De planeet met het grootste verschil tussen dag en nacht in het zonnestelsel, Mercurius, blijkt te beschikken over een ijsvoorraad van honderd kubieke kilometer – voldoende om de Dode Zee te vullen. Dit maakt de planeet veel interessanter als doel voor kolonisatie door mensen. Wat zijn de gevolgen van deze ontdekking?
Mercurius, bewoonbaarder dan het lijkt
De kleinste aardachtige planeet van het zonnestelsel, Mercurius, lijkt op het eerste gezicht niet een erg geschikte plaats om een ruimtekolonie te vestigen. Met temperaturen overdag van 427 graden Celsius en nachttemperaturen die dalen tot bijna tweehonderd graden onder nul kent de kleine planeet de grootste temperatuursverschillen van het zonnestelsel. Toch zijn er ook een aantal eigenschappen, waardoor een ruimtekolonie op een van de polen van de planeet uitermate levensvatbaar kan zijn. Zo is de zwaartekracht op de oppervlakte van Mercurius relatief hoog – rond de 0,38 maal die van de aarde. Voldoende om te voorkomen dat botten demineraliseren, al zullen kolonisten die na een jarenlang verblijf op Mercurius terugkeren naar Aarde van te voren therapie moeten ondergaan. Energie, in de vorm van zonlicht, is overvloedig aanwezig. En al is het grootste deel van de oppervlakte van de planeet overdag een blakerende hel, de polen worden afgeschermd door kraterranden en liggen eeuwig in de schaduw. Met als gevolg een temperatuur, zo laag dat zelfs stikstof vloeibaar wordt.
IJs met nog meer zekerheid aangetoond
Al langer werd vermoed, dat in de eeuwige schaduw van de poolkraters grote hoeveelheden waterijs verborgen liggen. In 1992 lieten radarbeelden van aardse radiotelescopen heldere vlekken zien in kraters vlakbij de noordpool van Mercurius. De meest eenvoudige verklaring hiervoor is de aanwezigheid van waterijs. Mercurius is door zijn ligging diep in de zwaartekrachtsput van de zon vrij lastig te bereiken, waardoor de planeet slechts spaarzaam is bezocht, maar met de MESSENGER missie komt daar eindelijk verandering in. Zo werden er bizarre structuren ontdekt.
Eind november 2012 kondigde NASA een nog meer spectaculaire ontdekking aan. Op de eerder in 1992 ontdekte heldere plekken, is door middel van lasermetingen een grote hoeveelheid waterstof aangetoond. Deze gebieden blijken ook samen te vallen met de koudste plaatsen op het oppervlak van de kleine planeet. Het kan hiermee haast niet anders dan om waterijs gaan. Opmerkelijk is ook dat de heldere vlekken die de radar in de warmere delen aantoonde, met lasermetingen juist heel donker bleken. De verklaring is, vermoeden onderzoekers, een residu van organische stoffen dat achterbleef toen de rest van het ijs verdampte onder de onbarmhartige zon. Een laag van ongeveer tien centimeter zou in principe het onderliggende ijs beschermen. Een nog interessantere gedachte is dat er misschien plaatsen op Mercurius zijn, waar eencellig leven het zou kunnen uithouden.
Kolonie op Mercurius?
Aantrekkelijk aan Mercurius is dat de reisafstand tot de aarde kleiner is dan tot Mars. Ook is energie gemakkelijker te winnen. De aanwezigheid van water betekent dat er door astronauten veel minder meegenomen hoeft te worden. De kans is dus niet denkbeeldig, dat er nog in de eerste helft van deze eeuw een kolonie op Mercurius komt.
Ik las dit nieuwsitems laatst ook en nam het als gegeven aan. Maar hoe Visionair daar een draai aan kan en geven en mooi verhaal van maakt, dat is wat deze website uniek maakt :).
Een unieke smaak trouwens ook, Mercurius waterijsjes. ;)
Ja heel mercurieus.