Een groepshug. Er moeten meer knuffels en minder antidepressiva uitgedeeld worden

Knuffel in plaats van euthanasie

Het steeds grotere morele failliet van westerse landen blijkt uit een triest voorval, waarbij een depressieve 24-jarige Belgische vrouw door middel van euthanasie van het leven wordt beroofd.

Depressie uitstekend te behandelen
Depressie is de meest voorkomende psychische ziekte. De medische definitie is: een periode van somberheid en lusteloosheid die langer dan twee weken duurt. Depressie maakt dat de lijder alles ziet met een sombere bril, ook dingen die niet-depressieve mensen juist opvrolijken. Depressie komt vooral voor bij jonge vrouwen tussen 18 en 24 jaar oud, die meer dan gemiddeld introvert en neurotisch zijn. Depressie kan in gang gezet worden door een ingrijpende gebeurtenis, of door de opstapeling van veel negatieve ervaringen. Denk aan jeugdtrauma’s of misbruik. Antidepressiva helpen doorgaans maar matig. Behandelingen die wél positief effect hebben, zijn hier te vinden. Een ingrijpende, maar veelbelovende techniek is diepe hersenstimulatie, waardoor de neuronen in de hersenen van de patiënt tot meer activiteit worden geprikkeld.

Een groepshug. Er moeten meer knuffels en minder antidepressiva uitgedeeld worden
Een groepshug. Er moeten meer knuffels en minder antidepressiva uitgedeeld worden.

Cultuur van de dood
Wijlen Karol Wojtila, beter bekend onder zijn pauselijke naam Johannes Paulus II, wond in onder meer zijn encycliek Evangelium Vitae (1995) geen doekjes om. Volgens hem lijdt de westerse beschaving in het algemeen, en Nederland in het bijzonder, aan een “cultuur van de dood”, waarin aan de dood de voorkeur wordt gegeven aan het leven. Voorbeelden hiervan zijn voor hem abortus en euthanasie. Hoewel de rooms-katholieke kerk een aantal kwalijke kanten had en mogelijk nog steeds heeft, denk aan de inquisitie en het kindermisbruikschandaal, heeft Wojtila op dit punt mijns inziens zonder meer gelijk. De dood wordt te vaak gezien als een makkelijke uitweg, een te verkiezen alternatief boven lijden. Denk aan de Nederlandse uitdrukking “uit zijn  lijden verlossen”, die vaak wordt toegepast in combinatie met huisdieren. Moeten wij er voor kiezen om de mens te verlagen tot een beest?

Euthanasie is mijns inziens een kwaadaardig concept. Waar er valide medische, of persoonlijke, redenen zijn om abortus te plegen, bestaan deze niet voor euthanasie. Er bestaat geen eu thanatos, goede dood, en elke handelingswijze die de dood ziet als een acceptabel alternatief, is een uiting van ernstige morele corruptie. Er is een goed alternatief voor euthanasie: palliatieve zorg en behandeling met pijnstillers.  Verder moet iedere lijder aan een ongeneeslijke ziekte beseffen dat hij of zij bijdraagt aan de verlossing van de mensheid van ziekten, door de kennis die wordt opgebouwd.

Waarom moest Laura dood?
In dit artikel wordt het geval beschreven van de 24-jarige Laura, een intelligente, gevoelige jonge vrouw uit de provincie West-Vlaanderen, die een nare jeugd heeft doorgemaakt. Aangestoken door een medepatiënte en aangemoedigd door de behandelend psychiater, wil ze nu euthanasie laten uitvoeren om te ontsnappen aan haar aanhoudende depressie.

Ik denk dat als Laura nog tien jaar zou leven, ze niet meer depressief zou zijn. Zeker niet, als er om haar heen een krachtige groep van liefhebbende personen zou staan die haar onder geen beding kwijt zou willen. Een liefhebbende man, vriend of vriendin, als ze lesbisch is. Die haar vast hadden gehouden als ze zich beroerd voelde en niet meer los hadden gelaten. Dat die groep er niet is, is ons aan te rekenen. Wij hebben vergeleken met vorige generaties gefaald. Gefaald om onze medemensen te zien en lief te hebben als onszelf. In plaats kozen wij er voor om onze ogen te sluiten. De geschiedenis zal niet mild over ons oordelen.

