Waarom is het heelal überhaupt ontstaan? Op deze vraag is nog steeds geen antwoord, al zijn er vermoedens.

Waarom bestaat het heelal?

Het is de grootste vraag van allemaal. Waarom bestaat het heelal? Ongeveer 13,7 miljard jaar geleden bestond er geen heelal. Alles wat we nu kennen was in die tijd samengeperst in een punt. Vanaf dat punt ontstonden ruimte en tijd spontaan uit het niets. Wat zette dit proces in gang?

Ontstaan van het heelal onlogisch
Het is al moeilijk voorstelbaar dat het heelal ontstond uit het Niets. Een nog grotere vraag is: wat moeten we ons voorstellen bij dit Niets? Alle redelijk zinnige vragen vanuit wetenschappelijk oogpunt. Per slot van rekening is ons heelal een monument van onwaarschijnlijkheid. Hoe kan uit het niets iets ontstaan met een extreem lage entropie, zoals ons heelal? Natuurkundig gezien is dat absurd. De onwaarschijnlijkst voorstelbare gebeurtenis.
Het Niets is ook de hoogst entropische toestand denkbaar. Hoe je het Niets ook manipuleert, het blijft Niets.

Symmetriebreking heel natuurlijk

Waarom is het heelal überhaupt ontstaan? Op deze vraag is nog steeds geen antwoord, al zijn er vermoedens.
Waarom is het heelal überhaupt ontstaan? Op deze vraag is nog steeds geen antwoord, al zijn er vermoedens.

Behalve entropie speelt echter ook symmetrie een rol. Naar nu blijkt, verstoort de natuur graag symmetrie. Symmetriebreking is een geliefd onderwerp in de meest succesvolle modellen van kosmische evolutie en de natuurkrachten. Bij heel hoge energie smelten bijvoorbeeld de elektromagnetische kracht en de zwakke kracht samen tot één kracht: de elektrozwakke kracht. Het Niets is de meest symmetrische toestand denkbaar. Je kan het op alle mogelijke manieren omkeren en verplaatsen, maar het blijft nog steeds Niets.

De conclusie is daarom volgens sommige natuurkundigen onontkoombaar. Dat er iets bestaat – wat dan ook – is natuurlijker dan dat er niets bestaat. En inderdaad voorspelt kwantummechanica dat er niet iets is als absolute leegte. De leegte heeft een volmaakte zekerheid. Veel te zeker voor de kwantummechanica, die voorspelt dat er in een dergelijke leegte voortdurend deeltjesparen verschijnen en verdwijnen. We zijn in dat opzicht niets anders dan een tijdelijk boertje van de kwantumzee.

Voor de Big Bang
Kan een dergelijk effect de oorsprong van het heelal verklaren? Dat is heel plausibel, aldus astronoom Wilczek. Er is geen barrière tussen het Niets en een rijk universum vol materie, aldus hem. De Big Bang was domweg het Niets, dat deed wat het van nature doet.  Maar wat gebeurde er dan vóór de Big Bang? En hoe lang duurde deze fase? Een probleem: de tijd begon met de Big Bang. En er is nog een meer verbijsterende mogelijkheid. Misschien kan het Niets domweg niet bestaan.

Heelal heeft netto energieinhoud nul
De redenering gaat ongeveer als volgt. Kwantumonzekerheid staat toe dat tijd en energie worden uitgewisseld, dus iets dat een lange tijd bestaat moet heel weinig energie hebben. Dus iets dat vele miljarden jaren bestaat zoals ons heelal moet een zeer lage energie hebben, ongeveer gelijk aan nul. In feite wordt de positieve energie van de materie en straling van het heelal gecompenseerd door de negatieve energie in het totale zwaartekrachtsveld van het heelal.  Het hele heelal samen heeft dus een energie-inhoud van nul. Met andere woorden: het hele heelal kostte, energetisch gesproken, netto niets. Ongelofelijk, maar waar.

Dit lost nog een ander vervelend probleem op: de wet van behoud van energie. Energie kan niet ontstaan of verdwijnen uit het niets. Als er netto echter nul energie overblijft, verdwijnt het probleem. Een universum dat simpelweg uit het Niets tevoorschijn springt, is niet alleen mogelijk, maar zelfs waarschijnlijk. Met andere woorden: iets is niets, stelt kosmoloog Guth. Maar hebben begrippen als energie, kwantumonzekerheid en tijd wel betekenis buiten dit heelal? De vragen blijven.

