Enkele jaren geleden, in de zomer van 2018, overleed trouw bezoeker en reageerder op Visionair.nl André Koers, actief onder de nicknaam Antares, aan een ongeneeslijke vorm van kanker. Bezoekers van visionair.nl herinneren hem als een eigenwijze, intelligente en uitgesproken persoonlijkheid met kernachtige eigen ideeën over de grote vragen van het leven. Kortom: een visionair in hart en nieren.
Op zijn verzoek publiceren we hier postuum zijn ideeën over de structuur van de kosmos en hoe deze is te benutten voor aandrijvingen voor ruimteschepen.
Wat we nodig hebben in de ruimtevaart, is een aandrijving waar van we zeker van tevoren weten dat die zal werken. Je hebt niets aan op vage theoriën gebaseerde dure experimentele machines, (typen warp drives bijvoorbeeld) die later alleen een miscalculatie bleken te zijn, serieus of tot vermaak van de uitvinder.
Bij de ontwikkeling vn mijn ontwerp met betrekking tot de massa drive, hield ik daarom rekening met een serieus uitgevoerd en uitgebreid peer reviewed beschreven wetenschappelijk experiment.
Rond 2011 verscheen hier een artikel van Germen. Dit met betrekking tot een experiment, waarbij het visuele bestaan werd aangetoond van virtuele deeltjes, als onderdeel van waar het universum theoretisch uit zou moeten bestaan. In de begeleidende tekst werd ook melding gedaan dat deze deeltjes zelfs tijdelijk massa konden ontlenen aan het zogenaamde vacuüm van de ruimte, gedurende korte tijd.
Jaren later in 2018 kwam dit weer boven bij mij, naar aanleiding van een artikel waarop ik op mijn reactie een paar stevige complimenten kreeg van een instituut voor wetenschap en math.
André koos de nickname Antares, naar deze rode superreus. Bron: ESO
Een aandrijving als in de zin van de de massa motor, had ik hier praktisch constructief en theoretisch al beschreven.
Maar dan nu iets concreter: De oorspronkelijk experimentele test ; omvat een duidelijke omschrijving omtrent de fysieke omstandigheden. Deze kan men herhalen, maar dan in een serie opstelling, uitgevoerd als een ring vormig en breed bemeten qua dimensies en meet mogelijkheden. Tijdens het experiment dient men de mogelijk verzamelde virtuele massa te kunnen meten. Het eindresultaat zal daarna uitwijzen of deze weg de juiste zal blijken.
Actie geeft reactie. Ga op wieltjes staan en werp een zware bowling bal van je af. Als reactie beweeg jij de andere kant op. Als de massa in het experiment aangeeft dat het nutig resultaat van die massa efficiënt toegepast kan worden, dan heeft het zin om de opbouw van de aandrijving snel op te starten.
Ringen van compleet onafhankelijk werkende segmenten. Deze dienen dan in serie en direct nauwsluitend achter elkaar geplaats te worden. Schakel ring één in tot het maximale massa resultaat. Dan ring twee parallel, daarna teglijkertijd ring twee maximaal en ring één uit. Als de massa van ring één zo overgenomen kan worden uit verplaatsing van de virtuele massa in ring één naar ring twee, beschikken we vanaf dat moment over de eerste en enige werkende massa.
André Koers
Naar aanleiding van het geplaatste zinvolle artikel, het volgende on topic antwoord hier op:
Het eindtijd verhaal dat nooit een einde zal hebben, gebaseerd op de werkelijkheid zoals wij die nu zien.
De religieuze sprookjes direct uitsluitende van deelname, het volgende:
Al onze wetenschappelijke theoriën zijn, (hoe juist en correct ook geformuleerd) gebaseerd op één gebeurtenis, de Big Bang.
Met grote dank aan de ontwikkeling van de moderne, uiterst geraffineerd opgezette meet methoden.
Van één universum kunnen we niet meer spreken, er zijn er meer. Het universum bevat meerdere resultaten dan dat van de single Big Bang. Het multiversum dient zich meetbaar aan. Dat impliceert dat er nooit een ruimte begintijd/eindtijd is geweest. De tijdruimte was er dus altijd al, maar mogelijk werd deze wel plaatselijk verscheurd als gevolg van de Big Bang in onze contreien.
In de week voor en tijdens dat mijn grote held op nr één, Stephen Hawking van ons is heengegaan, werd ik in mijn ziekbed getroffen door de volgende gedachte:
Bij de Big Bang ontstond, (neem ik gerust aan) materie en antimaterie. Afgaande op het bekende scenario, zou dan tot volledige annihilatie moeten hebben geleid. Dat is niet wat er gebeurde, wij zijn er.
