De zoektocht naar een niet-hiërarchisch numeriek systeem

Als we een boek openslaan en gaan lezen, beginnen we meestal bij het begin en eindigen we bij het eind. De pagina’s zijn genummerd van 1 tot het aantal bladzijdes dat het boek telt en het verhaal is verdeeld in hoofdstukken die oplopend over deze pagina’s verdeeld zijn. Slaan we echter een woordenboek of encyclopedie open (voor zover die nog bestaan in dit tijdperk van Wikipedia), dan zien we dat niet de hoofdstuknummers maar de beginletters van de termen leidend zijn voor de manier waarop de onderdelen zijn gerangschikt. Deze verschillende methoden van rangschikking, alfabetisch of via ons (Arabische) talstelsel, noem ik hiërarchische rangschikking. Zouden er ook niet-hiërarchische ‘numerieke’ systemen bestaan?

Vanwaar deze vraag?
Waar ik naar op zoek ben is een niet-hiërarchisch systeem dat als numeriek systeem gebruikt kan worden. Het is mij te doen om gelijkheid: alle onderdelen zijn even belangrijk en de ene komt niet noodzakelijk voor of na de andere. Bij het alfabet of ons numeriek systeem is dit uiteraard wel het geval: we beginnen met 1 en daarna volgt 2 (of A en dan B). Maar stel nou dat we in een situatie zijn waarin we dit niet willen. Ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoel en waarom ik dit zoek.

Ik zie filosofische teksten als ‘argumenten’, of beter gezegd als ‘gereedschap’. Zo heb je Plato’s vergelijking van de grot, Searle’s gedachte-experiment van de Chinese kamer, en zo zijn er enorm veel voorbeelden van gereedschap te noemen. Plato’s vergelijking van de grot is bedoeld om in bepaalde situaties bepaalde dingen te verhelderen, en Searle’s gedachte-experiment verheldert bepaalde dingen weer in andere situaties. De filosofie in zijn geheel (of misschien zelfs de wetenschap in zijn geheel) is een gereedschapskist waarbij ieder gereedschap zijn eigen toepassing kent. De stukken gereedschap zijn niet hiërarchisch in te delen omdat ze allemaal in bepaalde situaties handig kunnen zijn. Ik ben op zoek naar een systeem waarmee je naar het gereedschap kunt verwijzen, zonder dat het ene gereedschap beter of belangrijker lijkt dan het andere. Dit zodat je in een betoog kan zeggen dat je van te voren alvast bepaald gereedschap klaar moet leggen om het betoog te kunnen volgen.

Mijn netwerk van LinkedIn connecties.
Mijn netwerk van LinkedIn connecties gevisualiseerd.

Welke systemen niet werken:

  • Ik had al het alfabet en ons huidige numerieke stelsel genoemd. Ook het Romeinse stelsel werkt om dezelfde reden niet.
  • Woorden werken denk ik ook niet. Woorden hebben een bepaalde connotatie (lading) waardoor sommige ook beter of belangrijker kunnen lijken dan anderen. Bovendien lijken woorden verbanden te leggen die er niet per se hoeven te zijn tussen de gereedschappen.
  • Namen van personen werken om dezelfde reden als woorden niet. Sommige namen zijn langer dan anderen, en bovendien zijn namen soms ook geladen (kinderen worden niet snel meer Adolf genoemd, bijvoorbeeld). Sommige namen zijn ook makkelijker te onthouden.
  • Ik bedacht me dat sterrenbeelden misschien een goede optie kunnen zijn. Helaas zit er wel een volgorde in sterrenbeelden, en zijn het er bovendien eindig veel.
  • Ruimtelijke figuren lijken ook een goede optie. Maar uiteraard geldt ook hier dat complexere figuren ondergeschikt lijken aan minder complexe figuren.

