Zon op zee: oceaan beter dan woestijn

Uit recent onderzoek blijkt dat zonnepanelen plaatsen in de woestijn heel veel zoet water kost om ze te koelen. Gelukkig is er een uitstekend alternatief: de zee. Mede ontwikkeld in India en Israël.

Sahara: walhalla voor zonne-energie
Zonne-energie ontwikkelaars kijken verlekkerd naar de Sahara. Geen wonder. De grootste woestijn ter wereld, acht miljoen vierkante kilometer groot, krijgt per vierkante meter een indrukwekkende hoeveelheid zonneschijn binnen: 3200 kWh per vierkante meter, twee keer zoveel als in Spanje. Zet een oppervlakte van honderd bij honderd kilometer (de drie noordelijke provincies) vol en je wekt voldoende elektriciteit op om heel Europa van elektriciteit te voorzien[1].

Maar… geen koelwater
Er is alleen één maar. Zonnepanelen werken niet goed als ze erg heet worden en juist dat is in de Sahara, waar je in de middag op de motorkap van je auto een ei kan bakken, een groot probleem.

Firma’s als Desertec, die een netwerk van zonnecentrales in de Sahara plannen, werken daarom met CSP[2], concentratortechnologie, die met spiegels werkt in plaats van met zonnepanelen. De ‘natte’ vorm werkt door omzetting van water in stoom. Water, zoals bekend, is uiterst schaars in de Sahara. Volgens berekeningen van onderzoekers zou zelfs een vijfde van alle zoetwater in de Sahara-regio nodig zijn om de zonnepanelen te koelen[2]. Vermoedelijk iets waarop woestijnbewoners wat minder enthousiast zullen reageren, al maken dure auto’s en satellietschotels vermoedelijk veel goed. Een oplossing, door [3] gesuggereerd, is de droge variant van CSP te kiezen, bijvoorbeeld de gesmolten zout-variant in combinatie met een zonnetoren. Dit zou zelfs minder water kosten dan het huidige fossiele brandstofverbruik.

Drijvende zonnepanelen in het Nassermeer?
Een optie zou zijn deze zonnepanelen te laten drijven in het Egyptische Nassermeer ten zuiden van Aswan(ibid). Dit zou de evapotransporatie hierin ook wat verminderen. Goed nieuws voor Egypte, dat met ernstige watertekorten kampt. Hiervoor kan een Indiaas-Australisch ontwerp worden gebruikt.

Zonnefarm op zee
De politieke situatie in Egypte met een uiterst actieve tak van de Moslimbroederschap is echter nogal instabiel. Een voor Europa gunstiger oplossing  is daarom een drijvende zonnefarm op zee. Weinig bekend is echter dat het gebied met weinig bevolking zich ook over zee uitstrekt. Ter hoogte van bijvoorbeeld de Canarische en Kaapverdische Eilanden valt ook weinig regen. Eilanden in deze regio, zoals Kaapverdië en ook Aruba zijn daarom nogal droog. De hoeveelheid zonneschijn hier is daarom aanzienlijk.

Firma’s als Solaris Synergy hebben al goede drijvende zonnepanelen ontwikkeld[4]. Voor open zee is uiteraard een robuustere constructie nodig. De opgewekte energie kan dan in tankers in de vorm van bijvoorbeeld waterstof naar het vasteland worden vervoerd. Als dit wordt gecombineerd met windmolens en golfslaggeneratoren ontstaat een volwaardige drijvende energiefarm met mogelijk wat land- of tuinbouw.  Of bewoning. Vooral voor Nederland is dit interessant. Zowel in het geval van een nieuwe ijstijd als in het geval van een sterke zeespiegelstijging wordt ons land onbewoonbaar. Een uitwijkmogelijkheid op zee is dan geen gek idee.

Bronnen
1. Hani El-Nokraschi, The Desert of Egypt als Everlasting Powerhouse of Energy and Water
2. Desertec promotiefolder
3. ‘Water-Intensive CSP is Impossible for Desert Solar’
4. Solaris Synergy