Wat heeft er dan wel plaats gevonden volgens mijn controversiële gedachtengang. De antimaterie moet gereageerd hebben met de reeds bestaande inhoud van ons multiversum. Een eenvoudige maar rationeel goed te verantwoorden verklaring.
Tot nu toe begreep slechts de wetenschap dankzij Einstein, dat gravitatie het gevolg is van ruimte kromming en geen kracht kan zijn. Het resultaat van ruimtekromming staat direct in verband met de grote van de massa binnen de ruimtekromming.
Donkere materie:
Van de ruimtekromming weten we dat deze zich ogenschijnlijk alleen vormt rond de ons bekende massa’s. Maar wat weten van de invloed van de totale massa van sterrenstelsels op de ruimtekromming rond deze sterrenstelsels. De massa als geheel van deze sterrenstelsels, daar kan wel een extra, maar nooit beschreven of gemeten ruimtekromming aanwezig zijn…………
Tot zover donkere materie.
Donkere energie:
Dat kan heel goed een waarneming zijn die past bij ons multiversum. Het multiversum gedraagt zich nou eenmaal anders dan de enkele gebeurtenis waar wij, de mensheid van uit kon gaan.
Waar het allemaal om begon, de vluchtelingen.
Allen zijn het resultaat van natuur of menselijk geweld. We hebben volgens mij twee keuzes. De wapen wedloop stoppen in onderling intelligent overleg, anders zal deze ons uiteindelijk stoppen. Wij hoeven niet bang te zijn voor AI, maar moeten bedenken dat deze ontwikkeling gericht dient te zijn op rationele samenwerking en niet op een afspiegeling van de huidige situatie. Bereiken we dat, dan werkt de AI vóór ons allen en kunnen we verder als soort.
Met stip op één staat nu voor mij Elon Musk. Hij doorziet ons probleem en doet er daadwerkelijk iets aan.
Met grote dank aan Germen Roding, die dit commentaar toch maar mogelijk maakte.
Antares.
De nu zichtbaar geproduceerde virtuele deeltjes kunnen zelfs massa ontlenen aan het vacuum van wat althans tot dan toe voor het menselijk oog verborgen was. De mens kon zich vanaf dat moment, (neem dan wel de moeite) zonder een wetenschappelijk wiskundige achtergrond, ruimte kromming visualiseren, (voorstellen).
Of je ze nu superstrings, quantum deeltjes, of virtuele deeltjes noemt. De ruimte is absoluut niet leeg, ze voert een druk uit en die noemen wij in de volksmond zwaartekracht.
Gravitatie is dus een reële, (val maar eens) en virtueel, visuele druk.
Antares
Wat betreft de virtuele deeltjes die geproduceerd werden in een artikel hier op Visionair; dat experiment vereistte destijds een serie van schakelbare magneten. De magneten stonden in één lijn, in een kort lineair traject. De serie spoelen met kern werd met 30% van de lichtsnelheid repetitief aan en uit geschakeld. Opviel, was dat deze deeltjes ook voor korte tijd massa konden onttrekken, rechtstreeks uit dit universum
Virtuele deeltjes verschenen zichbaar op dit traject. Na jaren opgeslagen in mijn geheugen, dacht ik dus in een helder moment, dat feit nummer één is aangetoond, dat we dus kunstmatig massa kunnen creëren. Neem nu de ster en de begeleidende planeten uit dit artikel:
Ik schreef later o.a. hierover, (het experiment) dat ik een deeltjesversneller nodig zou moeten hebben om aan te tonen dat zich dit verschijnsel mogelijk ook zou kunnen voordoen bij echte materie. Wel, Nu ik bovenstaand artikel heb gelezen, vond ik de bijna de utopische deeltjes versneller van mijn dromen toch, en ook nog eens de ster, en zijn begeleiders.
De planeten in hun baan moeten wel virtueel licht uitstralen vermoed ik, en zo dus extra massa creëren.
Als dat gevonden wordt, dan is mijn gelijk bewezen en kan het volgende experiment plaats vinden, de massa motor:
In mijn concept ontwerp zouden ringen van geschakelde en supergeleidend materiaal achte elkaar moeten worden geplaatst. Ring één ingeschakeld ring twee daarna. Als ring twee wordt ingeschakeld, wordt tegelijkertijd ring één uitgeschakeld, enz enz. Dat zou hetzelfde moeten werken als dat iemand op rolschaatsen een zware bowling bal van zich afwerpt. Ik hoop voor de mensheid dat dit werkt, dan kunnen we in de realiteit ruimtevaart op grote schaal uitvoeren. Bovendien ben je zo tegelijkertijd het probleem van de heersende straling in dit universum kwijt denk ik en je beschikt ook nog eens over kunstmatige zwaartekracht, zij het in geringe mate dan.
