Een revolutie in het eigen denken

Je ziet de wereld niet zoals ze is, je ziet de wereld zoals jij bent.

De meeste visionairs zouden graag een andere, betere wereld scheppen.

Een wereld die bijv. volledig draait op hernieuwbare energie en waar alle grondstoffen worden gerecycled. Een wereld waar geen miljarden worden uitgegeven om de toch al rijke bankiers nog rijker te maken maar om bemande ruimtereizen naar Alpha Centauri te organiseren. Een wereld waar landjes in het Midden Oosten niet terug naar het stenen tijdperk worden gebombardeerd met drones maar waar we werken aan een globaal internet waar iedereen zo snel mogelijk op wordt aangesloten.

Visionairs zijn belangrijk voor de wereld omdat de mensheid altijd behoefte zal blijven hebben aan positieve dromen die het voortbestaan verder uitbouwen, echter het kan soms zeer frustrerend zijn om continue een andere wereld te willen dan waar we ons momenteel op bevinden. Is daar wellicht een oplossing voor te vinden?

Verschillende filosofen zeggen dat stress direct voortkomt uit het niet accepteren van hoe de wereld is. Inplaats van te accepteren hoe de wereld is, worden mensen gefrustreerd omdat de wereld niet is zoals mensen willen dat die zou zijn. Gelukkig is hier echter wat aan te doen volgens dezelfde filosofen.

Zo stelt Byron Katie bijvoorbeeld dat we niet de wereld moeten proberen te veranderen om gelukkiger te worden maar dat we onze gedachten over die wereld dienen te onderzoeken voordat we ze geloven om zo de wereld te leren accepteren zoals die is. En als we de wereld kunnen accepteren zoals ze werkelijk is kunnen we volgens haar met minder stress door het leven gaan.

“Since the beginning of time, people have been trying to change the world so that they can be happy. This hasn’t ever worked, because it approaches the problem backward. What The Work gives us is a way to change the projector—mind—rather than the projected. It’s like when there’s a piece of lint on a projector’s lens. We think there’s a flaw on the screen, and we try to change this person and that person, whomever the flaw appears on next. But it’s futile to try to change the projected images. Once we realize where the lint is, we can clear the lens itself. This is the end of suffering, and the beginning of a little joy in paradise.”
Byron Katie

“As long as you think that the cause of your problem is “out there” as long as you think that anyone or anything is responsible for your suffering the situation is hopeless. It means that you are forever in the role of victim, that you’re suffering in paradise.”
~ Byron Katie

Daarnaast is ook Krishnamurti een filosoof die zegt dat de ware revolutie, de revolutie van ons eigen verstand, ons eigen bewustzijn dient te zijn. Hieronder één van zijn lezingen. Op Krishnamurti Archive zijn een boel van zijn interessante dialogen te vinden.

Hieronder nog een aantal interessante lezingen van hem.
-) Can We Live Without Identifying?
-) Does Free Will Exist?
-) Supreme Intelligence Is To Have No Illusions
-) The Beauty Of Death As Part Of Life

 “You must understand the whole of life, not just one little part of it. That is why you must travel and read, that is why you must look at the skies, that is why you must sing and dance, and write poems, and suffer, and understand for all that is life.”

Jiddu Krishnamurti

Iedereen denkt erover om de wereld te veranderen, maar niemand denkt eraan om zichzelf te veranderen.

Wat vinden de mensen hier, is het verstandig je aan te passen aan de wereld of is dat nu net de doodslag voor de goede visionair?

Heeft de visionair misschien wel veel strijd nodig en moet die persoon volop geloven in de nieuwe wereld om deze werkelijkheid te laten worden? En moet de visionair al het lijden en de stress die dat met zich mee brengt dan maar voor lief nemen? Een nobel lot verbonden aan het visionair zijn?

Of is het juist uiterst visionair om je eigen denkwijze dusdanig te onderzoeken en aan te passen dat je daarna gelukkiger en vrediger door het leven kunt, omdat je de wereld dan beter kan accepteren zoals die in werkelijkheid is?

