De SP Rotterdam organiseert elk jaar de Huisjesmelker van het Jaar verkiezing. Wat geeft huisjesmelkers de kans?

Lang leve de huisjesmelker

De huisjesmelker laat door zijn schaamteloze schraapzucht zien hoe incompetent de huisvesting in Nederland is geregeld. Tijd om de huisjesmelkers de eer te geven die hen toekomt.

Huisjesmelkers
Nu veel studies weer beginnen, zijn studenten massaal op zoek naar nieuwe woonruimte . Dit is ook seizoen dat we het meest te horen krijgen over huisjesmelkers. Huisjesmelkers worden in Nederland gehaat. We spreken grote schande van mensen die heel veel geld vragen voor bouwvallige woonruimten. Toch hebben huisjesmelkers meestal weinig moeite om huurders te vinden voor hun bouwvallen. Blijkbaar voorzien huisjesmelkers dus, hoe ziek het ook klinkt, in een economische behoefte. Je kan je dus afvragen wie de werkelijke boosdoeners zijn: zijn dat de huisjesmelkers die hun kans schoon zien om veel geld te verdienen, of zijn dat politici en woningcorporaties die het vertikken om goedkope woonruimte te bouwen waar blijkbaar veel behoefte aan is?

De SP Rotterdam organiseert elk jaar de Huisjesmelker van het Jaar verkiezing. Wat geeft huisjesmelkers de kans?
De SP Rotterdam organiseert elk jaar de Huisjesmelker van het Jaar verkiezing. Wat geeft huisjesmelkers de kans?

Waarom is het zo een groot probleem om goedkope woonruimte te leveren in Nederland?
In wat wij ontwikkelingslanden noemen, is het blijkbaar helemaal geen probleem aan goedkopere woningen te komen.  Je ziet er vaak dat krottenwijkbewoners eigenhandig of met behulp van familie en vrienden toch vrij aardige paleisjes kunnen bouwen. in ontwikkelingslanden hebben mensen niet veel. De oorzaak van het probleem is dus niet wat wij niet hebben, maar wat we wel hebben. Wat is er de oorzaak dat de bouwkosten in Nederland zo bespottelijk uit de hand lopen?

Rigide bestemmingsplannen
Wie een bedrijfje aan huis wil beginnen, is er ongetwijfeld al mee in aanraking gekomen: bestemmingsplannen. Het Nederlandse grondgebied en dat van andere ontwikkelde landen is nu versnipperd in zogeheten zones waar gebouwen met verschillende bestemmingen staan. Op een industrieterrein bijvoorbeeld is het verboden om woningen te bouwen. Omgekeerd is het ook verboden om in een woonwijk een grote fabriek te bouwen. Soms is dit nuttig. Als SE Fireworks, het bedrijf dat in 2000 in Enschede in de lucht vloog niet in een woonwijk had gestaan maar op een industrieterrein, waren er veel minder mensen omgekomen.

Aan de andere kant is het ook lastig. In Nederland anno 2013 staat heel veel kantoor- en winkelruimte leeg, maar is er gebrek aan betaalbare woonruimte in grote steden. Als particulieren en studenten in de leegstaande kantoren en winkels zouden kunnen wonen, zouden de problemen qua woonruimte in Amsterdam als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Rigide bouwvoorschriften
Een al even groot probleem zijn de strenge bouwvoorschriften in Nederland. Hierdoor hebben aannemers niet de vrijheid om onorthodoxe bouwmethodes en bouwmaterialen toe te passen die zowel veiliger en milieuvriendelijker als goedkoper zijn. Als meer van geprefabriceerde bouw gebruikt zou kunnen worden gemaakt, zou dat bouwkosten enorm drukken en hierdoor het wonen in grote steden als Amsterdam veel goedkoper maken. Ook zou je kunnen denken aan de inzet van meer mobiele woningen, denk aan omgebouwde zeecontainers en dergelijke. Dit is niet mogelijk vanwege welstandseisen. Klaarblijkelijk staan wereldvreemde ambtenaren Bouwzaken er niet bij stil dat heel veel mensen ook in een huis van slechte kwaliteit willen wonen als ze maar ergens kunnen wonen. Het alternatief is vaak dat ze op straat moet wonen of in een onleefbare situatie met anderen.

De huisjesmelker als probleemoplosser
De huisjesmelker biedt een goede oplossing voor dit dilemma. Hij of zij zorgt er voor dat ook voor mensen met een smalle beurs op een gewilde locatie zoals een grote stad toch nog kunnen wonen. Hiermee lost de huisjesmelker heel veel problemen op die door incompetente ambtenaren en woningcorporaties zijn veroorzaakt.