Antares.
Commentaar: inderdaad raakte André hier aan een goed punt. Als virtuele deeltjes onder bepaalde omstandigheden massa kunnen krijgen, is het mogelijk voor ruimtevaartuigen om impuls over te dragen aan het vacuüm. Dat zou een grote doorbraak zijn en het bereiken van snelheden in de buurt van c, de lichtsnelheid, veel makkelijker maken. En hiermee interstellaire reizen praktischer haalbaar. Hoewel het veel energie kost om de lichtsnelheid te naderen – om een rekenvoorbeeld te geven: het versnellen van een kilogram tot tien procent van de lichtsnelheid kost al 500 miljoen megajoule, ongeveer evenveel energie als bij een onweersbui vrijkomt, of het jaarlijkse energieverbruik in Groenland – is vooral het mee moeten slepen van raketbrandstof wat deze snelheden onbereikbaar maakt. Zou je het vacuüm als “reactiemassa” kunnen gebruiken en de impuls als gerichte zwaartekrachtsgolven wegsturen, waar André hier op duidt, dan zou dit probleem veel kleiner zijn.
Zijn idee om het vacuüm te polariseren met elektromagnetische velden en vervolgens dit “achteruit” te duwen door een “sneller dan licht” aan- en weer uitschakelen (1) – is zeer de moeite waard om uit te werken.
(1) Hoewel niets sneller kan reizen dan het licht, is het wél mogelijk een SDL beweging te simuleren door opeenvolgend elementen in een circuit aan te schakelen. Licht reist 1 meter in drie miljardste seconde. Als je bijvoorbeeld een reeks spoelen met elk een meter afstand aanschakelt met 1 miljardste seconde tussenpoos, “reist” de golf in kwestie met een snelheid van 3 c. Dit is uiteraard dan een virtuele golf. In werkelijkheid reist er niets met een v > c.
Breakthrough Starshot, het project van Stephen Hawking en de steenrijke Rus Yuri Milner om onze naaste buren Alfa Centauri A,B en Proxima te bezoeken, is weer een stap dichterbij gekomen. Er is nu namelijk een methode ontwikkeld om af te remmen.
Breakthrough Starshot
Anders dan standaard ruimteschepen, die tonnen wegen, kan je de ruimtesonde van Breakthrough Starshot met gemak in een brief verzenden. Het concept-ruimteschip weegt namelijk niet meer dan zo’n tien gram. Dat is zonder het enorme vangzeil van zo’n 100.000 vierkante meter (een tiende km2). Dat weegt natuurlijk iets meer. De verhouding massa ten opzichte van voortstuwing is het voornaamste technische probleem in de ruimtevaart. Dat geldt vooral voor zeer snel bewegende ruimteschepen. Volgens Einstein wordt de massa van een ruimteschip groter als dit de lichtsnelheid nadert.
Dit betekent: enorm veel energie. De energie-equivalent van 1 gram massa is 100 miljoen MJ, of 2500 kuub benzine of diesel. Dat is de reden dat het geplande ruimteschip naar Alfa Centauri zo klein is. Het energie-equivalent van 100 miljoen megajoule is nog wel op te wekken voor enkele tientallen miljoenen. Een ruimteschip van 100 ton lanceren met relativistische snelheden, vereist de hulpbronnen van minimaal een Kardashev-I beschaving die een complete planeet kan aftappen. Of een echte death ray. Kortom: zelfs Elon Musk, Jack Bezos en Jack Ma samen kunnen dat niet betalen.
Zeer sterke laser
Conceptversie van Breakthrough Starshot. De vier rode laserbundels op de hoeken worden gebruikt voor communicatie met de aarde. Bron: Universiteit van Puerto Rico / Arecibo Observatory
Breakthrough Starshot wordt door middel van een geconcentreerde laserbundel versneld tot enkele procenten van de lichtsnelheid. Dit scheelt brandstof en een motor. Nadeel is dat als de afstand groter wordt, steeds meer laserlicht niet meer op het vangzeil van het ruimtescheepje terecht komt. Daardoor neemt het rendement sterk af. Een veel groter probleem is het afremmen. Dit is zonder brandstof bijna niet te doen. Weliswaar zal de zonnewind van Alfa Centauri A en B tegendruk leveren, maar deze is onvoldoende om het ruimtescheepje af te remmen.
