De twee jaar oude Emma kan haar armen niet gebruiken door de zeldzame aangeboren (maar niet-erfelijke) ziekte arthrogrypose. Een prothese in de vorm van een ondersteunend exoskelet kan dan uitkomst bieden. Kleine kinderen groeien snel, dus een prothese met de hand laten maken is niet praktisch. Tenzij de ouders miljonair zijn of het ziekenfonds erg gul. Een ziekenhuis in het Amerikaanse staatje Delaware vond een goede oplossing: een vervangende prothese met een 3D-printer uitprinten.
Met de 3D printer van fabrikant Stratasys kunnen steeds nieuwe armprotheses voor Emma worden uitgeprint. Emma is nu aan haar tweede stel “toverarmen”, zoals ze het exoskelet noemt.
Goed nieuws, niet alleen voor Emma, maar ook voor weinig kapitaalkrachtige patiënten in bijvoorbeeld derde-wereldlanden. Dit is weer een nieuw voorbeeld van hoe 3D-printtechniek de maakindustrie steeds meer op haar kop zet. Terwijl we ons allemaal zorgen maken over de financiële markten, is deze stille revolutie in volle gang.
Bron:
3D-printed “exoskeleton” lets a little girl lift her arms and play, Stratasys case study (2012)
Mooi filmpje om de dag mee te beginnen!
Ik ben diep onder de indruk van deze presentatie.
Wetenschap en techniek, uiteraard gecombineerd met wijsheid en mededogen, is de enige methode die echt werkt om ons leven te verbeteren :)
Inderdaad, het gaat om het geluk dat je anderen kunt geven met kennis in de praktijk, niet om bezit en macht. ;)Â
Dat was zeker een emotioneel filmpje, wat een rijkdom voor die kleine meid dat het gegeven van de 3D Printer haar kan helpen. Zo zijn er voor vele mogelijkheden binnen handbereik om mensen te helpen. Dus zou ik zeggen, meer van die apparaten bouwen en het mede inzetten in afrika ed landen. Kan maar een woord bedenken “Fantastisch”.Mvg, Paul.
Ja Paul, dat zijn de echte wonderen van de wetenschap, en dan moet je bedenken dat met al die kennis, nog oneindig veel meer kennis wordt opgedaan. Ga maar na; wij kregen op school de kennisresultaten van o.a. mensen als Einstein en Bohr op 7 of 8 jarige leeftijd al voorgeschoteld in boekjes. De onderzoeken die ze deden hebben wij nooit hoeven meemaken, we kregen alles zo in de schoot geworpen. Alles ging nog bijzonder traag en met de hand, terwijl nu al machines met lichtsnelheid gegevens aan ons verstrekken over het internet. Wat de kinderen van nu weten, droomden zelfs wetenschappers nog niet eens van destijds, kun je nagaan wat die op onze huidige leeftijd straks zullen weten… ;)Â
Andre, wat de kinderen van nu en wij toen is beduidend meer. Ik heb gastlessen gegeven op de basisscholen betreffende het levendmechanisme in de groepen 4,5,6,7,8. Ik begom altijd met de vraag, wat is een atoom? Ondanks dat de uitleg verschillend was konden ze het goed verwoorden. In mijn tijd leerde ik pas wat een atoom was, toen ik mijn eerste natuurkunde en (toen nog) scheikunde lessen kreeg. M.a.w. er zijn ook hele mooie en positieve gebeurtenissen in het huidige leven, ondanks de crisis. Mvg, Paul.