Reclameverbod in de openbare ruimte, zinnig of niet?

In de stad Sao Paulo in Brazilië hebben ze in 2007 reclame in de openbare ruimte verboden. De stad is er voor de inwoners en het is niet een plek voor reclamemakers om alle mensen die er rondlopen continue te bombarderen met hun schreeuwende reclames. Dit was althans de mening van de mensen die het initiatief namen tot deze wet.

Reclame zorgt ervoor dat onze hersenen ongevraagd volkomen zinloze informatie opslaan.

Deze wet werd via het democratische proces aangenomen en 15.000 reclameborden werden weggehaald en 300.000 winkels moesten de reclames rond hun ingang drastisch inperken. De bewoners zijn er nog steeds zeer over te spreken en vinden dat hun stad er enorm op vooruit is gegaan.

Reclame en marketing is kort door de bocht gezegd niets meer dan het ongevraagd opdringen van zaken in het meest positieve geval. In het meest negatieve geval is het niets anders dan gelegaliseerd liegen en misleiden. Hieronder ook de grappige visie van Bill Hicks op marketing.

 

Reclame en marketing zou gezien kunnen worden als een vorm van geestelijke en intellectuele mishandeling die ongevraagd iedereen maar wordt opgedrongen. De tv en radio zijn uit te zetten maar voor de publieke ruimte is dit niet mogelijk. Wat te denken van eenzelfde stuk wetgeving voor een aantal grote steden in Nederland als in Sao Paulo? Als dit in een megastad in Brazilië kan zouden we dit dan niet in Nederland ook kunnen kopiëren? Een stop op reclame in de publieke ruimte, is dat wenselijk of niet?

 

46 gedachten over “Reclameverbod in de openbare ruimte, zinnig of niet?”

  1. weet je wat nog het beste beeld van het dagelijks leven in Pompeï gaf?
    potten en scherven, botten en voedselrestanten?
    Nee, de graffiti op de muren, varierend van roddel tot politieke leuzen tot regelrechte reclame voor de hoer of bakker om de hoek.
    reclame hoort bij de drang zich te uiten en zich te laten zien. ( neemt niet weg dat het knap irriterend kan zin.)

  2. Dat je ‘Bakker’ of ‘Slager’ op de gevel hebt staan met wat aanbiedingen op een poster in de etalage, tot daar aan toe, maar al die andere, overbodige reclame zooi: weg er mee!
    Als je een goed product hebt, hoef je daar geen reclame voor te maken. Dat spreekt zich wel voort…:)
    Zegt het voort, zegt het voort, weg met de reclame…:)

  3. Ik denk dat je er hier in Nederland  weinig kans maakt om zo n verbod er door te krijgen. Maar een beetje intelligente persoon kan die reclame toch wel doorzien? Ik zelf heb er weinig last van, misschien gewenning zodat, evenals bij verkeerslawaai het meeste niet meer bewust waargenomen word? En impulsaankopen daar doe ik niet aan, ik gebruik voor de gewone boodschappen altijd een lijstje en koop niks dat erniet opstaat. En voor grotere aankopen ga ik eerst langs bij de consumentenbond …..

  4. Reclame, of persoonlijke marketing. Waarbij wordt gekeken naar de klant en hun benodigdheden, zijn altijd een onderdeel geweest van de menselijke vooruitgang. Denk maar aan de Romeinen en hun advertenties voor het politieke stelsel. Of de ideeën die met reclame een grote naam krijgen, zoals de computer.
    Reclame leert mensen de wereld om hun heen kennen. Ze zien ideeën, producten, gedachten en kunst uit andere culturen.
    Maar veel grote bedrijven gebruiken deze vorm van informatieoverdracht voor puur eigenbelang. Het gaat hier niet om de gewenste eigenschappen van het product. Maar meer naam krijgen dan een ander.
    Hier wordt veel gebruik gemaakt van sluipreclame, zo kennen wij Coca-Cola, niet alleen van horen-zeggen of via de commercials. Maar ook de populaire acteurs die een blikje beethebben op de rode loper.
    Reclame komt in veel vormen, waarvan de meeste ongezien opgepakt worden door ons onderbewustzijn.
    Zo zijn er uit (blijf ik bij Coca-Cola voor het makkelijke) veel testen gebleken welk product nou echt beter is.
    Verscheidene proefpersonen kregen cola voorgeschoteld. Aan hun werdt gevraagd welke het ”lekkerst” was. Zij kregen niet te zien van welk merk deze cola kwam.
    Veel kozen voor een onbekend merk, terwijl een gelijke groep proefpersonen cola kreeg, maar dan met kennis van het bijbehorende merk. Hiervan kozen de meeste Coca-Cola, omdat deze in hun gedachtenpatroon bekender was, en dus ”lekkerder”.

