In deze video worden enkele principes uitgelegd die Elon Musk, een van de meest visionaire ondernemers van nu, gebruikt om zijn bedrijven te laten groeien. Enkele dingen pakt hij radicaal anders aan dan zijn concurrenten? Waarom?
Uitbesteden, bijvoorbeeld, erg populair onder de gemiddelde manager, doet Musk niet of nauwelijks: meer dan tachtig procent van de onderdelen van zijn SpaceX-raketten worden in-house gemaakt, in fabrieken op een steenworp afstand van zijn hoofdkantoor. Ook kiest hij liever voor goedkope, minder optimale materialen en herbruikbare onderdelen dan voor dure, high tech alternatieven. Dit alles met als doel om de prijzen drastisch te kunnen verlagen en ruimtevaart bereikbaar te maken voor de massamarkt. Zo is het nu mogelijk voor kleine satellietoperators om gebruik te maken van een ‘lanceerbusdienst’. Mis je de deadline voor de lancering, dan kan je satelliet tegen tien procent extra met de volgende lancering mee. Kunnen andere ondernemers leren van Musk, of is zijn strategie alleen nuttig voor de markten waarop hij zich begeeft? Een verdere analyse van de ruimtevaartplannen van Musk kan je hier vinden.
SpaceX’s Starship en Super Heavy Rocket, die goedkope maan- en Marsmissies binnen bereik moeten gaan brengen, zijn goede voorbeelden van de ontwerpprincipes van Elon Musk in de praktijk. Bron/copyright: SpaceX
Weg met het fopparlement. We horen hier niet Geert Wilders, maar de Amerikaanse visionair Elon Musk, die baanbrekend werk heeft geleverd op het gebied van elektrische auto’s en ruimtevaart. En de man heeft ook hier geen ongelijk. Beluister hier zijn korte speech over directe democratie en anarchisme van twee minuten.
Toegegeven, Musk gebruikte hier andere taal dan Wilders, al was de boodschap gelijk. Directe democratie maakt de bevolking de meest bepalende factor in de politiek. Dat heeft enkele grote voordelen. Ten eerste heeft directe democratie een zeer positieve invloed op de politieke betrokkenheid en het politieke bewustzijn van mensen. Controversiële besluiten worden door stemming genomen, waardoor er veel meer draagvlak is. Ook is beleid dat slechts door een minderheid van de bevolking gesteund wordt, gewoonlijk slecht beleid. Met directe democratie wordt dit voorkomen.
Directe democratie is beter dan de parlementaire democratie, vindt Elon Musk.
Elon Musk kwam hier al eerder voorbij in artikelen vanwege zijn visie op de mensheid maar daarnaast ook zijn daadkracht om die stappen vooruit te zetten. Elon Musk is van mening dat de mensheid zo snel mogelijk moet overstappen op hernieuwbare energie, daarnaast ontwikkelde hij de elektrische sportauto de Tesla en is het volgens hem van belang dat de mensheid zo snel mogelijk een multiplanet species wordt. Hier zijn verhaal bij TED.
Entrepreneur Elon Musk is a man with many plans. The founder of PayPal, Tesla Motors and SpaceX sits down with TED curator Chris Anderson to share details about his visionary projects, which include a mass-marketed electric car, a solar energy leasing company and a fully reusable rocket.
Elon Musk is the CEO and product architect of Tesla Motors and the CEO/CTO of Space Exploration Technologies (SpaceX).
Ruimtevaartvisionairen overal ter wereld verbijten zich al tientallen jaren over het feit, dat het tijdperk van de bemande ruimtevaart veertig jaar geleden om zeep geholpen is (vergeet even dat zielige ISS-koekblik op 150 km hoogte), met dank aan de babyboomers.
Eén van hen is de veertiger miljardair Elon Musk, de oprichter van Paypal. Musk’s levenslange passie is de mens naar Mars brengen. In tegenstelling tot bij NASA kunnen overheidsbureaucraten zijn plannen niet tegenhouden, omdat hij alles van zijn eigen geld bekostigt.
