Het is de laatste tijd stil geworden rondom Microsoft, maar stilzitten doet de research and development afdeling van het gevreesde softwarehuis uit Redmond bepaald niet. Maak kennis met het concepthuis uit de nabije toekomst, waarin je kookles krijgt van een chefkok en je kinderen een verhaaltje krijgen voorgelezen van grootmoeder… op duizenden kilometers afstand.
Hier een kijkje in het nieuwe Microsoft Envisioning Center, waar bezoekers concept-prototypes kunnen ervaren, die verkennen hoe diensten en apparaten ons zullen helpen om verbonden te blijven en de manier waarop we leven, werken en spelen zullen transformeren. Het Envisioning Center is, aldus Microsoft, gericht op zowel werk- als consumentgerichte scenario’s 5 — 10 jaar in de toekomst. Microsoft wil met het Envisioning Center samenwerkingspartners en ontwerpteams in dialoog komen om hun visie te laten evolueren.
Lijkt wel een beetje op huis van de toekomst van het vroegere T.V. programma Wondere Wereld.
Dit lijkt wel een reclamefilmpje van een beeldschermenfabrikant :P.
I.p.v. de toepassingen die ik daar zie, lijken mij integratie en gebruiksvriendelijkheid belangrijkere aandachtspunten. Zoiets als domotica, zoals in de huis van de toekomst, staat nog in de kinderschoenen.
Â
Ha, ha ik zie het al gebeuren, een interactive Herman den Blijker geeft bij mij in de keuken kooklessen via het scherm aan de muur, of in het fornuis geïntegreerd. Nee zo niet suffe lapzwans, je maakt een crematie in plaats van een creatie domme pyromaan. :(  Sorry Herman, ik zal het nóóóóit meer doen….. Toch vind ik het wel gezellig aandoen, zo’n inrichting, al zou een gezellig brandend kolenfornuis in een dergelijke omgeving niet passen. Dat wil ik niet missen hoor, mijn kat ook niet. Die zit nu uren lang bij het vuur, nieuwsgierig naar de pruttelende potten en pannetjes te staren, wetende dat daar ook iets lekkers voor hem in zit. Maauuuw, zegt ie dan omkijkend naar mij, de magnetron gaat sneller hoor, pfffff… Het is maar waar je van houdt natuurlijk denk ik dan. Ondertussen rustig op mijn gemak genietend van de geuren van een heerlijk glas rode wijn en een toekomst die zal smaken, met of zonder technische ingrediënten. Ieder zijn of haar voorkeur zal ik maar zeggen, ga je gang maar Microsoft, veel succes. ;)  Â
Zoals het beleid nu gaat mogen we blij zijn als we over vijf tot tien jaar in een huis wonen in plaats van in een kartonnen doos in het park.
Veel mensen leven al zo omdat ze teveel leenden. Met een beetje bescheidenheid van aan het inkomen aan gepaste wensen, had dat voorkomen kunnen worden. Anderen hebben inderdaad gruwelijk pech, je bank zal maar Dirk Scheringa heten. In tegenstelling tot vroeger, woon ik nu in een stokoude huurwoning op het platte land. Veel ruimte om mij heen en nog voorzien van een werkende schoorsteen. Sluiten ze gas en licht af, heb ik nog altijd verwarming en kan koken. Wordt het te moeilijk ondanks dat, ga ik wel jagen, vissen of verzamelen, natuur genoeg hier. Er zijn er zat hier die zo leven, primitief maar gelukkig. Hun huizen herken je aan de ouderwets meurende schoorstenen in de winter en voorraden keurig gestapeld hout ’s winters. Centrale verwarming heb ik ook, maar die brand zelden, alleen als ik geen kolen of hout meer op voorraad heb. Voor mooie dure spullen en het materialisme dat daarachter steekt, heb ik geen belangstelling meer. Eerst mijn rekeningen betalen, dan eten en drinken, de rest komt in een ouwe sok. Zit daar een gat in omdat de ozb belastingmotten weer langs kwamen voor wat te stelen geld, dan stap ik naar de gemeente voor kwijtschelding. Tsja, een kale kip laat zich moeilijk plukken en opvreten kunnen ze mij ook niet. :)Â
Excuse me, ons, mijn korte termijn visie over deze toekomt komt niet overeen. Als ik naar een huis kijk voor een gezin of een leefgemeenschap voor wat individuen kijk ik vooral naar de direkt loopomgeving ofdat het wel een leefbaar gebied is. En als Architect denk ik niet aan de invulling van een enkel gebruikgoed als electra en beeld. Wel de diverse goederen die in en uit gaan. Waarbij voor de pracht altijd boven de grond een verborgen paleisje mag staan. Gezien de vernielzucht uit jaloesie kan men beter geen mooie dingen laten zien….  En wat over bleef willen ze bijna allemaal óók hebben…. Eet smakelijk in ‘jullie’ nieuwe tehuis….