Lees ook: Leven we in een wiskundig stelsel?

48 gedachten over “Waarom bestaat het heelal?”

  1. Zomaar een idee geïnspireerd op wat ik de laatste jaren elders aan leesvoer ben tegen gekomen;
    Het kan net zo goed zijn dat de big bang zich als een fractal herhaalt en dus een continue proces is. Stel je voor dat een membraan van explosieve schepping zich op de rand van chaos (alles kan) naar orde (natuurwetten) begeeft. En dat de orde zich voort beweegt en expandeert. Als wij ‘achterom’ kijken dan zien wij de explosie op het grensgebied van het punt waar wij ons zich bevinden. Maar iemand die zich op een ander punt bevind ziet mogelijk een “big bang” op 14 miljard jaar “afstand” en weer iemand anders op 12 miljard jaar afstand. Wij zien dat membraan alleen niet door de kromming van de ruimte of anders gezegd doordat wij er van binnenuit “tegenaan” kijken.
    Lijkt me leuk als anderen zich weer door mij laten inspireren of aanvullen met theoretische of empirische kennis.

  2. Zoals ik volgens mij al bij een ander topic op deze website aangaf, zie ik het als volgt:
    ‘Niets’ zou je kunnen definieren juist als datgene wat de mens niet kan bevatten. Een discussie daarover is dan per definitie zinloos. Wat ik elders op deze site ook al aangaf, is dat juist wat veel mensen niet kunnen accepteren.

    Een andere opmerking ter overdenking. Gegeven het volgende:
    A) Stel je een wereld voor waar geen Amerika is.
    B) En in Amerika lopen ook geen schapen.
    Uitspraak B voegt totaal niks toe aan de informatie die ik weet over deze wereld. Wat er niet is kun je dus ook niks over zeggen. Voor mij is de vraag: wat was er voor de oerknal, gegeven dat de tijd met de oerknal ontstond, een zinloze vraag. ‘Voor’ geeft namelijk een opeenvolging in tijd aan, maar tijd is er niet. En wat er niet is kunnen we geen zinnige uitspraken over doen mijns inziens.

    1. Overigens kan deze definitie van ‘niets’ ook als definitie van ‘oneindig’ gelden. Oneindig is in die zin misschien wel hetzelfde als niets. Maargoed, hier zou ik nog een keer goed over na moeten denken.

      1. niek,

        zoals ik het zie: Niets bestaat helemaal niet, ik heb een keer de uitspraak gedaan dat het leven een circel is, mijn inziens bestaat alles uit diezelfde circel. Wat was er voor de Big Bang?…Dezelfde cyclus die zorgde voor de laatste Big Bang. Er is altijd iets, al is het maar op kwantummechanisch niveau. 8 8 8 8 8 8 8 8 8 8 8 8

        1. ‘Voor’ geeft namelijk een opeenvolging in tijd aan….888888…idd

  3. Niets staat tegenover iets.
    Mensen denken polair en omdat wij in onze taal ‘iets’ kennen verzinnen wij er een ‘niets’ bij.
    Daar komt ook nog eens bij dat wij het universum niet kunnen modelleren naar onze alledaagse psychologische werkelijkheid van objecten, een meter, een minuut en de wetten van Newton om maar wat te noemen. De werkelijkheid kon wel eens ver buiten ons gezichtsveld en kenvermogen bevinden.

  4. Graag had ik van U geweten waar U deze maatstaf van 13,7 miljard vandaan haalt? Van de huidige wetenschap? Niets staat vast en al zeker niet het ontstaan van het heelal!!!

    Maar als er dan toch een antwoord moet worden gegeven, zonder leven, geen heelal!!

    1. Inderdaad, met dit vraagstuk hou ik me al bezig sinds mijn kinderjaren. Ik probeerde dan te snappen wat ze bedoelden met oneindig of een uitzettend heelal. Ik vroeg me dan af wat zit er dan achter het einde en toen het heelal er nog niet was, toen was er niets. Niet zomaar niets maar echt niets, ook geen drie dimensionaliteit waarin tijd kan bestaan. Ik kon en kan het niet bevatten, dan krijg ik kortsluitng in mijn hoofd als ik me niets probeer voor te stellen.
      Ik bedacht me ook altijd dat zonder leven het heelal eigenlijk niet bestaat, omdat er niets is om het heelal waar te nemen en er in te vertoeven. Dan stel ik me voor; als er geen leven in dit heelal zou zijn dan bestaat het ook niet, maar dat geeft weer de gedachte dat als een heelal wel bestaat zonder leven……ja dan bestaat het feitelijk toch, maar ook weer niet, omdat er geen waarnemers zijn.
      Tja erg interessant allemaal.