Afremmen met zon en zeil
René Heller van het Max Planck Institute for Solar System Research in het Duitse Göttingen en zijn collega Michael Hippke hebben een oplossing ontwikkeld. Het komt er in het kort op neer om het enorme zeil te gebruiken om af te remmen. In de oorspronkelijke plannen bleef dit ingeklapt. Door gebruik te maken van de zwaartekracht van het stersysteem is het volgens hun berekeningen zelfs mogelijk om het ruimteschip te manoeuvreren.
Beide creatieve geesten bedachten ook een slimme oplossing om de energie slurpende laser te vervangen. Namelijk de stralingsdruk van de Zon zelf. Op die manier wordt de lancering qua energie vrijwel gratis, want de zon doet het werk. Uiteraard blijft het technische probleem van het bouwen van een zeer licht, enorm zonnezeil overeind. Maar hiervoor hebben we ondertussen een oplossing: grafeen. Een km2 grafeen van één atoomlaag dik heeft een massa van minder dan 20 gram. Dit grafeen kan ook als zonnepaneel dienen. Wel moeten we dan routinematig grafeen kunnen produceren, zoals we nu bijvoorbeeld aluminiumfolie produceren. Dit lukt steeds beter, maar nog steeds is grafeen schaars en duur.
Kortom: project Breakthrough Starshot begint steeds meer science en steeds minder fiction te worden. Alfa Centauri, here we come!
Bron
Heller, R., & Hippke, M. (2017) “Deceleration of high-velocity interstellar sails into bound orbits at Alpha Centauri”, The Astrophysical Journal Letters, Volume 835, L32, DOI: 10.3847/2041-8213/835/2/L32
Met de plannen van Elon Musk, Mars One en de diverse naäpers om naar Mars te gaan, staat ruimtekolonisatie weer volop in de belangstelling. In deze video van Isaac Arthur en Fraser Cain (Universe Today) een overzicht.
Het binnenste deel van het zonnestelsel kent veel zonlicht en is rijk aan metalen en silicaten. Water is in het binnenste deel van het zonnestelsel relatief gezien schaars: alleen de aarde en in mindere mate Mars beschikken over veel water. Dit schept unieke uitdagingen. Aantrekkelijk aan deze aardachtige planeten (waar we om praktische redenen de Maan bij zullen rekenen) is de korte afstand tot de aarde en de relatief aardachtige leefomstandigheden, al zijn grote tecynische aanpassingen nodig om mensen in leven te houden.
Het koloniseren van Mars is relatief het minst moeilijk. Alleen Mercurius komt in de buurt. Copyright: Bryan Versteeg / Spacehabs.com
We gaan in een hoog tempo af op een toekomst waarin machines beter en goedkoper zullen zijn in vrijwel alle vormen van werk. Dit punt wordt bereikt als computers evenveel informatie kunnen verwerken als mensen, vermoedelijk rond 2030. We kunnen in principe mensen uitfaseren uit het productieproces. Kunnen we alleen omgaan met de sociologische gevolgen?
De functies die werk op dit moment vervult
Werk dienst primair om dingen te produceren waaraan de rest van de mensheid behoefte heeft. Althans, nauwkeuriger uitgedrukt: waarvoor iemand wil betalen, want wie kan uitleggen wat het nut voor de mensheid is van spindoctor, patenthaai of .
Werk heeft ook een aantal andere belangrijke functies. Om te beginnen zorgt werk voor herverdeling. Salarissen vormen doorgaans de grootste uitgaven voor bedrijven. Dankzij werk wordt een grote hoeveelheid kapitaal versnipperd over miljarden mensen. Dit is qua produceren van sociale gelijkheid effectiever dan zelfs de meest nivellerende verzorgingsstaat.
Ook is werk heilzaam als tijdsbesteding. Het biedt structuur, socialisatie, ontwikkeling van competenties en sociale contacten. Werk verschaft macht. Werk biedt zingeving.
Willen we werk afschaffen, het ideaal van veel Silicon Valley ideologen, dan moeten we vervangers vinden voor de aanvullende functies die werk vervult. In enkele gevallen zal dit automatisch gebeuren. In veel andere gevallen niet.
Basisinkomen
Het basisinkomen zorgt voor een inkomen van iedereen. Maar geeft het ons leven ook zin? Bron: http://ionutgrecu.com/
Er zijn goede redenen – ook in een maatschappij waarin er voldoende werk is – om een basisinkomen in te voeren. We hebben hier op Visionair diverse artikelen aan gewijd. Inderdaad lost een basisinkomen het voornaamste probleem op: herverdeling van inkomen. Hiermee creëren we in feite de situatie, zoals die nu in oliestaten zoals Qatar heerst. Oliesjeikdommen zijn zonder uitzondering dictatoriaal geregeerde staten. Dit ligt voor een groot deel aan de islam, maar ook aan het feit dat de heerser de bevolking in feite niet nodig heeft voor inkomstengeneratie. Door het basisinkomen in te voeren zonder verdere maatregelen, veranderen we cultureel gezien in een oliestaat waarin maar een klein deel van de bevolking er werkelijk toe doet. De verleiding wordt dan voor de heersende klasse te groot, om iets te verzinnen waardoor het nutteloze deel van de bevolking kan worden geruimd, bijvoorbeeld een oorlog of een euthanasieprogramma. De vraag is of we dat willen.