In deze video van CBS, door een gewaardeerde Youtube gebruiker ook beschikbaar gesteld voor niet-Amerikanen, maken we kennis met de visionaire plannen van Musk.
Hopelijk maakt hij zijn plannen waar en zet de mensheid snel die al veel te late volgende grote stap.
Volgens de omstreden multimiljardair, aspirant-koning van Mars en cultheld Elon Musk zijn we al te laat. Het tijdperk van de mens is over en kunstmatige intelligentie gaat de wereld onherroepelijk overnemen.
Musk baseert zich voor deze sombere voorspelling op de exploderende rekenkracht van kunstmatige intelligentie. Nu al overtreffen de serverparken van Facebook, Google, Alibaba en andere tech-reuzen die van de mensen die er werken. Musk heeft er alles aan gedaan om dit moment voor te zijn. Daarom heeft hij ook het project OpenAI opgezet, en de breininterface Neuralink. OpenAI had als doel om er voor te zorgen dat kunstmatige intelligentie democratisch verspreid zou zijn, zodat er niet één AI zou ontstaan “to rule them all”. Neuralink had als doel om er voor te zorgen dat kunstmatige intelligentie wordt gekoppeld met ons brein, zodat de mens de regie zou houden over de kunstmatige intelligentie. AI als uitbreiding van ons brein. maar helaas. We zijn te laat, zo lijkt het.
Het tijdperk van de mens is over – zin of onzin?
Het tijdperk van de mens als werknemer heeft inderdaad zijn langste tijd gehad. Alle strak gedefinieerde taken kunnen uiteindelijk beter door een machine worden uitgevoerd. Ook domeinen die ooit tot het exclusieve domein van de mens hoorden, zoals kunst en het schrijven van tekst, blijkt een AI ook prima te kunnen doen. De enige manier waarop de mens kan overleven als relevante actor in de wereld van de toekomst is de mens de ziel te laten zijn van een steeds grotere wolk rekencapaciteit. Dus ja, Neuralink. Daar ontkomen we niet aan.
En we zullen ook niet kunnen ontkomen aan iets als de Butlerse Jihad uit de Dune-serie boeken van de SF-schrijver Herbert. Een kruistocht of jihad tegen elke zelfstandige AI, die niet subsysteem is van een menselijke geest. Tegen een steeds betere kunstmatige intelligentie zijn we kansloos, anders. Musk snapt dit erg goed. Zijn waarschuwing is terecht. Daarom zullen we kunstmatige levensvormen die dit mogelijk maken, de rechtspersonen van de grote corporaties, moeten onderwerpen aan de bevolking.
Het tijdperk van de mens is over. Zegt Elon Musk. heeft hij gelijk? Bron: Pixabay
Interessanter dan het debat tussen een vastgoedondernemer en een gesjeesde advocaat is wat ruimtevaartliefhebber Elon Musk vandaag te vertellen heeft. Zijn bedrijf SpaceX gaat in twee stappen mensen naar Mars sturen. Worden we eindelijk een interplanetaire soort?
Voor wie zich een beetje verdiept heeft in de geschiedenis van de aarde, is het duidelijk. We zijn tot nu toe de dans ontsprongen, maar veel scheelde het niet. Al onze zeven miljard eieren in één mand leggen is dom. Er hoeft maar één plaag uit te breken of asteroïde in te slaan en het is afgelopen met de aarde. En dus met de mensheid.
Tenzij we migreren naar andere planeten. Hiervan komt Mars het meeste in aanmerking. De rode planeet is relatief aardachtig en de daglengte lijkt sterk op die van de aarde. De mens zou zich vrij eenvoudig kunnen aanpassen aan een leven op Mars. Wel zal de mens, totdat de terraforming geslaagd is, dan alleen in ruimtepakken of luchtdichte kolonies kunnen overleven.