  5. Volgens mij is niets puur een bedenksel van de mens. Namelijk de afwezigheid van iets. Vroeger wilden we bijvoorbeeld graag dat er bij de jacht goede beesten waren om op te jagen maar die waren er niet. Het is dan korter uit te leggen dat er niets was, dan heel precies uit te leggen welke beesten er niet waren. Het begrip zelf buiten de defnitie de afwezigheid van een bedoeld iets gebruiken is vrij zinloos. Het is namelijk volledig onmogelijk om ooit ergens niets te hebben. Denk ik :)

    Verder is een erg leuk boek over het universum, schitterend: http://www.krisverburgh.com/boeken-wetenschap-filosofie-geneeskunde-heelal-evolutietheorie.html
    Ook een kleine geschiedenis van bijna alles gaat op deze vraag in volgens mij. Wat mij in beide boeken opviel is dat als je de zogenaamde expertwetenschappers die deze thoerien gedeeltelijk hebben opgezet het heel duidelijk is dat we eigenlijk heel weinig weten van de geboorte van het universum en het unversum in het algemeen. Beide theorien zitten vol met gekunselde ducktape theorien. De big bang, zou in het begin hebben versneld en toen opeens trager zijn geworden. Het hele heelas klopt niet dus worden er enorme hoeveelheden zware massa en zware energie bij verzonnen… Ik denk dat we nog heel veel kunnen gaan leren op deze gebieden en dat dat ook nodig is.

  6. Waarom bestaat het heelal?
    Een vraag die nooit door wetenschappers beantwoord kan worden, hier laat ik de ruimte voor religie (ik vind dat religie respectloos wordt behandeld door de wetenschap, uitzonderingen daar natuurlijk).
    Hoe is het heelal ontstaan?
    Die vraag zal ooit beantwoord worden (door de wetenschap), alhoewel dit met de huidige begrippen mijn inziens nooit gaat lukken.
    Wat was er voor de Big-Bang?
    Een zeer belangrijke vraag om het ontstaan van het universum te verklaren, de uitgangspositie die is gekozen door Einstein lijkt mij een onmogelijke.
    Hoe kan alle (zichtbare) energie welke nu aanwezig is in ons universum, ca. 15 miljard jaar geleden vanuit een ‘oneindig klein’ volume zijn ontstaan?
    Sterker nog, de Reactie-kracht heeft zich ook in het singulierpunt bevonden, immers er was geen ruimte om het singulierpunt heen?
    Hoe krijg je dat allemaal in een singulierpunt gestopt?

    Wat kan je interpreteren zijnde het niets?
    Kan het niets in werkelijkheid wel werkelijk niets zijn?
    Absoluut vacuüm is niets, of toch wel?
    Absoluut vacuüm kan niet bestaan, zelfs theoretisch niet, of zou dit misschien vergeten zijn?

    Misschien zorgt het absoluut vacuüm wel voor de trekkende werking van zwarte gaten en dat via de zwarte gaten materie wordt aangevoerd vanuit de absoluut vacuüm ruimte?
    Mijn inziens hebben zwarte gaten geen massa, het is een afvoerpunt van overtollige massa en een aanvoerpunt van waterstof.
    Zou er in een absoluut vacuüm ruimte, spontaan deeltjes kunnen ontstaan? Vanuit het niets dus, indien we de absoluut vacuüm ruimte zijnde niets beschouwen?
    Zou ons huidige universum kunnen expanderen in deze ruimte? (in een apart volume, welke zich in de absoluut vacuüm ruimte bevind).

    Heeft het heelal een netto energie-inhoud van nul?
    Zonder een vorm van energie kan er ook niets ontstaan, de bekende vorm van energie heeft Einstein omschreven, massa is equivalent aan energie.
    Massa is onze uitgangspositie van energie, maar er moet nog een energie-vorm zijn die we nog niet begrijpen, de energie die Einstein heeft omschreven kan niet zomaar zijn ontstaan zonder een andere vorm van energie.