7 gedachten over “Knuffel in plaats van euthanasie”

  1. Dus het collectivisme moet weer terug komen? Dat heeft ook z’n nadelen zoals schaamtecultuur, moralistische groepsdruk en zuilenmaatschappij denk ik.
    Beetje benauwende spruitjeslucht.

  2. Er is maar ̩̩n iemand de baas over je leven en dat ben jezelf Рfuck de moraal van anderen.
    Als je ondraaglijk lijdt en geen vooruitzicht meer hebt op verbetering zeg ik: stap er GERUST uit; zonder wroeging.
    Ik denk dat niemand graag uit het leven stapt als er nog hoop is op ‘geluk’. Maar er staat niet voor niets in de wet: ONDRAAGLIJK lijden. Dat ‘ondraaglijk’ moet je niet onderschatten; en dat kan ook psychisch zijn.
    Tegelijkertijd moet wel opgemerkt worden dat door bijvoorbeeld structurele, langdurige bezuinigingen in de gezondheidszorg de kwaliteit van leven er bij bijvoorbeeld ouderen fors op achteruit kan gaan. Zo is er al decennia lang geen geld meer voor het maken van een ommetje met de zuster die je in de rolstoel – or whatever – rondrijdt. Of het maken van een praatje met de zuster…. Dat wordt wel eens vergeten: dat de gezondheidszorg ook op die wijze flink is uitgehold.
    Maar ondertussen wel bakken met geld besteden aan een eindeloze stroom ‘vluchtelingen’ (waaronder een zeer hoog percentage gelukszoekers) die in de toekomst sowieso niet meer te managen valt.

      1. (En om nou de Paus hier aan te halen…. De Paus moeten we pas weer serieus nemen als hij eigenhandig condooms en de pil gaat uitdelen in Afrika; hoeveel leed die club wel niet veroorzaakt… Ook nu nog in de 21e laten die Pausen zich nog structureel bezielen – om niet te zeggen ‘vergiftigen’ – door achterlijkheid.)

  3. Raar artikel Germen, ik had dit niet van je verwacht. Je illustreert je visie aan de hand van 1 voorbeeld van een jonge vrouw die leidt aan een psychisch probleem, maar er zijn duizenden voorbeelden gegeven van bejaarden die eindeloos en zinloos lijden. Ze weten dat ze doodgaan, er is geen enkel uitzicht op verbetering, maar toch moeten ze lijden omdat anderen dat willen.
    Wil je die mensen werkelijk tot hun dood op de pijnbank houden en geen alternatief op een zachte dood bieden? Ik hoop van niet.
    Enkel een knuffel lost het probleem van een bejaarde die geteisterd wordt door kanker niet op. Het is een rotziekte en zeker in de eindfase gaat die met enorm veel lijden gepaard. Als persoon met compassie moet je dat iemand willen besparen. Om die mensen te gebruiken als een soort laboratorium object over hoe de eindfase van een ziekte zich ontwikkelt is pas immoreel.
    Er is een enorm verschil tussen een jonge vrouw die leidt aan een behandelbare psychische kwaal en een bejaarde die leidt aan een ziekte zoals kanker en geen uitzicht heeft op verbetering van de situatie, maar alleen op meer lijden. Dat verschil zou je in een dergelijk artikel moeten aangeven.

    1. Roeland, daar zijn pijnstillers voor, en palliatieve zorg. Als pijnstillers echt niet meer helpen, dan kan ik me er wat bij voorstellen. Helaas zijn de meeste gevallen van euthanasie het gevolg van eenzaamheid of uitzichtloosheid.

Laat een reactie achter