Welke systemen misschien wel werken:

  • Als je kijkt naar websites als bitly.com, dan zie je dat zij gebruik maken van indexering via een bepaalde hoeveelheid karakters. Iedere website op het internet is voor hen gelijk: ze kunnen iedere url indexeren en kenmerken met een reeks karakters. Zo heb ik zojuist www.visionair.nl geïndexeerd, en is het gekenmerkt als fniRSf. Nadeel hiervan is, dat het stilistisch gezien onoverzichtelijk kan worden als er veel van dat soort verwijzingen in een tekst worden gebruikt. De tekst wordt er niet leesbaarder van.
  • Een andere mogelijkheid dat zou kunnen werken, is posities in een ruimte. Ik bedoel dan ook nadrukkelijk de posities, en niet de coördinaten. Coördinaten kennen namelijk toch weer een soort hiërarchie heb ik het idee. Waarom een positie dan wel zou werken? Ik zie de gereedschappen voor me als dat ze wel allemaal onderling met elkaar verbonden zijn. Een gereedschap is een soort knooppunt in een netwerk, zie de filosofie (of wetenschap) als de totaliteit van dit netwerk. Het is een soort driedimensionaal visnet, of misschien beter te vergelijken met het netwerk aan neuronen in onze hersenen, of als een sociaal netwerk (zie afbeelding). Sommige hebben meer verbindingen (lees: verbanden), anderen minder. Nadeel hier is alleen dat we nog steeds een systeem nodig hebben om naar de gereedschappen (locaties) te verwijzen, wat ons dus niet veel verder helpt.
  • De beste optie die ik tot nu toe heb verzonnen, is gebruik maken van Chinese (of soortgelijke) tekens. Deze zijn niet oneindig, maar het zijn er wel veel, en bovendien zijn ze redelijk gelijk in complexiteit. Hoewel er voor de Chinezen zelf een hiërarchie in de tekens zal zitten, zal dit voor ons Westerlingen niet gelden. De tekens zullen voor ons geen wezenlijke connotatie oproepen.
  • Een andere aantrekkelijke optie zijn identicons. Dit zijn de avatars die bijvoorbeeld hier op Visionair.nl ook worden gegenereerd voor gebruikers die zelf geen avatar hebben. Omdat iedere gebruiker in principe gelijk is, bevatten deze avatars ook geen hiërarchie en lijken ze dus ook geschikt. En nu ik het erover heb: QR-codes zijn misschien ook handig.

Ik ben me ervan bewust dat dit een erg onduidelijk verhaal is. Als er dingen onduidelijk zijn hoor ik dat graag, en misschien zal ik nog wat dingen aanpassen om het helderder te maken. Wat ik jullie wil vragen: hebben jullie suggesties voor een dergelijk systeem waar ik naar op zoek ben, of zien jullie voor- of nadelen van de genoemde systemen?

40 gedachten over “De zoektocht naar een niet-hiërarchisch numeriek systeem”

  1. Ah, nog een vergelijking:

    Ik heb al jaren niet echt meer geprogrammeerd, maar het lijkt er naar mijn idee wel op. Programmeren doe je in een bepaalde omgeving, en volgens mij is het voor de meeste omgevingen zo dat als je een programma begint, je allereerst aangeeft wat er ‘geïmporteerd’ moet worden om mee aan de slag te kunnen. Bepaalde functies kunnen door de enorme code heen meerdere keren gebruikt worden, en daarom worden die functies ergens aangemaakt en bij een bepaald onderdeel van het programma geïmporteerd.
    Is dit niet wat er wordt bedoeld met ‘object’ in ‘object georiënteerd programmeren‘?

    1. Een object is eigenlijk niets anders dan ‘levende’ klasse. Als je aan het programmeren bent en in je broncode roep je een bepaalde klasse aan die je wilt gebruiken in die code, dan instantieer je de betreffende klasse en wordt er een object aangemaakt. Dat object kun je dan gebruiken in die code samen met de variabelen en de methoden die voor het betreffende object beschikbaar zijn zonder je druk te maken over hoe de broncode van de betreffende klasse eruitziet. Je hoeft niets steeds meer diezelfde broncode opnieuw te plakken of te plaatsen in je broncode. Veel handiger is het om inderdaad de klasse met de benodigde broncode te importeren en het te instantieren als object.    

  2. Complexe getallen zijn het eerste wat bij me opkomt. Dit zijn coordinaten (of als zodanig op te vatten). Ook in de wiskunde kan er veel mee worden verklaard, wat eigenlijk best grappig is: iedereen leert dat je geen wortel kunt trekken uit een negatief getal en vervolgens doen we of dat wel kan en kunnen daar nog leuke dingen mee doen ook.