Uiteraard vormen de diensten van huisjesmelkers een slechte oplossing. Een betere oplossing is het bouwen van grote hoeveelheden goedkope woningen die toch nog leefbaar zijn. Hier rust een grote uitdaging voor stedebouwkundigen en architecten. Zij zullen af moeten rekenen met peak fantasy.

6 gedachten over “Lang leve de huisjesmelker”

  1. Minimaal percentage sociale huurwoningen verplichten, en die zeecontainers zijn erg gehorig en moeilijk warm te houden in de winter.
    En er wordt tegenwoordig al meer prefab gebouwd, dat heb ik wel eens op het journaal gehoord van een aannemer.

  2. De wetgeving moet aangepast worden. De uitvoerend ambtenaren die dit schadelijke effect in stand hielden, kunnen dan ander (nuttig) werk gaan doen in de bouw. Je bespaard zo direct op overheids uitgaven, (minder ambtenaren) en de bouw wordt weer gestimuleerd. De belachelijke, onnodige kosten voor bouwvergunningen, en de tijd die hiermee verloren gaat, verhinderd particuliere huiseigenaren zelf creatief aan de waarde van hun woningen te werken. Met of zonder noodzakelijke hulp van een terzake deskundig bouwbedrijf, wanneer men over die kennis en vaardigheden beschikt. E.e.a zou zeker de verkoop van bouwmaterialen een flinke boost geven.

  3. een zwager kocht een goedkoop huisje in een goedkoop straatje voor zijn studerende dochter aan de Erasmus Universiteit. De helft verhuurde hij ook nog aan een andere studente en was niet duur uit. Later verpatste hij het weer aan volgende studenten. Zelf kopen is immers in principe altijd goedkoper als huren, vooral als er misbruik van de woningnood onder studenten wordt gemaakt door melkers.
    Dat laat onverlet dat de overheid altijd faalt in het bouwen voor de armeren omdat ze daar minder aan overhouden. En ook de aannemers worden daar minder rijk van. Daar komt bij dat de grondprijzen al 40 jaar schunnig waren en er alleen nog maar meer schunnig op worden. Laakbaar heette dat 40 jaar terug al in de vakliteratuur.
    Zelf kocht ik mijn eerste huisje 50 jaar geleden op een salaris van f.360,- in de maand. Natuurlijk voel je dat in je beurs, maar het komt wel naar je toe. Nu ben ik bezig m’n laatste hypotheek af te schudden met zeer nostalgische gevoelens. Hij kostte me nog € 18,63 in de maand.
    Aldus wil ik pleiten voor toch een klein beetje zelfinitiatief op het gebied van wonen. Hier op ons eiland komen er nu ook steeds huisjes vrij (vroegere premie A woningen) voor een goeie 120.000,- welke door de woningstichting afgedankt worden; heel bereikbaar. In de stad (ik kom er niet meer) is m.i. zo ook nog best wat te bekomen hoor.
    Onze dochter kocht een huis wat nu ‘zwaar onder water’ staat, maar heeft haar broer en schoonzus bij haar ingenomen. Vroeger deden we niet anders! Het is toch idioot dat kinderen van 18 al recht hebben op een complete zelfstandige woning op kosten van de gemeenschap?
    En dat de wetgeving aangepast moet worden, ben ik het maar matig mee eens, om gevaarlijke situaties tegen te gaan. Maar dat de overheid de bouwwetgeving alleen nog maar gebruikt om u walgelijk hinderlijk dwars te zitten, daar zouden ze zich rot om moeten schamen! Handhaven noemen ze dat met versluierd woordgebruik, maar het is puur burgertje pesten geworden. Het is alweer 45 jaar geleden dat ik zelf een 10 voor bouwwetgeving op m’n hbo diploma kreeg, maar wij leerden daar heel wat constuctiever mee om te gaan dan de destructieve juristen van nu hoor.
    M.a.w. het zijn de wetten niet zo erg, die hebben best vaak nut (niet altijd!!) maar de vijandig geworden mensen welke ons geen geluk meer gunnen, om daar zelf rijk van te worden. Zo is het ook met huisjesmelkers. Die kunnen onze jeugd best voor een prikkie laten wonen als ze willen. Daar moeten ze gewoon niet rijk van willen worden, maar leuk vinden om anderen te helpen!

Laat een reactie achter