Er is steeds meer nodig om de aandacht van mensen te trekken. Honderden jaren terug was de dorpskermis het absolute hoogtepunt in het bestaan van plattelanders en gespreksstof voor maanden. Nu moeten mensen die een boodschap willen verspreiden hun toevlucht zoeken tot steeds extremere middelen om de aandacht te trekken. Welkom in het lieflijke Kakofonia….
Steeds meer bekende Nederlanders
Aandacht is een schaars en steeds waardevoller goed. Bekende Nederlander of Vlaming zijn betekent een voortdurende worsteling om voorbij te komen in allerlei roddelrubrieken. Er komen ook steeds meer concurrenten in de strijd om de aandacht te trekken. Tot overmaat van ramp laten steeds meer mensen de televisie links liggen…
Oorlog om aandacht
Voor adverteerders geldt hetzelfde. Technisch verschillen producten steeds minder van elkaar omdat succesvolle innovaties in recordtempo door concurrenten worden overgenomen.
Slechte producten produceren is, denk aan de six sigma filosofie, tegenwoordig domweg te duur geworden. Economisch gezien bestaat viervijfde of meer van de toegevoegde waarde van een product uit lucht: image, een merknaam en dergelijke. Nike is een berucht voorbeeld: een paar schoenen dat voor bijna honderd euro in de winkel ligt, kost de fabrikant slechts twee tientjes om te laten maken.
De strategie van fabrikanten werpt haar vruchten af. Reclamecampagnes zijn zo effectief dat consumenten zelfvertrouwen krijgen door dure merkproducten te kopen. Dit lukt alleen door voortdurend de aandacht te trekken.
Het gevolg: we zien een langzame verschuiving naar steeds extremere uitingsvormen om zo het afgestompte publiek maar te kunnen bereiken.
Het schrikbeeld van de conservatieven is het oude Rome, waar om de kwijnende bezoekersaantallen op te krikken en de concurrentie met de circusspelen maar niet te verliezen, de toneelstukken steeds levendiger werden, inclusief openbare seks en het doodsteken van toneelspelers (meestal slaven).
Het gevolg daarvan is dat vooral introverte mensen zich steeds meer terug gaan trekken uit de maatschappij. Het verklaart ook de tegenwoordige populariteit van godsdiensten die zich toeleggen op het zoveel mogelijk verwijderen van prikkels uit het straatbeeld. Aan de luidruchtige vrijheden van het Romeinse Rijk kwam een einde door de opmars van het christendom.
De toekomst
Zal de wereld over twintig jaar nog veel schreeuweriger zijn dan nu? Er zijn twee trends waarvan de onderlinge krachtmeting het antwoord op deze vraag zal bepalen. Naast de al beschreven wapenwedloop op het gebied van professionele aandachttrekkerij, is dat het steeds ouder worden van de gemiddelde mens, zeker in Europa. Ouderen houden niet van felle prikkels en scoren in een persoonlijkheidstest dan ook gemiddeld introverter dan jongeren.
Kortom: televisiezenders waarop veel ouderen komen zullen de hoeveelheid prikkels moeten dimmen of veel kijkers kwijtraken. Zelfs voor een oudere is het maar weinig moeite het knopje van het concurrerende kanaal in te drukken en dat doen ze dan ook geregeld als de potsenmakers in Hilversum het te bont maken.
Daarentegen is het veel lastiger om ouderen over te halen van merk te veranderen dan jongeren. Reclamemakers moeten dus alles uit de kast trekken om toch nog hun omzet te kunnen maken. Misschien wordt angstzaaien de nieuwe reclamehit. Een lastig dilemma. Blij dat ik geen reclamemaker ben…
Angst zaaien voor reclame ja. Heb ik mijn artikel daaromtrent hier al gepubliceerd?
Nee, zou op zich wel een mooie aansluiting zijn op dit :)
Ik heb 1 bedenking over het artikel, de bedenking die ik heb is:In feite zijn ook kunstenaars mensen die hun ideeën verkopen. Een succesvolle kunstenaar weet voldoende aandacht te trekken door grenzen te verleggen zonder te ver over de schreef te gaan. Dit klopt niet helemaal, bijna elke filmproducent begint juist met het produceren van horrorfilms waarbij ze er juist voor zorgen dat ze zo ver over de schreef gaan dat ze er bekend mee worden, dan kunnen er 2 dingen gebeuren, ze floppen volledig en gaan daarna over op het maken van reclames of ze breken door en stappen na verloop van tijd over op andere genres omdat vrijwel elke horror hetzelfde is…bloed, lichaamsdelen die rondspletteren, hoofden die uit elkaar springen en meer van dat soort zaken. Horror is namelijk zo´n beetje het makkelijkst te maken voor filmprocucenten en het goedkoopst te maken, schrikeffecten en spanning is makkelijk te maken. Ondanks dat die opmerking in het artikel niet klopte, klopte de eindconclusie gek genoeg wel weer. Degenen die floppen op het makkelijkst te maken filmgenre zullen idd steeds schreeuwerigere reclames moeten maken om in de reclamewereld door te kunnen breken want ook in de reclamewereld zijn alle genres al de revue gepasseerd.
Wat net wel of niet kan, wordt bepaalt door de tijdgeest van een cultuur, maar ook wat daar geproduceerd wordt in het verborgen circuit. Ik kan mij zo voorstellen dat erotische films die hier als legaal worden beschouwd, in bijvoorbeeld een volkomen achterlijk land als Iran, onaanvaardbaar zijn. Maar dat is nog maar een voorbeeld. Mijn leeftijd speelt inderdaad een grote rol met betrekking tot wat mij interesseert, heb ik gemerkt, want horrorfilms boeien mij helemaal niet meer, daarentegen romantische films juist veel meer. De spanning van alle toverkunstjes die ik doorzie gaat er vanaf, en dat is ook logisch. De zin en waarde van romantiek is de essentie die de mens drijft, en kan daarom nooit verloren gaan als uitgangspunt van een film, het blijft z’n waarde behouden, ondanks de tijdstroom. Aan de waarde van romantiek komt geen einde, ook al zijn de verschillen per cultuur evident. De rest bestaat uit toegevoegde waarden, die leeftijds afhankelijk en tijdelijk zijn.