Met een Dysonzwerm kan je een groot deel van de totale energie van een zon aftappen.

Docu: hoe bouwen we een dysonsfeer?

Waar op dit moment op aarde hard gewerkt wordt aan het bereiken van volledige zelfvoorziening door middel van duurzame bronnen, denken enkele visionairen alvast een Kardashev-trap verder. Zou het niet erg handig zijn om alle nu verspilde zonlicht op te vangen en er wat nuttigers mee te doen? Enter een dysonschil, om materiaal te besparen ter hoogte van Mercurius.

Gezien de enorme afmetingen is een statische structuur onmogelijk. Een dynamische dysonschil bestaat uit om de zon roterende zonnepanelen. Om aan het materiaal hiervoor te komen moet het planeetje Mercurius er aan geloven. Op zich wel een gemis. Mercurius is een bijzondere wereld. Maar dan heb je ook wat. Namelijk per aardbewoner net zo veel energie als er nu door de hele planeet tegelijk gebruikt wordt.

Tot we een slimmere manier verzinnen om uit waterstof energie te halen, met een fusiecentrale of zwart gat bijvoorbeeld, zeker het overwegen waard.

Met een Dysonzwerm kan je een groot deel van de totale energie van een zon aftappen.
Met een Dysonzwerm kan je een groot deel van de totale energie van een zon aftappen.

2 gedachten over “Docu: hoe bouwen we een dysonsfeer?”

  1. Denk dat Mercurius heel interessante materialen zal bevatten, en dat we die zeker kunnen gebruiken voor doeleinden in de nabije toekomst. Waar ik het echter niet mee eens ben; is dat we de totale grondstoffen massa van deze planeet zomaar gaan verplaatsen in een ander omloop baanvlak, i. d v. van bijvoorbeeld zonnepanelen. Hoe klein Mercurius zwaartekrachts invloeden ook zijn in verhouding tot die van de zon, met een verplaatste massa van deze planeet op een dergelijke enorme schaal, verander je automatisch ook de omloop banen van alle andere planeten. Mercurius is bijna half zo zwaar als de aarde, en bevat veel metalen die voor een belangrijk deel de massa bepalen:

    https://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=4&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwiskt7WtObOAhWEtBoKHf02AYEQFggzMAM&url=http%3A%2F%2Fwww.visionair.nl%2Fwetenschap%2Fzonnestelsel%2Fmercurius-verborgen-schatten%2F&usg=AFQjCNFcr0DrcWb7CdvtH3vJHS2N9UySiQ

    We kunnen heel erg veel doen met de materialen op deze planeet, maar moeten ook heel goed oppassen dat we geen domino effect creëren. Dit doordat alle andere planeten verder naar buiten in hun omloopbaan kunnen komen te liggen. Zou wel goed van pas kunnen komen als de zon bijvoorbeeld gaat uitzetten in de loop der tijd, of desnoods als we het klimaat hier willen afkoelen, maar de risico’s die er tegen over staan moeten niet onderschat worden. Voor wie “Werelden in botsing en Aarde in beroering” destijds hebben gelezen, spreekt een dergelijk nachtmerrie achtig scenario wel tot de verbeelding.

    Ik ga er van uit dat we binnen een te korter te verwachten tijdsbestek over kernfusie zullen kunnen beschikken, gezien de ontwikkelingen in de richting van absurd, onaards krachtige magnetische velden waar we in de toekomst over zullen kunnen beschikken.

    Wat ik zelf in gedachten heb is. zou je de invloed van de maan op de getijden hier op aarde kunnen beïnvloeden, door daar voldoende massa aan te onttrekken. Het gesteente op de maan bevat daar tot tien procent titanium. Titanium is licht, bijzonder sterk, hitte bestendig, en heel geschikt om daar onderkomens en zelfs een complete ruimtevloot mee bouwen.

    Met het oog op de stijgende waterspiegel hier op aarde, overweeg ik dat men er ongetwijfeld belang bij zou kunnen hebben de eb en vloed cyclus te gaan nivelleren. Dat zou kunnen als we voldoende massa aan de maan zouden kunnen onttrekken en je vangt meerdere vliegen in één klap………

Laat een reactie achter