Onze maatschappij wordt ontwricht door een steeds groter verschil tussen de werkende ‘haves’ en de niet-werkende ‘have-nots’. Werkenden worden steeds verder overwerkt, waar werklozen in aantal toenemen en de afstand met de arbeidsmarkt steeds verder zien groeien.
Maarten van Mook, oprichter van human consultancy bureau Personal Potential, denkt dat er een logisch antwoord is op dit dubbele probleem: de werkweek verkorten van 40 uur naar 28 uur, zodat de werkstress wordt verminderd en er ook weer kansen komen voor jongeren en ouderen.
Onze levensverwachting is in 50 jaar tijd met tenminste 15 jaar toegenomen. Onze grootouders waren met 65 jaar echt oud, terwijl veel 65 jarigen nu leuke dingen doen en zich gedragen als 50 jarigen van de jaren zestig. Het is dus ook niet verwonderlijk dat we tegenwoordig later volwassen worden. Vroeger hadden we één puberteit en heden ten dage lijken we er wel twee te hebben. Tijdens de puberteit verandert het perspectief op ons leven. Het lijkt een beetje op de metamorfose van rups naar vlinder. Onze uiterlijke volwassenheid begint wanneer we 18 jaar worden en zo ergens tussen de 40 en 50 jaar worden we pas emotioneel volwassen. We hebben
nu als mens dus meer ruimte nodig voor onszelf om zo echt tot bloei te komen. Werk en loopbaan kunnen aan ons groei- en bloeiproces een belangrijke bijdrage leveren als we accepteren dat onze volwassenheid beperkt is en dat onze jeugdigheid mens en maatschappij inspireert en van de nodige vitaliteit voorziet. Naast inspiratiebron dient deze verhandeling als sfeerverblijder, het is licht en luchtig geschreven met de bedoeling om onze ervaring van werken aangenamer te maken.
Voordelen van de 28-urige werkweek
Voor de arbeidsmarkt is het voordeel van de werkweek van 28 uur het scheppen van nieuwe werkgelegenheid. Namelijk door de arbeidstijdsverkorting van 7 banen van 40 naar 28 uur, komt ruimte
vrij voor drie banen van 28 uur. Passen wij een kleine schaalvergroting toe, dan zien we dat we bij de arbeidstijdsverkorting van 700.000 banen, 300.000 nieuwe banen creëren! 700.000 banen vormen ca. 10%
van alle banen in NL. Dus, naast alle voordelen voor het bedrijven die hun rendement significant verhogen en de werknemers die worden gepromoveerd tot arbeidsmarktparticipanten, zelfbewuste professionals
of intrapreneurs, zal de arbeidsmarkt weer volledig tot bloei komen!
Kanttekening is wel dat dit mogelijk is als vraag en aanbod op de arbeidsmarkt 100% gesynchroniseerd zijn.
In de praktijk zullen minder dan 3 werkplekken gecreëerd worden voor de 7 werkplekken die verkort zijn van 40 naar 28. Kunnen de nieuwe gecreëerde werkplekken snel worden ingevuld door professionals met
vergelijkbare kwaliteiten en werkervaring? En zo nee, wat moet er gebeuren opdat de nieuwe participanten snel gelocaliseerd kunnen worden?
Een mooie uitdaging voor de hedendaagse HR functionaris om in samenspraak met arbeidsmarktintermediairs en het UWV de juiste professionals aan te trekken.
Voor wie is de 28urige werkweek bedoeld?
De werkweek van 28 uur is een verdienste voor werknemers die lange tijd 40 uur hebben gewerkt. In principe komen alleen werknemers boven de 40 jaar in aanmerking voor deze regeling.
Verdere criteria zijn hogeropgeleid (HBO/WO), proactieve mentaliteit of ondernemersmentaliteit. Via een profielschets kan het HR Management achterhalen in hoeverre de werknemer inderdaad een proactieve of
ondernemersmentaliteit heeft. Een eerste schatting geeft aan dat zo ongeveer 10% van alle werknemers in NL de voordelen van de 28 urige werkweek zullen inzien en ervaren. Ook gaan we uit van een minimumsalaris, bijvoorbeeld € 3000 bruto per maand, waarboven de regeling kan worden aangeboden.