  3. Hm, interessant idee. Heb er wel eens over nagedacht, alleen dan heel simpel. Stel je hebt twee Annes, hoe onderscheid je ze dan als je ze eigenlijk alleen bij de voornaam wilt noemen? Anne 1 en Anne 2 en Anne A en Anne B zijn een beetje oneerlijk voor 1 of B. Hier is het nog wel makkelijk om de eerste letter van de achternaam te gebruiken, ervan uitgaand die letter niet hiërarchisch worden opgevat omdat ze naar de achternamen verwijzen.
    Anyhow, misschien een kleurcode, als in, in kleur gedrukt? Misschien is dat een heel stom idee, want de kleuren van het lichtspectrum hebben wel een volgorde, maar als ik kleurmarkeringen zie denk ik niet ‘oh, blauw is minder belangrijk dan geel want geel komt eerder’. Rood en groen (en oranje,..?) hebben wel symbolische waarde dus die zou je dan moeten skippen (?).
    Chinese tekens zijn lastig te onderscheiden voor Westerlingen, denk ik, zeker als ze op het oog even complex zijn (en dat wil je dan wel, lijkt me). Plus, je hebt waarschijnlijk geen idee wat je opschrijft. Andere, meer neutrale symbolen zijn vast beter, misschien organische vormen, willekeurige ‘blobs’ bijvoorbeeld.
    Posities in een ruimte hebben ook een soort ‘meer-minder’ – boven is in metaforisch taalgebruik meestal ‘beter’ en onder minder. In die driedimensionale ruimte hou je inderdaad nog steeds het probleem dat je nóg een systeem nodig hebt. Heb het vast allemaal verkeerd begrepen, maar he :p 

    1. Nee ik vind je voorbeeld van de twee Anne’s juist heel nuttig en dat is wel zo’n beetje wat ik bedoel ja. Ook je toevoeging wat betreft Chinese getallen lijkt me een nuttige, al moet je voor de vorm idd wel even opzoeken dat je niet al te vulgaire tekens gebruikt ;). En blobs, zou dat net zoiets als die avatars kunnen zijn?

  4. Ik vind het een heel lastig en vaag verhaal (sorry).
    Je spreek jezelf ook een paar keer tegen. Waarom zijn sterrenbeelden geen goed idee, maar Chinese tekens wel. Beide eindig en hoe je het wend of keert, zit er ook in het Chinese alfabet een volgorde.
     

    1. Zoals ik ook schrijf ben ik me daar van bewust ;). Omdat ik ook niet precies weet waar ik naar opzoek ben is het niet makkelijk om helder te verwoorden.

       

      En ja de kans is ook aanwezig dat ik mezelf tegenspreek. In Chinese tekens zit een volgorde, maar deze volgorde is de meeste van ons Westerlingen niet bekend en dus zou het voor ons Westerlingen een optie kunnen zijn. Sterrenbeelden zijn in principe ook wel een goed idee, alleen zijn er minder dan aantal karakters in het Chinese alfabet, en bestaat er voor ons Westerlingen misschien eerder een neiging om sterrenbeelden een bepaalde volgorde toe te kennen (bijvoorbeeld alfabetisch of op tijdstip waarop de het duidelijkst te zien zijn) dan Chinese karakters. Maar dit is slechts een gevoel dat ik heb, dus daar kun je het prima mee oneens zijn!

      1. In het een chinees woordenboek die ik gebruikte werd er bv gecatalogiseerd op de fonetische uitspraak (pinyin) en het aantal stroken dat een karakter had.

        Ik snap niet goed de toepassing is van je vraag, hoewel die hieronder wel wat duidelijker wordt gemaakt, maar het is een intrigerende vraagstelling vandaar dat ik reageer :).