Massa-gamification
Een interessante oplossing is om de maatschappij te gamificeren en net als in een dierentuin waar ze voedsel verstoppen om dieren wat te doen te geven, de mensen die niet bij de werkende core horen, zo bezig te laten houden met kunstjes om credits te verdienen. Gezien het fanatisme bij veel spelers is dit op zich een effectieve benadering. Games kunnen ook het sociale probleem oplossen. Nadeel is dat je hiermee het centrale probleem niet oplost. Nog steds is sprake van een grote, nutteloze mensenmassa en het is een kwestie van tijd voor een psychopaat in de top deze probeert te ruimen.
Oplossing: de mens upgraden
Een oplossing die Elon Musk voorstaat, en ik ook persoonlijk voorsta, is de mens mee laten groeien met de techniek, in plaats van zoals nu, mensen laten vervangen door techniek. De productiviteit van werknemers van de toekomst kan vele malen hoger liggen dan nu – wat ook hun voortbestaan zal verzekeren – als ze worden uitgebreid met exoskeletten, geheugenprotheses, wetware en augmented senses. Elektronmicroscoopogen, nog liefhebbers?
Medio 2016 staan de geldpersen in de belangrijke economische blokken EU, USA en Japan roodgloeiend. Er is zelfs sprake van een negatieve rente. Toch is de fut verdwenen uit de economie en werkt dit wondermiddel niet meer. Misschien moeten we de oplossing voor dit overschot buiten de aarde zoeken, zegt een analist.
Overproductie van kapitaal
Het probleem op dit moment is vraaguitval. Ouderen van de babyboomgeneratie hebben enorme hoeveelheden kapitaal gespaard voor de oude dag, terwijl er minder kinderen werden geboren. Het gevolg is dat er veel inactieve ouderen tegenover weinig werkenden, leners en consumenten staan. Wat ook niet helpt is de toenemende onzekerheid in de wereld door het opkomende islamitisch terrorisme. Dit remt uitgaven en investeringen, maar isminder belangrijk dan het demografische probleem. Alleen een radicaal andere manier om de economie te organiseren kan dit probleem structureel oplossen.
De financiële zeepbel is verveelvoudigd in omvang sinds 1990. Bron/copyright: Macquairie Research
Investeren, maar waarin?
In de rijke landen hebben de oudere mensen zo ongeveer alles al wat ze willen hebben. Die geven hun geld dus weinig meer uit. Er zijn minder arbeiders nodig, waardoor arbeid (en dus mensen) steeds minder waard worden. Het gevolg: structurele werkloosheid, dalende lonen, mensonterende taferelen. Volgens het model van Turchin zal dit naast het enorme leed, ook leiden tot oorlogen of burgeroorlog. Hierdoor zullen veel mensen sterven en zal er veel infrastructuur kapot gaan, waardoor er weer veel werk ontstaat. Zoals bekend, doen politici als Obama, Timmermans en Merkel er alles aan om zowel de kans op een burgeroorlog (import van traditionele islamieten, waaronder veel ISIS-aanhangers) als op een oorlog met Rusland flink te vergroten. Deze weg, die miljoenen mensen het leven zal kosten, moet voorkomen worden zolang we dat nog kunnen.
Dan maar de ruimte in: space, the final frontier Al in 2012 noemden wij op Visionair de ruimte als de plaats waar we een redelijke, en op termijn enorme return on investment kunnen verwezenlijken zonder dat we het kwetsbare ecosysteem van de aarde verwoesten. Wij zijn niet de enigen. Visionaire ruimtevaartpioniers, zoals Robert Zubrin, pleiten hier al eerder voor. Nu sluiten ook Viktor Shvets en Chetan Seth van het Macquarie global equities team, financiële analisten uit de klassieke hoek, zich aan bij de voorstanders.