    De som van de energie was nul, net voordat de Big-Bang plaatsvond.
    De energie-vorm die we nog niet kennen heeft de meeste energie, anders zou er geen Big-Bang kunnen plaatsvinden en zou er ook geen universum en leven zijn.
    Absoluut vacuüm heeft de laagste energie toestand, de laagste temperatuur (0K), de laagste dichtheid (rho = -∞), de laagste druk (P = -∞) en het grootste volume (bijna oneindig groot, ik had een mailtje naar de redactie gestuurd dat een absoluut vacuüm ruimte alleen oneindig groot kon zijn, dit kan niet, anders zou de Big-Bang ook niet plaats hebben kunnen vinden).
    De huidige begrippen kennen geen ‘oneindig lage’ druk, kennen geen absoluut vacuüm, misschien wordt het eens tijd om kennis mee te maken?

    Zonder absoluut vacuüm, geen universum.

  7. Het heelal bestaat omdat het bestaat, specifieker gezegd bestaat het heelal momenteel omdat dit heelal voldoet aan wetmatigheden die er momenteel voor zorgen dat het bestaat. Namelijk, andere heelallen die mogelijk afwijkende wetmatigheden hadden, hebben mogelijk niet lang of geenszins bestaan, tot een moment waarop een biologisch organisme dermate ontwikkeld werd zodat het deze vraag kon stellen.

    Dit klinkt misschien als ‘onzin’ maar computer experimenten hebben aangetoond dat heelallen met andere wetmatigheden niet leiden tot een heelal; dit zeg niet dat deze vormen van heelal nooit hebben bestaan (ofwel niet bestaan) alleen dat deze kortstondig bestaan en vervolgens teloor gaan, danwel er volledig anders uit zien (bv. als een stof storm zonder zonnen). Wij bevinden ons enkel in het huidige heelal omdat het huidige heelal over die eigenschappen beschikt die ons bestaan mogelijk maken, en zodoende de vraag kunnen stellen waarom het heelal bestaat… omdat het bestaat dus …

    Wat kwam er voor en wat komt er na het heelal? Mijn eigen redenering(en) komen tot dusver op het volgende uit: Voor het heelal was er een ander heelal dat mogelijk nog deels bestaat. Na het heelal komt een volgend heelal. Om dit meer te specificeren is enige uitleg benodigd; allereerst, een big bang verondersteld een enorme hoeveelheid aan massa/energie geconcentreerd in een punt. Er is momenteel maar een verschijnsel dat zeer goed mogelijk voldoet aan dit criterium, namelijk een zwart gat. Hiervan zijn er momenteel enorm veel, dergelijke zwarte gaten hebben een uitwerking op ruimte/tijd vergelijkbaar met een tafel-laken op een tafel met een gat erin, waarbij er in dit gat een lodenknikker ligt, waardoor het laken door de tafel wordt getrokken (<- erg versimpeld). Mijn veronderstelling is dat de massa van zwarte gaten door samenvoeging uiteindelijk dermate groot wordt dat deze massa DOOR de ruimte/tijd valt, danwel dat deze de ruimte tijd dermate vervormt dat het 'zwarte gat' zoals wij dat kunnen waarnemen ongelovelijk klein wordt (en we het dus niet meer kunnen waarnemen); denk hierbij aan het vullen van een ballon met water waarbij de ballon vlak onder de opening steeds verder oprekt en smaller wordt. Als bij een zekere massa dit 'zwarte gat' door de ruimte tijd valt ontstaat er mogelijk een singulariteit die deze massa doet 'exploderen' en zo doende een nieuw heelal vormt.

    Ons heelal is aldus gevormd door een zwarte massa, die door de ruimte/tijd van het 'vorige' heelal is 'gevallen' … dit 'vorige' heelal bestaat dermate nogsteeds, als is het mogelijk compleet leeg, danwel vergeven van zwarte gaten die nog niet voldoende massa hebben om ook door de ruimte/tijd te vallen. En aan het 'einde' der tijd in ons heelal zal het precies zo gaan met onze zwarte gaten.

    Enige 'bewijzen' voor deze hypothese is de richting van de achtergrond straling, die mogelijk ontstaan is door het 'afzetten' van de explosie van de massa in het zwarte gat tegen de reeds bestaande ruimte tijd. En in bij mijn weten 3 plekken in de achtergrond straling die erop lijken te wijzen dat ons heelal, tegen andere 'realiteiten' aan ligt, danwel 'overlapt' met andere ruimte/tijd.