Aanverwante artikelen en informatie:
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule

40 gedachten over “Een revolutie in het eigen denken”

  1. Dit is in feite beknopt weergegeven wat de boeddhistische verlichting inhoudt. Niets  nieuws onder de zon dus, echter zeer moeilijk te verwezenlijken. Het laten verdwijnen van behoeften zullen uiteindeljk leiden tot verlichting.

  2. Je kunt de wereld ook niet veranderen. Daarvoor zou je mensen moeten veranderen en dat is heel erg moeilijk, zo niet onmogelijk. Overheden proberen menselijk gedrag middels dwang te veranderen, maar ook dat heeft maar weinig effect. Bedrijven proberen menselijk gedrag middels trucage (marketing/reclame) te veranderen. Dat heeft weliswaar effect, maar het is gebaseerd op misleiding. Het werkt alleen zolang mensen zich er niet bewust van zijn.

    Wat je wel kunt doen is nieuwe dingen creëren die vervolgens het oude vervangen. Op die manier kan een nieuwe wereld ontstaan die uiteindelijk de oude wereld vervangt. Daarbij ligt de nadruk op creatie en niet op verandering.

      1. Daar ben ik het ook helemaal mee eens, zet iets beters neer. Wat dat betreft is het wellicht beter om de architecten, ontwerpers, ingenieurs, technici en programmeurs te stimuleren en te inspireren. 

    1. @Patrick: Spinoza is een dusdanig belangrijke filosoof geweest dat vandaag de dag velen zijn ideeën aanwijzen als het begin van de Verlichting. Zonder zijn inspanningen was de kans groot geweest dat wij hier nu niet zo vrij over van alles en nog wat konden praten. En zo zijn er meer voorbeelden te noemen van mensen die in meer of mindere mate de wereld hebben veranderd.

  3. Ik ben ook voor de half om half oplossing. Een krankzinnige wereld mag best als zodanig gezien worden. Tegelijk is deze ontstaan als gevolg van natuurlijke processen. Veel (storende) elementen uit het menselijk gedrag vinden we bijv. terug bij chimpansees. 
    Dus wat mij betreft geldt aan de ene kant beseffen dat het een puinzooi is aan de andere kant accepteren dat het een puinzooi is :)

  4. De wereld accepteren zoals die is lijkt me een pre om je zelf te handhaven in deze wereld.

    En wat het veranderen  aangaat: je kan beter denken in kleine stapjes dan in revolutionaire oplossingen.  Want anders zal de acceptatie van de wereld zoals die zich aan ons voordoet een onbegonnen klus zijn.

    Verder is het zaak om de juiste perceptie te vinden.  Kijk ook naar wat er verbeterd in de wereld om je heen.  Om het bij ons land te houden: vervuiling is afgenomen, honderduizenden vrijwilligers en mantelzorgers doen hun taken, enzovoorts.

    En als laatste: werk aan je zelf.  Je bent zelf 1 van de 7 miljard en in je eentje doe je er niet toe op wereldschaal. Maar als je maar genoeg kritische massa weet te genereren kan dat de wereld verbeteren.  Stop dus nooit met het werken aan je zelf, je bent nooit ‘af’….

  5. Ik kwam van de week een zeer interessant nieuwe man tegen die ik nog niet kende: Alan Watts. Het volgende filmpje is onder andere van hem: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=yT88gZ40Id0#!

    Hij schijnt een van de meest gelezen filosofen van de 20ste eeuw te zijn en een filosoof die als een van de eerste Oosterse inzichten met Westerse combineerde. Hij heeft ook dan ook interessante vragen en inzichtspunten.

     
    Verder is Krishnamurti interessant. Ook bijzonder is dat hij eind jaren twintig van de vorige eeuw in Ommen heeft geleefd. Dat vind ik wel weer bijzonder. 
     