Verder kan de 28 urige werkweek worden aangeboden aan één partner van koppel van tweeverdieners of aan ouders met schoolgaande kinderen die een (te) dure oppas hebben ingeschakeld tijdens werktijden.
Een voorbeeld zien wij later in deze verhandeling.
Verder is de werkweek van 28 uur interessant voor werknemers van de volgende kalibers. In het
hieropvolgende hoofdstuk zullen we zien hoe deze types werknemers kunnen worden geïdentificeerd.
- Zelfbewuste professionals
- Intrapreneurs
- Flexibele, bescheiden en solidaire werknemers
- Carrièreswitchers
- Werknemers die gevoelig zijn voor stress
Volledige versie
De werkweek van 28 uur
verdeling van werk is zo logisch als wat, maar heeft met name één verstrekkend gevolg: ook de opbrengsten zullen moeten worden gedeeld! Helaas wringt in onze consumptiemij daar de schoen.
Niet alleen de consument zelf, maar ook het kapitaal als materieel provider zal moeten gaan delen. Dat lijkt vooralsnog een stap te ver zolang niet geluk maar materiaal gepropageerd wordt. Duurzaam boven winst verheffen is de enige stap die echt gemaakt moet worden.
Het zal op socialistische wijze moeten worden afgedwongen denk ik.
Iedereen half aan het werk en half in de bijstand of zo iets.
En dan steeds minder aan het werk en steeds meer in de bijstand met de opkomst van robots of andere automatisering.
Hier is goed over nagedacht, ik wacht af wat daar in de praktijk uit zal rollen.
Korter werken, langer werken? In mijn beleving zou het beter zijn wanneer we eens echt gingen nadenken wat de betekenis van ‘werken’ is. We moeten eens geen onderscheid meer maken tussen ‘voor geld werken’ en ‘vrijwillig werken’. Elke ondernomen activiteit die leidt tot een bevrediging van een of meerdere behoeften, eender wiens, is een vorm van arbeid en dus werk. En ja, hieronder valt o.a. het verzorgen van de kinderen, vrijwilligerswerk. Kunt U ook maar 1 werkwoord opnoemen dat geen vorm van (on)betaalde arbeid is??? Simpel gezegd, elke volwassen burger zou maandelijks (of per 4 weken) voldoende betaald moeten worden (€1250,- netto) voor zijn alledaagse fulltime tomeloze inzet: het deelnemen aan de maatschappij. Een basisinkomen zou hierin een prima oplossing zijn. Immers, eenmaal voorzien in onze basisbehoeften, zullen we meer vrij besteedbare tijd hebben om echt te participeren. Ik denk wel eens aan het spel monopoly, waarin alle deelnemers beginnen met een (onbelast) startkapitaal, en men altijd een (onbelastbaar) inkomen verkrijgt bij het (maandelijks) passeren van start. Daarbij, wat heeft het voor zin te gaan werken voor vaste lasten alleen? http://www.kultkino.ch/kultkino/besonderes/grundeinkommen
Â
Je kan er inderdaad op verschillende manieren naar kijken. En een 28-urige werkweek  met een gegarandeerd basisinkomen lijkt aantrekkelijk. Er zijn steeds meer partijen die een basisinkomen op het oog hebben. Maar helaas heeft het filosoferen met buitenaardse wezens over goed en kwaad meer aandacht.
verdeling van werk is zo logisch als wat, maar heeft met name één verstrekkend gevolg: ook de opbrengsten zullen moeten worden gedeeld! Helaas wringt in onze consumptiemij daar de schoen.
Niet alleen de consument zelf, maar ook het kapitaal als materieel provider zal moeten gaan delen. Dat lijkt vooralsnog een stap te ver zolang niet geluk maar materiaal gepropageerd wordt. Duurzaam boven winst verheffen is de enige stap die echt gemaakt moet worden.
Door een gegarandeerd miniumum basisinkomen zal er op een andere manier naar geld gekeken worden. Wie meer wilt ervan kan hebben, kan ervoor werken, maar het is niet noodzakelijk. Deze vrijheid is een totaal ander beeld dan sheeples metafoor die elders op site speelt.