De toekomst is dichterbij dat veel mensen zich realiseren. Bijvoorbeeld de techniek om met robots gebouwen te construeren op gevaarlijke plaatsen, zoals een brug over een ravijn.
Daniel Mellinger en zijn team van het GRASP-lab van de universiteit van Pennsylvania hebben een systeem ontwikkeld waarmee robots de bouw overnamen nadat mensen het ontwerp hebben aangeleverd.
Een algoritme bepaalt via welk systeem de robots hun ontwerp uitvoeren. De robots ‘overleggen’ met elkaar en kiezen het volgende onderdeel uit een lijst om te plaatsen.
Het team ontwikkelde ook een grijper om onderdelen op te kunnen pakken van de grond een een kliksysteem met magneten om ze op hun plaats te houden.
Het team wil in de toekomst de robots samen laten werken met grondrobots.
De robots kunnen doorgaan met bouwen tot hun batterijen uitgeput zijn of het bouwmateriaal op is. De insektachtige robots lijken een soort ‘emergent behaviour’ te tonen en lijken wat dat betreft wel wat op termieten of wespen die zeer grote structuren kunnen bouwen.
Moet FNV Bondgenoten zich zorgen maken? Een spectaculair gezicht is het in ieder geval wel en hernia’s behoren tot het verleden.
Hiermee komt het bouwen van ruimtestations op voor mensen onherbergzame plaatsen als bijvoorbeeld de maan of Mars wel een heel stuk dichterbij.
Stel je voor: bakstenen worden uit maanstof gebakken en vervolgens gestapeld door nijvere robotische werkmieren…
Bron: New Scientist
Nu weet ik niet precies hoe het marsoppervlakte eruitziet maar voor op de maan kan je dit wel vergeten, alles wat mechanisch is gaat binnen afzienbare tijd kapot op de maan.
@ Barry
En als je ze nou een stofdicht jasje aandoet?
Leuk bericht voor alfa, die wil grrag een ruimtestation.
Freddy,
Er zitten teveel mechanische onderdelen op, ik heb eens in een documentaire gezien wat vulkaanstof doet in een centrifuge als je er bijvoorbeeld een zonnebril bijgooit, maanstof is fijner dan vulkaanstof. Dan komt een ander punt, ik zie deze apparaatjes en het lijkt me sterk dat ze meer wegen dan 100 kg, een apparaat moet op de maan minstens 250kg wegen. Maar dit is idd een leuk bericht voor Alfa want ik zie deze machienes heel goed bruikbaar in het luchtledige, wel met enkele aanpassingen, op zich een heel goed concept, alleen niet geschikt voor op de maan.
Barry.
Maanstof kent een bepaalde hardheid, deze wordt uitgedrukt in graden, en overtreft die van op de aarde vervaardigde waarden niet. Wij maken hier al stoffen die harder zijn dan diamant, en kunnen deze in lagen aanbrengen die onverslijtbaar zijn voor regoliet, zelfs voor diamant dus. Het lijkt mij toch sterk dat de wetenschappers die apparatuur dan van minderwaardige kwaliteit zouden vervaardigen. Onderschat die wetenschappers niet, ze weten echt wel waar ze mee bezig zijn.
De japanners werken al aan robots die een kant en klaar ruimtestation af leveren. Mellinger en zijn team doen hetzelfde, dus het is een kwestie van samen werking en delen van kennis op dit gebied. Er zal afdoende rekening gehouden worden met het scherpe regoliet, dat lijkt nogal voor de hand te liggen. Interessant artikel.
Zal lekker werken, een helicopter op de maan zonder atmosfeer
Het gaat hier meer om het principe van zelfstandig werken zonder dat er mensenhanden aan te pas hoeven te komen. Inderdaad bevat de maan geen atmosfeer.
Interessant! Hier op visionair.nl zijn al eerdere artikelen over zelfstandig bouwende robots verschenen. Met deze ‘replicators’ Â of ‘assemblers’ zou je in principe alles kunnen bouwen wat je je maar kunt voorstellen. Als er maar grondstoffen beschikbaar zijn. Als je robots klein genoeg zijn en eerst zichzelf gaan vermenigvuldigen om een voldoende grote werkgroep te hebben zou je zelfs op kosmische schaal voorwerpen van planetaire omvang kunnen vervaardigen. Binnen 25 Jaar zou je de maan kunnen ontmantelen en de verkregen grondstoffen voor ‘nuttigere’ zaken kunnen gebruiken als ruimtekolonien en ruimtevaartuigen. Jupiter zou in ongeveer 30 jaar ontmanteld kunnen worden en eventueel de zon in 50 jaar. Een dysonsfeer of matrioshkabrein construeren
is dan eigenlijk nog maar een fluitje van een cent…
Ik hoor sommigen al denken: Waar haal je de energie vandaan om de robotjes mee te voorzien? In zwaartekrachtputten is altijd energie genoeg voorhanden, meestal in de vorm van warmte-energie. Bij het ontmantelen van de maan is zonne-energie genoeg in voorhanden. Naarmate de maan krimpt in het proces van ontmanteling is ooksteeds minder energie nodig om de zwaartekracht te overwinnen. Bij het geval van Jupiter en de zon geldt in principe hetzelfde.