    Reclame beïnvloedt dus onze gedachten, zoiets kan gevaarlijk zijn omdat het persoonlijke meningen overstemt. Maar zoals ik eerder zei, reclame kan ons ook kennis geven van andere gebieden en gedachten. Het is dus niet zozeer een totaal verbod op reclame, als het misbruik wat moet worden aangepakt.

    Zo is mijn mening dat scholen, totaal vrij moeten blijven van elke commercieële invloed. Minderjarigen zijn snel te beïnvloeden, zo kan op school een generatie nieuwe klanten worden geproduceert door een commercieële actie te richten op deze catagorie. Helaas gebeurt dit dan ook vaak.

    De reclame voor een politieke partij is een goed recht, vertel uw mening en verkrijg stemmers op die manier. Maar ook de politieke reclamecampagnes builen uit van misbruik. Zo worden veel campagnes gesponsort door grote merken. Die alleen een slaatje mee willen pikken van het grote pulbiek wat gaat stemmen.
    Boards, zoals de Rotterdamse stad mee vol staat. Of waar er talloze boven onze snelwegen van hangen. Is naar mijn beleving één van de eerlijkste reclames. Je ziet dan wel de gedigitaliseerde foto’s van modellen waardoor het allemaal net wat strakker en mooier is dan in he echt. (Of net, behoorlijk wat). Maar je ziet tenminste de reclame, je weet waar je naar kijkt. Hoewel het mij dan wel zeer hindert dat ik er zo mee doodgegooid word, blijft het een opvallende reclame.

    Als wij ons gaan richten op de reclame in Nederland, sta ik daar zeer zeker achter. Maar mijn mening is geen verbanning erop, maar een zeer sterke aanpassing in het doel van reclame. Er mag niet mee ”gebrainwashed” worden en jongeren dienen een eigen mening te vormen. Niet geleidt te worden door het naamkaartje wat aan de jas hangt.
    Gebruiken wij reclame, zoals informatieoverdacht bedoeld is. Waarmee we elkaar andere ideeën laten zien, of inovatieve producten laten zien voor het product en niet het merk. Dan zou dit uniek zijn, maar op zijn minst al een hele grote stap de goede richting in.

    Groetjes,
    Milan.

  5. De verkoop van kunst,muziek,antiek en drukwerk is vrij om te verkopen, dit valt onder vrijheid van meningsuiting. Als iemand reclame wil verbieden dan ga je gewoon reclame verkopen in de vorm van t-shirts, alles wat met de hand gemaakt is valt gewoon onder kunst. Dat er reclame in zit verwerkt doet er dan niks meer toe. Dit geldt dus voor openbare ruimtes.
    Als mensen bodybuilder zijn of in de modewereld zitten en zodoende hun lichaam willen showen en dus foto’s van zichzelf ophangen dan zou dat dus ook verboden moeten worden.
    Een verbod op reclame in openbare ruimtes? Onzin… 
    Natuurlijk wel onder voorbehoud dat het product wat aangeprezen wordt ook werkelijk bestaat en zo aangeleverd kan worden als het aangeboden wordt. Probeer maar eens een hamburger bij de Mac Donalds te krijgen die er hetzelfde uitziet als in de reclames van hun of zoals ze uitzien op hun posters. Dat zal je nergens ter wereld lukken.

    1. P.s, als je reclames in openbare ruimtes zou willen verbieden heeft dat ernstige complicaties die niet doorgevoerd kunnen worden, het internet is 1 grote openbare ruimte…probeer zo’n verbod maar eens door te voeren op het internet.