Maar dan moeten we daar wel heen gaan. Op logge, bureaucratische organisaties als NASA is niet te rekenen. Wel op een doelgerichte visionair, die stap voor stap zijn dromen waarmaakt en goed op weg is de mensheid de grootste stap ooit te laten zetten. Elon Musk zet nu die stap. Laten we hopen dat hij zijn – en ons aller – droom waar kan maken en hem helpen waar het kan.
In de media worden visionaire denkers voorgesteld als uitzonderlijke individuen, die als intellectuele reuzen boven normale stervelingen staan. Schoolvoorbeelden zijn mensen als Elon Musk en Albert Einstein. Klopt dit, en is visionair denken buiten bereik voor gewone stervelingen? Of schuilt er in ieder van ons een visionair?
Wat onderscheidt visionair denken van het denken in het dagelijks leven en van wilde fantasie?
Die Gedanken sind frei, zegt een bekend Duits spreekwoord. In onze fantasie kunnen we de aarde plat maken, de maan uit laten hollen door aliens en sneller dan het licht reizen. In het dagelijks leven is de ruimte voor fantasie vrij beperkt. Wellicht kunnen we een andere route naar het werk nemen, een iets andere manier van werken kiezen of onbekende ingrediënten proberen in onze avondmaaltijd. Toch bestaat er een tussendomein tussen het dagelijks leven en er op los fantaseren. Dit tussendomein wordt slechts begrensd door de bekende natuurwetten. Visionair denken houdt zich bezig met het verkennen en vullen van dit tussendomein. Of vergroot het, door de puzzelstukken van bekende natuurwetten op een andere manier te combineren, waardoor er zicht ontstaat op een veel grotere werkelijkheid. Dit is wat echt baanbrekende wetenschappers als Darwin, Copernicus en Niels Bohr deden. Darwin door ons het grote inzicht te verschaffen dat de verbijsterende variëteit aan leven voortkomt uit een simpel principe: natuurlijke selectie. Copernicus door de aarde te degraderen tot een van de planeten in het zonnestelsel. En Bohr door de fundamentele ‘vage’ kwantumnatuur van de werkelijkheid bloot te leggen.
Vormen van visionair denken
Visionair denken kan op vier manieren ons leven veranderen en zo ons op deze manier verrijken. Ten eerste: Visionair denken kan ons de werkelijke grenzen (niet de imaginaire grenzen) duidelijk maken, en soms helpen verleggen. Deze werkelijke grenzen zijn veel ruimer dan de meeste mensen zich realiseren en worden voortdurend uitgebreid. Tegelijkertijd zijn deze werkelijke grenzen onverbiddelijk. Zelfs alle rijkdom op aarde is niet in staat een ruimtevaartuig sneller dan het licht naar Alfa Centauri te sturen, tenzij we een manier ontdekken om de speciale relativiteitstheorie te omzeilen. Ten tweede: Visionair denken stelt ons in staat om de wereld te zien voor wat hij is. Papieren conventies, wetten en overtuigingen zijn niet meer dan dat. Er is geen natuurwet die het verbiedt om bijvoorbeeld voortaan links te gaan rijden, voortaan in genetisch gemodificeerde uitgeholde sequoia’s te gaan wonen of directe democratie in te voeren. Het enige wat we hoeven te doen is bestaande wetten af te schaffen of te veranderen. Er zijn letterlijk oneindig veel mogelijkheden om de wereld waarin we leven op een andere, betere manier vorm te geven en uit te breiden naar het deel van het heelal waar we met de lichtsnelheid kunnen komen. Ten derde: Visionair denken stelt ons in staat om ongekende dingen te bedenken en uit te voeren. Voor de visionair is the sky the limit. Anderen zagen raketten als storingsgevoelige peperdure vuurpijlen. Musk ziet raketten slechts als een combinatie van materiaal, brandstof, ontwerp en vakmensen. De ontwerpen waren er. De materialen ook: volgens Musk’s berekening konden deze raketten veel goedkoper gebouwd worden dan de toenmalige marktprijs, zeker als delen werden hergebruikt. Raketten ontwerpen is hels moeilijk, maar Musk slaagde er in op basis van bestaande ontwerpen verbeterde versies te ontwikkelen. Hij lanceert nu voor een prijs die enkele malen lager is dan van de Amerikaanse moloch ULA.. Ten vierde: Visionair denken stelt ons in staat grote trends te zien en zo in grote lijnen de toekomst te voorspellen. Het bekendste voorbeeld van een visionair die actief is in deze categorie, is de Amerikaanse uitvinder en futuroloog Ray Kurzweil. Er van uitgaande dat de Wet van Moore – die een verdubbeling van het aantal transistoren per dollar per drie jaar voorspelt – bleef kloppen, voorzag hij internet, dat de mens verslagen zou worden met schaken en er zelfrijdende auto’s zouden komen – in deze volgorde. Hij zat er ook niet verder dan enkele jaren naast bij elke doorbraak. Dat kon hij, omdat hij in grote lijnen kon inschatten hoe complex elke taak was en hoeveel transistoren er nodig zouden zijn om dit uit te voeren.
