een burgertroonrede

Leden der Staten-Generaal
Een burgertroonrede
Voor u ligt weer een nieuwe periode, een nieuwe reis, een nieuwe uitdaging die u tegemoet treedt met vertrouwen of angst. Vertrekpunt is wat achter ons lag en voor ons de toekomst. Oceanen oneindige tijdruimte, aether, die door gedachten, uitspraken en opvolgend daden wordt omgezet in voor zoveel mogelijk mensen zintuiglijk waarneembare daden en al of niet bedoelde resultaten.
Ieder voor zich, ongeacht maatschappelijke status, reist voort vanuit angst om te verliezen of vertrouwen in de uiteindelijke manifestatie van enig idee. Bijvoorbeeld een voor eenieder betere toekomst.
Angst om te verliezen in zijn ultieme vorm wordt in de bandbreedte die derde dimensie heet dood genoemd. Een transformatie in niet menselijk zintuiglijk waarneembare vorm. Elke angst is gebaseerd op verlies van…vult u uw eigen angsten maar in. Maar als u daaraan toegeeft bent u dan niet als het kuiken dat vlak voordat het de eierschaal door gaat prikken besluit om te kiezen “nog even te blijven” ? Want wat daarbuiten ligt, je weet maar nooit. En vervolgens sterft het door gebrek aan voedsel/lucht, zonder de kans aangegrepen te hebben zich te ontwikkelen, te leven.
Onze menselijke angsten om te verliezen, overschreeuwen we door het streven naar macht over wie, wat, wanneer dan ook. Ultieme macht. Niet gehinderd worden en, helaas veelvoorkomend, zonder de gevolgen voor mensen, in het bijzonder kinderen, of andere levensvormen serieus in beschouwing te nemen.
Gedachten, de basis van alles dat energie vorm geeft, zouden gericht kunnen zijn op het welzijn van het geheel. Gedachten komen voort uit een bewustzijn. Elk atoom bestaat uit een kernmassa van elektronisch geladen deeltjes met daaromheen nog wat rondcirkelende deeltjes, eenvoudig gesteld. Maar wat bepaalt nu waarom het ene atoom koolstof heet, met de bijbehorende eigenschappen, en een ander atoom zuurstof. Ook een geheel van deeltjes. Ook dat komt voort uit een bewustzijn. En de ultieme ons kenbare vorm van energie : Ecce Homo! De mens. Het driedimensionale pronkstuk van een bewustzijn. Allemaal deeltjes die op één of andere manier een modus hebben gevonden om samen te werken. En te creëren.
Voor dat wat thans wordt aangeduid als crisis kan maar één antwoord zijn waarin de oplossing ligt besloten: loslaten van het individuele/groepsmachtsstreven, het materieel egoïsme, en weer bewust worden van wat wij als geheel zijn. Van koolstofatoom tot levende mens, een totaal bewustzijn. Stel u eens de rijkdom voor aan mogelijkheden voor alles en iedereen. Schaarste een Universeel gegeven? Of ingesleten illusie die wel voordelen biedt voor kleinere groepen, ten koste van ……..
Een plezierig jaar toegewenst.
Amsterdam, 11 september 2011
Ruud Göbel
Combinator

Alles overziende rest maar één “probleem”, gebrek aan fantasie.

2 gedachten over “een burgertroonrede”

Laat een reactie achter