  6. Hierbij grijp ik toch even de kans om het hart te luchten.
    Ik zou graag willen dat de totempalen ter discussie komen te staan. Met name de totempaal van Ikea is gewoonweg te absurd voor woorden; de lokale horizon is tot kilometers in de omtrek verziekt.
    De totempalen van McDonalds kunnen echter rekenen op veel steun van de liefhebbers die langdurig op de autoweg vertoeven. Vanuit gezondheid geredeneerd zouden deze palen echter mogen verdwijnen. Waarom geen tabaksreclame en wel fastfood-reclame? Toch vreemd dat dezelfde samenleving toestaat hoe de bevolking wordt verleidt om zich zelf te vergiftigen met fastfood maar tabak verder verfoeit.
    De billboards op metro-stations vind ik eigenlijk wel lachwekkend zoniet genant, de posters worden op nerveuze wijze om de paar secondes weggedraaid; zoveel mogelijk reclameuitingen in de kortste tijd die een passant nog net kan waarnemen. Daarbij, op de achtergrond hoor je de verborgen elektro-motortjes trouw hun werk doen, en dat geeft alles een bepaalde triestheid. Hier leeft echt het idee dat alles straffeloos te automatiseren valt.
    De elektrische billboard vinden we ook in kingsize formaat op doorgaande wegen. Mogen we ons verlekkeren aan de billen van Sapp meisjes, kan ergere dingen bedenken. Maar wat bedoelen we nu eigenlijk met “Westerse beschaving”? (“Westers Verval”?).
    Ook lachwekkend: de fake-reclame naast de doelpalen tijdens een uitgezonden voetbalwedstrijd. Bizar hoeveel de Nederlander kan verdragen. Ik vraag me af of deze praktijk in andere landen ook plaats vindt.
    En dan hebben we nog de gevelverlichting. Op Rotterdam-Zuid staat een KPN-kantoorgebouw waarvan de complete gevel is voorzien van flikkerende groene lampen; je zal er maar tegenover wonen. Deze vorm van reclame-uiting is namelijk het toppunt; zonder verdere inhoudelijke boodschap maar alleen een gifgroene verlichting wordt over een groot gedeelte van het water uitgestraald.
    Ten slotte heeft het reclamebeest ook de meer interessante televisiekanalen verslonden (Discovery & Nat.Geo, RIP). Dat laatste vind ik eigenlijk wel het ergste.
     

    1. De reclame en verlichting die je al van grote afstand kunt zien heeft ook een positieve kant: voor degene die naar het bedrijf loopt te zoeken is het makkelijker te herkennen en te vinden. Soms zijn zulke bedrijven op terreinen waar het net een doolhof is. Ook langs de snelweg is een duidelijk aangegeven bord noodzakelijk om er niet onbedoeld voorbij te rijden. Reclame is bedoeld om aandacht te trekken met verschillende redenen, daarin zit dus ook wel klantvriendelijkheid. Reclameborden bij winkels informeren vaak passanten over aanbiedingen, dus producten die tijdelijk voor een lagere prijs verkocht worden, daar wordt je dan vrijblijvend attent op gemaakt.  
      Borden op de stoep maken op een afstand ook al duidelijk of een winkel geopend is of niet, en ze zetten ze ook op de stoep zodat fietsers niet daar kunnen fietsen en een eventueel gevaar vormen voor klanten die de winkel uit komen lopen.
      Maar ja, ik hou dan ook van gezellig shoppen. Mannen niet zo geloof ik..

      1. @Julie
        De duisternis van de nacht heeft erg te lijden onder de lichtvervuiling. Niet alleen dieren raken hierdoor van streek maar ook mensen; met bijbehorende kwalen van dien.  Lichtvervuiling door reclame is dan ook uiterst stompzinnig.
         
        Daarbij, de hedendaagse zoekende automobilist heeft veelal een TomTom of iets dergelijks. Een lichtzuil van vele vierkante meters is tegenwoordig dan ook overbodig te noemen. De ongelukkige die geen TomTom heeft zal uiteindelijk toch wel de bestemming vinden.
         
        Reclame op straat bij winkels is prima. Geen problemen mee.
        Verderop heb ik hierover een en ander gemeld.
         

        1. Peer :),
          als je man al naar het werk gaat met de auto, heb je dus misschien twee auto`s nodig èn de Tom Tom. (reclame)
          Verder houden vrouwen niet van duisternis en donkere, eenzame plekken.
          Reclame en licht is dus vrouwvriendelijker.

        2. Beste Julie, Peer weet raad:
          1) man de de deur uit zetten ( alles went )
          2) de 2e auto verkopen ( dit went ook )
          3) alleen nog shoppen op www ( dit is dan weer best triest )
          4) verwen jezelf op http://www.maglite.com/  ( altijd handig )
           
          greetz
          Peer

  7. Een ander aspect van reclame is dat het een enorm beslag legt op hulpbronnen (energie, materiaal) en arbeid.
    Zowel hulpbronnen als arbeid kunnen voor nuttiger dingen gebruikt worden.
    Als we onze activiteiten zouden beperken tot zinvolle en nuttige activiteiten zou de wereld schoner worden en minder gestrest.
    Verder ben ik het met Douwe eens. En ik zou eigenlijk nog wel verder willen gaan. Geen reclame op tv. e.d. 
    Alleen al het niveau van de reclames is een belediging voor het intellectuele niveau van de kijker en bovendien storend. Kennelijk beschouwen bedrijven hun klanten als infantiele kleuters. Als dat waar zou zijn dan is deze samenleving reddeloos verloren.
    Als bedrijven kennelijk geld te veel hebben (en uit kunnen geven aan onzin) dan zijn ze in staat om extra belasting te betalen waaruit bijv. programma’s van de publieke omroep gefinancieerd kunnen worden.
    In plaats daarvan is de winstbelasting omlaag gegaan en er ligt zelfs een voorstel om ze nog meer te verlagen.  