Kunnen alleen geniale mensen visionair denken?
Visionair denken is meer een wereldbeschouwing en denktechniek dan het product van een geniaal stel hersens, hoewel uiteraard een hoog IQ visionair denken op steroïdenniveau brengt. Ook voor mensen met een lager IQ dan Musk kan visionair denken het verschil maken tussen een armoedig bestaan en succes. Bewogen Nederland en Duitsland beschouwden de kweekcentrale in aanbouw in het Duitse grensplaatsje Kalkar als het begin van een atomisch armageddon, en bewogen hemel en aarde om Kalkar voor de ingebruikname te laten sluiten. Hierin slaagden ze, waarbij er 8 miljard D-mark (tegenwoordig rond de tien miljard euro) verloren ging. De zakenman Hennie van de Most (alleen lagere school) berekende dat de voorraad aan oud koper in het Kalkar-complex meer waard was dan de vraagprijs voor het gehele gebouw. Erg veel risico liep hij dus niet als hij de voormalige kerncentrale in aanbouw opkocht. Als Kernwasser Wunderland maakte hij een amusementspark van, dat nog steeds winstgevend is. Van der Most paste ook hier first principles toe. Hij trok zich niets aan van de vooroordelen over kerncentrales en dacht out of the box.
Wat maakt mensen als Elon Musk zo visionair? Naar blijkt, denken ze op een fundamenteel andere manier dan niet-visionairen. Hoe verschilt de visionaire manier van denken van niet-visionair denken?
Het belang van first principes
Natuurwetten zijn niet gelijk geschapen. Er zijn natuurwetten die universeel geldig zijn, zoals de wet van behoud van impuls, en natuurwetten die in een zeer beperkt domein geldig zijn, zoals bijvoorbeeld de theoretische Shockley-Queisser limiet voor zonnecellen. Wil je een vraagstuk visionair benaderen, dan moet je dus kijken naar die factoren die jouw vrijheid van handelen fundamenteel beperken; ook wat theoretisch gezien de mogelijkheden zijn die niet in strijd zijn met fundamentele natuurwetten. Deze worden ook wel ‘first principles’ genoemd. Deze bieden mogelijkheden, die veel groter zijn dan de niet-visionair denkende zich realiseert.
Waarom de potentiële rijkdom zo enorm is
Op dit moment maken we, voorzichtig uitgedrukt, niet optimaal gebruik van onze hulpbronnen. We gebruiken slechts een promille van alle energie die er op aarde beschikbaar is. Geen zonne-energie, maar die in fossiele brandstoffen. We spuiten gevaarlijk gif in de olie- en gashoudende rotslagen om het laatste restje olie en gas er uit te kunnen persen en te kunnen opbranden. Hiermee verpesten we onze oceanen, onze atmosfeer en onze leefomgeving. We laten toe dat de grote meerderheid van onze soortgenoten in erbarmelijke omstandigheden leeft. Dat er miljoenen kinderen worden geïndoctrineerd met achterlijke, kwaadaardige en soms zelfs genocidale ideeën. A mind is a terrible thing to waste. Toch gebeurt het nog elke dag. In gezinnen, in haatzaaiende religieuze scholen (vooral madrassa’s, maar ook andere haatzaaiers), in massamedia. Overigens hangt dit nauw samen met voornoemd probleem.