    Met het artikel zelf ben ik uiteraard erg eens.  Hoe kun je nu een Visionair zijn of worden als je gevangen zit in je eigen denken? In een mentale kooi die jezelf creëert en/of door anderen wordt opgelegd. En natuurlijk ook open staan richting anderen. Ik weet zeker dat mensen die voor deze site schrijven ook weer leren van de bezoekers. Het is een wisselwerking en interactie van ideeën. Maar dan moet je wel in je eigen hoofd meester zijn over je eigen gedachten voordat je open kunt staan voor interessante gedachten van anderen.  

  6. De fantasie van het kind en later van de volwassen, is de grootste rijkdom die de mensheid maar kan bezitten en is niet alleen de basis voor de filosofen maar ook van de visionairen.
    Stress is volgens mij een gegeven dat de geest in onbalans is,  waardoor een neerwaartse spiraal ontstaat in de geest enof het denken. De vicieuzecirkel van het (denk)vermogen wordt door ongeacht de omstandigheden, maar doorgaans door overbelasting, steeds kleiner tot het moment dat het gegeven de grens overschrijd en de bom barst. Het vermogen om onze geest/denken is vaak te beperkt, gezien in al zijn diversiteit, daar we doorgaans door het ritme van het dagelijks leven geen tijd nemen om de geest te ontlasten zal de geest in opstand komen en je een herinnering sturen, waar je meestal door het dagelijks proces aan voorbij loopt. En het leed is geschied. Zoals Byron Katie het stelt vind ik iets te kort door de bocht, we hebben hier op visionair al eerder over gesproken, het is dus niet zo dat we onze gedachten over de wereld dienen te onderzoeken, maar eerst leren aanvaarden van het eigen ik. Door dat te doen krijg je door deze ervaring bewust wording, door deze bewustwording kun je zoals Krishnamurti het zegt je eigen revolutie ontketenen. Maar als je de enige bent enof met een groep, zet dat m.i. niet direkt zoden aan de dijk. Alhoewel je toch eerst voor je zelf een uitgangspunt zou moeten hebben, om een basis te leggen voor het gedachte goed, dan pas kan je dat gegeven profileren als je dat wilt en hopen dat het bestaansrecht verkrijgt. Mvg Paul.   :-?   

  7. dat vind ik mooi verwoord Paul, vooral het stukje over stress en de negatieve invloed die deze heeft op het denkvermogen en ruimte voor de werking van de geest. Ik denk daarom dat mensen (in verschillende culturen) voor de industriele revolutie (die voornamelijk voor die stress gezorgd heeft) op verschillende vlakken meer diepgang hadden dan de huidige generaties. Het kan dan wel zo zijn dat er technische vooruitgang is geboekt, maar de materiele rijkdom heeft op haar beurt ook geestelijke armoede veroorzaakt. In deze drukke tijden van stress en onzekerheid is het een uitdaging voor ons om weer ruimte te geven aan onze geest. Te beginnen bij onszelf en dit uitdragen naar mensen om ons heen. Dat is volgens mij het enige wat je kunt doen als individu.

  8. Het is inderdaad redelijk en verstandig de wereld te accepteren zoals hij is. De meeste mensen zijn zulke redelijke mensen. Er zijn ook onredelijke mensen die bereid zijn keer op keer met hun kop tegen de muur te beuken tot de muur het begeeft en de wereld als een andere en betere plaats achter te laten. Ik weet welke keus ik maak.

    1. Dat is idd ook precies de kern eigenlijk van wat ik me afvraag, is juist die weerzin tegen de wereld zoals die is niet de grote drive van de visionair omdat die een mooiere betere wereld kan zien en dus helemaal de huidige wereld niet wil accepteren. 

      Bijna alle grote visionairs hadden die eigenschap van een bepaalde visie hebben en vervolgens koppig als een ezel daaraan vasthouden. 

      Misschien brengt dat op korte termijn wat lijden mee maar op de lange termijn helpen juist deze mensen het voortbestaan van hele groepen mensen enorm vooruit. 