    1. Ja! Als ik dit zo snel even bekijk klinkt het wel alsof het is waar ik naar op zoek ben inderdaad.

      Om dan een vervolgvraag te stellen: we schrijven en lezen boeken vaak chronologisch (hoewel dit dus niet het geval is bij woordenboeken / encyclopedieën e.d.). Is het mogelijk om heterarchisch te schrijven? Hoe zou dat eruit zien / is dat wat er in encyclopedieën gebeurt? Of begrijp ik het begrip niet goed? :p

      1. Of om het anders te formuleren: ik ben op zoek naar een vorm van niet-lineair schrijven / lezen.
        Of om het nog anders te formuleren: ik ben op zoek naar een vorm waarin ik in plaats van het veel voorkomende 1-dimensionale schrijven (lineair), 2- of 3-dimensionaal kan schrijven.

  5. @Niek, ha wat een cool artikel. Food for thought.
    Het valt op dat als je op tweedimensionaal niveau met punten werkt, dat 3 stippen of punten nog precies even ver van elkaar verwijderd kunnen liggen. Echter vanaf 4 punten in 2d of 3d, is dit niet meer mogelijk.
    Ik moest denken aan ‘Babylonische spraakverwarring’. Sinds mensen gingen communiceren met symbolen, letters en cijfers, hebben we een sprong gemaakt in onze (d)evolutie. https://openyourmindmedia.wordpress.com/2013/05/07/evolutie-van-de-mens-cultureel-virale-verspreiding-van-hefbomen-in-tijd-en-ruimte/
    *Volgens mij heb je geen vage vraag gesteld, maar kan mogelijk een antwoord op een vraag als deze ons collectief naar een ‘hoger’ niveau tillen. Vreemd en tegelijk intellectueel avontuurlijk om te denken over dingen die we (nog) niet kunnen bedenken/bevatten.
    —-
    @ Ted, he weer wat geleerd. Toen ik er op verder las, zag ik dit:
    ”Homoarchy and Heterarchy
    This notion is coupled with the one of heterarchy, defined by Crumley as “the relation of elements to one another when they are unranked or when they possess the potential for being ranked in a number of different ways”. Note that heterarchy is not the opposite of any hierarchy all together, but is rather the opposite of “homoarchy”… ”
    ——
    @Visionair–>coole site :)

  6. @Niek 16:33, mbt jouw zin:
    ”Is het mogelijk om heterarchisch te schrijven? Hoe zou dat eruit zien / is dat wat er in encyclopedieën gebeurt? Of begrijp ik het begrip niet goed”
    Soortgelijk vraagstuk had ik toen ik vorig jaar een boek samenstelde met holistische onderwerpen, geschreven door 17 internationale schrijvers.
    Voor mij was het een doel om tussen 10 en 20 alternatieve researchers in het Engels over de oorsprong van de mens, ‘grenswetenschap’ en mythologie te laten vertellen, maar ook over hoe mainstream en alternatief onderzoek elkaar beter zouden kunnen aanvullen.
    Ik hanteerde wel een inleiding waarin ik uitleg dat het ecclectisch bedoeld was, dus pak wat jou het beste lijkt. Er is geen 1 conclusie aan het eind.
    Vooral universitair geschoolden van een generatie ouder dan ik zelf kregen daar kriebels van, want de structuur klopte niet, maar het is precies de bedoeling dat het niet die te verwachten structuur heeft ;)
    (ter illustratie http://www.pateo.nl/English/forgottenhistory.htm)
    Mensen hebben soms herkenning nodig van structuur. Bijna alle fictie, in films en boeken heeft dezelfde a.b.c.(d.) format.
    *Misschien is bovenstaande beetje relevant, hoewel jouw artikel richt op puurdere of extremere vormen van heterarchie, zo lijkt het tenminste.

    1. Ja dat is inderdaad wat ik bedoel! En inderdaad misschien wel wat extremer: iedere alinea of paragraaf zou ongeveer gelijk moeten zijn.

      Ik begrijp goed dat dat voor mensen moeilijk leesbaar is. Denk hierbij aan teksten als de Philosophical Investigations van Wittgenstein, of nog ingewikkelder: de Tractatus Logico-Philosophicus van dezelfde filosoof. Deze laatste is juist heel streng georganiseerd, bijna iedere regel is genummerd. De eerste is iets minder streng. De tekst is per ‘bewering’ genummerd, waarbij de volgorde niet altijd even logisch is.

