Documentaire: undercover in de bijstand

 
 
 

 

Ik heb ooit het re-integratie traject kunnen stoppen door dit te accepteren onder voorwaarde.

In het geval dat ik wettelijk verplicht ben gehoor te geven aan de uitnodiging om mee te doen aan het re-integratie project zou ik hieraan graag willen voldoen zodra er duidelijkheid is hierover en zodra ik de volgende document(en) van u ontvangen heb:

Hier volgt dan een hele lijst WOB verzoeken, waaruit moet blijken dat de tewerkstelling ook daadwerkelijk helpt bij het vinden van een betaalde baan, statistieken, enz.

 

De zogenaamde hulp die dit traject moet bieden om werkelozen aan het werk te helpen is natuurlijk onzin. Het mislukte kassen project in het Westland bewijst dit.

 

Alle WOB verzoeken waren afgewezen, en ik heb nooit verder iets van de zaak gehoord!

 
Hier nog een lijst aantekeningen m.b.t. tewerkstelling:
 
Vergelijk artikel 365 van het Wetboek van Strafrecht: ‘De ambtenaar die door misbruik van gezag iemand dwingt iets te doen, niet te doen of te dulden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie’
 
De opstellers van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM), dat ook Nederland heeft ondertekend, namen overigens een veel principiëler standpunt in met betrekking tot dwangarbeid dan de Nederlandse wetgeving. Volgens artikel 4 van dat verdrag is van dwangarbeid al sprake als het werk vergezeld gaat van de dreiging met een vorm van straf, en als de bijstandsgerechtigde tegen zijn wil in moet werken. Dergelijke dwangarbeid is volgens het EVRM verboden. Uitzonderingen erop zijn niet mogelijk.
http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BL1093
 
Opnieuw juridische procedure tegen dwangarbeid in kader van Wet Werk en Bijstand.

Zowel in de Arnhemse als in de Vlaardingse zaak is de bal aan het rollen gebracht door lezing door de gedupeerden van het artikel Kleerhangers sorteren of kreperen van freelance publicist Louis van Overbeek, dat oorspronkelijk verscheen in het Katholiek Nieuwsblad van 27-04-2007, maar later nog werd aangevuld. http://www.waotips.nl/forum/topic.asp?ARCHIVE=true&topic_id=8267

http://www.vormen.org/informatie/downloads/BuPo.pdf
Weiger niet om deel te nemen aan het re-integratietraject! Maar doe dit onder voorbehoud:
Ze kunnen dan ook geen boete opleggen!
In het geval dat ik wettelijk verplicht  ben om deel te nemen aan dit project dan zou ik dit graag willen doen zodra er duidelijkheid is hierover en zodra ik de volgende document(en) van u ontvangen heb:
Doe dit verzoek voor documenten  met een WOB verzoek, dit zijn ze dan verplicht om uit te voeren.
Het gaat er dan vooral om documenten die het bewijs moeten geven dat bij het traject tewerkstelling:
Evaluatie plaats vind,  na hoeveel tijd en wat er met deze beoordeling gedaan wordt, m.a.w. de sociale dient moet bewijzen dat het hier gaat om re-integratie. Het alleen die naam geven is niet genoeg!
Er geen arbeidsplaatsen worden ontrokken aan het arbeidsproces
Geen  sprake is van goedkope arbeidskrachten
 
 
Kan er worden bewezen dat reintergratie niet werkt dan kan er alleen de conclusie getrokken worden dat het gaat om arbeid zonder rechtvaardig loon.
 
Volgens de WWB is verplichte arbeid weliswaar toegestaan, maar alleen als de bijstandsgerechtigde met dat werk meer perspectief op de arbeidsmarkt krijgt en als het gaat om een reïntegratietraject dat op het betrokken individu is toegesneden, “maatwerk” dus. Vaak blijkt niet aan die twee voorwaarden te zijn voldaan, omdat bijstandsgerechtigden standaard worden gedumpt in zinloze en geestdodende “Work First”-projecten.
 
 
“Thans liggen enkele zaken die wel de dwangarbeid door bijstandsgerechtigden tot onderwerp hebben op de plank bij het EVRM. Op deze plank liggen ook circa 140 duizend andere zaken, zodat de gemeente Leiden nog wel even vrij spel heeft en onnozelheid kan veinzen. Op enig moment zal zelfs het EVRM uitspraak doen, en is er een gerede kans dat de praktijk als thans uitgevoerd/geïntensiveerd door de gemeente Leiden als illegaal wordt aangemerkt. In dat geval hebben de gemeente Leiden en andere Nederlandse overheden een serieus probleem. De gemeente, haar bestuurders en ambtenaren hebben zich in dat geval opzettelijk en met voorbedachte rade schuldig gemaakt aan een praktijk, die terecht geassocieerd wordt met de meest onsmakelijke regimes: dwangarbeid.”
 
 

 

 

bijbrengen van “arbeidsdiscipline” aan werklozen nadrukkelijk verboden op grond van artikel 1-c van ILO-verdrag nr. 105 uit 1957.

 

Wat tot “de normale burgerplichten” moet worden gerekend, mag geen dwangarbeid worden genoemd, aldus de ILO. Maar het is volstrekt onduidelijk wat onder die plichten moet worden verstaan. Veelzeggend is dat volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) burgers niet mogen worden verplicht om de stoep voor de eigen voordeur sneeuw- en ijsvrij te houden. In 2007 liet de VNG die verplichting juist verwijderen uit het nieuwe model van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV), omdat dat in strijd zou zijn met de ILO-verdragen tegen dwangarbeid. Als de staat de burger niet mag verplichten om het eigen stoepje sneeuwvrij te maken, dan is het zeker niet toegestaan om bijstandsgerechtigden te dwingen om sneeuw te ruimen op de stoep van andere burgers. Althans, dat zou je zeggen. Toch verplicht onder meer de gemeente Roermond de plaatselijke werklozen om deze winter aan de slag te gaan als sneeuwruimer. De afdeling Sociale Zaken van deze gemeente eindigde onlangs als tweede in de verkiezing van “Beste Sociale Dienst van Nederland”. Met het dwingen van bijstandsgerechtigden tot onbetaalde arbeid vallen blijkbaar ook prijzen te winnen.

 

Harry Westerink

 

http://www.solidariteit.nl/ingezonden/2007/kleerhangers_sorteren_of_creperen.html

 

https://www.indymedia.nl/nl/2010/02/65432.shtml