  8. @Peer: Klopt, tegelijk zou je je kunnen voorstellen dat bedrijven dan in plaats van geld steken in zeggen dat ze goed zijn, geld steken in feitelijk goed zijn.
    Betere producten maken, investeren in de helpdesk, stabiliteit van systemen e.d.   
    Dat is een goede inzet van middelen.
    Een goed produkt verkoopt zichzelf bijv. via mond tot mond reclame. Als een produkt voorziet in een reële behoefte (in plaats van een aangeprate behoefte) zullen mensen het kopen.  
    Voor mensen die zich willen oriënteren op producten zijn er nog de onafhankelijke onderzoeken zoals die van de consumentenbond. Deze testen bieden informatie in plaats van het infantiele reclamegeschreeuw.  

    1. Ik zie dat toch lastiger, het uitbannen van reclame.
       
      Een scenario:
       
      Ik stel me voor dat ik al mijn geld steekt om een product te maken en daarbij ook nog eens geld leen. Vervolgens moet ik het aan de man brengen. Dat kan ik dan niet op in mijn eentje gaan doen, de bank wil op afgesproken termijnen een aflossing zien. Dus ik moet dan mankracht/middelen inhuren/aanwenden om mijn product te slijten. Daar is geld voor nodig en dat geld kan ik dus niet in productontwikkeling steken.
       
      Bovenstaande herhaalt zich om de zoveel tijd; om de concurrentie voor te blijven moet ik weer geld lenen en dus ook weer reclame maken om het vernieuwde product te slijten.
       

  9. ik ben eigenlijk niet zo’n voorstander van wetgeving gebaseerd op:
    “het irriteert me dat…..”
    zoiets heeft in Nederland een boerkaverbod opgelevert en in Zwitserland een minaretverbod, ondanks alle politieke gekeuvel, is irritatie tegen iets aan te moeten kijken de basis voor dergelijke wetgeving geweest.
    Ik irriteer me liever aan boerka’s dan aan boerkaverboden en vandaar irriteer ik me ook liever aan reclame dan reclameverboden.

    volgende stap is namelijk een blauwe schoenen verbod, omdat een gedeelte van de bevolking vindt dat blauwe schoenen geen pan is. 

    het enige rationele argument tegen publieke reclame dat ik hier las was dat het wel erg veel energie kost, dat misschien beter kan worden besteed.  

    1. Als de meerderheid zich irriteert dan kan op democratische wijze een wet worden aangenomen.
      Ik heb wel het idee dat het boerka-verbod niet de wens van de Nederlandse bevolking vertolkt. De spelletjes in den haag hebben te vaak niets met regeren (vooruit kijken) te maken.
       

  10. De rationele argumenten zijn tot zover volgens mij: 
    1) Reclame vergt inzet en energie en materiaal wat wellicht nuttiger kan worden gebruikt in de maatschappij.
    2) Mensen hebben recht op een fatsoenlijke publieke ruimte, In Sao Paulo hebben ze reclame geschaard tussen de lucht, geluids en horizonvervuiling. Lijkt mij geen onredelijk argument. Gewoon het recht hebben om van je stad te genieten zonder dat je continue van alles ongevraagd wordt toegeschreeuwd via reclameborden overal. Waarom er niet kunst van maken of inspirerende spreuken?
    3) Reclame is gemaakt om mensen zaken aan te praten die ze blijkbaar rationeel gezien niet nodig hebben. Immers anders zouden ze het wel aanschaffen en er wel van horen via vrienden etc. Dit zorgt voor een enorme vervuiling, verspilling van grondstoffen en verspilling van mensen die hier hun tijd en interellect aan verdoen wat ook gebruikt zou kunnen worden voor nuttige natuurwetenschappelijke onderzoeken bijvoorbeeld. 