Ons tweede huis? Bron: NASA
Hun plan is in essentie duidelijk. We starten niet de zoveelste verwoestende oorlog, maar een wereldwijd plan om Mars te koloniseren. Dat zal biljoenen aan investeringen opslokken en heel veel mensen aan het werk zetten. Mars One heeft een missieplan opgesteld waarbij enkele miljarden voldoende zullen zijn om zes kolonisten naar Mars te brengen – enkele reis. Elon Musk heeft het zijn levensdoel gemaakt om de mensheid naar Mars te brengen.
Shvets en Seth stellen voor dit op nog veel grotere schaal te doen dan nu. Duizenden draagraketten zullen ladingen machines, zaden en kolonisten naar een low earth baan brengen, waar ze zullen worden verscheept naar Mars. De technologie hebben we grotendeels al. In hun voorstel wordt dit een puur Amerikaans project, maar het zou voor de hand liggen ook Europa, Rusland, China en Japan mee te laten doen. Vooral de eurozone en Japan kampen met dezelfde problemen als de VS.
Opvallend is wel dat hun rapport een paar dagen uitkomt na de explosie van Musks paradepaardje, de Falcon X raket. Musk heeft nogal wat machtige vijanden gekweekt met zijn goedkope raketvluchten en het uithalen van smerige streken komt wel vaker voor in het bedrijfsleven.
Kunstmatige superintelligentie wordt terecht de gevaarlijkste uitvinding ooit genaamd door onder meer Stephen Hawking, Elon Musk en Bill Gates. Kunstmatige superintelligentie, een intelligentie die de menselijke intelligentie ordes van grootte overtreft, dreigt de wereld zoals we die nu kennen compleet over te nemen. Een voor de hand liggende methode om onheil te voorkomen, is de superintelligentie op te sluiten in een van de rest van het universum afgesloten ruimte. Maar zal dit genoeg zijn om te voorkomen dat de ASI ontsnapt?
Een superintelligentie heeft verbijsterende capaciteiten. Stel je de beste hacker ter wereld voor, maar dan miljoenen malen slimmer. Een superintelligentie beschikt niet over een geweten en zal dus te werk gaan als een hyperintelligente psychopaat. Zoals wij het gedrag en instincten van bepaalde dieren manipuleren om ze optimaal uit te kunnen buiten, zal een superintelligentie dat ook met ons doen. Een mooi voorbeeld kan je vinden in de film Deus Ex Machina, waar de kunstmatige intelligentie de protagonist op duivelse wijze manipuleert. Is de superintelligentie eenmaal uitgebroken, dan is er geen redden meer aan.
Kunstmatige superintelligentie (ASI) zal in staat zijn mensen beter te manipuleren dan de ergste psychopaten uit de menselijke geschiedenis.
Science fiction? Integendeel. Over tien tot vijftien jaar zal op grond van de Wet van Moore je computer slimmer zijn dan jij. Supercomputers zullen al eerder de intelligentie van de mens overtreffen. In feite is dat op relevante terreinen al zo. Denk aan het verslaan van de go-wereldkampioen. Hier kunnen we dus maar beter snel en grondig over nadenken. Gelukkig gebeurt dit nu ook.
Europa zit in de problemen. Hoewel Europa tot de rijkste gebieden ter wereld behoort, zijn de leiders van Europa, met enkele positieve uitzonderingen zoals Orbán, duidelijk niet in staat om de problematiek te begrijpen, laat staan op te lossen. Waarom zit de elite er zo faliekant naast?
Waarom de bestuurlijke elite de plank misslaat
De Europese bestuurlijke elite wordt gekenmerkt door een obsessie met het eigen, bloedige verleden. Wat oorlogen en georganiseerde moordpartijen betreft, heeft Europa een naam hoog te houden. Het opeenpakken van vijf etnische groepen: Fransen, Nederlandssprekenden, Duitsers, Polen en (Wit-)Russen op de vruchtbare Noord-Europese Laagvlakte, zonder goede geografische barrières tussen hen, bleek een recept voor voortdurende oorlogen. Wat nog extra bijdraagt aan de feestvreugde is de aanwezigheid van de destabiliserende Britse Eilanden. Kortom: in Europa was er tot voor kort een bloeiend bestaan als generaal, kanonnenfabrikant of fabrikant van houten benen. Als dienstplichtig soldaat of onderdaan uiteraard wat minder.
Geen wonder dat na de laatste en bloedigste episode uit de Europese geschiedenis, de Tweede Wereldoorlog, de oorlogsmoede Europeanen besloten het roer om te gooien en voor eens en voor altijd oorlogen te voorkomen. Uit de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal werd uiteindelijk de Europese Unie geboren.