  7. Fascinerend vraagstuk dit. Overigens heb ik nog gezocht op het begrip heterarchie en dat wordt ook gebruikt in de bedrijfskunde of organisatiekunde. Het zou tussen een hiërarchie en anarchie inzitten. De mensen werkzaam binnen een dergelijke organisatie zijn min of meer gelijk; er neemt steeds iemand anders de leiding afhankelijk van de situatie wie het meeste geschikt voor is om dat moment te voldoen. Ook netwerkorganisaties lijken onder dit begrip te kunnen worden geplaatst. Wat je ook weer terug zou kunnen vinden in het plaatje van je LinkedIn-netwerk.

    En wat bedoel je precies met 2D en 3D-schrijven? Ik kan me daar zo geen voorstelling van maken. Ik misschien wel een idee van 2D, maar ik denk dat het ook niet echt weer 2D is. Overigens versta ik onder 1D schrijven dan 1 lange regel: een string. Een boek als uiting van het 1D schrijven zou je al lange regel of string tekens kunnen beschouwen die hiërarchisch wordt gestructureerd door hoofdstukken, leestekens, bladzijden, inhoudsopgave et cetera.   

    1. Met 2D (of meer) schrijven bedoel ik eigenlijk parallel schrijven. Het huidige schrijven zie ik inderdaad als 1D: het hele boek zou inderdaad als 1 lange regel te lezen kunnen zijn. Dit wil ik voorkomen. Zie bijvoorbeeld de reactie van Berend hierboven (17:17) of mijn reactie daarop (20:04).

      Een ander voorbeeld van 2D is misschien dit forum: hoewel reacties gesorteerd zijn op het moment waarop het geplaatst is, kun je de reacties vaan ook in omgekeerde volgorde lezen. Ze hoeven lang niet altijd van de eerste naar de laatste gelezen te worden. Ik vind het moeilijk om het precies uit te leggen, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel :)

  8. Ik heb er even verder over nagedacht. Waar je feitelijk op zoek naar bent naar systeem met een duidelijke ordening, maar die je niet associeert met een bepaalde hiërarchie. In idee wat ik heb is dat gebruik zou kunnen gaan maken van kleuren. Elke kleur is uniek en daarmee kun je ook een onderwerp duiden en bovendien ziet er geen hiërarchie in. Alleen dan begrijp ik die opmerking over het 2D en 3D-schrijven nog niet goed.

    1. Kleur zou goed kunnen, maar het probleem dat ik daarbij zie, is dat het menselijk oog niet zo heel veel verschillende kleuren kan onderscheiden. Bovendien lijkt er toch een bepaalde ‘volgorde’ in kleuren te zitten. Oranje en rood lijken enigszins met elkaar te maken te hebben, net als blauw en paars etc.

      Maar zoiets is inderdaad waar ik aan zit te denken!

      1. Vingerafdrukken zou een idee kunnen zijn. Of identicons die spreken mij persoonlijk nog wel het meeste aan. Feitelijk ook een soort vingerafdruk. Allemaal gelijk en ook weer uniek.

  9. Niek, je vraag in je verhaal begrepen te hebben, kwam ik eerst uit op de chinese karakters. De basis van een chinese karakter is doorgaans een sierlijke lijn, die door toevoegingen van een en of meerder sierlijke korte en of langere lijnen, steeds meer inhoud krijgt qua betekenis(sen). Maar hoe je het ook went en of keert zit ook hier een ordening in. Eigenlijk is elke betekenis van letters omgezet in doorgaans sierlijke vormen van lijnen. Dus blijft er volgens mij niets anders over, dan een lijnen systeem te ontwerpen. Om te beginnen, bestaat een lijn uit puntjes die aan een gesloten zijn, de vormen van die lijnen kun je in diverse dimensies gieten, zoals je zelf wilt. Maar de vraag rijst dan op, kan een ander die dan ook lezen en begrijpen, daar de mogelijkheden hierin onbegrensd zijn. Zodra je ze begrijpbaar voor een ander wilt maken, moet je eigenlijk al weer terug vallen op een hierarchie, daar we anders onderhevig zouden worden aan een spraak verwarring. Alles in het universum is onderhevig aan een omgevingslijn, zowel zichtbaar als onzichtbaar, dan hebben we het nog niet gehad over de lijnen die dimensionaal kunnen lopen in het onderwerp. Zelfs als er onderwerpen zijn zoals bv wolken in elkaar kunnen overvloeien, is een mogelijkheid. Maar ook hier weer een gegeven dat er zijn mogelijkheden genoeg, maar is het ook wenselijk ? Wat eigenlijk nog rest is een open source systeem te ontwikkelen. Te beginnen met de letter a, hiervoor een lijn vorm neer te zetten, waarin een ieder de vrijheid heeft om een willekeurige lijn aan toe te voegen, die een andere betekenis krijgt wat met de letter a begint. Ondanks dat ik van die chinese karakters niets begrijp, vind ik het toch een beeldende kunstwerk. Mvg Paul.

