slavernij.
    In veel opzichten lijkt loonarbeid op een soort slavernij.
  • 2. Een baan houdt je dom.
    Na enkele jaren is er nauwelijks meer wat te leren op je werk. Het leven is een veel interessantere leerschool dan kantoor. Als jij zelf je tijd kan indelen, kan jij leren wat jij wilt en zo veel sneller relevante informatie opdoen.
    Kortom: heb je het gevoel dat je niets meer kan leren, maak dan zeker dat je wegkomt.
  • 3. Een baan drilt je tot een braaf huisdier.
    In feite is een baan een levenslange cursus om je te veranderen in een mak schaap. Ondernemers, en zeker leidinggevende ambtenaren, houden van zo min mogelijk risico. Ze willen daarom van hun ondergeschikten op aan kunnen. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar wat ze daarbij verwachten is gehoorzaamheid.
    Voel je als je thuiskomt een onbestemde verwantschap met Fikkie, plan dan een rebelse actie.
  • 4. Inkomen uit werk wordt extreem zwaar belast.
    In Nederland en België krijgt een werknemer netto ongeveer de helft van wat de werkgever kwijt is aan loonkosten, in handen. Dat is absurd weinig. Ter vergelijking: heb je een BV of NV, dan betaal je over de eerste 200.000 euro winst maar 20% vennootschapsbelasting. Als je je winst in de BV laat zitten, betaal je verder niets extra. Ter vergelijking: een werknemer kan dit niet met de bruto loonkosten die een werkgever op moet hoesten. Laat je jezelf een dividenduitkering doen, dan betaal je hierover een tarief van 25% inkomstenbelasting. Zoals Jan Marijnissen terecht zei: er wordt in dit land meer verdiend met speculeren dan met werken. Uiteraard kent de fiscus een geniepig addertje, zeg maar gerust een hongerige wurgpython, onder het gras. Een ondernemer is verplicht zichzelf als directeur in dienst te nemen tegen 40.000 euro per jaar. Geloof maar gerust dat dat niet is vanwege de fiscale voordelen van het werknemersbestaan voor laatstgenoemde.
    Zorg dat je aan de goede kant van de lijn staat.
  • 5. Ook anderen profiteren mee van je werk.
    Een werkgever is in werkelijkheid een werkbemiddelaar. Hij verkoopt jouw werk aan een klant. Een groot deel van deze winst komt echter door specialisatie en synergie. Als zelfstandige kan je enkele dingen uitbesteden, maar moet je toch veel zelf doen, ook dingen waar je minder goed in bent dan in je eigenlijke vak.
    Kijk voortdurend hoeveel je waard bent en of een switch of bijklussen kan.
  • 6. Een baan is onveilig.
    Ontleen je je inkomsten aan een webwinkel, een goed verkopend boek of een bedrijf, dan zullen je inkomsten in slechte tijden weliswaar dalen, maar nooit helemaal verdwijnen (tenzij je zo dom bent veel vaste lasten te hebben). Dat is met werk wel anders. Vlieg je eruit, en dat kan van de ene op de andere dag gebeuren, dan betekent dat in principe dat je geen inkomen meer hebt. Weliswaar zijn er uitkeringen als WW, maar deze worden steeds meer uitgekleed.
    Zorg dat je minimaal vijf, zes verschillende inkomstenbronnen hebt.
  • 7. Je bent overgeleverd aan de nukken van je baas.
    Heb je een tirannieke of incompetente baas, dan zal dit het plezier in ongeveer de helft van je wakende bestaan, plus de tijd die je thuis doorbrengt met piekeren over je werk, grondig vergallen.
    Zorg dat je baas jou harder nodig heeft dan jij hem.
  • 8. Je moet smeken om geld.
    Je inkomen vergroten op je werk kan maar op een legale manier: opslag vragen. Dat vereist de nodige kantoorpolitiek en opzichtelijk de baas laten zien wat voor een geweldige werknemer je niet bent. Als zelfstandig ondernemer kan je je eigen werktijden en tarieven bepalen.
    Je geld haal je wel op een andere manier.
  • 9. Je hebt een rampzalig sociaal leven.
    Voor steeds meer mensen is hun werkkring hun voornaamste sociale groep. Zo beperk je jezelf tot hetzelfde slag mensen. Wordt je branche overheerst door leden van je eigen sekse, dan wordt het ook erg moeilijk om een geschikte partner te vinden. Ook zijn gesprekken op het werk doorgaans weinig diepgaand. Kortom: je veroordeelt jezelf tot een oppervlakkig leven.
    Vergroot je netwerk tot buiten het bedrijf waar je werkt. Overweeg parttime te werken.
  • 10. Je verliest je vrijheid.
    Werken op een kantoor of fabriek betekent dat je gedurende een groot deel van de dag niet kan bepalen wat je zelf wilt doen.  Je moet je aan allerlei vaak absurde regels houden. Vooral in grote, bureaucratische organisaties bestaat er een uitgebreid handboek met volkomen onzinnige regels.
    Breng je vaste lasten zoveel mogelijk terug en zorg dat je spaargeld achter de hand hebt, zodat je er altijd vandoor kan.
  • 11. Je verandert in een lafaard.
    Op kantoor moet je voortdurend uitkijken niet een leidinggevende te kwetsen of een van de absurde regels te overtreden. Ook wordt je als werknemer afgeleerd zelfstandig te denken. Kortom: je verandert langzamerhand in een braaf, laf gewoontedier, klaar voor de slacht bij de volgende reorganisatieronde.
    Begin een parttime bedrijf naast je werk.