De aarde is in veel opzichten al een paradijs. Laten we de laatste problemen structureel oplossen.
Dit, terwijl we in principe alles kunnen doen wat we maar willen. Alles bestaat uit atomen. Plak die atomen op een andere manier aan elkaar en er ontstaat een totaal nieuw ding. Een brok steenkool wordt een diamant. Een hoop zand wordt een paleis. Een vuilnisbelt wordt nieuwe grondstof. Alles wat we nodig hebben zijn atomen, vrije energie uit bijvoorbeeld zonlicht, machines en informatie. En, heel belangrijk, de wil en verbeelding om deze hulpbronnen om te zetten om ons zonnestelsel (voorlopig; uiteraard blijft het daar niet bij) te veranderen in een gastvrije tuin voor de mensheid en andere soorten met ontwikkelingspotentieel.
Waarom de peak fantasy van niet-visionairen zo gevaarlijk is
De niet-visionaire mens leeft in een zelfgekozen gevangenis. Door gebrek van kennis van elementaire natuurwetenschap, of, vaker, de weigering zijn vooroordelen opzij te zetten, kiest hij voor een armoedige, kortzichtige en tijdelijke oplossing. Hiermee brengt hij zichzelf, zijn soortgenoten en onze planeet ernstig in gevaar. Voor de religieuzen onder ons: hij verwoest en vernietigt het erfdeel dat God ons gegeven heeft en richt Zijn schepping ten gronde.
We kunnen ons dit niet meer veroorloven. Techniek is tegenwoordig zo krachtig, dat we onze planeet kunnen vernietigen – en al hard op weg zijn om te vernietigen. We moeten de wijsheid ontwikkelen om met techniek het goede te doen en onze planeet een rijkere en uniekere plaats te maken. Dat we als mensheid niet altijd in onze wieg kunnen blijven, betekent niet, dat we niet voorzichtig met onze wieg moeten omspringen. Het is namelijk de enige plek die we hebben. Nog wel.
De bekendste en meest grensverleggende visionair op dit moment is waarschijnlijk Elon Musk. Hij ontwricht hele bedrijfstakken met visionaire oplossingen door first principles te denken. Een uitstekend voorbeeld is hoe Musk de ruimtevaart op zijn kop zette. Dit voorbeeld toont als geen ander de kracht van first principles denken.
Wat zijn de first principles van ruimtevaart?
Zoals trouwe lezers van Visionair heel goed weten is ruimtevaart peperduur. De kosten voor het lanceren van vracht met bijvoorbeeld de Ariane 5 van Arianespace, een van de goedkopere aanbieders, bedragen rond de 200 miljoen dollar voor tien ton vracht (dus rond de 20.000 dollar per kilogram). Hiermee drukte Arianespace de nog duurdere Amerikaanse raketten uit de markt.
De ultieme droom van Musk is de mensheid naar de ruimte brengen. Dat lukt uiteraard niet, als een enkele reis naar een Lagrangepunt iemand alleen qua lanceerkosten al meer dan een miljoen kost. Musk, met een technisch natuurkundige achtergrond, keek dus naar de first principles van ruimtevaart.
Het fundamentele probleem met ruimtevaart is dat de aarde een zwaartekrachtsput vormt, zonder ladder om er uit te klimmen. Het kost per kilogram massa 1/2 * (11200)2 = 62,72 megajoule energie, m.a.w. 17,4 kWh, bij de Nederlandse een Belgische elektriciteitsprijzen rond de vier euro aan elektriciteit om dit te overbruggen. Dit is een fundamentele limiet: de wet van behoud van energie. Welk pad je ook kiest vanaf het aardoppervlak tot een punt met nul zwaartekracht en de maximale zwaartekrachtspotentieel vanaf de aarde, je zal altijd minimaal deze hoeveelheid energie moeten spenderen. (Uiteraard kan je gebruik maken van de rotatie van de aarde om de beginsnelheid iets te vergroten, de reden dat ruimtebases als Kourou, Frans Guyana, zich vaak dicht bij de evenaar bevinden).