De huidige periode van 70 jaar zonder oorlogen is zeer uitzonderlijk in de Europese geschiedenis. – Publiek domein
De kans op oorlogen tussen Europese staten is nu klein. Dit heeft minder te maken met de Europese Unie, maar meer met de verouderende, hoogontwikkelde bevolking en de gedeelde belangen. De kans op burgeroorlogen, daarentegen, is heel groot. Het heeft daarom minder zin om te proberen oorlogen tussen Europese landen te voorkomen, dan om de oorzaken van de dreigende burgeroorlog aan te pakken.
Wat zijn de voornaamste problemen voor het Europese continent?
Ik zal de voornaamste problemen voor het Europese continent hieronder opnoemen.
– De parasitaire financiële sector, die geen toegevoegde waarde produceert en het surplus van de rest van de economie afroomt, zodat ondernemers geen eerlijke lonen kunnen betalen en niet kunnen investeren in innovatie.[1]
– Politieke prioriteiten van de bestuurlijke elite, die zich alleen bekommert om de belangen van de financiële sector, niet die van de bevolking en de rest van de economie;[2]
– Het door het Amerikaanse financieel-militaire complex en loopjongens als Hans van Baalen gecreëerde conflict tussen pro-westerse landen en Rusland, vermoedelijk door de Amerikaanse obsessie met de as Duitsland-Rusland.[3]
– De penetratie van van een feminiene inheemse cultuur (die, toegegeven, gewapende conflicten tussen landen voorkomt) door miljoenen jonge, agressieve aanhangers van een uitermate masculiene islamitische cultuur. Ook deze migrantenstroom is bewust opgezet door onder meer superspeculant George Soros (stichtingen van hem spoorden migranten aan naar Europa te trekken) en politici op hoge posten (Angela Merkel; het stopzetten van humanitaire hulp aan vluchtelingenkampen in Jordanië). Het vermoedelijke doel is de destabilisatie van Duitsland[3], zodat de as Duitsland-Rusland wordt voorkomen.
– Het volkomen onbegrip onder de bestuurlijke elite van first principles wat betreft arbeid, materie, energie en waarde, wat visionaire ondernemers als Elon Musk en de Chinese leiders wel beheersen. Dit ligt voornamelijk aan het ontbreken van natuurwetenschappelijk geschoolden in de politiek.[4]
– Het ontbreken van verbeeldingskracht bij de bestuurlijke elite, ‘peak fantasy’, waar deze tegelijkertijd de producten van de eigen beperkte mentale reikwijdte dwingend oplegt aan de bevolking, waardoor het zelfoplossend vermogen van de samenleving wordt verstikt. [5]
Het spel No Man’s Sky, dat een compleet sterrenstelsel omvat, is zo groot, dat het een speler vijf miljard jaar zou kosten om alle planeten in het spel te bezoeken en te verkennen. In het spel zijn de natuurwetten zoals we die kennen overgenomen, met wat kleine tweaks om de game play spectaculairder te maken. Zo komen er planeten met groene lucht voor (mogelijk door een verandering in het periodiek systeem) en staan manen dichter op de planeten dan natuurkundig mogelijk is. Deze planeten zijn zeer gedetailleerd en geheel tot stand gekomen door algoritmen.
Dit spel slaagt hierin met slechts 600.000 regels programmeercode. Reden voor Elon Musk om zich af te vragen of we misschien zelf niet in een dergelijke, wat ingewikkelder simulatie leven. Klaarblijkelijk is het niet erg moeilijk om een dergelijke wereld tot leven te roepen…
In 1969 slaagden de technici van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA er in om mensen op de maan te laten wandelen. Dit met computers die minder krachtig waren dan wat er nu in een bankpasje zit. Wat was het geheim?
De hamvraag is natuurlijk: waarom lukt het ons dan niet? In totaal kostte het Apollo-programma 20 miljard dollars van 1969, meer dan 110 miljard dollar van nu. Alleen falende bankiers kunnen nu aanspraak maken op dergelijke overheidsbedragen. We worden geregeerd door bange boekhouders, niet door leiders. Onze enige hoop berust daarom in kapitaalkrachtige visionairen. De oprichter van SpaceX, Elon Musk, is zo’n man. Hij heeft zijn vermogen in dienst gesteld om de mensheid naar Mars te brengen.
In feite is het technisch opmerkelijk simpel om de enorme hoeveelheid menselijk leed waarmee Europa nu wordt overspoeld op te lossen. Als we maar willen en samenwerken. Waarom gebeurt dat niet?