Met dank aan Douwe voor de tips.

22 gedachten over “Elf redenen om geen baan te willen”

  1. Nogal eenzijdig geschreven lijkt me. Het gaat mijns inziens ook voorbij aan het gegeven dat het merendeel van de ondernemers het bedrijfsleven als leerschool heeft gebruikt? Daarnaast blijkt uit onderzoek regelmatig dat de gemiddelde Nederlander best tevreden is met de uitdagingen binnen het werknemerschap. Het stuk komt op mij over als een persoonlijke, en behoorlijk bittere ervaring?

  2. Hahahaah, een van de beste stukken ooit geschreven!

    Eindelijk een geestverwant.
    Dit begreep ik al in 1980…..en bracht het aldus in praktijk.
    Ben het dus ook voor de volle 100% met dit artikel eens!

    Kan het anderen aanraden dit stukkie uit te printen en minstens op drie plaatsen in huis op te hangen.
    Te beginnen op de voordeur….aan de binnenkant :)

  3. @ Peter; best tevreden zegt mij al genoeg. Best tevreden is de gemiddelde Nederlander blijkt uit onderzoek. Onderzoek, gemiddelde Nederlander? De ‘gemiddelde’ Nederlander is vast en zeker vaak met iets best wel tevreden, waarover de niet gemiddelde Nederlander best wel ontevreden is. Vraag je dan door bij de gemiddelde Nederlander blijkt die eigenlijk best een beetje ontevreden te zijn. Best tevreden ruikt ietsjes naar stilstand.

    Motiverend artikel trouwens

    1. :-) daar heb je ‘best wel’ een goed punt Ixie!
      Het toeval wil dat ik sinds een maand of 6 zelf ook in onderzoekende fase ben t.a.v. het ondernemerschap. Ben echter in mijn concurerende branche zeer afhankelijk van de economische conjunctuur, en die staat nu voor nogal een alles bepalend moment. Wellicht dat mijn (teruglezend inderdaad nogal zurige reactie) hierdoor wat negatief gekleurd wordt…

  4. Man man man geweldige post, ik vond 1 reden al overtuigend genoeg. :D Ik probeer mijn eigen fortuin te maken en inderdaad niet als een mak schaap inkomen voor mijn baas te verdienen.

  5. 100% eens met het artikel. Helaas moet je dan wel dat gat in de markt, of die plaats in de markt vinden waar je inkomsten mee kunt genereren. En dan moet het toevallig ook nog je interesse en je kennis en kunde hebben. Hoewel ik het artikel 100% waar vind, worden de alternatieven wel erg makkelijk weg geschreven.

  6. Ik ben ook eens met het artikel.
    ik vind werken achter de lopende band echt knetter zaai.
    Ik heb bij verschillende bedrijven gewerkt maar heb er nooit langer dan een half jaar gewerkt. Ik ben op dit moment werkloos al een 2 jaar lang. Wel klus ik af en toe bij en van dat geld kan ik uitgaan. Een baan is echt een aanslag op je sociale leven, dus dan toch maar liever niet. Er heeft zelden een leuke gewerkt. Meestal alleen maar kerels. Wel is het gezellig om met elkaar op de vrijdag de week af te sluiten met een pilsje.