    Bovenstaande beschrijft een 'bigbang' zonder 'bigcrunch' maar wel met een propagatie van het 'bestaan' van materie en energie. De 'sterkte' van ruimte/tijd als een medium kan mogelijk mede bepaald worden door de massa die zich in deze ruimte/tijd bevindt, waarbij echter door asymmetrische verdeling van deze massa locale zwakheden in de ruimte tijd kunnen plaatshebben waardoor het mogelijk is dat een zwart gat de ruimte/tijd zover oprekt dat deze knapt, danwel, samen smelt en zodoende de massa in het zwarte gat in zijn eigen ruimte/tijd plaatst. Dit maakt het mogelijk om propagatie van het heelal te hebben zonder de behoefte alle materie in het heelal aan het desbetreffende zwarte gat toe te voegen.

    Wat men al niet doet in zijn vrije tijd *rolleyes*, het is iig een vrij orginele theorie/hypothese die ik nog niet eerder heb gelezen, mocht de toekomst uitwijzen dat ik gelijk heb gehad bedenk dan waar je de constatering voor het eerst hebt gelezen ;) :P

  8. Om het onstaan van het heelal te begrijpen moet je alles wat je nu denkt te weten even laten voor wat het is en je openstellen voor een andere dimensie van waaruit alles word geprojecteerd.
    Deze holografische projectie word gevormd door energie wat zich manifesteert dmv subatomaire deeltjes in atomen.
    De verdichting van atomen nemen we waar dankzij de beperking van onze zintuigen. Deze beperking is nodig omdat we anders een eindeloze zee van atomen zouden zien. Zo hebben wij bijvoorbeeld ook een beperkte waarneming van het lichtspectrum, anders zouden we niet kunnen zien.
    Zolang de andere dimensie echter niet wetenschappelijk kan worden aangetoond bestaat deze niet..
    Maar met de snelheid waarmee de moderne wetenschap zich ontwikkeld (met name quantum physics) zal het niet lang meer duren dat er wetenschappelijk bewijs komt. Dan zal het nog wel tientallen jaren duren voordat de massa het kan bevatten en aanvaarden. De aanvaarding dat de aarde niet plat was (of dat de aarde om de zon draait) heeft ook zijn tijd nodig gehad!

  9. @ alle lezers, ik ben een commentaar tegengekomen op nujij.nl die een compliment verdiend, het is het meest originele gebruik van occam´s scheermes die ik ooit gezien heb :)

    Dit is geschreven door iemand die zich Edwin71 noemt.

    Occam’s scheermes: Het houdt in dat men niet het bestaan van iets moet veronderstellen als onze ervaringen ook op een andere manier kunnen worden verklaard.
    1. Er was niets, dat deed god ontploffen en toen waren wij er.
    2. Er was niets, dat ontplofte en toen waren wij er.
    De tweede neemt 1 veronderstelling minder en is dus waarschijnlijk waar:
    echter:
    3. Het is allemaal een droom. (nog minder veronderstellingen)

    1. Ja en verkeerd gebruik van Occam. Om Occam’s razor te gebruiken moeten eerst al de theorieën die ‘niet-natuurlijke krachten’ vooronderstellen afvallen. Dus verklaringen a.d.h.v. God of rare Alien-achtigheden vallen er sowieso al niet onder bij mijn weten.

      En de derde optie is simpelweg het idealisme.

      1. @ Niek,

        dat is correct, ik vond het alleen bijzonder humorvol en origineel :) Als aansluiting op jouw opmerking: Precies dat is ook waarom ik een opmerking maakte (ietwat poetisch) over mensen die dromen en mensen die met beide benen op de grond staan.

  10. Of het heelal is een gigantische tijdsparadox. Na de oerknal volgde er dus een kettingreactie van creatie tot creatie. Het onstaan van het een, maakt het ontstaan van het 2 mogelijk. Uiteindelijk werden wij levende wezens gevormd uit het afval van grote zware sterren die supernova werden. Levende wezens evolueren en uiteindelijk ontstaat er een inteligente levensvorm. In ons geval de mens. Deze inteligente levensvormen maken weer het bestaan van technologie mogelijk. Het leven bereikt het niveau van ruimtevaart technologie en gaat het universum koloniseren. Het universum veroudert na honderden miljarden jaren. Deze dooft uit. De levensvormen die dan nog bestaan zullen een super inteligentie vormen en meer weg hebben van goden dan van levende wezens zoals wij. Ze bereiken het niveau, die het mogelijk maakt een nieuw ‘kunstmatig universum’ te maken. Zo is de cirkel rond. Geen begin en geen eind.

