Licht, radiogolven en röntgenstraling hebben één ding gemeen: het zijn alle vormen van elektromagnetische straling. Alle elektromagnetische straling bestaat uit fotonen. Dat zijn deeltjes die bestaan uit een elektrisch en magnetisch veld. Fotonen die snel trillen, zoals in gammastraling, bevatten heel veel energie. Radiofotonen zijn erg zwak en verspreid over een groot gebied. Daarom kan je met gammastraling veel nauwkeuriger kijken dan met radiostraling.
Omdat gammafotonen erg energierijk zijn, zijn ze ook gevaarlijk. Ze meppen zonder problemen elektronen van atomen af. Radiofotonen zijn daar veel te zwak voor. Als dat atoom deel uit maakt van bijvoorbeeld een DNA-molecuul, heeft dat vervelende gevolgen. Er ontstaat een zogenoemde vrije radicaal. Het molecuul wordt verminkt. Er kan een mutatie ontstaan en mogelijk zelfs kanker. Daarom zitten er dikke beschermende loden schilden om bronnen van gammastraling.
Microgolven met veel energie zijn ook niet gezond (hoogfreqente radiogolven).
De fotonen van radiostraling hebben maar weinig energie en dus weinig relativistische massa.
Daardoor kunnen ze wel uit een zwart gat ontsnappen omdat de zwaartekracht er maar weinig vat op heeft.
En bij een zware radioburst duwen heel veel fotonen een paar deeltjes met massa
Uit een zwart gat misschien.
Kan per definitie niet. Daarvoor moet je een ontsnappingssnelheid hoger dan c hebben.
Probeer maar een snelheid groter dan c in een Lorentztransformatie in te vullen. Dan krijg je rare dingen, zoals een imaginaire massa.
Sagittarius A is ook een radiobron volgens Wikipedia. Of komt die straling van de materie die er omheen draait en niet uit het gat zelf?
Misschien kan het toch ontsnappen door een kwantumeffect.
Soms komt er een uitbarsting van hoogenergetische deeltjes uit een zwart gat volgens iemand anders.
Misschien wordt de zwaartekracht dan op het verkeerde been gezet of tegengewerkt door een explosie.