      1. Niek, de beide voorstellen bekeken, QR-codes word ik al scheel als ik er naar kijk, of ze moeten de kleine tekens een kleur geven, waarin elke kleur zijn eigen betekenis heeft. Met dien verstande dat ze gezamenlijk een geheel vormen. Bv neem een auto, de vormgeving en kleur in de code geven dan aan welke auto het is, wat voor uitvoering het heeft, wat voor motor etc. Het wordt door de kleur wel overzichtelijker, inplaats van zwart-wit. Eigenlijk geld dat dan ook voor de identicons, het voordeel van deze laatste is dat de vormgeving kubisme is en een rustiger uitstraling heeft dan QR-codes. Maar het blijft een spel van de lijnen. Mvg Paul.

    1. De guid wordt bv gebruikt om een order die je plaats via een website te voorzien van een uniek id. Omdat op verschillende plekken op de wereld mensen tegelijk orders kunne plaatsen kunje niet zo goed met een volgnummer werken. De guid is een algorithme die toch een uniek identificatie opleverd.
      wanneer je iets in een database wilt stoppen is dit wel een leuke.

  10. 1.) Ergens wel relevant is de rol en het doel van:
    niet alleen de verzender maar ook van de ontvanger (observeerder/waarnemer/lezer), als je het hebt over een boek of ander medium die een boodschap, code of andere informatie van betekenis heeft. Hoe ruim je het ook neemt, ergens kaders van een concept hebben, helpt enorm richting te bepalen en gerichter te kunnen zoeken. Dus wat wil je hypothetisch bereiken?
    2.) Andere vraag: gaat het om het overbrengen van een ervaring, gevoel of juist meer om calculeerbare, logische ‘leftbrain’ informatie?
    3.) Is de boodschap variabel of interactief, of statisch en lineair?
    4.) Is frequentie, ritme, harmonie, (fractals?) belangrijk?
    5.) Heeft het een organische of zelfs ‘biomimicry’ eigenschap nodig?
    6.) Wat voor invloed heeft tijd op de volgorde of verschijning, mensen ervaren immers op het bewuste niveau op een verleden-heden-toekomst string van
    volg-orde(ning)?
    7.) De enige grensen lijken de universele wetten van het universum te zijn :))

  11. TegenOnnatuurlijk

    Ik zou zeggen, kopieer de natuur en implementeer een 3D boomstructuur.
    Onderverdeling per groep,subgroep, subsubgroep, etc, net als een computer directory structuur, lijkt mij makkelijker/sneller items vinden dan cijfers en letters indexen, vooral wanneer je niet exact weet wat je wilt vinden.
    Virtueel kun je dan makkelijk naar 4D en hoger, dat maakt niet uit.
    Hele micro en macro universum is als zodanig en die heeft er miljarden jaren over gedaan om zo te groeien.
    De infoboom krijgt dan meer en meer vorm naargelang de informatie binnen komt.
     

    1. TegenOnnatuurlijk

      VB: verdeling wordt dan op bos5,boom3, stam2, tak8, zijtak3, zijtak6, blaadje12, indexering is dan 5,3,2,8,6,12.
      Dit kan dan ook in 3D gevisualiseerd worden in plaatjes en text, inzoomen om te vinden, zo ontstaat er een gedetailleerde structuur die browsen makkelijk maakt aangezien je van een bepaalde soort en  onderdeel 1 specifiek item vindt.
      Ook vergelijkbaar met een routebeschrijving.