    1. @ Roeland,

      Degene die droomt, droomt over mensen die dromen over god.
      Degene die werkelijk met beide benen op de grond staat hoeft niet te dromen maar gewoon omhoog te kijken, en als degene die met beide benen op de grond staat toch droomt, dan zal die persoon buiten alle andere dromen om kunnen dromen over het heelal zoals het heelal werkelijk is.

  11. Voor degene die er in zijn geinteresseerd:
    Michael Talbot heeft een goed boek geschreven over The Holographic Universe

    @ starseed
    Weet jij nog een goed forum over dit soort onderwerpen?

  12. Alles bestaat in tegenstellingen. Deeltjes kennen antideeltjes, en tegenover “alles” staat “niets”.
    Als je het daarna kwantiseerd, is hiertussen “een beetje” (of “iets”). En meer en minder. Je kunt alles opdelen, totdat het ondeelbaar wordt en het een andere naam krijgt.
    Tijd en energie zijn uitwisselbaar, ik denk door de relatie met de snelheid die de massa heeft, maar ook door ouderdom:massa? In ieder geval lees je hier over de positieve energie die het heelal heeft:
    http://www.paramacxa.nl/fermi.htm

  13. wat als tijd de liefde was waarmee we de ruimte vormgeven

    eenvoud de onbegrensdheid van geduld

    onbegrensdheid de essentie van harmonie

    wijzelf de prille vorm van wonderbaarlijkheid

  14. Het Heelal bestaat Helemaal NIET.

    IETS IN dat NIET Bestaat WEL!

    NOOIT was er een big bang en Geen afmeting ook.Die gedachten vloeien voort uit sensorische beperktheden en de verkeerde interpretaties er van.Een werkelijkheid scheppen of bedenken aan hand van de eigen beperktheden.

      1. Je betaald er wel miljaren aan om het anders en fout te horen en om niets en daar naast begon ik niet tevens is het wel fundamenteel. Geef MIJ maar een Krat Zeveraars om dat wat Zout hier en daar Wel Wonderen Doet!Mischien heb je ook wel niet helemaal Begrepen Wat Bedoeld? Naar IETS zoeken Terwijl Er NIETS IS en OOK GEEN Oorzaak is een beetje Jammer!

  15. Ik heb zo eens met de gedachte gespeeld, dat binnen de Bigbang singulariteit mogelijk omstandigheden konden ontstaan, die voorwaarden schiepen voor een quantumsprong. Die mogelijkheid sluit ik in iedergeval niet uit. Het scenario ziet er dan als volgt uit:
    De sprong heeft waarschijnlijk geen richting gehad, (de ruimte zoals wij die kennen was er nog niet) dus de inhoud kon niet anders dan zich driedimensionaal verplaatsen, waarmee de ruimtelijke voorwaarden voor ons universum werden geschapen. Omtrent de grootte van deze hypothetisch verplaatste inhoud kan ik niets zeggen, maar ze zou zich op sprongafstand, als een soort schil kunnen manifesteren. Het restant van de oorspronkelijke singulariteit, in het centrum van deze schil, explodeerde als gevolg van de plotselinge drukverlaging. Dit zou dan de Bigbang moeten zijn volgens mijn gedachten. Sterrenstelsels die in de buurt van de schil komen, worden dan steeds sterker door de zwaartekracht van de schil aangetrokken, en gaan versnellen. Punt voor mijn hypothese is dan, die versnellen inderdaad. Een ander scenario is dan, dat soortgelijke gebeurtenissen overal rondom ons heen plaatsvinden. Daarvan zijn in theorie althans, zichtbare sporen aangetroffen. De schil ontbreekt, maar die hoeft er ook niet te zijn. Niet elk universum zal materie en energie ontwikkelen zoals als wij die kennen. Velen kunnen mogelijk zelfs nooit iets anders worden dan een restant gebeurtenis, die buiten ons waarnemingsveld blijft. Een multiversum kan voor mijn voorstellingsvermogen wel bestaan, maar dat zegt natuurlijk niets over het niets, of de waarde van deze hypothese. :)

