Uit onbekende bron circuleert dit klassieke tekstje, dat de dolgedraaide managementcultuur puntig op de hak neemt.
Er werd een brug gebouwd. Daarop werd een brugwachter in dienst gesteld. Aangezien deze wakkere borst betaald moest worden, werd een kassier in dienst genomen. Op de kassier volgde een boekhouder en die had op zijn beurt een typiste nodig.
Toen moest er leiding komen, dus benoemde men een chef. Maar aangezien je een chef niet in zijn eentje kunt laten aanmodderen, werd er een hogere chef aangesteld en die kreeg weer een hoofdambtenaar boven zich.
Daarop volgde de benoeming van een directeur die na korte tijd een directie-assistent nodig had. Toen was alles zo ingewikkeld geworden, dat er een raad van bestuur in het leven werd geroepen.
Deze besloot, dat er drastisch bezuinigd moest worden, waarop de brugwachter werd ontslagen.
(bron onbekend).
En het ergste is dat de TOP-dogs dan ook nog in staat worden gesteld om flink te graaien en illegaal hun zakken te vullen. De Balkenende-norm is een lachertje!!!
Managementisme is een van de grote ziektes van onze moderne Westerse samenleving. (Naast ISlam natuurlijk.)
Ik ken nog zo een verhaaltje:
Er werd een roeiwedstrijd gehouden tussen Nederland en China.
China was al over de eindmeet toen Nederland amper vertrokken was.
De reden? Op de Chinese boot zaten 8 roeiers, 1 stuurman en 1 ritme trommelaar.
Op de Nederlandse boot zat 1 roeier, met voor hem zijn voorman die natuurlijk niet hoefde te roeien, daarvoor weer zijn chef, de baas van de chef, het afdelingshoofd, dan 1 chef van het hoofdkantoor met zijn assistent en vooraan de grote baas met zijn 2 secretaressen met een megafoon om de roeier aan het werk te zetten. Als ik iemand vergeten ben: die had dan een snipperdag.