Er zijn enkele fundamentele manieren om aan deze put te ontsnappen. Of heel hard schieten, of een raket, of een ladder, zoals een space elevator, bouwen. Verder, in theorie: je afzetten tegen het aardmagnetisch veld of door middel van de stralingsdruk van zonlicht, met een lichtzeil ontsnappen (wat kabels van tienduizenden kilometers zou vereisen). Of, onbewezen, een wormtunnel bouwen. Al deze manieren, en andere, toekomstige manieren, moeten rekening houden met de genoemde fundamentele limiet van 62,72 MJ per kg die uit first principles volgt.
Heel hard schieten kan met behulp van een reuzenkanon, maar dit zou zonder bijzondere maatregelen nuttige lading opbranden in de atmosfeer en verpulveren. Een ruimtelift bouwen kan alleen van exotische materialen zoals koolstofnanovezels. Die kosten duizenden dollars per gram en dat was duidelijk buiten het budget van Musk. De experimentele genoemde methoden zijn nog nooit geprobeerd. Blijft over: een raket op een slimmere manier bouwen. En dat deed Musk. Hij keek naar een standaard raket, in dit voorbeeld de Ariane V ES, en maakte een bierviltjesberekening. Hoeveel zou het kosten om deze raket na te bouwen, als je alleen naar grondstofprijzen keek?
Carbon fiber reinforced polymeer: plm. 1 ton, € 80 000 per ton: € 80 000
Staal (voor de boosterraketten): 2 x 38 ton = 76 ton, € 800 per ton: € 70 000
Brandstof:
– Boosters: 240 ton * 2 = 480 ton, bestaande uit:
68% ammonium perchloraat * 480 t * € 4 000 per ton : € 1,3 miljoen
18% aluminiumpoeder * 480 t * € 1800 per ton : € 155 000
14% polybutadieen * 480 t * € 1500 per ton: € 101 000
Core stage: 170 t vloeibare waterstof en zuurstof
waarvan 18 t waterstof @ € 4000 per ton = € 72 000
152 t zuurstof @ € 160 per ton = € 27 200
Second stage: 10 ton mengsel hydrazine/monomethylhydrazine
Hydrazine: plm € 2000/ton * 67% * 10 t = € 14 000
Monomethylhydrazine: plm € 10 000/ton * 33% * 10 t = € 33 000.
De materiaalkosten exclusief de brandstof van de main booster zijn laag: rond de 350 000 euro.
Wat de lancering qua materiaalkosten duur maakt zijn de kosten voor ammonium perchloraat. Deze liggen rond de 1,3 miljoen euro.
De overige materiaalkosten voor de main booster zijn eveneens laag: rond de 250 000 euro.
Deze versimpelde berekening laat zien dat een lancering qua materiaalkosten mogelijk is voor 2 miljoen euro per raket. Als je het perchloraat vervangt door een goedkopere brandstof, kan dit bedrag zelfs gehalveerd worden. Op het moment dat Musk met Space X begon, lagen de lanceerkosten op rond de 200 miljoen euro per lancering. 100x zoveel dus.
Winst van duizenden procenten
De SpaceX Falcon 9 is met zijn lage prijs per lancering de grote schrik van de concurrentie.
Musk wist op grond van deze berekening dat hij op goud zat. Zelfs als er exorbitant veel kosten worden gemaakt bij de fabricage, zou hij toch nog voor een scherp tarief lanceringen aan kunnen bieden. Om zoveel mogelijk tegenslag te voorkomen en kosten te besparen hield hij de fabricage van onderdelen voor de Space X Falcon 9 raketten binnenshuis, of gebruikte goede standaardonderdelen van gunstig bekend staande fabrikanten. Hij verving de dure cryogene brandstoffen en perchloraat door goedkope huis- tuin- en keukenbrandstof: kerosine, met uiteraard vloeibare zuurstof voor de verbranding.