      1. Prof John Archibald Wheeler worstelde met dezelfde vragen; had geen consideratie met spirituele en of paranormale verklaringen, maar kwam in zijn zienswijze uiteindelijk toch uit op een daarmee overlappende en verrassende uitspraak:

        Zo sprak hij erover met de gedachte te hebben gespeculeerd, dat de werkelijkheid werd, en wordt gecreëerd door waarnemers in het universum, nu en in het verleden. De naam van zijn gesprekspartner ben ik even kwijt, maar die interpreteerde zijn uitspraak zo:

        Als hij gelijk heeft, (Wheeler) dan zijn wij en de vermoedelijk andere bewuste waarnemers, de makers-of in ieder geval de geesten die het univerum manifest maken. Daarop volgde geen correctie van de kant van Wheeler, waarmee dan zijn bijzonder werkelijkheids beeld naar voren komt; die van de volgorde van ontwikkelingstadia van het universum, materie, en dan die van het  geestelijk bewustzijn, welke gebaseerd moet zijn op een materiële basismatrix. Daarmee wordt zijn gedachte hierover ook mijn gedachte, als ik hem tenminste juist geïnterpreteerd heb. Ik ging er namelijk altijd vanuit, dat vrije energie geen logische (denkende) patronen kon vasthouden, die zouden kunnen leiden tot het denken dat wij kennen en meer, om vervolgens een heel universum in elkaar te knutselen. Andersom beredeneerd kan dit in zekere opzichten wel; zonder waarnemers doet het er niet toe of er een universum bestaat, nu deze er wel zijn, doet het er wel degelijk toe met terugwerkende kracht, dat dit universum er was. Zo komen we op een cirkelberedenering uit; het universum is dan een verlate niet schepping die zichzelf schiep, omdat wij o.a. er bijvoorbeeld waarnemingen aan doen. Het is nog maar de vraag wat wij dan gaan scheppen, en hoe we dat gaan doen.. Ik zou om te beginnen een heel erg grote graafmachine gaan bouwen denk ik. :) 

  16. Zeer interessant. Het natuurkundige deel geloof ik wel. Bijvoorbeeld het begrip entropie. Het zal wel. :-) Ik dacht meteen weer aan het begrip non-dualiteit bij het lezen van dit artikel. Erg interessant in ieder geval.

    1. Bij non-dualiteit (a-dvaita) denk ik aan een maximaal voorgestelde verstrengeling van bewustzijnsvormen, maar een werkende koppeling heb ik nooit gevonden. De mens gedraagt zich daar niet naar van nature, voor zoiets moet je telepaat zijn. We zijn doorgaans te egoistisch, omdat ons dat van nature ingegeven is. Sterker nog, wij zijn de natuur, en daarom behebt met een denkmechanisme waar de natuur ons mee heeft doen overleven tussen al het andere dat er is, en waarmee wij moeten delen. De intelligentie waar wij over beschikken, is een mutatie die geënt is op een brein vol tegenstellingen daarmee. We zijn eenvoudigweg nog lang niet uitgeëvolueert.

  17. Discovery channel heeft over deze grote vraag een fascinerende documentaire gemaakt:

    Curiosity-Did God Create the Universe?
    http://www.youtube.com/watch?v=FfSgDOg5VYY
    Speelduur zo’n 3 kwartier.

    Stephen Hawking neemt je mee van Aristoteles, Galileo Galilei, Albert Einstein tot Stephen Hawking ‘himself’ en met de overtuigingskracht van speelse metaforen wordt het wereldbeeld van de hedendaagse wetenschap verteld.

  18. renardo mooij

    Zelf heb ik de ervaring dat onze cognitie een schaduw is van de realiteit. Deze is echter – zelfs niet bij benadering – te vatten in onze prachtige maar gebrekkige taal. Het absolute is een heelheid die zich alleen in ‘leegte’ aan ons openbaart. Een leegte die voortdurend schept en vernietigd. Iets en niets zijn slechts in materie tegengestelden, in werkelijkheid zijn het twee punten op dezelfde lijn. Onze gedachten creëren de tegenstellingen die er echter achter het denken niet zijn. Ik noem het intelligent bewustheid. Een niet te vatten grootheid dat alles en allen ‘vult’. Onze cognitie kent zijn grenzen, zijn plafond omdat het op allerlei standpunten rust die echter op veronderstellingen rusten.
    Indien je wil weten wat goed of kwaad is… ga verder dan goed kwaad is en kwaad goed.

Laat een reactie achter