    Rationele argumenten tegen een reclameverbod:
    1) Het zorgt ervoor dat mensen bekend worden met spullen waarvan ze niet wisten dat ze bestonden. 
    2) We houden elkaar lekker bezig met reclame en het verkopen van grotendeels zinloze spullen
     
    Ik weet het niet, je ziet in Sao Paulo dat het de bedrijven over het algemeen geen schade heeft gedaan. Persoonlijk zou ik het wel fijn vinden een proefstad in Nederland aan te wijzen waar we dit gewoon eens gaan testen. Lekker Utrecht weer reclamevrij maken bijvoorbeeld zodat we mooi van de kanalen en de mooie binnenstad kunnen genieten. :-)

    En dan kunnen we daarna altijd kijken hoe goed dat wel of niet bevalt en dan verder kijken toch :-) 

    1. @ Douwe,
      Je vergeet 1 belangrijk rationeel tegenargument wat ik aangehaald heb….
      (ongelofelijk dat ik mensen alles tot in detail moet voorkauwen, zo moeilijk is het niet wat ik schrijf)
      1 Mensen vinden altijd een manier om er onderuit te komen, als ik het kan, kan iedereen het. Als je posters wil ophangen en je schilderd er met de hand iets op dan is het kunst en geen reclame, ongeacht wat de boodschap is van die kunst. Vooral als je bijvoorbeeld het logo van Coca-Cola met dehand schildert en op de volgende poster ziet het logo er dan weer net een beetje anders uit. Als geen 2 posters hetzelfde zijn is het kunst en valt het onder vrijheid van meningsuiting.
      2 Als een meningsuiting niet aantoonbaar schadelijk is kan het niet verboden worden, hiervoor zouden de nederlandse grondwetten veranderd moeten worden wat op DIT punt gewoon niet kan, het zou betekenen dat elke vorm van meningsuiting op den duur verboden zou kunnen worden.
      3 Als een bioscoop gedeeltelijk gesubsidieerd wordt door de staat omdat het gebouw onder monumentenzorg staat (ik noem maar even een zijtak) dan is die bioscoop een openbaar gebouw, dit betekent dus dat die betreffende bioscoop zelfs niet eens posters in het gebouw zou mogen ophangen van de films die er draaien.
      4. Je zou reclame op het internet ook moeten gaan verbieden omdat het internet ook openbaar is. Alhoewel het internet geen tastbaar gebouw is, het komt wel op hetzelfde neer.
       

      1. Een rechter zal  waarschijnelijk door fake-kunst reclame heen prikken.
        En het geeft ook niet dat mensen een dergelijke wet proberen te omzeilen, misschien leidt dat wel tot een innovatieve wijze van reclame maken dat ons allen een stuk beter zal bevallen.
         
        Ik zou zeggen: begin simpel door ordinaire billboards te gaan verbieden op straat en aan/op/in gebouwen dat niet als verkoopfunctie dient.
         
        Winkeliers mogen wat mij betreft wel hun aanbiedingen voor de winkel op straat neerzetten. Die mensen proberen gewoon wat te verkopen, dat is geen misdaad.

        1. @ Peer Polderman,
          Een rechter zal zonder twijfel idd door fake-kunst heenprikken, maar ja, voordat een rechter hier een gat in zou mogen prikken zou er enorm veel vastgelegd moeten worden wanneer iets kunst is en wanneer niet. De voorbeelden die ik aanhaalde geeft nu aan wat kunst is en hoe het geinterpreteerd wordt, natuurlijk is daar wel een mouw aan te passen…
          Ik vraag me af wat een grotere verspilling zou zijn, de recources die nodig zijn om reclame te maken of alle recources die nodig zijn om de nederlandse grondwetten te veranderen en perfectioneren afgestemd op het verbod op reclame in openbare ruimtes, hoever ga je hierin? Moet je reclame op je eigen auto dan ook laten verbieden? Het zou betekenen dat als je reclame op je auto hebt en je rijd een gemeentelijke overdekte parkeergarage in dat je dan strafbaar zou zijn.
          Het betekent wel dat vrijheid van meningsuiting dan ook een totaal andere definitie gaat krijgen. Gelukkig hoef ik daar mijn hoofd niet over te breken :)

        2. Sinds wanneer is vrijheid van meningsuiting gelijkgesteld aan reclame Barry? Welke bijeenkomst heb ik gemist? Het mag duidelijk zijn dat een boodschap puur gericht op commercie en verkoop ter promotie van een bedrijf oid heel wat anders is dan een mening van een persoon.

          Maar ik ben wel benieuwd hoe jij dit ziet.  

