Ons melkwegstelsel is er mee bezaaid. Enorme wolken plasma, gas zo heet dat atomen worden uiteengeslagen in ionen en elektronen. Tot voor kort werd gedacht dat plasma te chaotisch was om wat v oor structuur ook te bevatten, maar de Russische natuurkundige V.N. Tsytovitsj ontdekte met twee anderen iets opmerkelijks: stofdeeltjes die spiralen vormen die zichzelf vermenigvuldigen. En muteren…
Intelligente stofwolken en rode regen uit de ruimte
De geniale, maar nogal excentrieke astronoom Fred Hoyle schreef ook geregeld science-fiction boeken.
Chandra Wickramasinghe vermoedt dat de stofwolken tussen de sterren vol leven zijn.
In één van die boeken, The Cloud, wordt de aarde plotsklaps omgeven door een grote stofwolk van miljoenen kilometers groot. De gevolgen voor de aarde zijn nogal vervelend: extreem hoge temperaturen en weinig licht brengen de mensheid op de rand van de afgrond. Atoombommen die op de wolk worden afgeschoten komen weer op aarde terecht.
Op een gegeven moment komt het team er achter dat de wolk levend is, zeer intelligent zelfs en af is gekomen op de radiosignalen van de aarde. Uiteindelijk slaagt een team onderzoekers er in de wolk duidelijk te maken dat hij beter een andere plek kan zoeken om zich op te laden met zonlicht.
Hoyle’s student en strijdmakker, de al even briljante en excentrieke Chandra Wickramasinghe, net als Hoyle zelf een fervent panspermist, verkondigt al jaren dat de interstellaire gas- en stofwolken leven bevatten. Volgens Wickramasinghe verklaart dat de rode regen die in 2001 in de Zuid-Indiase deelstaat Kerala optrad. Deze standpunten (en hun ontkenning van de Big Bang) leverden ze weinig vrienden op bij hun collega’s.
Een onverwachte ontdekking van natuurkundige Tsytovitsj en zijn collegas’s uit Duitsland en Australië maakt het domein waar leven -zou- kunnen voorkomen in één klap een stuk groter.
Ze ontdekten namelijk -met behulp van een computersimulatie- dat in stofwolken met veel geladen deeltjes door moleculaire krachten de deeltjes zich in spiraalvormige structuren gaan organiseren die wel wat weg hebben van DNA.
Bevatten stofwolken buitenaards leven? We weten in ieder geval wel dat ze enorme hoeveelheden organische moleculen zoals aminozuren bevatten.
De spiraaltjes kunnen zich splitsen, kopiëren en muteren. Processen die tot nu toe uniek werden geacht voor DNA en RNA. Misschien dat zich ook grotere structuren kunnen vormen die door middel van elektrische ladingen bij elkaar blijven en met elkaar communiceren. Kortom: misschien ontwikkelt zich uiteindelijk iets als de Wolk. of een andere structuur die we ons niet kunnen voorstellen.
Uiteraard is het nog een lange weg vanaf deze spiraaltjes tot een intelligente stofwolk a la Hoyle of zelfs maar eencellige ruimteorganismen. Wel wijst Tsytovitsj op een andere interessante implicatie: bliksemontladingen als mogelijk bron van de levenbrengende spiraaltjes die vervolgens als matrijs de aanzet hebben gegeven tot de ontwikkeling van organisch leven.
5 gedachten over “Bevatten plasmawolken protoleven?”
piet
oud nieuws ,dat heb ik vijtien jaar geleden al in Startrek gezien
Ik kijk geen tv dus ik heb er wel wat aan, zulke ontdekkingen blijven een hele tijd actueel en voordat er weer nieuwe feiten zijn zijn we weer heel wat jaren verder. Ik vind die spiraalvorm bijzonder, het kunnen moleculaire krachten zijn maar er zijn meer verschijnselen in een spiraalvorm zoals sterrenstelsels. DNA kan in spiraalvorm veel informatie opslaan op een relatief klein oppervlakte; zo lijkt er wel een intelligentie achter te zitten.