  7. nou als dit visionair is is het wel erg retro-visionair.
    het is een aardige samenvatting van de jaren ’70 toen banen voor het opscheppen lagen terwijl je in de jaren 80 blij mocht zijn niet in de bijstand terecht te komen vanwege de toenemende werkeloosheid.

  8. Meer over dit boeiende onderwerp bij diverse auteurs en filosofen:
    Tom Hodkinson, Louis Guilloux, Pierre Sansot, Albert Cossery, Paul Lafargue, George Palante, Michel Onfray, Viviane Forrester, John Zerzan, Ewald Vanvugt,…
    en vele, vele anderen.

  9. Robbieknor@work

    Welnu, dan ben ik er bijna:
    – ik heb rente inkomsten
    – mijn vrouw werkt
    – mijn zoon werkt
    – mijn dochter werkt
    – ik heb een baan
    => nu die wiettuin nog en dan ben ik op 6 x

    Over die baan: bijna alle argumenten die hierboven staan en betrekking hebben op menselijke interacties, zijn er voor zowel die mensen die eigen baas zijn, als voor mensen in loondienst.
    Nem nummer 5: zodra je mensen in dienst neemt heb je dit probleem ook. En prat me niet van punt 9.
    Ook als eigen baas heb je klanten en banken die je moet smeken om geld, “cashflow is king” (ref punt #1), je hebt te maken met bijna alle bovengenoemde ellende.
    Tenzij je renteniert en dan maak je je zorgen om rendementen, faillissementen, beurscrashes en ga zo maar door.
    Komen we uiteindelijk bij de vrije wilde uit in zijn Tarzanpakkie rennnende door het oerwoud(punt 10), en dat is natuurlijk een stokoud verhaal, reeds totaal uitgekouwd in de 18e eeuw.
    En punt 11 heb je 100% zelf in de hand, tenzij je niet in de vrije wil van een mens geloofd, wat nu trouwens mode is.

    1. quote:
      Komen we uiteindelijk bij de vrije wilde uit in zijn Tarzanpakkie rennnende door het oerwoud(punt 10), en dat is natuurlijk een stokoud verhaal, reeds totaal uitgekouwd in de 18e eeuw.

      plus natuurlijk het feit dat als we dat allemaal zouden kunnen doen, het zo druk gaat worden tussen de lianen, dat er weer verkeersregels voor het boomslingeren nodig zijn en handhavers van die verkeersregels.
      dag vrijheid
      ( and watch out for that tree).

  10. In de lilaca houdt werken in, dat mensen verder komen met de ontwikkeling van de lichaamsmaterie, waardoor ze in feite niet werken maar altijd bezig zijn verder te komen in hun evolutieproces.
    Wanneer dit een normaal gebeuren zou zijn voor mensen, zou het arbeidsplezier toenemen.
    Een bijkomend effect zou zijn dat mensen graag zouden werken en ook zouden proberen hun werk zo goed mogelijk te doen. Het avontuur in het werk zou zijn, dat zichtbaar wordt hoe er een steeds toenemende harmonie te zien zou zijn met het gebruik van zo min mogelijk energie. Zo snijdt het mes aan twee kanten: de werknemer komt vooruit in zijn ontwikkeling en het bedrijf vaart er wel bij, doordat efficiëntie en daadkracht het bedrijf ondersteunen. Zowel de bloei van het bedrijf als de groei en ontwikkeling van de werknemer beïnvloeden elkaar op een positieve wijze.

  11. is deze nog te actualiseren? Wordt dat dan nog weer gelezen?
    Uit ervaring; ik vind van mijzelf dat ik een heel mooi (gezegend heet dat bij ons) leven achter de rug heb en een gouden toekomst vóór mij.
    Uit kosten-batenanalyse-overwegingen gesproken; heel economisch.

    Om maar met die gouden toekomst te beginnen, dan kennen we elkaar weer; die heeft mij zelf niks gekost, ( een Ander alles!), gewoon gratis lid geworden en alleen al de voorpret; “het blij vooruitzicht dat mij streelt”, is goud waard; héél mooi.

