Gescheiden klassen, goed idee?

Ik ben sowieso in iedergeval een introverte leerling geweest, en kan zeggen dat ik tot voor enkele jaren, een echte boekenwurm was. Aan het gedrag van andere leerlingen heb ik mij van kleins af aan zwaar gestoord. Dat op zijn beurt, was natuurlijk voldoende aanleiding voor treiterij op grote en langdurige schaal. De wisselwerking tussen het vermogen om te leren onder zulke omstandigheden, was er ook naar, echt goeie cijfers had ik dan ook niet. Mijn diploma’s halen op school deed ik wel, maar de omstandigheden maakten de scholen hoogst onaantrekkelijk voor mij. Overigens waren in mijn tijd de klassen volkomen gespeend, van het gezelschap van dames. Het gezelschap van meisjes in een klas, doet de heren qua gedrag absoluut goed. Ze willen zich inhouden op grond van het feit, dat abnormaal gedrag geen waardering oproept van de dames. In iedergeval bleef ik wel studeren, maar dan autodidact, en wel van alles wat ik maar aan boeken in handen kon krijgen, internet was er niet. Toen ik veel later opnieuw aan de studie moest voor VAPRO operatoropleidingen, deed ik 90% van de opleiding thuis. Ik kwam bijna nooit op het opleidings instituut, de herinnering aan de gevolgen van klassikaal verband, was bepaald niet aantrekkelijk. Omdat ik nooit instructies kreeg, over wat geleerd moest worden voor examens, leerde ik VAPRO A en B in één keer. We hadden voor die opleiding dezelfde boeken. Mijn cijfergemiddelde was een negen, wat iedereen verbaasde, ook mij. Ik weet nu dus uit eigen ervaring, dat bovenstaand artikel zeer relevant is, met betrekking tot de zin van specialisatie, in verhouding tot de leerlingen. Ik zie een onderscheid, en scheiding van de karakteristieke verschillen tussen de leerlingen, tot een enorme verbetering van de onderwijskwaliteit leiden. Dit natuurlijk op grond van mijn eigen ervaringen, ieder ervaart dit anders. Het werd de hoogste tijd voor dergelijke inzichten, een waardevol artikel zou ik willen zeggen.

De klassen zijn toch al gescheiden? Eerste klas, tweede klas, derde klas, ….

“Als voorstander voor gelijke behandeling mannen en vrouwen ….”
Als voorstander VAN … maar goed. Als ik uw linksdraaiende rhetoriek goed begrijp is iedereen die uw mening niet deelt dus geen voorstander van gelijke behandeling? “Verder zijn we netto op alle punten gelijk”. Nou als bioloog moet ik u helaas tegenspreken, we zijn psychologisch en biologisch niet gelijk. Dat zegt u dan verrassenderwijze later zelf ook: “wel idd zo dat jongens en meisjes wel veschillend denken”, wat dan natuurlijk weer niet wordt toegelicht. Inconsistenter kan het niet.
“Alhoewel het feit van bovengenoemde gelijkheden..” Het feit?? U verwijst naar uw stelling van gelijkheid, u verwijst niet naar een feit. U presenteert een stelling als een vaststaand feit, een typische tactiek bij het geen wederspraak dulden. En dan nog, als klap op de vuurpijl de middeleeuwen erbij halen, opnieuw typisch ik-duld-geen-tegenspraak-rhetoriek. Of iets ouderwets danwel modern is, is op zich geen argument voor of tegen iets. Deze bijdrage is zo bezwangerd van een op te dringen wereldbeeld aan “ongelovigen” dat ik er bijna een beetje bang van wordt. U moet leren correct en zo waardenvrij mogelijk te argumenteren als u ergens voor of tegen bent. En niet met lege intimideringen (“Nederland wordt ff wakker want …” of zich beroepen op een of ander zogenaamd superieur moreel besef (“Als voorstander voor gelijke behandeling” vind ik bladiebla). Ook uw spelling verdient trouwens aandacht. Een idee, hoe belachelijk ook in iemands optiek, kan niet met hoongelach even weggewuifd worden.

Of inderdaad het sexe-verschil relevant is als pedagogisch criterium is moeilijk. Ik heb er geen last van gehad (denk ik, je weet maar nooit??) altijd in gemixte klassen / groepen te zitten. Of er een juf of een meester voor de klas stond vond ik wel relevant, ik had op de een of andere manier altijd meer met leraren dan met leraressen (o jeetje dat past vast niet in iemand’s wereldbeeld!). In tijden waar mannetje en vrouwtje elkaar in het wild ontmoeten (lees: gearrangeerde huwelijken komen nauwelijks meer voor bij westerlingen), is het m.i. toch echt beter om jongens en meisjes van jongs af aan met elkaar om te laten gaan voor het aanleren van de broodnodige algemene sociale vaardigheden die ze later als (jong)volwassen als basis kunnen gebruiken bij de paringsdans. En zo terug naar het artikel: als mijn klas slechts bestaat uit een bepaald soort mensen (of dat nou een geslacht is, of een bepaalde aard van kinderen zoals bij Potter) kom ik dus veel minder in contact met die “anderen”. Een klas is dus waarschijnlijk beter af als gemengde groep, met van alles wat erin zodat die allemaal met elkaar om (moeten) leren gaan (pestkoppen daargelaten).