De landelijke woningcorporaties worden slecht bestuurd en dienen voornamelijk om de topbestuurders te verrijken.Als alle woningcorporaties door de overheid worden beheerd, zou dat de vermogenspositie van de overheid enorm versterken.
Is nationaliseren altijd verkeerd?
Na de ineenstorting van het communisme in Midden- en Oost-Europa, is nationaliseren in een slechte reuk komen te staan. Dat is niet voor niets. Staatsbedrijven blijken doorgaans inefficiënt en wankelen op de rand van een faillissement. Dit geldt ook voor veel staatsbedrijven in West-Europese landen, zoals in Frankrijk. Toch geldt dat niet in alle gevallen. Zo doet het Noorse staatsoliebedrijf Statoil het erg goed. Ook de Nederlandse Spoorwegen bleken voor de privatiseringsoperatie is beter te functioneren dan nu. Dit geldt ook voor de elektriciteitsmaatschappijen.
Woningcorporaties: amateurisme troef
Woningcorporaties zijn doorgaans zelfstandige stichtingen die nauwelijks gecontroleerd worden. Dit betekent dat in de praktijk het bestuur van de woningcorporatie het voor het zeggen heeft. Zoals we in de kranten hebben kunnen lezen, gaan de besturen van de woningcorporaties niet altijd even verstandig met geld om. Zo zijn er bestuurders die zichzelf ernstig verrijken ten koste van de woningcorporatie en de huurders,
Woningcorporaties vertegenwoordigen een grote zak met geld
Het gaat niet om kleine bedragen. De gemiddelde woningstichting heeft duizenden woningen in bezit. Alle woningcorporaties in Nederland samen hebben 2,4 miljoen woningen onder hun beheer. Als we een gemiddelde waarde van € 150.000 per woning aanhouden, de woningen van woningcorporaties zijn doorgaans eenvoudiger dan de gemiddelde woning, betekent dit dat het totale bezit van alle woningcorporaties samen rond de 300 miljard euro ligt. Dit is twee-derde van de Nederlandse staatsschuld van 2013, 434 miljard euro. Echter, de woningcorporaties rekenen gemiddeld slechts € 28.000 voor hun woningen, waardoor ze officieel in totaal rond de 34 miljard euro in 2011 bezitten. Ter vergelijking: het allergoedkoopste koophuis in Nederland kost € 29.000.
De oplossing: nationaliseren van woningcorporaties
In feite hebben woningcorporaties hun doel overleefd. Op dit moment zijn ze meer een sta-in-de-weg dan een nuttige bijdrage aan de Nederlandse samenleving. Als deze woningen zouden worden verkocht, zou hiermee driekwart van de Nederlandse staatsschuld afgelost kunnen worden. De onverkoopbare woningen kunnen dan gebruikt worden om bijvoorbeeld mensen die in de problemen zitten en bonafide asielzoekers te huisvesten. De woningcorporaties hebben bewezen dat ze niet in staat zijn om het huisvestingsprobleem in grote steden als Amsterdam op te lossen.
Ook de Nederlandse overheid blinkt niet uit door competentie, maar staat in ieder geval onder enige controle van de kiezer. De kans is daarom groot, dat politici en ambtenaren onder druk van de bevolking een effectieve oplossing zullen verzinnen voor de woningnood. De bestuurders van woningcorporaties kan je namelijk niet wegstemmen, politici wel. Dat geeft een gezonde prikkel voor politici om met creatieve oplossingen voor de 21e eeuw te komen. Het zou politici sieren, als ze zich meer zouden ontplooien als een echte staatsman ofwel staatsvrouw met een uitgedachte toekomstvisie en hiermee de kiezersgunst proberen te winnen.
Dus we hebben 150 miljard staatsschuld? Volgens mij is het 3 keer zoveel, en overheidsprojecten zijn ook altijd amateurisme troef.
Dus volgens mij is het lood om oud ijzer en doen ze het expres verkeerd om de elite te spekken.