      1. Germen en Douwe, in mijn belevenis en kennis op dit moment van het wereldse gebeuren, gezien in al zijn diversiteit is er m.i. maar een optie die overblijft nl acceptatie van het huidige gegeven. Zou je het niet accepteren, zal je altijd in conflict blijven met je ik. Hierdoor zal ook het gegeven van de emotionele onmacht een te grote invloed krijgen op onze psyche en daardoor de stress vorming ten goede komen. Als je het vermogen hebt om het te accepteren, let wel dit zal menigeen moeten leren, kun je er onbevangen tegenover dit gegeven staan. Door de onbevangenheid kun je het ook veel beter rationaliseren. Door deze rationalisatie kan je dus ook beter denken en handelen en is de geest vrij (omdat het dan geen belemmering meer heeft) om naar eventuele oplossingen te zoeken. Dat is volgens mij dan ook de kracht van het visionair denken en daar hoef je dan geen koppige ezel voor te zijn. Mvg Paul. ;-)  

        1. Een soort En-En dus eigenlijk, omdat je minder gestrest ben je eigenlijk beter in staat de wereld te veranderen… Dat klinkt als het ideaal in ieder geval. 

  9. Ik vind de uitspraak van Leo Tolstoy (het plaatje) ronduit naïef. Hoe kan hij nou geweten hebben dat niemand daarover denkt? Ikzelf ben vrij veel bezig met zelfreflectie en erover na te denken hoe ik zou willen leven. Ik heb mezelf vele kwaliteiten aangeleerd (niet dat ik ze altijd evengoed uitvoer maar toch) waar ik bewust voor heb gekozen. Dus dat :)

    1. Dat zat ik me ook al af te vragen.  Ik vind het een ronduit domme uitspraak, tenzij hij cynisch bedoeld is.  Maar nou zit de wereld vol met domme uitspraken, dus zo bijzonder is het ook weer niet.

  10. Klopt, omdat de uitspraak wordt gepresenteerd als wijs en hij van Tolstoj is die althans op het schilderij een uiterlijk heeft dat met wijsheid wordt geassocieerd denken wij dat het een wijze uitspraak is maar eigenlijk is het totale onzin :)

    1. Het is uiteraard volledig zwart – wit gesteld hier in deze uitspraak van Tolstoy, maar juist daarom zo bruikbaar in dit artikel. In de praktijk zal het altijd om een balans gaan tussen deze twee uitersten. Maar ja een genuanceerd compromis bekt vaak niet zo lekker als een tegeltjeswijsheid :-)

      Maar goed dat is ook de hoofdvraag van dit artikel denk ik. In hoeverre probeer je de wereld aan jou aan te passen en in hoeverre pas je je aan de wereld aan. Terwijl ook bij die vraag beide uitersten volslagen onmogelijk en vrij absurd zijn.

    2. Roelof hier ben ik het met je eens. Tolstoj was een geschiedschrijver en kon dat in een zeer menselijke aanvaardbare vorm schrijven. Denk bv aan zijn boek “Oorlog en Vrede”. Maar een filosoof is het nooit geweest. Hij heeft ook nooit gepretendeerd naar waarheidsbevinding, alleen heeft hij dus geschiedenis vastgelegd. En dat kon hij als de beste. Dat wil niet zeggen dat het een domme man was, hij was weldegelijk onderlegt in karakters van de mens. Mvg Paul. ;-) 

       

  11. Wat ik zelf interessant vond om te bemerken was dat ik in eerste instantie ook dacht dat het een wijze uitspraak was. Kwam vanwege de naam van Tolstoj en het plaatje van de oude man met een baard.
    Als er een afbeelding van een of andere idioot bij had gestaan had ik het heel anders ervaren. Grappig hoe de mind werkt :)

    1. Zo werkt de mind wel.  De naam Tolstoj maakt dat je bij voorbaat al denkt dat het een wijze uitspraak is, terwijl het in de aard een domme uitspraak is.  Onze mind is gewend om bepaalde patronen te volgen.
      Totale vrijheid is dan ook het ontslaven van je ego en van je denkpatronen.