Musk slaagde er in om lanceringen voor 50 tot 60 miljoen dollar aan te bieden. Een kwart van de prijzen van Arianespace. Noodgedwongen verlaagde ook Arianespace de prijzen. Het nieuwe model Ariane 6 moet marktaandeel terugwinnen.
De Space X Falcon Heavy, de raket waarmee Musk de mensheid naar Mars wil brengen, kan 20 ton lanceren in een geostationaire baan, of, belangrijker voor Musk, 13 ton richting Mars. Dat is twee keer zoveel als de Ariane 5. Ook in de Falcon Heavy ontbreekt het peperdure ammoniumperchloraat geheel. De eerste lancering van deze raket wordt pas in 2017 verwacht.
Musk is goed op weg om zijn droom van ruimtekolonisatie waar te maken. Dit dankzij first principles denken. Ook elders kan er enorme vooruitgang worden geboekt, als deze denkmethodiek wordt gevolgd.
Het lanceren van een raket is een dure grap. Niet alleen is heel veel brandstof nodig om een kleine lading te lanceren, ook kan een raket maar één keer gebruikt worden. In dat laatste komt verandering met de herbruikbare raket. SpaceX van multimiljonair Elon Musk wil doen waar NASA honderden miljarden voor nodig had en faalde.
Core booster CRS8 op een landingsplatform op zee. Bron: SpaceX
Stel je voor, je zou bij iedere vakantie naar een zonnige bestemming mee moeten betalen aan een compleet nieuw vliegtuig. Vliegvakanties zouden onbetaalbaar worden. Toch is dit precies wat er gebeurt bij ruimtelanceringen. Het grootste deel van de raket, de booster, wordt weggegooid als de payload op de gewenste hoogte is en brandt op in de atmosfeer. Of verandert in gevaarlijk ruimteschroot.
Zelfs bij de Space Shuttle, NASA’s paradepaardje dat meer kostte dan wij hier in een paar maanden verdienen, werd de grote boosterraket die de rest van het ruimtevaartuig omhoog stuwt, weggegooid. Waarschijnlijk hebben printerinkt fabrikanten dat kunstje afgekeken van de toeleveranciers van NASA, waardoor je nu ruimtevaart tarieven betaalt voor vervangende inktcassettes.
Herbruikbare raket maakt lanceerkosten tientallen malen lager
Musks bedrijf SpaceX gebruikt op dit moment de Falcon 9 raket. Een lancering kost voor veelgebruikers rond de vijftig miljoen dollar (rond de 38 miljoen euro, oktober 2011). Niet erg duur vergeleken met wat NASA uitgeeft voor hun vuurpijlen, maar toch veel te veel om een grootschalig gebruik van de ruimte mogelijk te maken. Het grootste deel van de lanceerkosten zit hem in de raket zelf. De brandstof maakt met 200 000 dollar maar 0,3 procent van de kostprijs uit. Logisch, deze bestaat uit relatief goedkope kerosine (wordt ook door vliegtuigen gebruikt) en vloeibare zuurstof (gemakkelijk te bereiden door lucht sterk af te koelen).
Als het mogelijk wordt om voor minder dan een procent van de lanceerkosten nu (dan praten we dus over minder dan honderd euro per kilogram), de onderdelen en mensen voor een Marsmissie in low earth orbit te krijgen, dan hoeft een missie naar Mars niet meer dan een paar honderd miljoen euro te kosten. Daar red je nog niet eens de lokale boerenleenbank mee. Kortom: zelfs voor een klein land als Nederland of België zou een reis naar Mars dan dus haalbaar worden met de herbruikbare raket. Met precies dit argument komt Musk dan ook aanzetten.
Het is uiteraard de droom van Musk om naar andere planeten te reizen en de ruimte open te leggen, maar het interessantst is voorlopig het lanceren van satellieten en zonnepanelen. Kortom: het zou wel eens heel druk in de ruimte om ons heen kunnen gaan worden.