Ja ach, speculaties kan je nauwelijks nieuws noemen.
Als je een grote kom melk neemt en je zet er een handmixer in dan krijg je 2 tegenovergestelde spiraalvormige stromingen. Als je een HELE grote kom melk neemt en een stuk verderop naast de 2 vortexen een andere vortext creeert zullen alle losse deeltjes die uit de eerste 2 worden geslingerd zich daar samenvoegen. Ik vermoed dat de geleerden iets over het hoofd gezien hebben en dat sneldraaiende hemellichamen in de buurt van deze wolken dit veroorzaken. Het is vrij logisch als energie zich samenvoegt dat het door het ronddraaien een dna vergelijkbare spiraalvorm krijgt.
Het gaat hier om een computersimulatie, dus de kans op naburige hemellichamen is vrij klein heh heh. Interessant is dat de structuren zich kunnen kopiëren en muteren. Dat zijn de vereisten voor een vorm van evolutie. Het kan uiteraard altijd zijn dat de heren een fout hebben gemaakt in de berekeningen.
natuurlijk wil ik de genialiteit van deze heren niet in twijfel trekken maar idd, we weten niet hoe deze computersimulatie eruitzag, dus als ze er geen hemellichamen erin verwerkt hebben is de kans dus groot dat het allemaal net even iets anders in elkaar zit dan ze denken. Mischien hebben ze het allemaal wel heel goed berekend maar hebben ze informatie uit de simulatie weggelaten om uit te kunnen komen op een gemakkelijk aan te nemen hyphotese. (overigens, in een computersimulatie kunnen ook hemellichamen verwerkt worden tot en met de aantrekkingskracht, draaisnelheden, zwaartekracht enz)
oud nieuws ,dat heb ik vijtien jaar geleden al in Startrek gezien
Ik kijk geen tv dus ik heb er wel wat aan, zulke ontdekkingen blijven een hele tijd actueel en voordat er weer nieuwe feiten zijn zijn we weer heel wat jaren verder. Ik vind die spiraalvorm bijzonder, het kunnen moleculaire krachten zijn maar er zijn meer verschijnselen in een spiraalvorm zoals sterrenstelsels. DNA kan in spiraalvorm veel informatie opslaan op een relatief klein oppervlakte; zo lijkt er wel een intelligentie achter te zitten.
Ja ach, speculaties kan je nauwelijks nieuws noemen.
Als je een grote kom melk neemt en je zet er een handmixer in dan krijg je 2 tegenovergestelde spiraalvormige stromingen. Als je een HELE grote kom melk neemt en een stuk verderop naast de 2 vortexen een andere vortext creeert zullen alle losse deeltjes die uit de eerste 2 worden geslingerd zich daar samenvoegen. Ik vermoed dat de geleerden iets over het hoofd gezien hebben en dat sneldraaiende hemellichamen in de buurt van deze wolken dit veroorzaken. Het is vrij logisch als energie zich samenvoegt dat het door het ronddraaien een dna vergelijkbare spiraalvorm krijgt.
Het gaat hier om een computersimulatie, dus de kans op naburige hemellichamen is vrij klein heh heh. Interessant is dat de structuren zich kunnen kopiëren en muteren. Dat zijn de vereisten voor een vorm van evolutie. Het kan uiteraard altijd zijn dat de heren een fout hebben gemaakt in de berekeningen.
Germen,
natuurlijk wil ik de genialiteit van deze heren niet in twijfel trekken maar idd, we weten niet hoe deze computersimulatie eruitzag, dus als ze er geen hemellichamen erin verwerkt hebben is de kans dus groot dat het allemaal net even iets anders in elkaar zit dan ze denken. Mischien hebben ze het allemaal wel heel goed berekend maar hebben ze informatie uit de simulatie weggelaten om uit te kunnen komen op een gemakkelijk aan te nemen hyphotese. (overigens, in een computersimulatie kunnen ook hemellichamen verwerkt worden tot en met de aantrekkingskracht, draaisnelheden, zwaartekracht enz)