        3. @ Douwe, even een voorbeeld: Als ik (ik noem even een fictief voorbeeld) scheermesjes promoot op televisie of een zeepsoort en ik zeg erbij dat ik vindt dat het het beste product is ter wereld dan is het een mening en valt het onder vrijheid van meningsuiting.
          Soms zie ik terloops reclamefilmpjes op net5 of sbs6 waarin mensen keukenspullen aanprijzen en er vervolgens bijvertellen wat zij van dat product vinden. Of vrouwen die cremes aanprijzen voor hetverbeteren van hun huid, die vrouwen vertellen vrijwel altijd dat die cremes HUN zo goed hebben geholpen met als aanbeveling voor alle andere vrouwen. Dat is niet alleen reclame maar ook een onderdeel van vrijheid van meningsuiting. Ze zjin van mening dat alle andere vrouwen het dan ook zouden moeten kopen. Natuurlijk zijn dit voorgeschreven scripts,desalnietemin gaat reclame en vrijheid van meningsuiting dan hand in hand.

        4. Volgens mij hebben we het niet over TV reclame maar over reclame in de fysieke publieke ruimte oftewel op straat in de stad. Daarbij worden de mensen die jij noemt betaald om te zeggen wat ze doen. En ze vertellen dit omdat een bedrijf ze daarvoor heeft ingehuurd om meer van hun producten te verkopen. 

          Ik mag aannemen dat dit jou ook duidelijk is, vrijheid van meningsuiting is dat een individu zijn mening mag verkondigen in de openbare ruimte zonder dat een overheid of bedrijf hem of haar de mond snoert. Een basis mensenrecht vergelijken met een commerciele boodschap vind ik toch echt een beetje appels met vliegdekschepen vergelijken. 

          Daarbij als ik in de fysieke openbare ruimte ga lopen schreeÅ­wen de hele tijd gaan mensen ook vragen of ik ermee op wil houden. En wellicht als ik overlast veroorzaak wordt ik zelfs gearresteerd. Hoe kan het dan dat we dat niet accepteren maar grote bilboards en andere schreeuwerige reclames wel?

        5. @ Douwe,
          Natuurlijk is mij wel duidelijk dat het zich gaat om reclames in fysieke openbare ruimtes maar…als diezelfde vrouw die op televisie een potje reclame heeft aangeprezen ook op een poster staat met een potje met diezelfde creme dan valt dat ook direct onder dezelfde vrijheid van meningsuiting die ze op televisie ook gebruiken om hun product aan te prijzen. Natuurlijk worden die acteurs ervoor betaald om te zeggen wat hun voorgeschreven wordt, helaas is hier ook wat op te zeggen, als ze een concurrentiebeding hebben ondertekent en er staat ook in datzelfde contract dat ze achter het product staan en de boodschap erachter is het erg moeilijk om hard te maken dat dit niet valt onder vrijheid van meningsuiting. Als bijvoorbeeld iemand een kleding of schoenenlijn opzet en zijn of haar eigen product promoot en ook nog eens zelf haar eigen script heeft geschreven….Als datzelfde script later weer terug te vinden is op een poster of billboard dan is dat een uiting die je niet kan tegengaan. Nou ja goed, hoe dan ook, reclame valt onder die vrijheid.

      2. @ Barry, ik geloof dat jij wat stappen verder aan het denken bent Barry. Het gaat hier alleen om reclame te verbieden of te beperken in de fysieke publieke ruimte. Lees anders ook de drie artikelen even door. De mensen in Sao Paulo zien reclame zelf ook niet als slecht maar vonden dat het veel te veel plek had ingenomen in die publieke ruimte. Zij laten zien dat als genoeg mensen het willen het gewoon mogelijk is wat paal en perk te stellen en deze praktijken als die wens er tenminste is. 

        1. @ Douwe, mijn excuses. Waarschijnlijk zit ik idd weer op stap 80 terwijl een hoop anderen jouw artikel nog moeten laten bezinken. Ik kan er niks aan doen, dit is helaas wie ik ben, ik zal een tandje terugschakelen.

    2. Niek, ik ben het eens met alle 3 punten voor een verbod, maar nummer 1 weegt niet zwaar genoeg om daadwerkelijk een verbod in te stellen, vind ik. Verspilling is een veel breder probleem.

      Nummer 2 vind ik wel een echt goede reden en ook politiek verdedigbaar. Maar absoluut geen kunst/inspirerende spreuken in de plaats van reclame (is ook storend voor een deel van de bevolking), gewoon niks is veel beter.

      Nummer 3 is ook verdedigbaar, mensen worden tegen hun wil beinvloed en kunnen er niet aan ontkomen, dit is een soort opgelegde indoctrinatie. Geldt voor zowel volwassenen als kinderen.

  11. O, wat een heerlijk onderwerp om lekker rot tegen te kunnen doen op dit forum!!
    Vergeet daarbij a.u.b. die beperking ‘in de openbare ruimte’.
     