  12. Je kunt een niet hierarchisch systeem bouwen als een ontologie en wel in protoge: http://protege.stanford.edu/
    Je kan hier formele modellen mee maken waarin de relaties tussen de objecten net zo relevant zijn als de objecten. Een object kan in dergelijke applicaties opgevat worden als een afgeleide van zijn relaties. Zoals de  graph van LinkedIn ook begrepen kan worden.  

    1. Ontologies range from taxonomies and classifications, database schemas, to fully axiomatized theories.”

      Whoeaa bedankt voor de tip! Ik had hier nog nooit van gehoord, maar dit lijkt wel op wat ik zocht. Tenminste, ik begrijp het nog niet helemaal, maar ik denk dat ik me er is in ga verdiepen..!

      1. Succes! Een andere tool die ik ik je kan aanraden is
        http://www.ontopia.net/page.jsp?id=vizigator
        Ook hiermee kan je een formeel niet hierarchisch systeem bouwen dat een computer in staat stelt een redenering op te zetten. Daarbij wordt gebruik gemaakt van openworld reasoning: een entiteit bestaat uit de som der delen (die voorhanden zijn) of is een afgeleide van zijn relaties. LinkedIn: Wie je bent wordt medebepaald door de informatie die je over jezelf kwijt wilt en de hoeveelheid en type connecties. Hoe meer data voorhanden-die ik aan jou kan linken of associeren- hoe duidelijker mijn beeld van jou wordt.
        Je kan ook op deze manier data verrijken
        Bert woont in Amsterdam
        Amsterdam ligt in Nederland
        Bert woont in Nederland.  
        http://www.opencalais.com/  is meer een semantic web voorbeeld. Aan deze tool kan je vragen stellen als:
        Is Madonna ouder dan Obama? De computer/applicatie zal dan de geassocieerde geboortedata vergelijken (als die voorhanden zijn). Ook interessant is dat je met deze tools eenvoudig contextgebonden applicaties kunt maken die in de ene context false en in een andere context true zullen opleveren. Zoals in de echte wereld.
        Hopelijk is bovenstaande niet al te offtopic hoewel ik vermoed dat je redeneringen wilt opbouwen over niet gestructureerde data (zoals je aangeeft in de inleiding). In dat geval zijn dit je tools.

    1. Ik heb even opgezocht en een ontologie is een datastructuur. Een bepaalde manier om data te structuren. Vaak is een ontologie een hiërarchisch systeem waarin het blijkbaar ook mogelijk is om een niet-hiërarchisch systeem in te modelleren. Ik heb een voorbeeld gevonden van een documentontologie die inderdaad erg veel lijkt op de visuele weergave het LinkedIn netwerk. Het is dan ook de vraag hoe Niek de onderlinge relaties geordend ziet (nummeriek?) van de elementen/objecten van zijn niet-hiërarchisch systeem of datamodel.

             

  13. Er vanuit gaand dat jouw gereedschappen eigenlijk concepten, zijn, zou je kunnen stellen dat deze concepten als dingen te beschrijven zijn. Per ding (object, entiteit of wat dan ook) kun je beschrijven wat het is (metadata) en aangeven wat het bevat (content). Elk ding heeft een relatie met een ander ding. Deze relatie hoeft niet persé altijd vast te liggen maar kan worden gelegd op het moment dat het nodig is. Op dat moment stel je eigenlijk een vraag aan de bak met dingen. De vraag die je stelt levert een antwoord op basis van de metadata en de inhoud van de dingen. Dit samenstel van  vraag en het resultaat wat het oplevert  is een gebeurtenis (event) die bestaat zolang als je zelf wilt. Na afloop keert alles weer in een ruststand terug. De onderlinge semantische relatie is te beschrijven via triples (RDF). Een triple bestaat uit drie elementen subject, predicaat en object. (Een huis (1) heeft (2) een dak (3)). Op metataalniveau is daar RDF voor beschikbaar.  Protege kan hiervoor  een hulpmiddel zijn. Een ander erg mooi hulpmiddel met een lage leercurve is <a href="http://ftp.ihmc.us/" title="">CmapTools</A>

Laat een antwoord achter aan Bert Reactie annuleren