De druppel wordt naar binnen gezogen. Antizwaartekrachtspomp?

Video: antizwaartekrachtspomp ontwikkeld

Kesong Liu van de Beihang Universiteit in de Chinese hoofdstad Beijing ontwikkelde met zijn team dit opmerkelijke apparaat, dat alle wetten van de natuurkunde lijkt te tarten.

De “antizwaartekrachtspomp” werkt door een netwerk van koperdraden, behandeld met alkalische oplossing zodat zich kleine gasbellen vormen. Als gevolg daarvan wordt het oppervlak extreem waterafstotend. Als een druppel die onder het netwerk wordt geplaatst naar boven wordt gezogen, door de oppervlaktespanning van water, wordt de vloeistof er boven als het ware naar boven geperst. Het systeem kan water niet verder dan een centimeter omhoog transporteren, maar is vermoedelijk erg nuttig voor labs on a chip.

Het systeem lijkt de wet van behoud van energie te schenden, maar vergeet niet dat water in een druppel, vooral een kleine druppel, energetisch ongunstiger is dan een bak water. Die energie komt vrij en drukt het water omhoog. Wat omlaag valt is een grote druppel.

De druppel wordt naar binnen gezogen. Antizwaartekrachtspomp?
De druppel wordt naar binnen gezogen. Antizwaartekrachtspomp?

Bron
Kesong Liu et al., Superhydrophobic “Pump”: Continuous and Spontaneous Antigravity Water Delivery, Advanced Functional Materials, 2015

9 gedachten over “Video: antizwaartekrachtspomp ontwikkeld”

  1. Kan het filmpje helaas niet uitvergroten, en erger, de reclame niet weg klikken. Wat ik wel zie; is een aan één zijde, (links) van draadgaas (interpretatie aan de hand van de tekst) voorziene opening van een omgebogen buisje, geplaatst op een vloeistofoppervlak. De gasbellen ( hier niet zichtbaar) op het draadgaas, verdringen de vloeistofmoleculen die door het gaaspakket willen dringen, (ten gevolge van de oppervlaktespanning eronder) en tegen de zwaartekracht in naar boven. Daar verzamelen ze zich en vormen weer een druppel. De druppel valt uiteindelijk uit het andere eind van de hoger gelegen buis. Theoretisch zou je zo een trapsgewijze verzameling gestapelde bakken boven elkaar kunnen plaatsen, waardoor het hoogteverschil energie zou kunnen opleveren. Je hebt dan energie gewonnen uit het verschil tussen de oppervlaktespanning onder, en boven de buisopening.

    De energie inhoud aan het oppervlak van de vloeistofspiegel in de bak, is altijd groter dan die in het buisje er boven. Dit komt omdat vloeistof moleculen niet samendrukbaar zijn. Alle energie, (energetische) aanwezig door de zwaartekracht in het verzamelde spanningsoppervlak, is daardoor aan elkaar gekoppeld, waar je het buisje ook plaatst. In de ruimte boven het draadgaas (linker opening) heerst die conditie niet in een zelfde mate. Vond dit een leuk analyse onderwerp om over na te denken, houdt een mens scherp.

    1. Had zelf ook nog wel een ideetje, hoe elektrische energiepotentialen op te wekken d.m.v. pulserende kwantumsprongen:

      Laat de elektronenstroom in supergeleidende circuits, op stabiele zones in dat circuit, een kwantumsprong maken over die zone heen. Plaats je in die specifieke zone draadspoelen, dan veroorzaken de pulsen van het inklappende magnetisch veld in die zone, een elektromagnetische stroomsterkte in de spoel.

  2. De diepblauwe kleur van de vloeistof sluit uit dat het zuiver water betreft. Hooguit een sterke oplossing van water of een andere vloeistof met magnetische eigenschappen.

    1. Hier is een contraststof gebruikt t.b.v. de zichtbaarheid (visualisatie) van het proces. Dit soort toevoegingen is heel gewoon bij laboratorium proeven. Of, en dat kan ook, men heeft de vloeistof in het buisje naderhand ingekleurd, (gefotoshopt) wat ook heel normaal is bij een presentatie. Verder is het natuurkundig principe achter dit gebeuren heel goed verklaarbaar, maar doet de titel “antizwaartekrachtspomp” suggereren dat hier sprake is van antigravitatie. Dat is niet het geval, met dien verstande echter; de pomp werkt wel binnen een zwaartekrachtsveld, tegen dat veld in, maar niet in gewichtsloze toestand.

  3. Wat is het verschil met het handpompje wat ik hier thuis heb? Dit is een simpel buisje (1,5cm bij 50 cm)met een bol van zacht plastic en een slang. Stop ik dat buisje in een vat vol water en pomp (in dat bolletje knijpen) een paar keer zodat er water(of welke vloeistof dan ook) omhoog komt en door die slang kan ik het water in een ander vat laten lopen. Het water gaat dus eerst omhoog, en als de lucht eruit is blijft het constant stromen zonder ook maar iets van energie te gebruiken. Het proces loopt totdat het aangezogen vat leeg is. Dit soort pompjes zijn overal verkrijgbaar(tuincentra,oliehandel e.d.). Om uit te proberen: zou het mogelijk zijn om een propellertje in die buis te plaatsen om zo stroom op te wekken?

    1. Helaas Matt, het systeem dat jij gebruikt en beschrijft werkt op hoogteverschil, (bij aanwezige zwaartekracht) en onderdruk, door jou gecreëerd door het pompje bovenop de stijgbuis te bedienen. De onderzijde van de afvoerslang dient bij dat systeem altijd lager te liggen, dan de vloeistofspiegel van het vat waaruit de vloeistof wordt verplaatst /stroomt. Bovenin de afvoerbuis, gemonteerd aan het pompje zelf, heerst de meeste onderdruk, verder in de afvoerbuis neemt die af, precies tot op het punt aangekomen waar het traject in de afvoerslang langer wordt. Vanaf dat punt stijgt de druk in mm/waterkolom. Zou je de afvoerslang loodrecht naar beneden verlengen met tien meter, dan ontstaat een druk van één bar (kg per vierkante centimeter) Daar kun je zeker een propellertje op laten draaien om stroom op te wekken. Waterkrachtcentrales werken zo.

  4. Hoe je het ook bekijkt, er moet altijd aan omzettings voorwaarden voldaan worden die natuurlijk niet onuitputtelijk kunnen zijn , eens is het koper dat behandeld werd met een alkalische oplossing , door het ontbindings proces wat er op volgt, opgelost (want het geeft gasvorming als gecombineerd resultaat) . Het is alsof we naarhet proces van de kringloop in de natuur staan te kijken , echter is dit een levenloze variant , dus zonder cellunaire vernieuwing.

    Het feit dat het nauwelijks energie oplevert, en niet tegen vriezen kan,blijven de toepassing ervan erg beperkt en zinloos wanneer we het buiten de aardse dampkring zouden willen gebruiken .

Laat een reactie achter