      Dat is geen eenvoudige opgave. 

  12. Zo leidt dit item tot een revolutie in het eigen denken. Ik beschouw mezelf als erg kritisch, maar tegelijk heb ik een hoog aanzien voor Tolstoj en dan gaat het er eigenlijk niet om wat de uitspraak is maar wie het zegt. Leuk om dat te ontdekken. 
     

  13. Over tegeltjes-wijsheid gesproken: ‘Contraries are complementary’ aldus Bohr. Zo ook hier. Zoals al vaker geopperd in de reacties is dit dus een complementary pair: acceptatie~afkeuring. We hebben het beiden nodig. Vanuit het westerse denken is vaak zwart-wit, vanuit oosterse denken wordt gezien dat zwart en wit onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn; yin~yang.

  14. De persoon bestaat niet anders dan als een verhaal, een in het geheugen opgeslagen verzameling herinneringen, naam, man /vrouw, enz.
    Het enige dat er is, is DIT. Er bestaat geen persoon, geen ik, als afzonderlijk fenomeen. Alles hangt zo samen, dat niets zonder al het andere kan, alles is een eenheid. Het is slechts de illusie in het denken dat de wereld als afzonderlijke delen heeft leren zien.

  15. Ik zeg altijd: je bent het resultaat van je denken.  Daarom zal jouw wereld er ook zo uit zien als je denken.

    Ben je erg wantrouwig en niet in staat vertrouwen te schenken, dan zal je in een wantrouwige wereld wonen.  Ben je erg angstig dan zul je in een wereld wonen waar je potentieel voor iedereen bang bent.
    Ben je bereid om eventueel geweld toe te passen, dan zul je in een gewelddadige wereld wonen.

    Betekent dit nu dat ik denk dat er in de wereld geen onbetrouwbare of gewelddadige mensen meer wonen?  Nee, natuurlijk niet!  Ik sta ook in de realiteit en kan rationele beschouwingen maken.  Maar je gaat ‘automatisch’ de wereld zo beschouwen, zoals je zelf bent.  Ik heb me al tientallen jaren terug voorgenomen om geen geweld toe te passen.  Ik laat me liever dood slaan dan dat ik iemand ook maar een haar krenk.  Of ik dit in de praktijk ook kan waarmaken weet ik niet, want raad eens? Ik ben al 50 geweest en er is nog nooit (lichamelijk) geweld tegen mij toegepast, laat staan dat ik zelf geweld heb toegepast.  Al jarenlang leef ik in een geweldloze wereld.  Maar ik ben me er tegelijkertijd natuurlijk wel degelijk van bewust dat er geweld is in de maatschappij.  En wellicht kunnen er zich omstandigheden voordoen waarmee mijn pscifistische houding niet meer vol te houden is.  

    Maar zolang dat niet het geval is kan ik in mijn vreedzame wereld blijven wonen.
    En zo woon ik ook in een wereld met betrouwbare mensen, want ik probeer zelf betrouwbaar te zijn en me te omringen met betrouwbare mensen.  Ik woon in een liefdevolle wereld, want ik probeer liefde te geven en liefdevolle mensen te ontmoeten.

    Bovenstaande werkt alleen als je zelf vanuit die waarden denkt.  De cynicus zal constant denken dat mensen er ook een andere agenda op na houden enz.  Idem de negatieveling.  Probeer dat dus niet te zijn en schep je eigen wereld.  En laat je ook niet ontmoedigen doordat mensen soms gewelddadig zijn, onbetrouwbaar zijn, liefdeloos zijn.  Mensen zijn ook maar mensen, dus maak geen Jezus van jezelf en je medemensen.  Sta je zelf ook falen toe.  Misschien ben je wel een heethoofd die zichzelf niet altijd in de hand hebt.  Ook al ga je dan de fout in, blijf toch streven naar geweldloosheid.  Enzovoorts.