    Eigenlijk moet ik hoognodig wat gaan doen, maar schelden tegen reclame is wel zo gezond en goed om je af te kunnen reageren. Dank aan meneer Douwe (komt van d’ouwe af? mijn soort?)
     
    Mijn lieve vader rook naar koeienstront, maar mijn vriendje z’n vader was reclametekenaar en had alle spullen om de mooiste kunstwerken van te kunnen maken. Zelfs op ‘de middenstand’ kreeg ik nog verreweg de hoogste cijfers voor mijn reclamefolders.
    Bijna was ik ook de reclame ingegaan, i.p.v. de bouw. Voor prof. Watering, welke mij moest testen, was het lood om oud ijzer. Maar wat dank ik de hemel op m’n blote knieën, dat daar destijds niks van is terechtgekomen!!  Wat zou ik in een volkomen verrotte wereld beland zijn !!

     
    Dat was ie 60 jaar terug nog niet zo, maar van lieverlee is het steeds erger geworden. Het begon met een beetje ondeugende teksten welke over het randje van bezijden de waarheid slingerden, met licht seksuele plaatjes verluchtigd.
    Nu zit je zo onderhand op TV om het kwartier 3 plaspauzes lang (zo erg hoef ik niet steeds, en de schuur had ik ook al gesloten) porno met de grofste leugens op 100 dBa te gapen. Gelukkig gaat m’n reflex automatisch naar het uitknopje van het geluid, wat al een jas scheelt. Dan behoef ik alleen nog de binnen handbereik liggende krant te grijpen voor de volgende zeven minuten. Wel stierlijk!!
     
    En dan moet je weten dat ik voor drie maal de prijs van m’n auto een paar nieuwe toeters voor in m’n oren kocht bij Schoonenberg, waar € 400,- aan reclamegeld in zit, (15 miljoen in totaal) zoals ik op Radar zag en hoorde. Dat m’n ouwe 2 weken na de servicebeurt, volgend op de afgelopen garantieperiode van 5 jaar, toevallig kapot ging, zal toch ook wel door zo’n reclameverkoopschoft ingegeven zijn?
    (welke chemist onder ons weet welk druppeltje er dan in moet?)
     
    Wat een verloedering in onze steden!! En het wordt alleen nog maar erger, ook al kan dat al lang niet meer. En we moeten het zelf dus allemaal betalen via de meerkosten der produkten, net als de voetbal via onze energierekening en zo. En onze jonge mensen weten niet anders, dus denken dat het nog zo hoort ook.
    Wat een kuisverrotte krachten zijn er toch werkzaam op onze vervallen aardkloot!
     
    Onze kleinzoon leert HBO commerciële economie. Die lieve jongen leert u iets aan te smeren wat je straal niet nodig hebt. Volgens mij nog allemaal het gevolg van die onverstand van Keynes, John M., de z.g. ‘econoom’, nog uit de jaren ’30.
    Ik zie jullie nog eens tot je 70ste moeten doorwerken, ondanks de mechanisatie en automatisering, maar dat zal hier wel off topic zijn.
    Daarom ga ik nu maar naar m’n beestje buiten kijken. Groetjes, ben

    1. Beste Ben,
       
      Slijt je tijd niet voor die TV, daar krijg je op je echte oude dag nog eens spijt van.
       
      Maar bedankt voor de waarschuwing.
      Ik zelf vertel mijn kinderen, tijdens een reclameblok, of ze de leugen herkennen die die aardige meneer of mevrouw ons vertelt.  Gewoon om dat ik er lol in heb mijn kinderen als “anarchisten” op te voeden.  De kinderen snappen het spelletje al heel snel.

  12. Reclame is in eerste instantie bedoeld om potentiële klanten op de hoogte de stellen van het bestaan van een product. Als zodanig is het nuttig. Als reclame manipulatief of leugenachtig wordt, zoals veel moderne reclames, dan moet er paal en per aan worden gesteld denk ik.

  13. @ mijnheer Germen: vergun mij te protesteren tegen uw tweede woordje. Dat moet op grond van mijn lange ervaring met de verloedering, was zijn.
     
    Ik heb uit hoofde van mijn functie honderden mensen te woord moeten staan welke ons (groot architectenbureau) hun bouwproducten aan kwamen bieden met bijbehorende productinformatie.

    Die aanvankelijk zeer informatieve documentatie bevatte later steeds minder van wat ik weten wilde van de producten (ik was adviseur voor een dozijn architecten en een paar dozijn ingenieurs en moest het naadje van de kous weten aangaande de bouwmaterialen , -producten en -systemen, om beslissingen op hoog niveau te garanderen)  Het duurde dan ook niet lang of de gedegen specialisten werden nog wel door mij ontvangen, doch de reclameschreeuwers verwees ik bij aankomst direct door om hun folders in te leveren bij mijn makker welke ons uitgebreide documentarium beheerde. 
     