Klopt; ik had oorspronkelijk een veel hoger getal voor het bezit van de woningcorporaties staan. De rest van het artikel was daaraan nog niet aangepast. Is ondertussen verholpen.Â
Alle huurhuizen verkopen lijkt me geen goed idee. Mensen moeten een keuze hebben tussen kopen of een (goedkope) huurwoning.Â
Huh? Ik snap een paar dingen niet. Ten eerste zijn huizenprijzen nog steeds ontzettend opgepompt, dus als er entiteiten binnen onze samenleving zijn die ze minder hard oppompen, moeten die nu niet bepaald gestraft worden. Toch? Is iedereen nu al vergeten dat de crisis begonnen is omdat mensen huizen alleen als speculatie-objecten zagen en niet als primaire levensbehoeften?
Â
Ten tweede heb ik nooit het woord “woningcorporatie” begrepen. Een corporatie is een samenwerkingsverband van bedrijven (denk aan wijnboeren die de wijnproductie gezamenlijk doen in plaats van ieder voor zich). Maar uit welke bedrijven bestaat een woningcorporatie dan? Dat is toch maar één bedrijf?
Â
Ik weet eigenlijk niet of nationaliseren op dit moment gunstig is. We kunnen namelijk dezelfde kop schrijven: Kabinet: amateurisme troef. Met het huidige kabinet laat ik de woningcorporatie denk ik toch maar liever aanmodderen. Dit kabinet maakt meer kapot dan je lief is.
Dit lijkt een beetje op de verkiezingsretoriek van de VVD voor de verkiezingen. Die partij is er ondertussen achter gekomen dat het toch niet zo werkt als dat ze zo hard riepen. De regelgeving is al weer behoorlijk aangepast in de bestaande richting. Maar de invloed van de media is sterk, ideeën blijven hardnekkig hangen.
Tot de negentiger jaren van de vorig eeuw werden de corporaties met subsidies gesteund. Zo rijk waren ze toen niet. Na die tijd is de waarde van woningen zo gestegen, dat het een enorm aantrekkelijke markt lijkt (heeft geleken, voor de meesten). Die markt is inderdaad voor commerciële partijen wel aantrekkelijk, maar vooral in de regionen van hogere huurprijzen. De sociale woningbouw levert hen niet genoeg op.
Oude tijden zullen wel weer terugkomen: de aantrekkelijkheid van de woning als investering loopt terug. Verwachting is een stabilisering van leegwaarden en teruggang naar de lange termijn waardebeweging: gelijk aan inflatie.
De vraag is dan of het aantrekkelijker is om te huren of te kopen. Een groep zal liever huren of heeft zelfs de keus tot koop niet. Financieren zal lastiger worden (eigen bijdrage en stel je de oude percentages boven de 6% of zelfs 10% rente maar weer eens voor), grotere geografische flexibiliteit wordt gevraagd van werknemers. Daarbij ook minder baanzekerheid. Grotere werkloosheid versterkt dit effect nog eens.
Op dit moment is de vraag van toekomstige eigenaar/bewoners in ieder geval heel klein. Vanuit de overheid is aangegeven dat de woningbouwstichtingen zelfs de woningen ver onder de prijs mogen aanbieden. Ook dan blijft de vraag heel beperkt. Mochten ze wel verkopen, dan is dat niet schone winst. De woningen dienen als onderpand voor leningen en bij afstoten van bezit wordt er naar gekeken of dat onderpand nog wel voldoende is.
Voor investeerders ligt de prijs (netto open marktwaarde) een stuk lager dan de genoemde leegwaarde. Het is maar de vraag of de stichtingen er dan netto (met aflossing leningen) goed uitspringen.
Mijn inziens, en vele huurders met mij gezien ook de grote wachtlijsten, zien de meeste woningbouwstichtingen toch als een belangrijke leverancier van betaalbaar woongenot op dit moment. Koop is in lang niet alle gevallen een haalbaar of goed alternatief.