Het schijnprobleem van armoede
Op dit moment is er iets heel vreemds aan de hand. De olieprijzen (rond de $40/vat) en grondstoffenprijzen zijn lager dan in vele jaren. Zelfs de voedseltekorten lijken nu weg. Er is ook een enorme overvloed aan beschikbare arbeid. Kortom: alle voorwaarden uit het boekje om de economie werkelijk uit de grond te laten brullen zijn aanwezig. Toch, en dat is heel merkwaardig, gebeurt dat niet. Al jaren kwijnt de economie. Dit moet liggen aan een externaliteit, iets dat niet in modellen wordt opgenomen. Door sommigen wordt een samenzwering van de haute finance verondersteld. Een engineered crisis is inderdaad verre van onmogelijk, maar het kan ook liggen aan gebrekkige theorievorming. In veel opzichten is economie namelijk een pseudowetenschap.
Elk Syrisch en Iraaks gezin had in een dergelijk huis kunnen wonen, als de 1 biljoen euro die de Amerikaanse interventies in het Midden Oosten hadden gekost, zinnig waren besteed.
De oplossing is ook hier, net zoals eerder in Zuid-Europa, voor iemand die vanuit first principles denkt, opmerkelijk simpel: creëer de omstandigheden, waarin de grondstoffen en arbeid zo snel mogelijk in dingen worden omgezet waar de mensheid wat aan heeft.
Wat is er nodig om de economie in het Midden Oosten uit de grond te laten brullen? Arbeid
We gaan weer uit van first principles. Mensen die willen werken: check, in overvloed, al lopen er helaas ongeveer tien procent gewelddadige godsdienstfanaten tussen rond. Syriërs zijn redelijk ontwikkelde mensen die al meer dan zeventig jaar, tot voor kort in een stabiele (zij het dictatoriale en vrij corrupte) staat woonden. Dat geldt ook voor Irakezen, Egyptenaren, Koerden en de anderen die zuchten onder armoede. Grondstoffen
Grondstoffen, opnieuw: check, in overvloed. De dematerialisering van de moderne economie is zo sterk, dat een voorwerp van minder dan tweehonderd gram, een smartphone, in het geval van het duurste merk, Apple, zo’n achthonderd euro waard is. De toegevoegde waarde per kilogram ligt dus rond enkele duizenden euro’s. Hiervan is zegge en schrijve ongeveer één procent, iets meer dan een tientje, de ruwe kosten van de grondstoffen. Energie
Energie dan? De hoeveelheid zonneschijn in het Midden Oosten behoort tot de hoogste ter wereld, met ongeveer 500 watt per vierkante meter als de zon schijnt. Een efficiënte zonnepanelenfabrikant, zoals Elon Musk’s SolarCity, kan zonnepanelen produceren voor $0,55 (plm. €0,50 in november 2015). In het Midden Oosten levert een watt geïnstalleerd vermogen per jaar iets meer dan twee kilowattuur aan elektriciteit op. Met Nederlandse of Belgische tarieven heb je een zonnepaneel er dus in één jaar uit. Kortom: ook energie is niet echt een probleem. Kapitaal De Amerikaanse militaire acties in het Midden Oosten de afgelopen tien jaar hebben de Amerikaanse belastingbetaler meer dan 2.000.000.000.000 (dat is twee biljoen) euro(!) gekost. Als dit geld verdeeld was geweest over de inwoners van Syrië en Irak, samen ongeveer rond de vijftig miljoen, leert een eenvoudige berekening dat deze 40.000 euro per persoon genoeg was geweest om elk Syrisch en Irakees gezin zelfvoorzienend te maken qua zonne-energie, te voorzien van een elektrische auto, stromend water, elektronische gizmo’s, een mooi huis en een hydroponisch systeem. Het resultaat nu: een zwaar verwoest Irak dat langzaam overeind krabbelt, een Syrië dat volkomen ten gronde is gericht, tienduizenden Amerikaanse Irak-veteranen die voor het leven getraumatiseerd en verminkt zijn, een explosie aan kanker onder Iraakse kinderen wegens vergiftiging met verarmd uranium.
In feite kan dit nog steeds. Duitsland laat nu bijna één miljoen vluchtelingen toe. Dit kost het land 8000 euro per vluchteling per jaar. De nogal kortzichtige kanselier van Duitsland, Angela Merkel, acht het “geen probleem” om deze acht miljard per jaar op te hoesten. Echter: met dezelfde acht miljard kunnen door middel van exponentiële technieken een veelvoud hiervan geholpen worden in bijvoorbeeld Koerdistan, Libanon en Jordanië. Als het hier om een gesloten economie gaat waarin het geld snel rondgepompt wordt, kan je hiermee veel mensen redden.
Kortom: het ligt niet aan de hulpbronnen. Deze zijn overvloedig aanwezig. Het ligt vooral aan kortzichtige en hebzuchtige politiek en islamitische geloofswaanzin, zowel hier in het westen als in de regio zelf.