    Later werden die reclamefolders, welke voor uittreksels van wetenschappelijke rapporten (van TNO en zo) door moesten gaan, nog halve waarheden ook (dus hele leugens) omdat ze niet meer door redelijk gewetensvolle wetenschappers werden samengesteld, doch door slinkse reclamekretologen met aansmeeroogmerk.
     
    De tijd brak toen aan dat de echte technische specialisten welke ons bezochten, eerst aangaande de nadelen van de producten hunner concurrenten  werden uitgehoord, waar ze allen zeer deskundig in waren en dat graag ‘vertrouwelijk’ loslieten, wetende welke grote bedragen er in de bouw omgezet worden. Daarna somden ze dan hun eigen voordelen op, plus één (niet zo heel erg) nadeel, om een indruk van eerlijkheid achter te laten. (ik zou inmiddels les kunnen geven in verkoopbelazering )
     
    Nou bestaat er geloof ik een reclamecodecommissie, welke naar de resultaten die we op TV zien, te oordelen, van mij gelijk met bikini onder hun arm naar Mallorca heen verwezen mogen worden.
     
    Ook daarin zitten we zichtbaar op de glijbaan, waarvan ik er nog geen tegen gekomen ben welke omhoog voert (hoewel we ooit van meneer Escher konden leren hoe we elkander zelfs daarin visueel voor het lapje kunnen houden, toch?).

  14. De nieuwe reclame van Sapph is ook weer geweldig. En onderzoek heeft aangetoond dat 8 op de 10 nederlanders het betuttelend vind om dit bloot te verbieden middels wetgeving. 

    Behoorlijk kortzichtig vind ik. Mijn zoontjes zijn beide verrukt als we weer langs de sapph reklame rijden. Mijn jongste van 6 zei in de auto, dat zijn piemeltje hard werd en aan gekke dingen met meisjes moest denken al hij naar die reclame kijkt.

    Ik zou zo graag eens aan tafel met de man of vrouw verantwoordelijk voor de vervroegde sexuele voorlichting die hier noodgedwongen op volgde.

    6 jaar is hij….  6jaar……      6jaar…….     

    1. Ach, volgens mijn moeder vroeg ik op mijn 4e al naar hoe baby’s in de buik kwamen ( ze was toen zwanger van mijn broertje) ze gaf daar het antwoord op dat er een zaadje en een eitje is die een baby’tje maken,  mijn vraag daarop was: “maar dat kan toch niet zomaar?”,als 4 jarige?,  ze wist ook niet wat ze daarmee aanmoest zo jong en al  dat soort vragen stellen. Het hoort er allemaal bij.

    2. Peer Polderman

      Sapph-meisjes: zeker prikkelend.
      Vind het toch raar dat in de beschaafde wereld deze reclame, zo pontificaal en confronterend, als normaal wordt beschouwd.
      Het blijft toch wel een beetje platvloers.

  15. Heel erg graag. We worden consument genoemd!
    Ik weet niet of u die titel mooi vind maar ik voel me niet aangesproken. Mens, ik ben mens en dat wil ik ook mogen zijn zonder gebombardeerd te worden met verhalen over wat ik allemaal mis in mijn leven en dus zou moeten kopen.

    1. Vrouwen zien dat misschien toch anders, ze houden ook meer van winkelen. Ik heb eigenlijk geen hekel aan reclame, integendeel, ik geniet om te zien op welke wijze ze een product aanprijzen. Hoe ze die verpakken en wat ze eraan vernieuwd hebben.  Dat aanprijzen betekent ook vaak tijdelijk voordeliger, dat wil je wel weten toch, als iets moois voor de helft van de prijs weggaat? Sommige merken verkopen zichzelf via mond-op-mond reclame, andere via media. Ik hou van bepaalde merken omdat die kwalitatief goed zijn of bij de persoonlijkheid passen, ongeacht of ik het geld ervoor heb of niet, en heb dat sinds mijn puberteit ontwikkeld en ben merkvast gebleven. Het is niet verkeerd om de laatste trends in muziek, auto`s, jeans, shopping e.d. te weten, soms moet je die kunnen noemen bijv. in een sollicitatiegesprek, of wordt merkkleding aangeraden (zie Intermediair). Is de volgende link ook reclame eigenlijk? http://www.youtube.com/watch?v=_C3dyZ0jKfg

Laat een antwoord achter aan Robert Boerman Reactie annuleren