    Dan ben ik bewust (om aanranders voor te blijven, verder niet bespreekbaar) mijn bestaan begonnen ten tijde van de inval van de moffen, meidagen ’40
    D.w.z. slechts de hongerwinter bewust meegemaakt, maar dan wel als boerenzoonzoon. Hadden dus zelf genoeg te eten en deelden nog uit.
    Aanpalend >70 jaar ongekende vrede op aarde, waar ik woonde (de plaats naar mij en ons genoemd) Ieder jaar een klein beetje meer wederop gebouwd en dus altijd gevoel van rijker worden. Een niet slopende praktisch vormende school genoten en uiteraard na tien jaar bij een baas welke zelf rijk wilde worden, als ambtenaar oud geworden in de bouw, kijkend hoe anderen het werk maakten en ja, daar moest ik dan wel een mening over uitspreken.
    (o.a. een mmm op juiste toonhoogte)

    ik weet het, dit correleert wellicht niet zo met alle voorgaande schrijvens (een woord dat ik ooit leerde van onze GB secr. gen.) edoch dit is dan ook wel uit de pure praktijk des levens gegrepen.

  12. o, rest mij uiteraard nog om mijn huidige, – middels voorgaande vergaringen verworven, – situatie te schetsen ten voorbeeld; eigen aanleunstulpje in eigen vakantie-natuurtuin, als db (van Bob geleend) bd (net als de kolonel) na m’n VUT geknutseld, uitziende bij de koffie c.a. naar de gouden stad van >10miljard km3.

    1. Hallo Ben! lange tijd niks meer van je gezien op visionair.nl. Ik miste je commentaren op de artikelen hier. Vooral omdat ik het vaak wel met je eens ben. Vooral de waan-van-de-dag die hier soms heerst kan vaak wel wat meer nuchter tegen-commentaar gebruiken!

  13. hé, leuk commentaar van u, Hannes. Dank u!
    ik vreesde al wel weer gelijk opgevreten te zullen worden op visionair.
    Ja. nog ouwer geworden, maar ook langere tijd achter mij om te overzien.
    En dan valt het mij op dat banen bekleden ook steeds minder nodig is.
    Toen ik van school kwam op m’n 16e was er overal werk. Toen ik half jaren ’60 bij de toen grootste havenstad van ’t heelal ging werken, lag er net een klus van 200 scholen op ons bureau, nog vanwege de wederopbouw.
    Die scholen staan er nog en alleen de moslims vermenigvuldigen zich nog, maar wij zelf sterven zachtjes uit. De industrialisatie, mechanisatie en robottisering van de maatschappij gaat onverminderd door, dus vallen er steeds meer banen uit. De vlucht van productiebedrijven naar lagelonen landen is ook logisch, dus blijven hier steeds nog minder banen nodig.

    Maar wat geeft het? Waarom zou iedereen een baan moeten hebben?
    ik zelf ben straks 15 jaar pensionado en heb er inmiddels heerlijk vrede mee.
    Ja maar er moet geld verdiend worden ??
    Ach kom, geld wordt gratis gecreëerd, leerden we ooit van Douwe.
    Hier in Europa maakt de ECB er maandelijks € 80miljard bij voor de zuidelijke landen, is het niet? Nou laat ze doorgaan voor mijn pensioenpot, voor uw uitkering, voor onze kinderen hun studie en voor alles wat we fijn vinden.
    Ja maar de schulden dan? Niet meer bang van worden. Rente op nul houden.
    Alle problemen opgelost? ’t is maar net hoe je er mee omgaat. Op mijn computer hier passen zo onnoemelijk veel nullen.

    Uit mijn voorspellingenboek van 2000 jaar terug weet ik dat de aansnellende wereldheerser er straks ook zo mee om zal gaan. Alleen verbindt hij daar dan de eis aan dat we allemaal met zijn wat ik even noem slaventeken (gelijk betaalstempel) op onze hand of voorhoofd rond gaan lopen, omdat hij walgelijk baasje zal spelen.
    En hoe we dat nu dan moeten organiseren?
    Nee nu ga ik m’n ouwe schoonmoeder ophalen, want ik wil niet op een aanhangsel van de lijkenlijst van de Clintons of zo terecht komen, toch?

Laat een reactie achter