    1. Ik zelf, ik vind dit nogal een naief wereldbeeld dat je daar hebt. Misschien dat zolang je geweldadige situaties niet opzoekt, je ze veel kunt vermijden, maar om iedereen maar zomaar te vertrouwen is naief. Jij leeft in een Utopia terwijl er geen Utopia is. Je bent geen cynicus of negatieveling als je niet uitgaat van de ultieme goedheid van iedereen.

      1. Ik vertrouw niet zomaar iedereen, ik ben gekke Henkie niet.  Maar het is wel zo dat om vertrouwen te kunnen krijgen, je ook in staat moet zijn om vertrouwen te kunnen geven.  Het gaat om de intentie waamee je zelf de wereld tegemoet treedt.  Als wantrouwen je uitgangspunt is, dan zal je in een wereld leven waarin je eigenlijk niets of niemand nog vertrouwt.

  16. Ik probeer de wereld als gegeven te zien, en de meeste van mijn artikelen zijn dan ook zo neutraal (of positief) mogelijk geschreven. Verder ben ik er nog niet helemaal uit, maar probeer ik te leven of na te denken op de volgende manier:

    Er is een wereld zoals die IS, daarover probeer ik zo min mogelijk te oordelen. Dit is voor mij het gegeven.
    Daarna is er een wereld zoals ik zou willen dat die zou zijn (de OUGHT). Deze wereld is niet de werkelijke wereld, maar het zou mooi zijn als die twee uiteindelijk overeenkomen (als blijkt dat die ene dame die ik leuk vind, mij ook leuk vindt… is dat natuurlijk mooi!). Mijn visies gaan vooral over deze tweede ‘wereld’.

    Overigens komt e.e.a. inderdaad overeen met het Boeddhisme, maar ook met bepaalde filosofen uit de Griekse Oudheid. Zie bijvoorbeeld mn artikel over Epicurus. 

     

  17. Er is idd een bepaalde stoicijnsheid nodig om tot een goed resultaat te komen tot “het resultaat van je denken”.  Je moet het in je hebben om door te zetten.  Ieder jaar van gedachten veranderen over de wereld waarin je wilt wonen is niet vruchtbaar.  Wie volgens dit concept leeft dient daar ook zo strikt mogelijk naar te handelen.  Sjoemelen werkt tegen je.

    Net zoals jij probeer ik ook zo min mogelijk te oordelen over de wereld.  Wel te beoordelen.  En de wereld zoals ik die wil, daar leef ik al gedeeltelijk in.  Voorbeeld: ik wil in een eerlijke wereld leven.  Maar wat doe ik nou als de cassiere een artikel van een tientje vergeet aan te slaan?  Dat is makkelijk verdiend voor me.  En het gaat toch maar ten koste van een multinational. (stelt je geweten weer rustig)  Maar mijn wereld wordt wel een stukje oneerlijker, want ik eigen me iets toe wat me niet toe komt.  Dus als ik niks zeg tegen de cassiere ga ik mijn eigen wereld een stukje afbreken.

    Dit is een lastig te doorgronden principe.  Mijn voorbeeld is erg simpel, maar het leven is niet simpel.

    Vandaar dat stoicijnsheid een belangrijke insteek is. 

  18. Sorry Niek.  Ik haal twee mensen door elkaar.  Ik dacht dat je het over Epictetus had, maar je hebt het over Epicurus.  Vandaar dat ik over stoicijnsheid begon.  Maar de strekking van mijn reactie blijft uiteraard hetzelfde.

  19. De zin van het bestaan komt uit de drang om zich voort te planten en voor de hogere soorten; de daaraan gekoppelde instincten tot overleven. Wat wij mensen daarvan gemaakt hebben danken we aan wat wij ons verstand noemen.

Laat een antwoord achter aan Douwe Reactie annuleren